Στη Γαλλική Γουιάνα (γαλλική αποικία στις βορειοανατολικές ακτές της Λατινικής Αμερικής) ένα μαζικό λαϊκό κίνημα που ξεκίνησε στα τέλη Μαρτίου και κράτησε ένα σχεδόν μήνα, νίκησε. Το κίνημα των Γουιάνων -των κατοίκων της Γουιάνας- που διεκδικούσε αύξηση των κρατικών επενδύσεων σ’ αυτή την εξαθλιωμένη από την υπερεκμετάλλευση περιοχή, αλλά και ικανοποίηση των δικαιωμάτων των αυτοχθόνων, ανάγκασε τη γαλλική αστική τάξη σε υποχώρηση. Δημοσιεύουμε τρία άρθρα στα οποία αναπτύσσεται μια αρκετά πλήρης περιγραφή του κινήματος, των δυναμικών του και της τελικής του επιτυχίας.

e la libertà

Adrien Guilleau

Jan Malewski

Μια ανάλυση του σημερινού σταδίου του μεγαλύτερου λαϊκού κινήματος

Αυτό που σκοπεύουμε να κάνουμε εδώ είναι να αναλύσουμε το κίνημα στη Γαλλική Γουιάνα που εξελίσσεται. Αυτό το άρθρο, που γράφτηκε στις 31 Μαρτίου, προσπαθεί να παρουσιάσει μια πρώτη ανάλυση και τις προοπτικές γι’ αυτό που είναι ήδη το μεγαλύτερο λαϊκό κίνημα στη Γουιάνα.

Μια επικαιροποίηση του άρθρου συμπεριλήφθηκε στη δημοσίευσή του στο Inprecor στις 3 Απριλίου 2017. Αυτή δημοσιεύεται στο τέλος του άρθρου. Είναι μια δήλωση του GRS, του τμήματος Τέταρτης Διεθνούς στις Αντίλλες, που δημοσιεύτηκε στις 27 Μαρτίου 2017.

Γουιάνα: μια γαλλική αποικία

1. Μία οικονομία εμπορικός σταθμός

Μετά τον αποικισμό της τον δέκατο έβδομο αιώνα, η αποικιακή οικονομική δομή της Γουιάνας δεν έχει μεταβληθεί. Εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται σήμερα από την εκμετάλλευση του πλούτου της περιοχής και από ένα εμπορικό μονοπώλιο. Ο πλούτος της Γουιάνας που εκμεταλλεύεται περισσότερο η Γαλλία είναι το Διαστημικό Κέντρο της Γουιάνας (CSG), το οποίο κατασκευάστηκε στη Γουιάνα λόγω της γεωγραφικής της θέσης, της απουσίας σεισμικών ή ηφαιστειακών κινδύνων και της πολιτικής σταθερότητας της αποικίας. Μόνο για το έτος 2017, το CNES (ο κρατικός όμιλος που διαχειρίζεται το CSG) ανακοίνωσε ένα σύνολο παραγγελιών ύψους 5,3 δισ. ευρώ, το οποίο αντιπροσωπεύει το 140% του ΑΕΠ της Γουιάνας! Όσον αφορά το εμπόριο, το γαλλικό μονοπώλιο οργανώνεται από τους Μαρτινικανούς béké (απόγονους εποίκων και μεγάλων γαιοκτημόνων). Έτσι, το περιφερειακό εμπόριο με τη Βραζιλία, το Σουρινάμ και τη Λατινική Αμερική είναι ανύπαρκτο. Τα πάντα εισάγονται από κοντέινερ απευθείας από γαλλικά λιμάνια και όλα περνούν από τις ομάδες διανομής των bekè.¹

2. Ενδογενής υποανάπτυξη

Όπως σε όλες τις αποικίες, η οικονομική κυριαρχία της μητρόπολης συνοδεύεται από ενδογενή υποανάπτυξη. Αυτή η υπανάπτυξη μπορεί να παρατηρηθεί στις οικονομικές, δημογραφικές, υγειονομικές και εκπαιδευτικές στατιστικές. Σε αυτή τη χώρα των 250.000 κατοίκων ο πληθυσμός διπλασιάζεται κάθε 20 χρόνια από τη δεκαετία του 1950. Αυτή η αύξηση του πληθυσμού οφείλεται στο υψηλό ποσοστό γεννήσεων που συνοδεύεται κυρίως από ένα θετικό ισοζύγιο μετανάστευσης. Αυτή η μεταναστευτική έλξη συνδέεται ειδικότερα με το ειδικό καθεστώς αυτής της χώρας της Νότιας Αμερικής, η οποία αποτελεί μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για να συμβαδίζουν με τη δημογραφική εξέλιξη, οι επενδύσεις της Γαλλίας θα έπρεπε να είναι τεράστιες, αλλά δεν είναι. Έτσι, το ποσοστό ανεργίας υπερβαίνει το 20 τοις εκατό, περισσότερο από το 40 τοις εκατό του ενεργού πληθυσμού είναι άνεργοι και το ποσοστό φτώχειας είναι πάνω από 60 τοις εκατό (χρησιμοποιώντας τους γαλλικούς υπολογισμούς αναφοράς).

Όσον αφορά τις εκπαιδευτικές στατιστικές, η κατάσταση δεν είναι καλύτερη. Περισσότερα από 2.000 παιδιά ηλικίας μεταξύ 6 και 16 ετών δεν φοιτούν στο σχολείο λόγω έλλειψης χώρου στα σχολεία. Σήμερα θα ήταν απαραίτητο να ανοίξουν 500 τάξεις δημοτικών σχολείων, πέντε στα σχολεία της μέσης εκπαίδευσης και δέκα στα λύκεια για να αντισταθμιστούν οι διαρθρωτικές καθυστερήσεις!

Όσον αφορά την υγεία, η κατάσταση είναι καταστροφική. Το προσδόκιμο ζωής από τη γέννηση ενός ανθρώπου είναι τρία χρόνια χαμηλότερο από τη Γαλλία. Μια μελέτη του Περιφερειακού Οργανισμού Υγείας έδειξε ότι, λόγω των διαρθρωτικών προβλημάτων, μεταξύ του 2005 και του 2007 το 58% των θανάτων στη Γουιάνα θα είχε αποφευχθεί στη Γαλλία. Ο αριθμός των κρεβατιών ανά κάτοικο είναι σχεδόν το μισό από ο,τι στη Γαλλία. Πολλές ιατρικές ειδικότητες δεν αναπτύσσονται στην επικράτεια, υποχρεώνοντας τους Γκουιάνες να πάνε στη Γαλλία ή στις Αντίλλες για θεραπεία. Τέλος, δεν υπάρχει πανεπιστημιακό νοσοκομείο, κάτι που καθιστά αδύνατη την εκπαίδευση του απαραίτητου εξειδικευμένου ιατρικού προσωπικού και αφήνει την Γουιάνα να εξαρτάται απόλυτα από προσωπικό από το εξωτερικό.

Τέλος, η Γουιάνα είναι το πιο βίαιο από τα εδάφη που διαχειρίζεται η Γαλλία, με το υψηλότερο κατά κεφαλήν ποσοστό ανθρωποκτονίας (42 ανθρωποκτονίες το 2016). Ωστόσο, η Γουιάνα είναι επίσης η επικράτεια που έχει τη μεγαλύτερη συγκέντρωση Γάλλων στρατιωτών στον κόσμο, ένας στρατιώτης για κάθε 117 κατοίκους. Εκτός από τους στρατιώτες, πρέπει να προσθέσουμε και 950 αστυνομικούς και χωροφύλακες σε όλη την επικράτεια. Αυτό κάνει τη Γαλλική Γουιάνα το πιο στρατιωτικοποιημένο γαλλικό έδαφος!

3. Το ζήτημα της γης και των αυτόχθονων λαών

Κι άλλα προβλήματα που αφορούν το αποικιακό ζήτημα εντοπίζονται στη Γουιάνα, όπως το πρόβλημα της κατοχής γης ή το θέμα των αυτόχθονων λαών. Περισσότερο από το 90% της επικράτειας ανήκει στο γαλλικό κράτος. Αυτό δημιουργεί τεράστιες δυσκολίες για οποιαδήποτε οικονομική ή διαρθρωτική ανάπτυξη. Για παράδειγμα, για να οικοδομήσουμε ένα λύκειο, είναι απολύτως απαραίτητο να περάσουμε από μια φάση αντεκχώρησης της γης από το κράτος στις τοπικές αρχές. Επιπλέον, το Διαστημικό Κέντρο της Γουιάνας, το οποίο καταλαμβάνει περιοχή τόσο μεγάλη όσο και η νήσος Ρεουνιόν, δεν έχει καταβάλει ποτέ ούτε ένα ευρώ στους τοπικούς φόρους.

Από την πλευρά τους, οι αυτόχθονες λαοί αντιμετωπίζουν, για συνταγματικούς λόγους, την κατηγορηματική άρνηση της Γαλλίας να αναγνωρίσει το δικαίωμά τους στη συλλογική ιδιοκτησία και να επιστρέψουν σ’ αυτά τα εδάφη που κατείχαν εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Σε αυτό μπορούμε να προσθέσουμε μαζικά και αποκρουστικά κύματα αυτοκτονίας μεταξύ των νέων Αμερινδιάνων.

Αυτά τα προβλήματα μόνο που σχετίζονται με τη γη αποκαλύπτουν το συνολικό ασυμβίβαστο του καθεστώτος της Γουιάνας ως υπερπόντιο διαμέρισμα.

Ανάλυση του σημερινού κινήματος

Είναι ακόμα δύσκολο να γίνει μια λεπτομερής και διεξοδική ανάλυση σχετικά με την κατάσταση αυτού του κινήματος, ιδίως λόγω των πάρα πολλών συσχετισμών δυνάμεων με τις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπο. Θα προσπαθήσουμε, ωστόσο, να παρουσιάσουμε μια ιστορία του κινήματος, εισάγοντας τους κύριους παράγοντες

1. Σύμφωνο για το μέλλον

Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στη Γουιάνα το 2013, ο Φρανσουά Ολάν δεσμεύτηκε να εφαρμόσει ένα Σύμφωνο για το Μέλλον για τη Γουιάνα. Στόχος αυτού του συμφώνου ήταν να μειωθούν οι διαρθρωτικές καθυστερήσεις κατά τη διάρκεια μιας περιόδου δέκα ετών, ιδίως με την επένδυση από το κράτος των 600 εκατομμυρίων ευρώ. Ωστόσο, μετά από διαπραγματεύσεις τον Δεκέμβριο του 2016, ο Πρόεδρος της Περιφέρειας της Γουιάνας (Collectivité Territoriale de Guyane - CTG), Ροντόλφ Αλεξάντρ, αρνήθηκε να την υπογράψει. Κάτω από την πίεση των τοπικών εργοδοτών, ο Πρόεδρος της CTG ζήτησε ένα αυξημένο ποσό από 2 δισ. ευρώ και την αντεκχώρηση 200.000 εκταρίων.

2. Ο συσχετισμός δύναμης του Ροντόλφ Αλεξάντρ, που συνδέεται με τους κοινωνικοεπαγγελματικούς τομείς και την MEDEF

Η επίσκεψη της Σεγκολέν Ροαγιάλ στις 15 Μαρτίου ήταν το μήνυμα για την έναρξη των κινητοποίσεων. Έτσι, την υπουργό υποδέχτηκε μια κινητοποίηση των «κοινωνικο-επαγγελματιών» (μεταξύ άλλων των διαχειριστών οδικών μεταφορών), της CGPME (ένωση μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων) και της κύριας ένωσης εργοδοτών, της MEDEF. Για το σκοπό αυτό υπήρχε μπλόκο στην είσοδο της Περιφέρειας της Γουιάνας, καθώς και ένα άλλο μπροστά από το εμπορικό λιμάνι, στο οποίο αναμενόταν η άφιξη φορτηγών ανάμειξης τσιμέντου για την κατασκευή του Ariane 5, ενάντια στα συμφέροντα των τοπικών επιχειρήσεων οδικών μεταφορών. Κατά τη διάρκεια μιας σκηνής ιδιαίτερης έντασης, η Σεγκολέν κατάφερε να ξεμπλοκάρει την κατάσταση μιλώντας με τον πρώην σύντροφό της και Πρόεδρό της, τον Φρανσουά Ολάν. Σε δύο λεπτά τα πάντα είχαν διευθετηθεί, η κυβέρνηση ανέλαβε τη δέσμευση να απελευθερώσει αμέσως 150 εκατομμύρια ευρώ για να κλείσει τον προϋπολογισμό της CTG και να μεταβιβάσει 200.000 εκτάρια γης.

3. Η εισβολή των «500 Αδελφών»

Τα πάντα θα μπορούσαν ή θα έπρεπε να έχουν σταματήσει εκεί, αλλά ένας κόκκος άμμου μπήκε στη μηχανή, με τη μορφή της συλλογικότητας των «500 αδερφών ενάντια στην εγκληματικότητα». Αυτή η συλλογικότητα είχε αρχίσει να προσελκύει την προσοχή πριν από μια εβδομάδα με τις αντιδράσεις της σε μια ανθρωποκτονία σε κάποια γειτονιά της Καγιέν. Η ειδικότητά τους είναι να οργανώνουν αστραπιαίες δράσεις, ντυμένοι στα μαύρα και με κουκούλες. Αν και είναι εξαιρετικά δύσκολο, ακόμη και σήμερα, να πούμε ποιοι συγκροτούν αυτή τη συλλογικικότητα, μπορούμε να σημειώσουμε ότι τα αιτήματά της είναι αντιδραστικά και εν μέρει ξενοφοβικά. Πράγματι, πολλά από τα αιτήματά τους κινούνται προς την κατεύθυνση της ύπαρξης περισσότερης αστυνομίας, της εκδίωξης καταλήψεων και της απέλασης των μεταναστών που υποτίθεται ότι είναι υπεύθυνοι για τη βία. Ωστόσο, μόλις οργανώθηκαν, αμφισβήτησαν το ρόλο του γαλλικού κράτους για την ανικανότητά του να αποκαταστήσει την τάξη. Έτσι, έχουμε εκεί έναν εθνικιστικό και αντιδραστικό λόγο.

Αυτή η συλλογικότητα παρείσφρησε στην κινητοποίηση. Ενώ μπλόκαραν τις εισόδους των προξενείων του Σουρινάμ και της Αϊτής απαιτώντας άμεση απέλαση των πολιτών τους που κρατούνται σε φυλακή στη Γουιάνα, αποβιβάστηκαν, με κουκούλες, στην CTG εν μέσω μιας διεθνούς συνάντησης 25 κρατών της Καραϊβικής, των Ηνωμένων Πολιτειών και της Γαλλίας, η οποία εκπροσωπούνταν από τη Σεγκολέν Ροαγιάλ. Αμφισβήτησαν την υπουργό ζητώντας να λάβει υπόψη τα αιτήματά τους για ασφάλεια και στη συνέχεια αποχώρηαν. Το ίδιο βράδυ, η υπουργός διέκοψε την επίσκεψή της στη Γουιάνα και επέστρεψε στο Παρίσι. Ταυτόχρονα, οι αγρότες μπήκαν στη μάχη καταλαμβάνοντας την έδρα της Διεύθυνσης Γεωργίας και Δασών στην Καγιέν. Αυτό προκλήθηκε από την αιφνιδιαστική επίδραση της εισβολής των «500 αδελφών» ή σε αλληλεγγύη προς τα αντιδραστικά τους αιτήματα ή ακόμα και στην αναμονή της επίσημης υπογραφής του Συμφώνου του Μέλλοντος; Οι εργοδότες διατήρησαν τα μπλόκα τους.

Τέλος, πρέπει να σημειωθεί ότι στην αντιπαράθεσή της με την πραγματικότητα στην περιοχή, οι εκπρόσωποι της συλλογικότητας των «500 αδελφών» έπρεπε να τροποποιήσουν τον λόγο τους και τις πράξεις τους. Όταν δημιουργήθηκαν τα μπλόκα, χρησίμευσαν ως μεσολαβητές με νέους από τις γειτονιές της εργατικής τάξης, οι οποίοι έστησαν «ανεπίσημα» μπλόκα, προκειμένου να αποφύγουν την αντιπαράθεση με την αστυνομία. Κατάφεραν μάλιστα να πάρουν μερικούς από αυτούς τους νέους να συμμετάσχουν στις κύριες πύλες. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της πορείας της 28ης Μαρτίου και κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων στις 30 Μαρτίου, ανέλαβαν το ρόλο των δυνάμεων περιφρούρησης με επαφές με τις δυνάμεις της καταστολής. Είναι μάλλον αυτές οι πράξεις και το γεγονός ότι μέχρι στιγμής δεν έχουν χρησιμοποιήσει βία που τους κάνει τόσο δημοφιλείς.

4. Οι εργαζόμενοι μπαίνουν στον αγώνα

Αξιοποιώντας αυτό το κλίμα ανυπακοής, οι εργαζόμενοι μπαίνουν οι ίδιοι στο κίνημα. Στις 20 Μαρτίου, οι εργαζόμενοι της EDF (οι οποίοι διαφωνούν με την τοπική τους διεύθυνση), της ENDEL (που ζητούν την επανέναρξη των μισθολογικών διαπραγματεύσεων) και του Ιατροχειρουργικού Κέντρου Κουρού (που αγωνίζονται εναντίον της πώλησης του νοσοκομείου σε αρπακτικά της αγοράς) αποφάσισαν να εμποδίσουν την εκτόξευση της πυραύλου Ariane που ήταν προγραμματισμένη για την επόμενη ημέρα. Δημιουργήθηκε ένα μπλόκο μπροστά από το Διαστημικό Κέντρο της Γουιάνας και ο πληθυσμός και ορισμένοι εκλεγμένοι εκπρόσωποι εντάχθηκαν αμέσως. Οι εργαζόμενοι της ENDEL, οι οποίοι είναι οι μόνοι που μπορούν να μεταφέρουν τον πυραύλο στην περιοχή εκτόξευσής του, πέτυχαν, με απεργία στην οποία συμμετείχε το 80% του εργατικού δυναμικού, να αναβληθεί και στη συνέχεια να ακηρωθεί η εκτόξευση. Μετά από αυτό, οι διαπραγματεύσεις ξεκίνησαν εκ νέου και πήραν σημαντική αύξηση μισθών. Από τις 21 Μαρτίου, την αρχικά προγραμματισμένη ημέρα για την εκτόξευση, η πόλη Κουρού αποκλείστηκε πλήρως. Κανείς δεν μπόρεσε να μπει ή να βγει.

5. Μια γενική έξαρση, η Γουιάνα είναι αποκλεισμένη!

Από τις 21 έως τις 22 Μαρτίου οι «500 αδελφοί» συγκεντρώνονται στην Κούρου. Κατά τη συνάντηση του έκτακτου συμβουλίου της συνδικαλιστικής συνομοσπονδίας Ένωση Εργαζομένων της Γουιάνας (Union des Travailleurs Guyanais - UTG) το βράδυ της 22ης Μαρτίου, αποφασίστηκε να υποστηριχθεί το κίνημα, με μια πρώτη μέρα κινητοποίησης προγραμματισμένη για τις 24 Μαρτίου. Το τμήμα των εκπαιδευτικών της UTG θα ψηφίσει για απεργία από τις 22 Μαρτίου έως τις 27 Μαρτίου. Αλλά κατά τη διάρκεια της νύχτας τα πάντα επιταχύνθηκαν. Η συντονιστική επιτροπή της Κούρου, στην οποία συμμετείχαν οι «500 αδελφοί» και οι κοινωνικο-επαγγελματίες, αποφάσισαν να αποκλείσουν τη χώρα. Το πρωί της 23ης Μαρτίου, όλοι οι δρόμοι έκλεισαν με οδοφράγματα. Επίσης στήθηκαν μπλόκα μπροστά στη Νομαρχία και στο δρόμο που οδηγεί στο αεροδρόμιο. Η Πρυτανεία ανακοίνωσε γρήγορα το κλείσιμο όλων των σχολικών κτιρίων για λόγους ασφαλείας και την επόμενη μέρα οι φοιτητές και τα συνδικάτα των δασκάλων με τη σειρά τους έστησαν μπλόκα μπροστά από την Πρυτανεία.

6. Ο ρόλος του Radio Péyi ως μέσου κινητοποίησης

Μόλις δημιουργήθηκαν τα μπλόκα, το Radio Pèyi (που ανήκει στον όμιλο RTL) έγινε η φωνή της κινητοποίησης. Όλα τα προγράμματά του διακόπηκαν και οι ραδιοφωνικές εκπομπές κάλυπταν το κοινωνικό κίνημα 24 ώρες την ημέρα. Οι ανταποκριτές βρίσκονταν σε κάθε αποκλεισμό. Η εξέλιξη της κοινωνικής κατάστασης παρουσιάστηκε σε πραγματικό χρόνο. Όλοι οι ακροατές μπόρεσαν να μιλήσουν στον αέρα, όλη την ημέρα. Πολιτικές προσωπικότητες, ιδιαίτερα ανεξάρτητοι, κλήθηκαν να μιλήσουν, μερικές φορές για αρκετές ώρες χωρίς διακοπή. Το ραδιόφωνο Péyi έγινε «ραδιοφωνικός σταθμός» και επέτρεψε σε ολόκληρο τον πληθυσμό να αποκτήσει μια αίσθηση του κινήματος. Εκτός αυτού, σε όλους τους αποκλεισμούς συμμετείχαν χιλιάδες ανώνυμοι άνθρωποι που πέρασαν την ημέρα εκεί, το βράδυ, ακόμα και τη νύχτα. Από τις 24 Μαρτίου υπήρχαν περίπου 4.000 άνθρωποι κάθε βράδυ στους αποκλεισμούς της Σουζινί και της Κρικ Φουιγιέ.

7. Η πορεία των εκλεγμένων αντιπροσώπων

Στις 24 Μαρτίου, όλοι οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι της Γουιάνας συναντήθηκαν για να διαδηλώσουν πίσω από τη σημαία της Γουιάνας από το κέντρο της πόλης Κουρού προς τον πύργο του διαστημικού κέντρου της Γουιάνας. Στα υπερπόντια εδάφη, οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι θεωρούνται ευρέως ότι παίζουν ρόλο διαμεσολαβητών μεταξύ του γαλλικού κράτους και του πληθυσμού. Τον ρόλο αυτό ανέλαβαν εξ ολοκλήρου οι βουλευτές (δύο βουλευτές και δύο αναπληρωτές) που προσπάθησαν μάταια να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις μεταξύ της συλλογικότητας Pou Lagwiyann Dékolé («For Guiana taking off») και της διυπουργικής αντιπροσωπείας. Η πορεία των εκλεγμένων αντιπροσώπων που φορούσαν το τρίχρωμο μαντίλι και κρατούσαν τη σημαία της Γουιάνας ως πανό ήταν μια εξαιρετικά ισχυρή συμβολική στιγμή. Στην πραγματικότητα, αυτή η σημαία κυματίζει πάνω απ’ όλες τις δημοτικές αίθουσες, όπως και αυτή της CTG. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι αυτό το κίνημα γεννήθηκε χάρη στον πρόεδρο της περιφέρειας, παρά την θέληση του, όταν, με την κινητοποίηση των πολιτικών του υποστηρικτών, προσπάθησε να εμφανιστεί σ’ αυτή την κατάσταση μένα καλό πρόσωπο ζητώντας την επαναδιαπραγμάτευση ενός βελτιωμένου Συμφώνου για ενα Καλύτερο Μέλλον!

8. Η παρέμβαση των CTG και η γενική απεργία

Στις 25 Μαρτίου, κατά τη διάρκεια του Εθνικού Συμβουλίου της UTG, 37 σωματεία ψήφισαν εκείνη τη μέρα για γενική απεργία διαρκείας από τις 27 Μαρτίου. Η κινητοποίηση μεταφέρθηκε στη συνέχεια σε ένα άλλο στάδιο. Αν και οι οικονομικοί αποκλεισμοί δεν ήταν απαραιτήτως ανώτεροι από αυτούς που υπήρχαν ήδη (σχεδόν ολόκληρη η οικονομία σταμάτησε ήδη στις 24 Μαρτίου), ο εσωτερικός συσχετισμός δυνάμεων στην κινητοποίηση μετατοπίστηκε, τα κοινωνικά αιτήματα έγιναν κυρίαρχα υπερβαίνοντας εκείνα που βασίζονται στην ασφάλεια. Ωστόσο, η ιστορική συνδικαλιστική συνομοσπονδία της Γουιάνας βρίσκεται σε εσωτερική κρίση εδώ και αρκετά χρόνια και είναι δύσκολο να γνωρίζουμε εάν σήμερα έχει μια πραγματική δυνατότητα να οργανώσει έναν οικονομικό αποκλεισμό.

9. Η ίδρυση του Pou Lagwiyann Dékolé και η σύγκλιση των λαϊκών αιτημάτων

Στις 22 και 23 Μαρτίου, η πρόκληση ήταν να μπορέσουμε να ενοποιήσουμε όλες τις μορφές δυσαρέσκειας σε μια κοινή πλατφόρμα αιτημάτων. Μια έντονη διαδικασία διαπραγμάτευσης ξεκίνησε από τις 23 Μαρτίου, με μια πρώτη συνεδρίαση της συντονιστικής επιτροπής. Έτσι, 19 συλλολικότητες, συνδικαλιστικές και επαγγελματικές οργανώσεις συσπειρώθηκαν στην Επιτροπή De Lagwiyann Dékolé. Επιλέχθηκαν επτά πλαίσια αιτημάτων: εκπαίδευση, υγεία, ανασφάλεια, γη, ενέργεια, οικονομία και αυτόχθονες πληθυσμοί. Εντός τεσσάρων ημερών, καταρτίστηκε μια πρώτη πλατφόρμα αιτημάτων, κατόπιν διαβουλεύσεων με όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη. Ταυτόχρονα, εμφανίστηκαν πολλά λαϊκά αιτήματα και σχηματίστηκαν και άλλες συλλογικότητες και προσχώρησαν στην επιτροπή. Από τις 28 Μαρτίου, 39 συλλογικότητες, συνδικαλιστικές οργανώσεις και επαγγελματικές οργανώσεις ήταν συμβαλλόμενα μέρη του Pou Lagwiyann Dékolé. Η λαϊκή δυσαρέσκεια ήταν τέτοια που ήταν δύσκολο να ολοκληρωθεί ο κατάλογος των παραπόνων πριν φτάσουν οι υπουργοί στις 29 Μαρτίου.

10. Η διυπουργική αντιπροσωπεία και η άρνηση των διαπραγματεύσεων

Η αντίδραση του γαλλικού κράτους κινήθηκε στη γραμμή της αποικιακής εμπειρίας της Γαλλίας. Ήδη από τις 25 Μαρτίου, είχε προσγειωθεί μια διυπουργική αντιπροσωπεία αποτελούμενη από υψηλόβαθμους αξιωματούχους (ένας νομάρχης, ένας στρατηγός...) που είχαν προηγουμένως καταλάβει θέσεις στη Γουιάνα. Κατά τη διάρκεια της συνάντησης που πραγματοποιήθηκε τη νύχτα της 24ης και 25ης Μαρτίου, διατυπώθηκε μια κοινή θέση του Pou Lagwiyann Dékolé: δεν θα υπήρχε συνάντηση εκτός επιτροπής με αυτή την αντιπροσωπεία και εφόσον η αντιπροσωπεία αυτή δεν περιλάμβανε υπουργό, δεν θα πραγματοποιούταν συνάντηση μαζί της. Αυτή η ριζοσπαστική θέση διατηρήθηκε παρά το έντονο έργο του σαμποτάζ που επιχειρήθηκε από τη διυπουργική αντιπροσωπεία. Κανείς, εκτός από μια γεωργική ένωση, δεν συναντήθηκε επισήμως με αυτή την αντιπροσωπεία. Από την πλευρά τους, οι υπουργοί πραγματοποίησαν μια καμπάνια παραπληροφόρησης και περιφρόνησης για την κινητοποίηση. Αρχικά, απέκλεισαν κάθε διαπραγμάτευση στη Γουιάνα και απαίτησαν την άρση των αποκλεισμών. Τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης παρουσίασαν το κίνημα ως βίαιο για να υπονομεύσουν την αλληλεγγύη του πληθυσμού. Ωστόσο, από την αρχή του κινήματος, μια απίστευτη ηρεμία συνοδεύει την κινητοποίηση. Μόνο η χρήση των δακρυγόνων από τις δυνάμεις ασφαλείας εναντίον των εκλεγμένων αντιπροσώπων στον αποκλεισμό της CSG στην αρχή της κινητοποίησης, καθώς και κάποιες πυρκαγιές σε κάδους απορριμμάτων κατά τη διάρκεια της πρώτης νύχτας αποκλεισμού, ήταν τα δυσάρεστα!

11. Η πορεία της 28ης Μαρτίου και η ενότητα μιας χώρας

Η πορεία που διοργανώθηκε στις 28 Μαρτίου ήταν μια δοκιμασία υποστήριξης του κινήματος. Η κινητοποίηση του πληθυσμού ήταν εξαιρετική. Καθώς ο ίδιος ο νομάρχης υποχρεώθηκε να αναγνωρίσει, αυτές ήταν οι «μεγαλύτερες διαδηλώσεις που είχαν οργανωθεί ποτέ στην περιοχή». Περισσότεροι από 20.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στην Καγέν και 5.000 στο Σαιν Λοράν ντι Μαρονί. Το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό αυτών των διαδηλώσεων ήταν ότι εκπροσωπούνταν όλες οι πολιτιστικές κοινότητες της Γουιάνας, οι οποίες έκαναν πορεία μαζί για πρώτη φορά. Πίσω από τους Αμερινδιάνους με τους οποίους ξεκινούσε η πορεία, υπήρχαν εκατοντάδες σημαίες της Γουιάνας, ακολουθούσαν σημαίες της Βραζιλίας, της Αϊτής και της Δομινικανής Δημοκρατίας... Μια δημοσιογράφος του Radio Péyi δικαίως ισχυρίστηκε ότι στις 28 Μαρτίου ένα «έθνος γεννήθηκε». Με το παράδειγμά της, αυτή η κινητοποίηση από μόνη της κατέστρεψε τρομερές προκαταλήψεις που όλοι είχαν για τους άλλους. Ακόμα και οι «500 αδελφοί» έπρεπε να μετριάσουν αυτά που έλεγαν, ανακοινώνοντας τώρα ότι «όλοι είμαστε Γουιάνες (Βραζιλιάνοι, Αϊτινοί, Σουρινάμ, Γουιάνες...)». Το άλλο χαρακτηριστικό αυτής της κινητοποίησης ήταν η απίστευτη αποφασιστικότητα που προέκυψε από αυτήν. Δεν πέρασε μια στιγμή χωρίς συνθήματα: «Nou Gon ke sa» («Φτάνει πια»), «Lagwiyann levee» («Γουιάνα Ξεσηκώσου»)... και ομιλίες για αρκετές ώρες μπροστά στη νομαρχία.

12. Η άφιξη των υπουργών και οι προσπάθειες περιθωριοποίησης του κινήματος.

Στο τέλος της διαδήλωσης, ο πρωθυπουργός Μπερνάρ Καζνέβ ανακοίνωσε ότι έστειλε τους Υπουργούς Υπερπόντιων Εδαφών και Εσωτερικών στη Γουιάνα την επόμενη μέρα, 29 Μαρτίου. Η απίστευτη λαϊκή κινητοποίηση είχε αναγκάσει την κυβέρνηση να δράσει πολύ γρήγορα για να προσπαθήσει να βρει μια διέξοδο απέναντι σ’ αυτό το κίνημα. Η αποστολή των υπουργών συνοδεύτηκε από υποσχέσεις για επένδυση ύψους μέχρι 4 δισ. ευρώ σε λιγότερο από 10 χρόνια. Μετά την έναρξη των διαπραγματεύσεων στις 30 Μαρτίου, ο συσχετισμός δυνάμεων υπέρ της Επιτροπής έγινε έντονος. Έτσι, με την κινητοποίηση του πληθυσμού μπροστά από τη Νομαρχία, το Pou Lagwiyann Dékolé κατάφερε να επιτύχει την παρουσία των μέσων μαζικής ενημέρωσης κατά τη διάρκεια της πρώτης μισής ώρας των διαπραγματεύσεων. Λίγο αργότερα, ο υπουργός Υπερπόντιων Εδαφών, ο οποίος ήταν ιδιαίτερα περιφρονητικός απέναντι στη Γουιάνα από την αρχή του κινήματος, βγήκε στο μπαλκόνι της Νομαρχίας για να ζητήσει μια δημόσια συγνώμη από τον πληθυσμό που μαζεύτηκε μπροστά στο κτίριο. Οι επόμενες 48 ώρες θα ήταν αποφασιστικές για το κίνημα· οι κοινωνικοεπαγγελματίες και οι εργοδότες που βρίσκονταν, παρά τις προθέσεις τους, σε ένα κίνημα που ήταν τελείως ανεξέλεγκτο, αναζητούσαν έναν τρόπο για να βγουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα. έχουν ήδη ανακοινώσει ότι, αν ήταν ικανοποιημένοι, θα σταματήσουν τους αποκλεισμούς!

Σήμερα, στις 31 Μαρτίου, η συλλογικότητα προσπάθησε να αποφύγει την εκμετάλλευση της απομάκρυνσης των πολιτικών αντιπροσώπων. Έτσι, μετά από μια συνάντηση μεταξύ του Pou Lagwiyann Dékolé και των εκλεγμένων αντιπροσώπων, αποφασίστηκε ότι οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι δεν θα υπογράψουν κανένα κείμενο με το κράτος πριν το υπογράψει η συλλογικότητα. Επιπλέον, ορίστηκε ότι θα συμμετάσχουν στις διαπραγματεύσεις ως εμπειρογνώμονες και όχι ως διαπραγματευτές. Τέλος, η ομάδα έχει μόλις ανακοινώσει ότι οποιαδήποτε συμφωνία με την κυβέρνηση θα πρέπει να λάβει λαϊκή έγκριση προτού υπογραφεί. Το κίνημα, επομένως, κινείται σε μια δεύτερη φάση, που χαρακτηρίζεται από αυτοοργάνωση με πραγματική δυσπιστία προς τους εκλεγμένους αντιπροσώπους.

Ποιες είναι οι προοπτικές για αυτό το κίνημα;

Η πρώτη μέριμνα για έναν αγωνιστή επαναστάτη πρέπει να είναι να κρατηθεί ζωντανό αυτό το κίνημα μετά την αποχώρηση των υπουργών. Στην πραγματικότητα, εάν το κίνημα επιβιώσει από την επίσκεψη αυτών των δύο υπουργών τότε θα προκύψουν και άλλα ζητήματα. Δεδομένου ότι το γαλλικό κράτος βρίσκεται σε περίοδο κενού εξουσίας, η αποτυχία των διαπραγματεύσεων θα σήμαινε ότι θα είναι η επόμενη κυβέρνηση που θα πρέπει να επιλύσει το πρόβλημα της Γουιάνας. Αυτή η απουσία συνομιλητή θα ανοίξει «το πεδίο των δυνατοτήτων» και θα θέσει το ζήτημα του καθεστώτος της Γουιάνας στο επίκεντρο των όσων διακυβεύονται!

Για να γίνει αυτό, πρέπει να αναπτυχθούν τρία θέματα:

• Η ενίσχυση της αυτοοργάνωσης των αποκλεισμών και των μπλόκων. Στην πραγματικότητα, οι αποκλεισμοί δεν πρέπει πλέον να εξαρτώνται από τα φορτηγά των μεταφορέων που εμποδίζουν την κυκλοφορία. Οι επιτροπές για την οργάνωση αποκλεισμών πρέπει να οργανώνονται παντού και πρέπει να εξετάζονται εναλλακτικές λύσεις (αποκλεισμοί από ιδιωτικά οχήματα, για παράδειγμα).

• Η οργάνωση του δημοκρατικού ελέγχου της απεργίας. Οι διαπραγματεύσεις πρέπει να υπόκεινται σε λαϊκό έλεγχο. Οι γενικές συνελεύσεις πρέπει να οργανώνονται σε κάθε μπλόκο για τη λήψη αποφάσεων σχετικά με τη συνέχιση της κινήματος. Για να διευκολυνθεί αυτή η οργάνωση, κάθε χώρος εργασίας που συμμετέχει στον αγώνα θα μπορούσε να πάει σε ένα σημείο αποκλεισμού για να οργανώσει αυτή τη δημοκρατική ζωή. Τέλος, το Radio Péyi θα μπορούσε να λειτουργήσει ως συντονιστής χάρη στα τεχνικά του μέσα, έτσι ώστε όλες οι αποφάσεις που λαμβάνονται να συγκλίνουν.

• Να αναδειχθεί η πραγματικότητα της ταξικής πάλης και να αδρανοποιηθούν τα αφεντικά. Είναι σχεδόν αδύνατο για τους εργοδότες να συνεχίσουν αυτή την κινητοποίηση και είναι απαραίτητο να προετοιμαστούν ήδη για την απόσυρσή τους. Και πάλι μπορούν να εξεταστούν δράσεις με, για παράδειγμα, τον αποκλεισμό επιχειρήσεων που επιδιώκουν να εγκαταλείψουν το κίνημα. Αυτή η προσπάθεια των αφεντικών να αποσυρθούν πρέπει επίσης να είναι μια ευκαιρία να αναδείξουμε την πραγματικότητα της ταξικής πάλης, η οποία αποδεικνύεται από την αντίθεση ανάμεσα στα διαφορετικά ταξικά συμφέροντα.

Τέλος, πρέπει να σκεφτούμε τα μέσα που θα χρησιμοποιήσουμε για να επιβάλουμε τα αιτήματα σχετικά με το καθεστώς [της Γουιάνας] ως ουσιαστικό στοιχείο αυτού του κινήματος. Πρέπει να επιμείνουμε σε αιτήματα τα οποία είναι μη συμβατά με το καθεστώς του υπερπόντιου διαμερίσματος, όπως αιτήματα σχετικά με τη γη ή αιτήματα των αυτόχθονων λαών, ή πρέπει να επικεντρωθούμε περισσότερο στα πολιτικά προβλήματα της θεσμικής διακυβέρνησης και της τοπικής δημοκρατίας; Αυτό είναι ένα θέμα συζήτησης μεταξύ των διαφόρων επαναστατών αγωνιστών που εμπλέκονται στο κίνημα.

Καγιέν, 31 Μαρτίου 2017

Ο συσχετισμό δυνάμεων με το κράτος

Υποστηριζόμενη από όλο τον κινητοποιημένο πληθυσμό, η συλλογικότητα Pou Lagwiyann dékolé απέρριψε στις 2 Απριλίου την υπόσχεση ενός δισεκατομμυρίου ευρώ από τη γαλλική κυβέρνηση. «Ένα δισεκατομμύριο που προτείνεται για 10 χρόνια, είναι μόνο 100 εκατομμύρια ευρώ ετησίως (...) Παραμένουμε ήρεμοι επειδή τα 2,5 δισεκατομμύρια είναι ένας δίκαιος μέσος όρος, κάτι δίκαιο σε σύγκριση με το τι πρέπει να γίνει για να διασφαλιστεί ότι η Γουιάνα θα βγει από αυτήν Μεγάλη κρίση», δήλωσε ο Νταβί Ριμανέ, γενικός γραμματέας της UTG και ένας από τους εκπροσώπους της συλλογικότητας. Και πρόσθεσε: «Το χρέος προς τους προμηθευτές του νοσοκομείου της Καγιέν είναι 39 εκατομμύρια ευρώ, αλλά το κράτος βάζει 20 εκατομμύρια στο τραπέζι.» Η ίδια παρατήρηση για την εκπαίδευση. Η κυβέρνηση αρνείται επίσης τη δημιουργία ειδικού καθεστώτος για τη Γουιάνα. «Τα όρια της σημερινής διοικητικής οργάνωσης εξακολουθούν να μην επιτρέπουν την αναμενόμενη αποτελεσματικότητα στην εφαρμογή των δημόσιων πολιτικών τόσο σε τοπικό όσο και σε εθνικό επίπεδο», επιχειρηματολογεί η συλλογικότητα. Η κοινότητα, αποτελούμενη από συνέλευση, εκτελεστικό συμβούλιο και ειδικά συμβούλια, θα μπορούσε να λαμβάνει αποφάσεις στους τομείς του χωροταξικού σχεδιασμού, της περιβαλλοντικής διαχείρισης, της τοπικής φορολογίας ή της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Στις 3 Απριλίου, ο Μπερνάρ Καζνέβ (πρωθυπουργός) αποκάλεσε το αίτημα της συλλογικότητας «μη ρεαλιστικό». «Το κράτος αποφάσισε να μας αφήσει τα ψίχουλα και μας είπαν αυτή τη φορά όχι. Βρισκόμαστε σε έναν αγώνα εξουσίας με το κράτος, το κράτος πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι ο λαός της Γουιάνας δεν αποστρατεύεται», σχολιάζει η συλλογικότητα.

Η γενική απεργία συνεχίζεται. Στις 3 Απριλίου, η Γουιάνα γνώρισε μια μέρα που όλα στην πόλη νέκρωσαν στο κάλεσμα της συλλογικότητας. Στις 4 Απριλίου, στο χωριό Σαραμακά ντε Κουρού - «όπου εκτοξεύονται πύραυλοι, αλλά δεν έχουμε φως», όπως συνόψισε ένας κάτοικος - θα συγκεντρωθούν δεκάδες χιλιάδες Γκουιάνες. Οι εκπρόσωποι της συλλογικότητας προειδοποίησαν ότι ο πύραυλος Ariane θα παραμείνει στο έδαφος αν η Γουιάνα δεν εκτοξευτεί.

Στη Γουιάνα, ένας ολόκληρος πληθυσμός κινητοποιείται ενάντια στη συγκεκριμένη πολιτική του κεφαλαίου. Αλληλεγγύη!

Jan Malewski, 3 Απριλίου 2017

KANT E KANT EPI PEP GUIYANN

Επέκταση στη Μαρτινίκα, τη Γουαδελούπη και τις τελευταίες εναπομείνασες αποικίες!

Οι γάλλοι πολιτικοί ηγέτες ανακαλύπτουν τελικά ότι η Γουιάνα, συγκλονισμένη από τα προβλήματα, ξεσηκώνεται σαν ένας άνδρας σαν μία γυναίκα!

Όπως και το 2009,² ο γαλλικός τύπος και η κυβέρνηση, πρώτα από όλα, παρέμειναν σιωπηλοί. Αλλά τα μπλόκα και οι αποκλεισμοί, τομέα τον τομέα, τους ανάγκασαν να σπάσουν τη σιωπή τους.

Σήμερα όλοι θέλουν να «δείξουν ενδιαφέρον» για τα προβλήματα της Γουιάνας. Αλλά επισημαίνουμε:

• Χωρίς τον αγώνα, την πρωτοβουλία και την αποφασιστικότητα των Γουιάνων, η αδιαφορία και η περιφρόνηση θα συνέχιζαν.

• Οι απεσταλμένοι από το Παρίσι, ακόμη και αν είναι οι υπουργοί που ζητούσε ο λαός, θα κάνουν μόνο προσωρινή δουλειά κουκουλώματος εάν οι εργαζόμενοι και ο λαός της Γουιάνας δεν παραμείνουν κινητοποιημένοι, δεν εξασφαλίσουν τον αυστηρό έλεγχο των διαπραγματεύσεων, δεν αποκτήσουν τις εξουσίες που θα τους επιτρέψουν να εφαρμόσουν τα μέτρα που απαιτεί η κατάσταση.

Το γεγονός ότι το συνδικαλιστικό κίνημα έχει αναπτύξει δράση είναι εξαιρετικά σημαντικό.

Καταλαμβάνοντας τους δρόμους, οι λαϊκές δυνάμεις της Γουιάνας δείχνουν ξεκάθαρα ότι τα αιτήματά τους αφορούν όλα όσα αυτές οι κυρίες κι αυτοί οι κύριοι αποκαλούν «υπερπόντια εδάφη».

Ναι, όλοι γνωρίζουν ότι το 2009 τέθηκε τα προβλήματα στις χώρες μας, πάρθηκαν θετικά μέτρα, ξύπνησαν οι άνθρωποι, αλλά ότι η κυβέρνηση και οι κερδοσκόποι, αναλαμβάνοντας τον έλεγχο, δεν σεβάστηκαν πολλές συμφωνίες, υπονόμευσαν μερικές και έβαλαν τέλος στην εφαρμογή των άλλων όσο μπορούσαν πιο γρήγορα.

Σήμερα η Γουιάνα άνοιξε και πάλι μια ρωγμή.

Δεν θα την αντιγράψουμε, ούτε θα την αφήσουμε μόνη της, ούτε θα παραμείνουμε ανενεργοί.

Αυτό που είναι απαραίτητο είναι να ξαναγυρίσουμε στον δρόμο του αγώνα, να εργαστούμε υπερωρίες για να αναπληρώσουμε την καθυστέρηση στην ανοικοδόμηση της συνδικαλιστικής και λαϊκής ενότητας και να επαναπροσδιορίσουμε μια γενική πλατφόρμα αιτημάτων.

Όλοι είμαστε ανήσυχοι: τα συνδικάτα, τα κόμματα της εργατικής τάξης, οι μαχητικές ενώσεις και οι απλοί πολίτες.

Μπορούμε να ξεκινήσουμε με ορισμένους τομείς, όχι με όλους και όχι μόνο σε ένα. Αλλά πρέπει να αρχίσουμε.

Η κατάσταση απαιτεί να κινητοποιηθούμε.

NOU PARE! ANNOU PARE! NOU DOUBOUT! ANNOU DOUBOUT!

Solidarité! Unité! Mobilisation!

Révolutionnaire Socialiste Fort de France, Μαρτινίκα 27 Μαρτίου 2017

Jean-Marc Burgaud

Η συμφωνία της νίκης υποφράφτηκε

Το κοινωνικό κίνημα που είχε παραλύσει τη Γουιάνα για περισσότερο από ένα μήνα έληξε με την υπογραφή συμφωνίας μεταξύ του κράτους, των εκλεγμένων αντιπροσώπων και της συλλογικότητας «Pou La Gwiyann dékolé» που καθοδήγησε στην κινητοποίηση. Μπροστά στη Νομαρχία της Καγιέν συγκεντρώθηκαν περίπου 500 άτομα, πολλοί φορούσαν το μπλουζάκι «nou gon ké sa» («φτάνει πια»), το σύμβολο του αποκλεισμού.

Τι μάθημα την παραμονή του πρώτου γύρου [των προεδρικών εκλογών της Γαλλίας]! Πόσες φορές έχουν ψηφίσει οι Γουιάνες χωρίς αποτέλεσμα; Σε μια αποφασιστική κινητοποίηση, με όλα τα απαραίτητα μέσα, κέρδισαν. Και όχι ένα μικρό ποσό: 3,2 δισ. ευρώ. Σκεφτείτε: για ένα πληθυσμό 250.000 κατοίκων, αυτό σημαίνει επενδύσεις ύψους 13.000 ευρώ και διάφορες άλλες δαπάνες ανά άτομο.

Είναι απαραίτητο να παρακολουθείται η εφαρμογή της συμφωνίας. Το κίνημα έχει ήδη διασφαλίσει ότι το σχέδιο των 3,2 δισεκατομμυρίων δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα, γεγονός που θα επιτρέψει τη νομική προσφυγή εάν η επόμενη κυβέρνηση προσπαθήσει να αθετήσει τις υποχρεώσεις της. Και το κίνημα δεν απέκλεισε την επανάληψη της δράσης του, ξεκινώντας από τον αποκλεισμό του Διαστημικού Κέντρου του Κουρού.

Στο Κουρού, ο κυκλικός κόμβος στην είσοδο του Διαστημικού Κέντρου της Γουιάνας παραμένει αποκλεισμένος από ακτιβιστές που ζητούν «επιστολή από τον Υπουργό Υγείας» στην οποία να αναφέρεται γραπτώς «το πέρασμα στον δημόσιο τομέα του Ιατροχειρουργικού Κέντρου». Οι πτήσεις προς την Καγιέν θα ξαναρχίσουν και αυτές τις ερχόμενες ημέρες.

Σε σχέση με τις πρώτες συμφωνίες που συντάχθηκαν στην Καγιέν από την κυβέρνηση την 1η Απριλίου:

Η κυβέρνηση έδωσε το πράσινο φως για την δημιουργία μιας «δικαστικής περιφέρειας στην Καγιέν».

Υπάρχει η αποδοχή ότι το ζήτημα της «συνολικής επιστροφής» της γης «θα συζητηθεί κατά την επόμενη γενική συνέλευση της Γουιάνας».

Υπάρχει παραπομπή, από το συνέδριο των εκλεγμένων αξιωματούχων της Γαλλικής Γουιάνας, σε μια «θεσμική εξέλιξη» της περιοχής.

Είναι μια νίκη για τους ανθρώπους που αγωνίζονται στη Γουιάνα, αλλά και για εκείνους που υποστήριξαν το κίνημά τους. Είναι επίσης μια απόδειξη ότι, απέναντι στο κεφαλαίο και το κράτους, το μόνο μέσο που αποδίδει δεν είναι δεκαετίες εκλογών, αλλά οι απεργίες, οι δράσεις στο δρόμο, αποκλεισμοί και όλα τα άλλα απαραίτητα μέσα.

Μετάφραση: e la libertà

Πηγές:

Jean-Marc Burgaud, «Victory as agreement is signed», International Viewpoint, 29 Απριλίου 2017. 

Adrien Guilleau, Jan Malewski, «An analysis of the present stage of the biggest popular movement», International Viewpoint, 10 Απριλίου 2017.

Ο Adrien Guilleau, είναι αγωνιστής του Κινήματος για την Αποαποικιοποίηση και την Κοινωνική Απελευθέρωση (Mouvement de décolonisation et d'émancipation sociale - MDES), συνδικαλιστής της Γενικής Ένωσης των Γουιανών Εργαζομένων (UTG), μαιευτήρας στο νοσοκομείο της Καγιέν και μέλος του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος (NPA, Γαλλία) και της Τέταρτης Διεθνούς.

Ο Jan Malewski είναι μέλος του Νέου Αντικαρκινιστικού Κόμματος (Nouveau parti anticapitaliste, (NPA), Γαλλία), εκδότης του Inprecor και μέλος του Προεδρείου της Τέταρτης Διεθνούς.

Σημειώσεις