Παρασκευή, 06 Οκτωβρίου 2017 14:00

Ανακοίνωση της 4ης Διεθνούς: «Έκκληση για την Καταλονία: Να στηρίξουμε τον αγώνα του καταλανικού λαού» Κύριο

Εκτελεστικό Γραφείο της 4ης Διεθνούς

Έκκληση για την Καταλονία: Να στηρίξουμε τον αγώνα του καταλανικού λαού

Στη συνέχεια του δημοψηφίσματος της 1ης του Οκτώβρη στην Καταλονία και μετά από τη νίκη του “Ναι” στην ανεξαρτησία της Καταλονία, παρά τις μεγάλες δυσκολίες, νομικές, δικαστικές και αστυνομικές που επέβαλε η κυβέρνηση του Λαϊκού Κόμματος, η γενική απεργία της 3ης του Οκτώβρη, που κηρύχθηκε από τη συνδικαλιστική αριστερά (και κυρίως ακολουθήθηκε στη διοίκηση, στις συγκοινωνίες και στην αγροτιά), και το σταμάτημα της εθνικής δραστηριότητας που πραγματοποίησαν άλλα στρώματα του πληθυσμού (με τα λοκ-άουτ στις μικρές και τις μεσαίες επιχειρήσεις, σε διαμαρτυρία κατά της καταστολής) υπήρξαν επιτυχημένα. Το πρώτο αποτέλεσμα είναι μια νίκη του λαϊκού κινήματος και μια αποτυχία της κυβέρνησης Ραχόϊ, η οποία δεν μπόρεσε να εμποδίσει αυτές τις δύο μεγάλες εκφράσεις του κινήματος.

Μια δημοκρατική επανάσταση, με μαζική κοινωνική στήριξη, μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει ξεκινήσει. Αυτό ενισχύει τις δυνατότητες προώθησης προς μία καταλανική Δημοκρατία. Ένας τέτοιος στόχος απαιτεί έναν ανώτερο βαθμό λαϊκής αυτο-οργάνωσης και την πραγματοποίηση μιας συντακτικής διαδικασίας που να είναι σε θέση να αντικρούσει την αντεπανάσταση που προανήγγειλε ο λόγος του βασιλιά της Ισπανίας, Φελίπε VI, χτες το βράδυ.

Πολιτική νίκη του δημοψηφίσματος, ακαμψία και καταστολή του κράτους

Η αξιοθαύμαστη αποφασιστικότητα ενός μεγάλου τμήματος του καταλανικού πληθυσμού, που κατάφερε να αντισταθεί ειρηνικά, έφερε στην Καταλονία μια σημαντική πολιτική ήττα στην στρατηγική του καθεστώτος του 1978, στα μάτια του υπόλοιπου κόσμου. Είναι ένα πλήγμα για το Λαϊκό Κόμμα αλλά και για τη σταθερότητα της ισπανικής μοναρχίας και των κύριων στηριγμάτων που δημιουργήθηκαν από τη μεταρρύθμιση του φτανκισμού που ονομάστηκε μετάβαση. Η δομή που αποτελείται από το Ισπανικό Εργατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (PSOE), το δεξιό κόμμα “Πολίτες” (Ciudadanos/Cs), τους στρατιωτικούς, κατασταλτικούς και μιντιακούς κρατικούς μηχανισμούς, καθώς και από την πραγματική εξουσία του μεγάλου κεφαλαίου, αποτελούν ένα μπλοκ εξουσίας που δεν είναι μεταρρυθμίσιμο.

Ο μονάρχης Φελίπε VI, ως Αρχηγός του Κράτους, και ο Ραχόϊ, η κυβέρνησή του και το διεφθαρμένο του κόμμα, με τη στήριξη του PSOE, των Cs και των μεγάλων μίντια έχουν ξεκινήσει μια καμπάνια δυσφήμισης και ψευτιάς για να διαβάλουν το καταλανικό λαϊκό κίνημα. Πρέπει να πάρουμε υπόψη μας τις συνθήκες αυτές, γιατί αποτελούν έναν παράγοντα αποπροσανατολισμού των λαϊκών τάξεων στο Ισπανικό Κράτος (και στην Ευρωπαϊκή Ένωση), που έχει σα στόχο να τις βάλει να εναντιωθούν στους Καταλάνους και να τις υποτάξει, με το πρόσχημα της “ενότητας του ισπανικού έθνους”. Ο στόχος του μπλοκ της εξουσίας είναι να δικαιολογήσει στα μάτια των πολιτών του ισπανικού κράτους, και σε διεθνές επίπεδο, νέα και πιο σημαντικά μέτρα καταστολής, που μπορεί να φτάσουν στη σύλληψη καταλάνων κοινωνικών και πολιτικών ηγετών, στο κλείσιμο ή στη φίμωση των λίγων μέσων επικοινωνίας που δεν είναι ακόμα φιμωμένα, στην κατάργηση των καταλανικών θεσμών και στη διατήρηση της παρουσίας αστυνομικών και στρατιωτικών δυνάμεων που ελέγχονται από την ισπανική κυβέρνηση σε καταλανικό έδαφος.

Καταλανική Δημοκρατία και συντακτική διαδικασία

Μια διστακτική θεσμική ρήξη έχει αρχίσει και είναι σίγουρο ότι θα ριζοσπαστικοποιηθεί κάτω από τα πλήγματα της κρατικής καταστολής. Είναι δύσκολο να προβλεφθούν οι ρυθμοί και οι φόρμουλες που θα υιοθετηθούν, αλλά η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη. Δύο στοιχεία είναι κρίσιμα:

η προσπάθεια να διατηρηθεί μια όσο γίνεται πιο μη-βίαιη στρατηγική, με αποφυγή των προκλήσεων, με στόχο να μην δοθούν προσχήματα σε ενίσχυση της καταστολής, καθώς και η αποφυγή διάσπασης του κινήματος την οποία παραφυλάει η ισπανική κυβέρνηση.

η επέκταση της αντίστασης με απεύθυνση στον κόσμο της εργασίας στην Καταλονία, αλλά και μια πλατιά δημοκρατική συμμαχία κατά της καταστολής και υπέρ των ελευθεριών στο σύνολο του ισπανικού κράτους, χωρίς να ξεχάσουμε και τη διεθνή αλληλεγγύη, που θα πρέπει να είναι όσο γίνεται πιο μαζική.

Από τη διπλή νομιμοποίηση στη συγκυριακή διπλή εξουσία

Από τις 6 και 7 Οκτωβρίου, υπάρχουν δύο αντιτιθέμενες νομιμοποιήσεις και νομικές τάξεις. Το ρήγμα που τις χωρίζει δεν μπορεί παρά να επεκταθεί ανεπιστρεπτί. Η απουσία σαφήνειας, σιγουριάς και αποφασιστικότητας ενός μεγάλου τμήματος της αριστεράς δίνει τροφή στην αντεπανάσταση και παραμένει ένα εμπόδιο για τη στροφή προς τα αριστερά της δημοκρατικής ανόδου που διεξάγεται στην Καταλονία. Οι αριστερές που αναφέρονται στο σοσιαλισμό και το εργατικό κίνημα έχουν μπροστά τους το καθήκον να αναλάβουν την ευθύνη τους, στην Καταλονία όπως και στην Ισπανία. Η πρόκληση είναι να προωθηθεί μια διαδικασία εμβάθυνσης της δημοκρατικής ρήξης σε όλο το Κράτος, παίρνοντας υπόψη τη διαφοροποίηση των καταστάσεων και των ρυθμών ανάμεσα στην Καταλονία και το υπόλοιπο ισπανικό κράτος. Στην Καταλονία, πρέπει να αμφισβητήσουν την πολιτική ηγεσία της αναδυόμενης αυτής πολιτικής επανάστασης, θέτοντας τα κοινωνικά, δημοκρατικά, περιβαλλοντικά και χειραφετικά ζητήματα στο κέντρο της συντακτικής συζήτησης που θα ανοίξει τις επόμενες εβδομάδες. Το ίδιο πράγμα θα πρέπει να γίνει, και όσο γίνεται πιο γρήγορα, στο υπόλοιπο ισπανικό κράτος. Είναι επίσης καθήκον της αριστεράς και του εργατικού κινήματος, σε διεθνές επίπεδο, να οργανωθούν πλατιές καμπάνιες υποστήριξης του καταλανικού κινήματος και καταγγελίας της καμπάνιας που διεξάγει η κυρίαρχη τάξη και τα μέσα της εναντίον τους.

Γενική απεργία, αυτο-οργάνωση και προώθηση πιο πέρα

Σε αυτή τη σύνθετη κατάσταση, η ενεργή συμμετοχή της εργατικής τάξης και του πρωταγωνιστικού της ρόλου είναι θεμελιώδης για να εξασφαλιστεί μια διαδικασία ευνοϊκή για τα λαϊκά συμφέροντα. Η δυνατότητα προώθησης της πάλης της εργατικής τάξης, με τη δική της ατζέντα, και κερδίσματος μιας νέας αντικαπιταλιστικής κοινωνικής ηγεμονίας, εξαρτάται από την ικανότητα του εργατικού κινήματος, σε σχέση με τις υπόλοιπες κοινωνικές τάξεις, να κόψει από τον κορπορατισμό και τον παθητικό οικονομισμό και να δράσει πολιτικά για να λύσει ένα μεγάλο εθνικό ζήτημα. Θα χρειαστεί σκληρή δουλειά για να μειωθεί γρήγορα η απόσταση ανάμεσα σε αυτό που είναι αναγκαίο και σε αυτό που είναι εφικτό.

Η μαζική κινητοποίηση που είδαμε στις 3 του Οκτώβρη, με τη γενική απεργία που παρέλυσε την Καταλονία, έβαλε τη βάση για μια αύξουσα εισβολή του οργανωμένου εργατικού κινήματος στην πολιτική διαδικασία και στη γενίκευση των δυναμικών αυτο-οργάνωσης στις συνοικίες (Επιτροπές Υποστήριξης του Δημοψηφίσματος, που φαίνεται ότι τώρα μετατρέπονται σε Επιτροπές Στήριξης της Δημοκρατίας), σε τοπικό επίπεδο και σε ορισμένους εργασιακούς χώρους. Η κοινωνική βάση του κινήματος βρίσκεται σε διαδικασία μαζικοποίησης, τα εθνικιστικά κόμματα, η Καταλανική Εθνική Συνέλευση (ANC) και η πολιτιστική Omnium, που έως τον τελευταίο μήνα διεξήγαγαν με αποκλειστικό τρόπο την “ανεξαρτησιακή διαδικασία”, βρίσκονται σήμερα απέναντι σε μια δυνητική άνοδο πιο δυναμικών, εργατικών και ριζοσπαστικών, δυναμικών.

Η δημοκρατία και το καθεστώς του 1978 είναι σήμερα ασυμβίβαστα: πρέπει να ανοίξει και δεύτερο μέτωπο

Η σημερινή κρίση δεν περιορίζεται στην καταλανική εξέγερση, είναι άλλη μια κρίση κράτους στην οποία η συνεπής αριστερά, για την ώρα μειοψηφική (οι σύντροφοί μας των Anticapitalistas, ορισμένα σημαντικά ρεύματα της συνδικαλιστικής αριστεράς, οι Podemos, τα κόμματα αλλαγής και τα αριστερά εθνικιστικά ρεύματα), και η άκρα δεξιά έχουν ξεκινήσει έναν αγώνα ταχύτητας για το ποιός θα καταλάβει τους δρόμους. Είναι πιθανόν, βραχυχρόνια, οι δυνάμεις που επωφελούνται από την κρίση να είναι οι δυνάμεις της ακροδεξιάς στο υπόλοιπο ισπανικό κράτος. Εξού και η επείγουσα ανάγκη να ανοίξει και δεύτερο μέτωπο από τις αναδυόμενες αριστερές που, για να μπορέσουν να μειώσουν την κατασταλτική πίεση στην Καταλονία, θα πρέπει να μπορέσουν να πάρουν πρωτοβουλίες κατά της καταστολής και για την ρήξη με το καθεστώς του 1978. Η φύση του μπλοκ της εξουσίας που ελέγχει το τελευταίο, μας αναγκάζει να συγκρουστούμε για την αποτελεσματική υποστήριξη των ελευθεριών και για μια προοπτική συνταγματικής αποδιάρθρωσης/αναδημιουργίας.

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια ιστορική διακλάδωση ανάμεσα στο σεβασμό της νομιμότητας και στο σεβασμό και την εμβάθυνση της δημοκρατίας. Οι συμβιβαστικές στάσεις και τα αφηρημένα καλέσματα για διάλογο δεν βρίσκουν, για την ώρα, παρά ελάχιστη απήχηση στις πολιτικές ηγεσίες και στον πληθυσμό. Είναι αναγκαίο να δημιουργηθεί μια σύμπραξη των αριστερών και του καταλανικού λαϊκού κινήματος κατά της καταστολής και για την επίτευξη των δημοκρατικών στόχων.

Μονομέρεια και αλληλεγγύη, οι αναγκαίες προϋποθέσεις της νίκης

Αυτό που ονομάστηκε “μονομέρεια” του καταλανικού δημοψηφίσματος δεν είναι ασυμβίβαστο με την αναζήτηση αλληλεγγύης και συνεργασιών με τις δημοκρατικές και λαϊκές δυνάμεις στο σύνολο του ισπανικού κράτους και σε διεθνές επίπεδο. Από αυτή τη σκοπιά, χωρίς συντακτικές ρήξεις στο σύνολο του ισπανικού κράτους, είναι όλο και πιο προφανές ότι η αυτοδιάθεση της Καταλονίας θα πνιγεί και η αλλαγή καθεστώτος δεν θα είναι δυνατή στην Ισπανία, χωρίς μια δημοκρατική και αδελφική διέξοδο για τις καταλανικές επιθυμίες.

Να δημιουργηθούν δύο, τρεις, πολλές Καταλονίες

Σε αυτή την 50ή επέτειο από τη δολοφονία του Τσε Γκεβάρα, αυτού του παραδείγματος επαναστάτη με μια διεθνιστική οπτική, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι εξαντλείται ο χρόνος για να σπάσουμε από την αντιδραστική διαλεκτική που οδηγεί την Ευρώπη και τον κόσμο και που επηρεάζει όλες τις περιοχές του πλανήτη. Θεσμικός “πραξικοπηματισμός” στη Λατινική Αμερική, ρατσιστικός και ισλαμοφοβικός ρατσισμός στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, φασιστοειδής τζιχαντισμός στη Μέση Ανατολή, απειλούν τον κόσμο ολόκληρο θυμίζοντας το γεωπολιτικό χάος άλλων εποχών.

Για αυτό και είναι θεμελιώδες το να στηριχτεί η καταλανική διαδικασία, στο μέτρο που αποτελεί το πιο εντυπωσιακό παράδειγμα μαζικής πολιτικής ανυπακοής των τελευταίων δεκαετιών και στο μέτρο που αποτελεί πραγματικό εργαστήριο για τις λαϊκές επαναστάσεις του 21ου αιώνα, οι οποίες θα μπορούσαν να συμβάλουν στο να σταματήσει η δίνη προς τη βαρβαρότητα στην οποία μας προσδένει η παρακμή του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος. Σε μια στιγμή που οι εργαζόμενοι(-νες) και οι λαϊκές τάξεις υφίστανται σοβαρές επιθέσεις, ιδιαίτερα στα δημοκρατικά δικαιώματα, από τους καπιταλιστές σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, η εξέγερση του λαού της Καταλονίας αποτελεί σημάδι ελπίδας για τους καταπιεσμένους(-νες) και τους εκμεταλλευόμενους(-νες), που ξαναβρίσκουν την εμπιστοσύνη τους στη συλλογική δράση.

Η καταλανική σημαία εμπνέεται απευθείας από τη σημαία των Κουβανών επαναστατών στα τέλη του 19ου αιώνα1. Αυτό ξεπερνάει το απλό ιστορικό ανέκδοτο. Οι επαναστάσεις αυτές κατάφεραν να νικήσουν τον ισπανικό αποικιοκρατικό στρατό του νησιού, μια ήττα που τότε συνέβαλε αποφασιστικά στην κατεδάφιση της πρώτης παλινόρθωσης των Βουρβόνων. Είναι σίγουρο ότι η σημερινή πάλη στην Καταλονία πλήττει σοβαρά τη δεύτερη παλινόρθωσή τους και μια δημοκρατική νίκη θα επέτρεπε να ξαναδούμε μια άνοδο του λαϊκού κινήματος και μια επικαιροποίηση του αντικαπιταλιστικού και οικο-σοσιαλιστικού ορίζοντα στην Καταλονία, στην Ισπανία και σε όλη την Ευρώπη.

Αλληλεγγύη και κινητοποίηση

Καλούμε όλες τις εργατικές, λαϊκές και δημοκρατικές οργανώσεις να υποστηρίξουν τον αγώνα στην Καταλονία, να καταγγείλουν την καταστολή του ισπανικού κράτους, να πιέσουν τα δικά τους κράτη να αναγνωρίσουν την πράξη επικυριαρχίας που διεξάγεται καθώς και μια ενδεχόμενη κήρυξη της Καταλανικής Δημοκρατίας ή μια κήρυξη ανεξαρτησίας.

Προς μια καταλάνικη Δημοκρατία. Για τη λαϊκή αυτο-οργάνωση και την πραγματοποίηση μιας δημοκρατικής συνταγματικής διαδικασίας.

Εκτελεστικό Γραφείο της 4ης Διεθνούς

4 Οκτωβρίου 2017

Μετάφραση: e la libertà

Στα γαλλικά: Quatrième Internationale, «Appel pour la Catalogne: Soutenons la lutte du peuple catalan», Europe Solidaire Sans Frontières, 4 Οκτωβρίου 2017· και στα αγγλικά: Fourth International Bureau, «Let us support the struggle of the Catalan people», International Viewpoint, 5 Οκτωβρίου 2017· στα ισπανικά: Buró Ejecutivo de la Cuarta Internacional, «Llamamiento por Catalunya. Apoyemos la lucha del pueblo catalán», Esquerra Anticapitalista, 5 Οκτωβρίου 2017 και στα καταλανικά: Buró Executiu de la Quarta Internacional, «Crida per Catalunya. Donem suport a la lluita del poble català», Esquerra Anticapitalista, 6 Οκτωβρίου 2017.

Σημείωση

1 [Σ.τ.Μ.] Η παλινόρθωση της ισπανικής μοναρχίας των Βουρβόνων έγινε το 1975 από το δικτάτορα Φράνκο, στα πλαίσια της οργάνωσης της “διαδοχής” του, διορίζοντας τον Χουάν Κάρλος, πατέρα του σημερινού Φελίπε. Η μοναρχία είχε εκπέσει με την ανακήρυξη της Δημοκρατίας το 1931 -ενώ ήταν ήδη η δεύτερη φορά που είχε παλινορθωθεί, μια φορά από τον Ναπολέοντα, το 1814, και μια δεύτερη φορά, μετά την πρώτη ισπανική Δημοκρατία, το 1874. Η εξέγερση του κουβανικού λαού, για την ανεξαρτησία του, το 1895, οδήγησε σε ήττα της Ισπανίας το 1898 και ήταν ένας από τους βασικούς παράγοντες που οδήγησαν την ισπανική μοναρχία στα αδιέξοδα και στο διωγμό της, το 1931. Η σημαία της Κούβας, που είχε σχεδιαστεί από τους εξεγερμένους Κουβανούς ήδη από τα μέσα του 19ου αιώνα, είχε βασίσει το συμβολισμό της ανεξαρτησίας και της ελευθερίας σε ένα τρίγωνο αστέρι αριστερά (με το τρίγωνο να συμβολίζει την ισότητα και το αστέρι την ελευθερία και την ανεξαρτησία). Η καταλανική σημαία της ανεξαρτησίας, επηρεασμένη ακριβώς από την απελευθέρωση της Κούβας από την Ισπανία, πρόσθεσε στα παλιά καταλανικά χρώματα (κίτρινο και κόκκινο) το ίδιο τρίγωνο της κουβανέζικης με το αστέρι, για να συμβολίζει την ανεξαρτησία και την απελευθέρωση από την Ισπανία.

Τελευταία τροποποίηση στις Παρασκευή, 22 Νοεμβρίου 2019 17:04

Προσθήκη σχολίου

Το e la libertà.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια με υβριστικό, ρατσιστικό, σεξιστικό φασιστικό περιεχόμενο ή σχόλια μη σχετικά με το κείμενο.