Το μήνυμα της νίκης των αγώνων πρέπει να βγει και από τις κάλπες. Οι δημοτικές και οι ευρωεκλογές που θα γίνουν το Μάη, δίνουν τη δυνατότητα να εκφραστεί η αγανάκτηση ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ από όλο τον κόσμο που έδωσε μάχες ενάντια στα μνημόνια του κεφαλαίου και της ΕΕ και τις κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Τον κόσμο που δεν θέλει με τίποτα να γυρίσει πίσω στη Δεξιά και την ακροδεξιά, εξακολουθεί να αναζητά διέξοδο στα αριστερά. Που δεν μετατρέπει τα ΟΧΙ του σε ναι, όπως ο Τσίπρας. Οι εργαζόμενοι συνεχίζουμε να διεκδικούμε, να αγωνιζόμαστε και να επιμένουμε στη συλλογική διεκδίκηση και την αναζήτηση προς τα αριστερά.
Οι δεκάδες εργατικές κινητοποιήσεις της «μεταμνημονιακής» περιόδου, δεν έχουν καταλαγιάσει, αντίθετα αποκτούν νέα ορμή μέσα στην παρατεταμένη προεκλογική περίοδο. Το πολιτικό κλίμα καθορίζεται από τους εργαζόμενους και τους αγώνες τους ενάντια στις πολιτικές των «υπερπλεονασμάτων» της κυβέρνησης Τσίπρα διεκδικώντας ανατροπή της λιτότητας και της μνημονιακής λεηλασίας. Αυτοί οι αγώνες είναι που μπορούν να σπάσουν την «κανονικότητα» που διακηρύσσει η κυβέρνηση, που στην ουσία είναι μια κανονικότητα της φτωχοποίησης. Μια κανονικότητα που αφήνει τα περιθώρια στα αφεντικά και στη Νέα Δημοκρατία να φιλοδοξούν ότι θα συνεχίσουν και θα κλιμακώσουν την επίθεση από εκεί που την έφτασε η διαχείριση του Τσίπρα. Οι εργαζόμενοι έχουν πλέον συνείδηση ότι η στρατηγική του συμβιβασμού της κυβέρνησης οδήγησε ακριβώς εκεί, σε ακόμη χειρότερα μνημόνια. Όμως ο κόσμος που δίνει τις μάχες σήμερα, είναι η κοινωνική πλειοψηφία, και σε αυτόν απευθύνεται η “Ανταρσία στο Λιμάνι”.
Ο απολογισμός του τίποτα… Ο απολογισμός της δημοτικής αρχής Μώραλη- Μαρινάκη είναι ένα τεράστιο τίποτα, που δεν έχει βοηθήσει να γίνει έστω και λίγο καλύτερη η ζωή στην πόλη. Ο Πειραιάς είναι μια τσιμεντένια μεγαλούπολη, χτυπημένη σκληρά από την οικονομική κρίση, χωρίς καθόλου πράσινο, χωρίς ελεύθερους χώρους, βρώμικη, χωρίς υποδομές, βυθισμένος στο κυκλοφοριακό χάος, με τις γειτονιές του να πλημμυρίζουν στην πρώτη νεροποντή. Με τα λιγοστά του νοσοκομεία να ασφυκτιούν, τα σχολικά του κτίρια κακοσυντηρημένα, τους παιδικούς σταθμούς να μην επαρκούν για όλα τα παιδιά. Με ανύπαρκτη πολιτιστική κίνηση στην πόλη που είναι η μήτρα του σύγχρονου λαϊκού πολιτισμού. Ούτε για μαζικό αθλητισμό στην πόλη που στο τιμόνι της βρίσκεται το αφεντικό του μεγαλύτερου αθλητικού συλλόγου της χώρας. Αυτά σήμερα χρειάζονται υποδομές κι ο Πειραιάς δεν τις διαθέτει, ούτε κανείς φρόντισε ποτέ να τις αποκτήσει.
Το πρώτο μεγάλο ψέμα: Ο σωτήρας με τα λεφτά Δύο μεγάλα ψέματα αποκαλύφτηκαν καθαρά αυτή την τετραετία, στον Πειραιά. Το πρώτο είναι ότι έρχεται ο μεγαλοεφοπλιστής, ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ και θα ρίξει λεφτά στην πόλη και θα γίνει καλύτερη και θα χουμε δουλειές και ανάπτυξη. Κάθε άλλο κι αυτό το ξέρουν όλοι πια. Στον Πειραιά έχουμε από τα υψηλότερα δημοτικά τέλη στη χώρα, παρόλα αυτά, από την κούνια της παιδικής χαράς, το βάψιμο του τοίχου ενός σχολείου, μέχρι το χριστουγεννιάτικο δέντρο, όλα αποτελούν μια “ευγενική χορηγία της ΠΑΕ Ολυμπιακός”. Η δημοτική αρχή συμφωνεί με την επέκταση του λιμανιού της κρουαζιέρας στην Πειραϊκή, ένα φαραωνικό έργο από το οποίο η Cosco θα τσεπώσει 130 εκατομμύρια αλλά η παραλία της Πειραϊκής, και όχι μόνο, θα καταστραφεί για πάντα. Δεν έκανε τίποτα για να διεκδικήσει τα 80 στρέμματα στο Παλατάκι κοντά στη Σχολή Δοκίμων που θα μπορούσε να γίνει πνεύμονας ανάσας για την πόλη. Ο Πειραιάς είναι κλασικό παράδειγμα πόλης που εφοπλιστές, μεγάλο κεφάλαιο, και πολυεθνικές κονομάνε τρελά από αυτήν και το λιμάνι της και για τους απλούς εργαζόμενους, θερίζει η φτώχια, η ανεργία, η υποβάθμιση.
Το δεύτερο μεγάλο ψέμα: “Ιδιωτικοποίηση του λιμανιού σημαίνει ανάπτυξη” Ο Πειραιάς είναι σήμερα το δεύτερο λιμάνι στη Μεσόγειο και το έβδομο στην Ευρώπη, αλλά τι σημαίνει αυτό για τους κατοίκους του, για τους εργαζόμενους; Όλο το παραλιακό μέτωπο, από τη Σχολή Δοκίμων μέχρι τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη στο Πέραμα ανήκει στην κινέζικη πολυεθνική Cosco, το δικό της μάστερ-πλαν θα καθορίσει πώς θα είναι ο Πειραιάς τα επόμενα χρόνια. Η Cosco, με κριτήριο τα κέρδη της, θα αποφασίζει για την πόλη ή αυτό θα το κάνουν οι κάτοικοί της, οι εργαζόμενοι, η νεολαία, τα σωματεία και οι συλλογικότητες του Πειραιά; Σε αυτό το ερώτημα πρέπει να απαντήσουν καθαρά όλοι οι διεκδικητές του Δήμου. Γιατί κωλοτούμπες και υπεκφυγές έχουμε δει, καθαρά λόγια και έργα όχι. Τα σχέδια για λιμάνι στην Πειραϊκή, για Mall και ξενοδοχεία-ουρανοξύστες στο χώρο του λιμανιού, μετατρέπουν το θαλάσσιο μέτωπο από πηγή ζωής σε θηλιά που σφίγγει την πόλη και τους κατοίκους της. Σε μια ειδική οικονομική ζώνη, με χαμηλούς μισθούς και ανύπαρκτα εργασιακά δικαιώματα. Αυτό πρέπει να το σταματήσουμε. Μόνη λύση είναι η επανακρατικοποίηση του Λιμανιού χωρίς αποζημίωση στην Cosco.
Μνημόνια στους Δήμους – Υποθηκευμένη πόλη Ο “Κλεισθένης”, συνέχεια του “Καλλικράτη”, είναι το μνημόνιο στην τοπική αυτοδιοίκηση. Παγιώνει την κρατική υποχρηματοδότηση (κατά 62% έχουν μειωθεί οι κρατικοί πόροι για το Δήμο Πειραιά), το παρατηρητήριο των Δήμων ελέγχει τους δημοτικούς προϋπολογισμούς και θα αναγκάζει τους Δήμους να βάλουν κι άλλους φόρους για να ανταποκριθούν στις νέες αρμοδιότητες. Μοναδική σχεδόν πηγή χρηματοδότησης είναι τα ΕΣΠΑ, όπου οι Δήμοι θα μπαίνουν συστήνοντας Α.Ε. με ιδιώτες, ενώ τα ακίνητά τους μεταβιβάζονται στο Υπερταμείο. Ο Πειραιάς είναι μια πόλη υποθηκευμένη από ένα τεράστιο δημοτικό χρέος (το υψηλότερο στη χώρα) για την εξυπηρέτηση του οποίου οι Πειραιώτες πληρώνουν πάνω από επτά εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Φανταστείτε αυτά τα χρήματα να έπεφταν στις γειτονιές του Πειραιά, πόσα πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν. Εμείς διεκδικούμε τη διαγραφή του χρέους, διεκδικούμε απαλλαγή των άνεργων και των χαμηλόμισθων από τα δημοτικά τέλη, διεκδικούμε γενναία αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης. Δεν θέλουμε το Δήμο-επιχείρηση και τους δημότες πελάτες. Να πληρώσουν αυτοί που κερδίζουν από τον Πειραιά.
Ο δικός μας Πειραιάς Όμως ο Πειραιάς έχει και την άλλη όψη. Έχει τις γειτονιές του και τα λιμάνια του, έχει τους ανθρώπους του, την εργατιά και την προσφυγιά του. Έχει την ιστορία του, τους αγώνες του. Από την αιματοβαμμένη απεργία του 1923 στο Πασαλιμάνι μέχρι τις σημερινές απεργίες, από την Αντίσταση μέχρι τους σύγχρονους αντιφασιστικούς αγώνες. Από την πρώτη απεργία γυναικών στην Ελλάδα που έκαναν οι “κλωστηρούδες” στα υφαντουργεία του Ρετσίνα, το 1892, μέχρι τους σημερινούς αγώνες ενάντια στο σεξισμό και την καταπίεση.
Η “Ανταρσία στο Λιμάνι”, από το 2010 που φτιάχτηκε, ήταν μπροστά σε όλους τους σύγχρονους αγώνες, αυτό αναγνωρίζεται από όλους. Δρώντας σε αυτούς τους αγώνες απευθύνουμε ενωτικό κάλεσμα.
Διεκδικούμε ΟΛΠ δημόσιο με εργατικό και λαϊκό έλεγχο, για την εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών, όχι λιμάνι στην Πειραϊκή. Δημόσιες, δωρεάν, ποιοτικές κοινωνικές και δημοτικές υπηρεσίες για όλους.
Μόνιμη και σταθερή δουλειά στους Δήμους, προσλήψεις και όχι περικοπές.
Ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των δημοτικών υπηρεσιών και της δημόσιας περιουσίας.
Διεκδικούμε απαλλοτριώσεις για ελεύθερους χώρους και πράσινο.
Παραλίες και πλατείες ελεύθερες για βόλτες και ξεκούραση, όχι γεμάτες τραπεζάκια και μαγαζιά.
Να ολοκληρωθούν επιτέλους τα έργα τραμ και μετρό, αρκετά ταλαιπωρηθήκαμε. Δημόσιες συγκοινωνίες, δωρεάν δημοτική συγκοινωνία.
Ο μεγάλος χώρος των Λιπασμάτων, το Παλατάκι να γίνουν χώροι πρασίνου, πολιτισμού και αναψυχής για τους κατοίκους.
Φθηνή κατοικία, όχι τα υπερβολικά ψηλά ενοίκια που έχει ο Πειραιάς. Αντιπλημμυρικά έργα στα Καμίνια, την Παλιά Κοκκινιά, την Αγιά Σοφιά, το Ν. Φάληρο, όπου χρειάζεται. Χρειαζόμαστε νοσοκομεία, σχολεία, παιδικούς σταθμούς, δομές αλληλεγγύης, χώρους αθλητισμού και πολιτισμού. Μπορούμε να τα κερδίσουμε.
Ο Πειραιάς πόλη αντιφασιστική – αντιρατσιστική. Ο αγώνας ενάντια στη ναζιστική, εγκληματική συμμορία της Χ.Α. έχει ιδιαίτερη σημασία Σταματήσαμε, το προηγούμενο διάστημα τις επιθέσεις τους, ωστόσο διατηρούν γραφεία και κατεβάζουν υποψήφιο τον αρχηγό της τοπικής και του τάγματος εφόδου, υπεύθυνο για επιθέσεις ενάντια σε αντιφασίστες. Η θέση τους είναι στη φυλακή, όχι στο δημοτικό συμβούλιο. Το αντιφασιστικό κίνημα στον Πειραιά είναι αρκετά δυνατό για να το καταφέρει. Διεκδικούμε να κλείσει το στρατόπεδο προσφύγων στο Σχιστό, να τους δοθούν σπίτια από τον προϋπολογισμό του Δήμου, οι πρόσφυγες πρέπει να ζουν, να δουλεύουν και να προσφέρουν σαν άνθρωποι στις πόλεις, να έχουν εκπαίδευση και περίθαλψη. Διεκδικούμε ίσα δικαιώματα για τους μετανάστες, ενώ ο νόμος “Κλεισθένης” στερεί την ψήφο από μετανάστες συμπολίτες μας που ζουν και δουλεύουν πολλά χρόνια μαζί μας στις ίδιες φτωχογειτονιές. Από εσωτερικούς μετανάστες κι από πρόσφυγες φτιάχτηκε ο Πειραιάς.
Η δική μας προοπτική
Σκληρές μάχες δίνονται στους χώρους δουλειάς, παρά την εργοδοτική τρομοκρατία. Οι λιμενεργάτες της Cosco έχουν να μας πουν πολλά για το πώς οργανώνεται ένας αγώνας μέσα σε ένα εργασιακό κάτεργο και πώς κερδίζεται συλλογική σύμβαση, βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα, μέτρα προστασίας. Όπως και οι ναυτεργάτες που με απεργίες διεκδίκησαν συλλογικές συμβάσεις. Οι εργαζόμενοι στο Δήμο και στην καθαριότητα που στα κατειλημμένα αμαξοστάσια διεκδίκησαν μονιμοποιήσεις. Οι εργαζόμενοι στην Υγεία, οι εκπαιδευτικοί, αναπληρωτές και μόνιμοι, που διεκδικούν μαζικούς διορισμούς για καλύτερη Παιδεία. Η πορεία προς τις εκλογές, είναι για μας η πορεία και οι αγώνες των εργαζόμενων για να πάρουμε πίσω όλα τα κλεμμένα. Η δύναμη των εργατικών και νεολαιίστικων αγώνων μπορεί να κάνει πράξη την ανατροπή όλων των μνημονίων. Δεν υπάρχει άλλη διέξοδος από την κρίση του χρεοκοπημένου καπιταλισμού από την πάλη για να επιβάλλουμε το δίκιο των εργατών με τον εργατικό έλεγχο στην οικονομία και στην κοινωνία. Και αυτό σημαίνει ότι στην προμετωπίδα των διεκδικήσεων να βάλουμε τη διαγραφή του χρέους. Να πάψουμε να αποπληρώνουμε δις ευρώ κάθε χρόνο για να γεμίζουν τα σεντούκια των τραπεζιτών ντόπιων και Ευρωπαίων. Να φύγουμε από τον έλεγχο του Ευρώ και της Ε.Ε. και να κρατικοποιηθούν οι τράπεζες και όλες οι μεγάλες επιχειρήσεις κάτω από τον έλεγχο των εργαζόμενων.
Έχουμε να δώσουμε μάχες! Διεκδικούμε!
Ενάντια στην συνέχιση των περικοπών του Καλλικράτη με τον Κλεισθένη, διεκδικούμε να δώσει το κράτος πίσω όσα στέρησε από τους Δήμους, τους πόρους και τις επενδύσεις για υποδομές.
Τέλος στις ιδιωτικοποιήσεις και τις ΣΔΙΤ.
Ανατροπή παλιών και νέων μνημονίων.
Διαγραφή του χρέους, κρατικοποίηση των Τραπεζών χωρίς αποζημίωση κάτω από εργατικό έλεγχο.
Έξοδος από την ΕΕ και το ευρώ με διεθνιστική αλληλεγγύη και κοινή δράση των εργαζόμενων.
Άμεσες μαζικές προσλήψεις για την στελέχωση των υπηρεσιών, των Δημοτικών Σταθμών, της καθαριότητας, του πράσινου.
Όχι στην εντατικοποίηση της εργασίας που οδηγεί σε εργατικά ατυχήματα-δολοφονίες εργατών.
Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων, όχι στην ελαστική εργασία.
Δικαίωμα στη δουλειά και επίδομα ανεργίας σε όλους τους ανέργους.
Δημόσιες και δημοτικές δομές αλληλεγγύης για άστεγους, άπορους, πρόσφυγες, μονογονεϊκές οικογένειες και ανάπτυξη των δημοτικών ιατρείων καθώς και ανάπτυξη δομών πρόληψης, στήριξης και περίθαλψης των τοξικοεξαρτημένων χωρίς εκχώρηση και χρηματοδότηση ιδιωτικών εταιριών και ΜΚΟ.
Δημόσια και δωρεάν Υγεία για όλους, αύξηση χρηματοδότησης, προσλήψεις προσωπικού, μονιμοποιήσεις συμβασιούχων για το Τζάνειο και το Μεταξά.
Όχι στην επέκταση του λιμανιού της κρουαζιέρας στην Πειραϊκή. Δεν θα αφήσουμε την Cosco και τους μεγαλοεργολάβους να καταστρέψουν το παραλιακό μέτωπο του Πειραιά. Πρόγραμμα οικοδόμησης σχολικών κτιρίων, παιδικών σταθμών και νηπιαγωγείων. Παιδικοί σταθμοί για όλους. Κατάργηση των τροφείων.
Διπλασιασμός των δαπανών για τις σχολικές επιτροπές για τη συντήρηση και αναβάθμιση των σχολείων.
Πρόγραμμα εργατικής κατοικίας για όλους, ντόπιους και πρόσφυγες.
Παύση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας και των εξώσεων.
Κατάργηση της μίσθωσης AirBNB στις γειτονιές.
Φτηνή ενέργεια σε κάθε πολυκατοικία με κατάργηση των χαρατσιών και των δημοτικών τελών για την κατοικία.
Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ.
Αντιπλημμυρικά έργα και αντισεισμική θωράκιση της πόλης.
Απαλλοτριώσεις για να απελευθερωθούν χώροι και να γίνουν δημόσια πάρκα και παιδικές χαρές.
Ελεύθεροι χώροι στις γειτονιές μακριά από εμπορευματοποίηση και τσιμεντοποίηση για χάρη του επιχειρηματικού κέρδους.
Όχι κεραίες κινητής τηλεφωνίας σε κατοικημένες περιοχές.
Πλήρης προσβασιμότητα στην πόλη, στους δρόμους, τα πεζοδρόμια και τα δημόσια και δημοτικά κτίρια για τους ανάπηρους.
Δωρεάν καλλιτεχνικά μαθήματα από δασκάλους με πλήρη εργασιακά δικαιώματα και μόνιμη δουλειά.
Στήριξη της ελεύθερης καλλιτεχνικής δημιουργίας των νέων, των ερασιτεχνών, των καλλιτεχνών.
Άδειες και χώροι για όλους τους ρακοσυλλέκτες, χειροτέχνες, μικροπωλητές και καλλιτέχνες δρόμου χωρίς αποκλεισμούς.
Δωρεάν αθλητικά προγράμματα για όλους, στήριξη του ερασιτεχνικού αθλητισμού.
Ενάντια στη καταπίεση των γυναικών. Ίση αμοιβή για ίση εργασία. Όχι στις απολύσεις εγκύων.
Όχι σεξουαλική παρενόχληση στο δρόμο, στο σπίτι και στη δουλειά. Πρόσβαση των γυναικών σε ξενώνες κακοποίησης χωρίς αποκλεισμούς.
Δικαίωμα σε παιδικές κατασκηνώσεις για όλα τα παιδιά. Ανάπτυξη παιδικών σταθμών στους χώρους εργασίας.
Στηρίζουμε την πρωτοβουλία για απεργία τη φετινή 8 Μάρτη.
Υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ΛΟΑΚΤΙ.
Επέκταση του συμφώνου συμβίωσης.
Ισότητα στο δικαίωμα παιδοθεσίας και αναδοχής. Ισότιμη πρόσβαση στις δημόσιες υπηρεσίες χωρίς αποκλεισμούς.
Ανοιχτά σύνορα, καλοδεχούμενοι πρόσφυγες-μετανάστες, άσυλο και χαρτιά για όλους.
Όχι στην ΕΕ-φρούριο, την FRONTEX, να κλείσουν τώρα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στα νησιά και την ενδοχώρα.
Όχι δομές γκέτο όπως το στρατόπεδο στο Σχιστό. Να δοθούν σπίτια για όλους στις γειτονιές.
Όλα τα προσφυγόπουλα στα σχολεία στην πρωινή ζώνη. Διερμηνείς σε όλες τις υπηρεσίες του Δήμου και του κράτους, στα νοσοκομεία, τα υπουργεία κλπ.
Δικαίωμα ψήφου στους μετανάστες. Νομιμοποίηση και ίσα δικαιώματα για τους μετανάστες, ιθαγένεια για όλα τα παιδιά.
Όχι στην ισλαμοφοβία, δικαίωμα ανέγερσης τζαμιών χωρίς αποκλεισμούς.
Στη φυλακή οι δολοφόνοι νεοναζί της Χρυσής Αυγής με επιτάχυνση της δίκης.
Να κλείσουν τα γραφεία-ορμητήρια στον Πειραιά. Δικαιοσύνη για τα θύματα των ρατσιστικών και φασιστικών επιθέσεων.
Στηρίζουμε τη διεθνή κινητοποίηση κατά του ρατσισμού και του φασισμού στις 16 Μάρτη 2019.
Όχι στους πολεμικούς εξοπλισμούς και τον σωβινισμό.
Έξω από το ΝΑΤΟ. Κλείσιμο της Σούδας, καμία νέα βάση.
Όχι στην πολεμοκαπηλία και στα εθνικιστικά συλλαλητήρια.
Το Ψηφοδέλτιο της Αριστερής Αντικαπιταλιστικής Κίνησης Πειραιά «Ανταρσία στο Λιμάνι»
Υποψήφιος Δήμαρχος: Διαβολάκης Θανάσης Οικονομολόγος, εκπαιδευτικός, μέλος ΔΣ ΟΙΕΛΕ
1 Αλεξανδροπούλου Ελένη Φοιτήτρια Παν. Δυτ. Αττικής
2 Αλεξανδροπούλου Παρασκευή Φοιτήτρια Παιδαγωγικού
3 Αλφιέρης Αντώνης Ιδ. Υπάλληλος
4 Αλφιέρης Σταύρος Άνεργος
5 Αναστασιάδης Τάσος Συντονισμός ενάντια στα μνημόνια
6 Ανδρέου Μαρία Εκπαιδευτικός, ΕΛΜΕ Καλλιθέας
7 Ανδρέου Τιάνα Αν. μέλος ΔΣ Συλλόγου Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς
8 Βασιλειάδης Στέλιος Αρχιτέκτονας
9 Βέρμπη Ειρήνη Εργαζόμενη στην Ιδιωτική Υγεία
10 Βρούσου Γκεντιάνα Ιδιωτική υπάλληλος, Αλβανική Κοινότητα
11 Γαλάκου Παγώνα Εργαζόμενη στον Επισιτισμό
12 Γιατράκου Δήμητρα Εκπαιδευτικός, ΕΛΜΕ Πειραιά
13 Γώγου Λαμπρινή Εργαζόμενη στον Επισιτισμό
14 Διαβολάκη Κατερίνα Μέλος ΔΣ συλλόγου εργαζομ. Δήμου Κερατσινίου
15 Ζέκιο Μάριος Οικοδόμος, Αλβανική Κοινότητα
16 Ζουγανέλη Ελπίδα Συνταξιούχος
17 Καλαφάτης Γιώργος Ελεύθερος επαγγελματίας
18 Καμπουρούδης Αθανάσιος Ιδ. Υπάλληλος
19 Καρακώστας Παναγιώτης Άνεργος
20 Κεσίνη Ξένη Δικαστική. Επιμελήτρια
21 Κορογόνας Γιώργος εργαζόμενος στον Επισιτισμό
22 Κουγιτέα Ολγα Δέσποινα Φοιτητής. Παιδαγωγικού
23 Κουγιτέας Λεωνίδας φοιτητής Γεωπονικής
24 Λειβαδάρος Γιάννης μέλος ΔΣ συλλόγου εργαζομ. Δήμου Κερατσινίου
25 Λιαμπότη Αναστασία Ιδ. Υπάλληλος
26 Λύτρας Κωνσταντίνος Τραπεζοϋπάλληλος
27 Μακρής Γερασιμος Μηχανολόγος, εργαζόμενος στον επισιτισμό
28 Μαραβελάκη Αφροδίτη Διδάκτορας Παιδαγωγικής
29 Μαυρίδης Γιώργος Συνταξιούχος Τραπεζοϋπάλληλος
30 Μυστακίδου Μαριάνθη Εργαζόμενη στο Υπ. Παιδείας
31 Μωυσίδης Χαράλαμπος Υπάλληλος ΟΤΑ
32 Ντόμπροβιτς Ιωάννα Κοινωνιολόγος, εκπαιδευτικός
33 Οπάζο Κυπριανός Συνταξιούχος Ναυτικός
34 Παντελιός Σπύρος Συνταξιούχος
35 Παπαδημητρίου Ελισάβετ Φοιτήτρια Καλών Τεχνών
36 Παπαδόγιαννης Νεκτάριος Συμβασιούχος ΟΑΕΔ νοσοκ. Άγιος Σάββας
37 Παπαδόγιαννη Εμμανουέλλα Στρατία Φοιτήτρια φιλοσοφικής
38 Παπαποστόλου Αυγουστής Ελ. Επαγγελματίας, πρώην Έφορος Μπάσκετ του Εθνικού Πειραιώς
39 Παππάς Αντύπας Σοφοκλής Μηχανικός
40 Πρέκας Αρτέμης Εργολαβικός εργαζόμενος ΗΣΑΠ
41 Σιμιτσόπουλος Παναγιώτης Εργαζόμενος στην Ιδιωτική Υγεία
42 Σταύρου Κατερίνα Εκπαιδευτικός, Εθνολόγος του χορού
43 Τσαλήμογλου Γιάννης Λιμενεργάτης ΟΛΠ
44 Τσάμη Ειρήνη Νοσηλεύτρια
45 Τσιμπαριώτης Βασίλειος Φοιτητής
46 Τσινίκα Άννα Μουσικός, εργαζόμενη στην ΕΡΤ, ΔΣ ΠΣΥΠ ΕΡΤ
47 Φαφαλιός Γιάννης Άνεργος
48 Φωτοπουλος Κωνσταντίνος Ιδ. Υπάλληλος
49 Χατζημαρινάκη Χριστίνα Φοιτήτρια Γεωπονικής
