Θεωρητικά, οι αγωνίστριες για τα δικαιώματα των γυναικών στις μικρές πόλεις είναι οι πιο ευάλωτες, γιατί δεν διαθέτουν μεγάλη κοινωνική και μιντιακή βάση. Ήδη απειλούνται με ποινές που μπορεί να φτάσουν και έως 8 χρόνια φυλακή, με απολύσεις ή με διάφορες μορφές εξοστρακισμών. Αλλά ταυτόχρονα διαθέτουν και μια ιδιαίτερη δύναμη, καθώς στις εξαιρετικές περιστάσεις, προσέλκυσαν την αλληλεγγύη ενός πρωτόγνωρου κινήματος σε όλη την Πολωνία. Φαίνεται πως ένα από τα πιο σημαντικά συνθήματα της έρπουσας πολωνικής επανάστασης, το «Δε θα βρεθείς πλέον ποτέ μόνη», βρίσκει αυτή τη φορά την έμπρακτη επιβεβαίωσή του.

Η ακροδεξιά κυβέρνηση της Πολωνίας «πάγωσε» την εφαρμογή μιας απαράδεκτης δικαστικής απόφασης που θα απαγόρευε σχεδόν όλες τις αμβλώσεις στη χώρα και προκάλεσε τεράστιο κύμα διαμαρτυριών και μαζικών κινητοποιήσεων. Πάνω από 15 μέρες, μαζικές κινητοποιήσεις των γυναικών καθώς και όλων όσων τάσσονται ενάντια στο νέο νόμο, έδωσαν μια πρώτη νίκη του κινήματος. Ο πρωθυπουργός Mateusz Morawieck ζήτησε συνομιλίες με τους διαδηλωτές...ενώ δημοσκοπήσεις δείχνουν μεγάλη πτώση του κυβερνώντος ακροδεξιού κόμματος...Δημοσιεύουμε την έκκληση της οργάνωσης E.A.S.T. – ESSENTIAL AUTONOMOUS STRUGGLES TRANSNATIONAL για συλλογή υπογραφών από όλη την Ευρώπη ενάντια στην απαγόρευση των αμβλώσεων, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών στην Πολωνία.

Ανακοίνωση της Ταξικής Κίνησης για την εργατική χειραφέτησηΘεσσαλονίκης: Εδώ και βδομάδες βρίσκεται σε εξέλιξη ένας μεγάλος αγώνας εργατών και εργατριών σε διυλιστήριο στη γειτονική Αλβανία. Στην πόλη Μπαλς (Ballsh) οι εργαζόμενοι είναι απλήρωτοι εδώ και 13 μήνες εν μέσω πανδημίας και διεκδικούν τα δεδουλευμένα τους ακόμα και με απεργία πείνας. Τις τελευταίες δύο βδομάδες οι γυναίκες εργάτριες αντικατέστησαν τους άντρες συναδέλφους και ήδη μια εργάτρια έχει μεταφερθεί στο νοσοκομείο με σοβαρά προβλήματα υγείας.

Η σύγκρουση στο Ναγκόρνο Καραμπάχ είναι μαζί μας από το 1988, από τότε που ο – κατά πολύ Αρμένικης εθνικότητας – πληθυσμός αυτής της επαρχίας της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας του Αζερμπαϊτζάν απαίτησε την ένωσή του με την Αρμενία. Ο ακόλουθος πόλεμος τελείωσε το 1994 με το Ναγκόρνο-Καραμπάχ και μερικές γειτονικές περιοχές του Αζερμπαϊτζάν υπό τον έλεγχο της Αρμενίας και σχεδόν ένα εκατομμύριο πρόσφυγες…Καθώς η εθνικιστική προπαγάνδα και στις δύο χώρες έχει φτάσει σε ακραία επίπεδα και η πολύ μικρή αντιπολεμική δραστηριότητα όχι μόνο χάνεται στο έρεβος του εθνικισμού αλλά τιμωρείται και με συλλήψεις, το LeftEast είναι περήφανο που δημοσιεύει αυτή…

Από την περασμένη Κυριακή έχουν ξεσπάσει πολεμικές συγκρούσεις μεταξύ της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν. Ο πόλεμος δεν είναι καινούργιος. Η σύγκρουση ξεκίνησε ήδη από το 1987, πριν από τη διάλυση της ΕΣΣΔ, και ήταν ένα από τα σημάδια της τεράστιας κρίσης που αγκάλιαζε το σταλινικό καθεστώς, καθώς οι διάφορες τοπικές γραφειοκρατίες του γίγαντα που έπεφτε επιχειρούσαν να αρπάξουν για τον εαυτό τους μεγαλύτερο κομμάτι της εξουσίας και του πλούτου. Μήλο της έριδος στη συγκεκριμένη περίπτωση έγινε το Ναγκόρνο-Καραμπάχ.