Tarás Shevchuk

Ο Πούτιν, ο Τραμπ και η Ουκρανία

Στο πλαίσιο της προεκλογικής του εκστρατείας, ο Τραμπ δήλωσε ότι θα «τερματίσει αυτόν τον πόλεμο σε 24 ώρες» μόλις αναλάβει τα καθήκοντά του. Με άλλα λόγια, αυτός ο δημαγωγικός κομπασμός θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο μέσω της συνθηκολόγησης της Ουκρανίας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, μόλις έγινε πρόεδρος, άλλαξε αυτή την προθεσμία σε «100 ημέρες». Και προς αυτή την κατεύθυνση κινήθηκε η πρόταση του Τραμπ για «προσωρινή κατάπαυση του πυρός», η οποία προέκυψε μετά το ντροπιαστικό επεισόδιο με τον Ζελένσκι στον Λευκό Οίκο. Ο Τραμπ ζήτησε την αποδοχή της πρότασης από την ουκρανική κυβέρνηση. Και μόνο τότε την ανέφερε στην τηλεφωνική του συνομιλία με τον Πούτιν^[1].

Όπως είπαμε: «Η αρχική απάντηση του Κρεμλίνου άργησε να έρθει και, συνοπτικά, ήταν: “Κατ’ αρχήν συμφωνούμε... αλλά υπάρχουν λεπτομέρειες για το πώς θα το εφαρμόσουμε”. Αυτές οι “λεπτομέρειες” διευκρινίστηκαν από τον Πούτιν σε συνέντευξη Τύπου. Εκεί ξεκαθάρισε ότι θα εξαρτούσε οποιαδήποτε πιθανή κατάπαυση του πυρός από την προϋπόθεση ότι η Ουκρανία δεν θα μπορούσε να ενισχύσει τα στρατεύματα και τα όπλα της, να λάβει ξένη βοήθεια ή να μοιραστεί πληροφορίες».

Ποιοι είναι οι πραγματικοί στόχοι του Τραμπ σε αυτή την πολυδιαφημισμένη «ειρηνευτική» προσπάθεια;

Η απάντηση βρίσκεται στον παγκόσμιο αγώνα του για τη διατήρηση της ιμπεριαλιστικής ηγεμονίας των ΗΠΑ, οι οποίες προσπαθούν να ανακάμψουν από την παρακμή τους με το περίφημο σύνθημα «Make America Great Again» (MAGA). Η ανερχόμενη ιμπεριαλιστική δύναμη της Κίνας βρίσκεται στο επίκεντρο των στρατηγικών εμμονών του. Και ο εμπορικός πόλεμος απειλεί να κλιμακωθεί σε πολιτικοστρατιωτικό επίπεδο σε μια ευρεία γεωγραφική περιοχή. Η ανάπτυξη περισσότερων αμερικανικών στρατευμάτων στον Παναμά για τη «φύλαξη της διώρυγας» και οι «ναυτικές ασκήσεις» της Κίνας στα Στενά της Ταϊβάν είναι μερικά μόνο παραδείγματα.

Η αβεβαιότητα και η αποσταθεροποίηση που δημιουργήθηκε στα μεγαλύτερα χρηματοπιστωτικά κέντρα του κόσμου μετά την κήρυξη «δασμολογικού πολέμου» εναντίον όλων και την επακόλουθη «παύση 90 ημερών» στην εφαρμογή του «εκτός από την Κίνα και άλλες χώρες» έχει επίσης βαθύνει την κοινωνική και πολιτική κρίση στις ΗΠΑ, με μαζικές κινητοποιήσεις σε όλες σχεδόν τις πόλεις της χώρας να αντικατοπτρίζουν την απόρριψη του Τραμπ και του MAGA από την πλειοψηφία. Σε αυτές τις διαδηλώσεις των ευρύτερων κοινωνικών τομέων και των ποικίλων εθνικών προελεύσεων, εμφανίστηκαν πολλές ουκρανικές και παλαιστινιακές σημαίες. Ο Τραμπ, ο Νετανιάχου και ο Πούτιν θεωρούνται από όλο και πιο πλατιά τμήματα των μαζών ως οι κύριες αιτίες της δυστυχίας τους. Και αυτή η αγανάκτηση εκφράζεται και στην Ουκρανία.

Ωστόσο, ο Τραμπ έχει άλλους άμεσους στόχους στην προσέγγισή του με τον Πούτιν: τις ανάγκες και τα σχέδια του σιωνισμού στη Μέση Ανατολή. Ο Νετανιάχου πιέζει να αδρανοποιήσει το Ιράν μπροστά στη γενοκτονική στρατηγική του Ισραήλ κατά του παλαιστινιακού λαού. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Τραμπ επιδιώκει τη δέσμευση του Πούτιν να διασφαλίσει ότι το Ιράν δεν θα έχει το πυρηνικό δυναμικό που θα απειλήσει αυτή τη στρατηγική. Και για να το πετύχει αυτό, η Ουκρανία είναι το διαπραγματευτικό χαρτί. Μέρος της «προσφοράς» είναι η πρόσθετη υποστήριξη του Νετανιάχου για τη διατήρηση των δύο ρωσικών βάσεων στη Συρία, η διατήρηση των οποίων μετά την πτώση του Άσαντ τίθεται υπό αμφισβήτηση.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο σιωνιστής Στιβ Γουίτκοφ –ο οποίος ήταν ο διαπραγματευτής του Τραμπ για την κατάπαυση του πυρός στη Γάζα– ταξίδεψε απευθείας στην Αγία Πετρούπολη για να συναντηθεί με τον Πούτιν και επαίνεσε γενναιόδωρα τη μεγάλη ευφυΐα του, «επειδή η KGB στρατολογούσε μόνο τους πιο έξυπνους»(sic!), πριν αναχωρήσει για το Ομάν για τις πρόσφατες διαπραγματεύσεις με το Ιράν.

Πόλεμος φθοράς: Ο ουκρανικός λαός αντιστέκεται ηρωικά και ο Πούτιν αγωνίζεται να κρατήσει την επίθεσή του

Ο Πούτιν ξεκίνησε αυτόν τον πόλεμο και την εισβολή μεγάλης κλίμακας τον Φεβρουάριο του 2022 με την ψευδή ονομασία «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» και με δηλωμένο στόχο την «κατάληψη του Κιέβου σε τρεις ημέρες» και την ανατροπή της κυβέρνησης Ζελένσκι. Ωστόσο, ο πόλεμος διαρκεί πλέον πάνω από τρία χρόνια, οι απώλειες του ρωσικού στρατού ανέρχονται σε εκατοντάδες χιλιάδες και οι απώλειες στρατιωτικού εξοπλισμού ξεπερνούν την ικανότητα αντικατάστασης της ισχυρής στρατιωτικής βιομηχανίας, παρόλο που το καθεστώς Πούτιν έχει προσανατολίσει ολόκληρη την οικονομία του στην εισβολή και την κατοχή. Η Ρωσία χρηματοδοτεί τον πόλεμό της με φυσικό αέριο και πετρέλαιο που αγοράζεται από την Κίνα, την Ινδία και –παρά τις κυρώσεις– από το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης.

Παρά το πλεονέκτημα αυτό, η εισβολή επιβραδύνθηκε. Δεν μπορεί να κρατήσει την επίθεσή της κατά μήκος του μετώπου των 1.500 χιλιομέτρων. Και ο λεγόμενος «δεύτερος στρατός του κόσμου» δεν μπόρεσε να σταθεροποιήσει την κατοχή της Ουκρανίας, επειδή ο ουκρανικός στρατός επιτίθεται στα νώτα του και το αντάρτικο κίνημα τον σαμποτάρει σε αυτές τις περιοχές. Ο Πούτιν δεν έχει καταφέρει καν να καταλάβει το σύνολο των εδαφών των τεσσάρων ουκρανικών περιοχών –Ντονέτσκ, Λουχάνσκ, Ζαπορίζια και Χερσώνα– τις οποίες έχει ήδη συμπεριλάβει ως «αναπόσπαστο μέρος» στο σύνταγμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, σύμφωνα με πληροφορίες, ο Πούτιν προετοιμάζει μια νέα επίθεση το καλοκαίρι. Για το σκοπό αυτό, έχει αυξήσει τη φετινή επιστράτευση σε 160.000 άτομα. Η αύξηση έχει ως στόχο να διασφαλίσει ότι το ένα τρίτο από αυτούς θα υπογράψει για να πάει στο μέτωπο. Τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι ο Πούτιν δεν κινείται προς την κατεύθυνση της ειρήνης, παρά την «κατάπαυση του πυρός» που προωθεί ο Τραμπ, η οποία, όπως ισχυρίζεται, «πηγαίνει πολύ καλά».

Από την άλλη πλευρά, οι Ουκρανικές Δυνάμεις Άμυνας (FDU) συγκρατούν τη ρωσική επίθεση στα ανατολικά, ιδίως στο Ντονέτσκ, από τα τέλη του 2024. Τον περασμένο Αύγουστο, άρχισε μια εισβολή στη ρωσική περιοχή του Κουρσκ, αναγκάζοντας την απομάκρυνση 60.000 στρατιωτών, επιπλέον 10.000 Βορειοκορεατών στρατιωτών, οι οποίοι υπέστησαν πολλές απώλειες και αποσύρθηκαν από το μέτωπο. Εν ολίγοις, μετά από οκτώ μήνες, ο Πούτιν δεν έχει ακόμη καταφέρει να διώξει πλήρως τις ταξιαρχίες των FDU, παρά το γεγονός ότι έχει ανακοινώσει πολλές φορές την εξουδετέρωσή τους... Οι FDU εισέβαλαν πρόσφατα στις περιοχές Μπέλγκοροντ και Μπριάνσκ στα σύνορα με την Ουκρανία για να δημιουργήσουν μια ζώνη απομόνωσης για την ενεργό άμυνα των ουκρανικών περιοχών Σούμι και Χάρκοβο.

Η Ουκρανία βρίσκεται σε διπλωματική και στρατιωτική άμυνα –με πληθυσμό το ένα τρίτο του πληθυσμού της Ρωσικής Ομοσπονδίας– και η κυβέρνηση Ζελένσκι διατηρεί μια οικονομία της αγοράς στην υπηρεσία των ολιγαρχικών φατριών και των αποικιοκρατικών επιταγών του ιμπεριαλισμού και όχι των αναγκών της άμυνας. Ωστόσο, λόγω των απαιτήσεων του πολέμου και του συσχετισμού δυνάμεων των μαζών, οι οποίες επέδειξαν ισχυρή επιθυμία για ανεξαρτησία που εκφράστηκε στις ένοπλες δυνάμεις, αναγκάστηκε να προωθήσει την παραγωγή δικών της αεροπορικών και ναυτικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών και πυραύλων –που σήμερα αποτελούν το 30% αυτών που χρησιμοποιεί– με τα οποία επιτέθηκε σε διυλιστήρια και αποθήκες πετρελαίου, φυσικού αερίου και αεροπορικών καυσίμων στο ρωσικό έδαφος, εκατοντάδες χιλιόμετρα από το μέτωπο. Κατέστρεψαν επίσης στρατηγικούς στρατιωτικούς στόχους, όπως ρωσικά αεροδρόμια, συμπεριλαμβανομένης της βάσης Ένγκελς όπου σταθμεύουν βομβαρδιστικά TU-95 και TU-160 οπλισμένα με υπερηχητικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς.

Ακριβώς επειδή ο Πούτιν χρειάζεται χρόνο και καύσιμα για να ανεφοδιάσει τη στρατιωτική του μηχανή, η «μερική κατάπαυση του πυρός» και οι γύροι «διαπραγματεύσεων» που μεσολάβησαν από τις ΗΠΑ ευνοούν σαφώς τον επιτιθέμενο Πούτιν. Η Ουκρανία άρχισε να συμμορφώνεται με την κατάπαυση του πυρός στις ενεργειακές υποδομές. Σημαντικά ρωσικά διυλιστήρια και αγωγοί υδρογονανθράκων δεν πλήττονται πλέον. Παρόλο που συνεχίζει να πλήττει στρατιωτικούς στόχους και να πραγματοποιεί κάποιες τακτικές εδαφικές ανακαταλήψεις.

Ωστόσο, ο Πούτιν συνεχίζει να βομβαρδίζει και να σκοτώνει αμάχους στις πόλεις, συμπεριλαμβανομένων των παιδικών σταθμών και των νοσοκομείων. Η πρόσφατη επίθεση με βαλλιστικούς πυραύλους και βόμβες διασποράς στην πόλη Σούμι, στα σύνορα με το Κουρσκ, δείχνει την πρόθεση να σπείρει τον τρόμο και να αποθαρρύνει. Αυτή την εβδομάδα θα διεξαχθούν στην Τουρκία διαπραγματεύσεις για την «κατάπαυση του πυρός για την ελεύθερη ναυσιπλοΐα στη Μαύρη Θάλασσα», όπου η Ρωσία θα παρουσιάσει ένα άλλο αίτημα, προσπαθώντας να επιστρέψει στη ναυτική της βάση στη Σεβαστούπολη. Για την Ουκρανία, το να συμφωνήσει σε αυτό θα ήταν ένα ακόμη πλήγμα. Οι ένοπλες δυνάμεις της κατάφεραν να καταστρέψουν σχεδόν τον μισό ρωσικό στόλο της Μαύρης Θάλασσας, αναγκάζοντάς τον να υποχωρήσει στη βάση του στο Νοβοροσίσκ, μακριά από την Κριμαία. Εν τω μεταξύ, τα ουκρανικά εμπορικά πλοία έχουν βρει μέχρι στιγμής έναν ασφαλή θαλάσσιο διάδρομο στα χωρικά ύδατα της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας μέχρι τον Βόσπορο στην Τουρκία για να φτάσουν στη Μεσόγειο.

Απορρίπτουμε τα σχέδια διχοτόμησης και αποικιακής λεηλασίας του Τραμπ και των απεσταλμένων του Γουίτκοφ και Κέλογκ!

Αν χρειάζεται κανείς περισσότερες αποδείξεις για τους αποικιοκρατικούς στόχους του Τραμπ και των καπιταλιστών των ΗΠΑ, αρκεί να δει τους όρους των «συμφωνιών» που προτείνει στην ουκρανική κυβέρνηση. Περιλαμβάνουν όχι μόνο την εκμετάλλευση των ορυκτών αποθεμάτων που είναι γνωστά ως «σπάνιες γαίες» και ουράνιο, αλλά και την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου και του πετρελαίου. Και επίσης τα πυρηνικά εργοστάσια της Ουκρανίας. Και σε όλες τις περιπτώσεις, απαιτεί αποκλειστικό έλεγχο και πληρωμές εγγυημένες εκ των προτέρων, ισοδύναμες με τη «βοήθεια» που έλαβε επί θητείας Μπάιντεν, την οποία ο Τραμπ θεωρεί ήδη ως χρέος της Ουκρανίας προς τις ΗΠΑ.

Από την άλλη πλευρά, οι δηλώσεις του Στίβεν Γουίτκοφ για τα κατεχόμενα και προσαρτημένα εδάφη επαναλαμβάνουν την ψευδή αφήγηση του Πούτιν και δικαιολογούν τη διχοτόμηση της Ουκρανίας. Και ο Κιθ Κέλογκ –που θεωρείται από το Κρεμλίνο «συμπαθών» της Ουκρανίας– έχει προτείνει μια “λύση” για την ασφάλεια της Ουκρανίας «παρόμοια με εκείνη για το Βερολίνο μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο». Με άλλα λόγια, διχοτόμηση κατά περιοχές με την παρουσία στρατευμάτων από τη Βρετανία, τη Γαλλία και την Ουκρανία στις περιοχές που δεν κατέχονται από τη Ρωσία.

Ο Τραμπ και η ομάδα του αναγνωρίζουν και νομιμοποιούν την κατοχή και την προσάρτηση του ενός πέμπτου της Ουκρανίας! Αυτό που είναι ακόμη πιο σοβαρό είναι ότι η κυβέρνηση Ζελένσκι, παρά την ρητορική της περί κυριαρχίας, στην πραγματικότητα συμμετέχει σε αυτή τη συνθηκολόγηση, συνεχίζοντας να στέλνει τους υπουργούς της σε αυτές τις διαπραγματεύσεις, οι οποίες είναι αδιέξοδες. Και η αστική αντιπολίτευση, με επικεφαλής τον ολιγάρχη και πρώην πρόεδρο Ποροσένκο, είναι ακόμα πιο υποχωρητική.

Μεταξύ της ουκρανικής εργατικής τάξης, ιδιαίτερα των εκατοντάδων χιλιάδων που είναι οπλισμένοι και πολεμούν στην πρώτη γραμμή, θυσιάζοντας τη ζωή τους για την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας, και μεταξύ πολλών στρατιωτικών στελεχών που πολεμούν από το 2014, η αγανάκτηση αυξάνεται και απορρίπτουν τη συνθηκολόγηση της αστικής πολιτικής ηγεσίας τους. Απαιτούν από τον Ζελένσκι να εγκαταλείψει αυτές τις δόλιες διαπραγματεύσεις!

Η ΕΕ και η ομάδα των «εθελοντών» επιδιώκουν να πάρουν ένα μερίδιο από την αποικιοκρατία

Οι ιμπεριαλιστές της ΕΕ, της Βρετανίας και του υπόλοιπου ΝΑΤΟ αξίζουν ένα δικό τους σύντομο κεφάλαιο. Η κραυγαλέα αδιαφορία του Τραμπ για την επίθεση στην Ουκρανία και την κατοχή της και η δικαίωση του επιτιθέμενου έδωσε μια ευκαιρία στις δυνάμεις που έμειναν έξω από το διαπραγματευτικό σχήμα της Ουάσινγκτον. Οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές παρουσιάζονται σήμερα ως «υποστηρικτικοί και συμπονετικοί». Παρουσιάζονται ως «τα καλά παιδιά» με μια ρητορική περί «υποστήριξης της δημοκρατίας ενάντια στις δικτατορίες».

Αλλά είναι σαφές ότι η ΕΕ και το Ηνωμένο Βασίλειο εκμεταλλεύονται επίσης τη ρήξη για να μη χάσουν το μερίδιό τους από τα αποικιακά λάφυρα. Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν εξήρε την «πρόοδο» της Ουκρανίας προς την πιθανή ένταξή της στην ΕΕ το 2030 ή ίσως και νωρίτερα. Παρά τις προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν στις ουκρανικές μάζες για μια «καλύτερη ζωή» με την πιθανή ευρωπαϊκή ένταξη, οι εργαζόμενοι και ο ουκρανικός λαός έχουν βιώσει μια πικρή εμπειρία αυτά τα τρία χρόνια και καταλαβαίνουν καλύτερα πόσο μπορούν να εμπιστευτούν τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και σε τι συνίστανται αυτές οι «πρόοδοι» για τις οποίες μιλάει η Φον ντερ Λάιεν, που μετρούνται στους νόμους και τα μέτρα της ουκρανικής κυβέρνησης που έχουν φέρει μόνο περισσότερη ανισότητα και κοινωνική αδικία. Στο ίδιο μήκος κύματος, ο γραμματέας του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε επισκέφθηκε την Οδησσό για να «εκφράσει την αμέριστη υποστήριξή του». Από αυτή την άποψη, ξεχωρίζουν η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία, οι οποίες ηγούνται των «εθελοντών» που είναι πρόθυμες να στείλουν «ειρηνευτικά στρατεύματα».

Φυσικά, η «δημοπρασία» απαιτεί την προκαταβολή κάποιας «βοήθειας» σε όπλα – τα οποία είναι πλέον περισσότερο από ζωτικής σημασίας λόγω της εγκατάλειψης των ΗΠΑ και τα οποία ανέρχονται ήδη σε αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ και λίρες. Απαιτούμε την παροχή όπλων στην ουκρανική αντίσταση και απορρίπτουμε την αξιοποίησή της από τους ιμπεριαλιστές ως πρόσχημα για τον δικό τους επανεξοπλισμό, περικόπτοντας τις κοινωνικές δαπάνες στα κράτη τους. Και απορρίπτουμε επίσης κατηγορηματικά την παρουσία ιμπεριαλιστικών στρατευμάτων, τα οποία δεν θα «εγγυηθούν την ασφάλεια» της Ουκρανίας, αλλά θα χρησιμοποιηθούν ως «εργαστήριο» για τα στρατιωτικά τους στελέχη σε έναν πόλεμο μεγάλης κλίμακας και θα οδηγήσουν στην πολιτική εξάρτηση των ουκρανικών στρατευμάτων.

Ένα ταξικό πρόγραμμα για την αντίσταση στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα

Άνευ όρων υποστήριξη των αιτημάτων του ουκρανικού λαού που αντιστέκεται: Όπλα, πυροβολικό μεγάλου βεληνεκούς και αντιαεροπορική άμυνα! Για κάθε πόλη της Ουκρανίας. Αλληλεγγύη με την ουκρανική εργατική τάξη μέχρι την ήττα της εισβολής του Πούτιν. Έξω οι Ρώσοι κατακτητές από όλα τα ουκρανικά εδάφη! Για την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας χωρίς προσαρτήσεις!

Απορρίπτουμε τους εκβιασμούς και τα αποικιοκρατικά σχέδια του Τραμπ! Καταγγέλλουμε τις «ειρηνευτικές πρωτοβουλίες» του που αγνοούν την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας!

Διαγραφή ολόκληρου του εξωτερικού χρέους της Ουκρανίας προς όλους τους ιμπεριαλιστές τοκογλύφους! Ο λαός της Ουκρανίας δεν είναι οφειλέτης! Είναι πιστωτής της διεθνούς αλληλεγγύης και του σεβασμού για τη συμβολή του στον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα για την ελευθερία! Η βοήθεια που παρέχεται μπροστά στην επιθετικότητα δεν πρέπει να γίνεται δεκτή ως χρέος!

Απορρίπτουμε το ΝΑΤΟ και την ΕΕ με την υποκριτική «υποστήριξή» τους, ενώ οι ίδιοι πληρώνουν για την επίθεση αγοράζοντας φυσικό αέριο και πετρέλαιο από τον Πούτιν!

Να επιστρέψουν όλοι οι Ουκρανοί που εκτοπίστηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης! Να επιστρέψουν τα χιλιάδες παιδιά που απήχθησαν και χωρίστηκαν από τους γονείς τους!

Καλούμε την ευρωπαϊκή και παγκόσμια εργατική τάξη να προβάλλει έμπρακτα την αλληλεγγύη στην ένοπλη αντίσταση του ουκρανικού εργαζόμενου λαού! Η νίκη της Ουκρανίας θα συμβάλει στην απελευθέρωση των λαών της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της πρώην ΕΣΣΔ που καταπιέζονται από τη δικτατορία του Πούτιν και των δορυφορικών του καθεστώτων! Ελευθερία για όλους τους πολιτικούς κρατούμενους των δικτατοριών Πούτιν και Λουκασένκο, ειδικά για όσους φυλακίστηκαν επειδή αντιτάχθηκαν στην εισβολή στην Ουκρανία!

Καταγγέλλουμε τους κρυφούς υπερασπιστές του Πούτιν, που τώρα αποκαλύπτονται ως υποστηρικτές του ιμπεριαλιστή Τραμπ! Τα «ειρηνιστικά» τους επιχειρήματα δεν αρκούν για να καλύψουν την προδοσία της ουκρανικής αντίστασης για εθνική απελευθέρωση!

Κατάσχεση όλων των ρωσικών περιουσιακών στοιχείων και εταιρειών και εκείνων των Ουκρανών ολιγαρχών που συνεχίζουν να υπηρετούν το επιτιθέμενο καθεστώς!

Συγκεντροποίηση της οικονομίας στα χέρια του κράτους, υπό εργατικό έλεγχο στην υπηρεσία της εθνικής άμυνας! Ολόκληρη η οικονομία και οι πόροι του έθνους στην υπηρεσία της νίκης στον πόλεμο, όχι για τα κέρδη των ολιγαρχών και των πολυεθνικών εταιρειών!

Η ουκρανική εργατική τάξη βρίσκεται στην πρώτη γραμμή, θυσιάζοντας τη ζωή της για την ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της χώρας. Και στα μετόπισθεν κάνει θυσίες για να διατηρήσει την οικονομία. Αλλά σε ποιον ανήκουν οι καρποί αυτής της οικονομίας και ολόκληρης της χώρας; Ποιον υπηρετεί η εξουσία του ουκρανικού κράτους; Τους ολιγάρχες, που συνδέονται με την εξουσία, οι οποίοι διαπραγματεύονται με τον Πούτιν για το μοίρασμα της Ουκρανίας!

Εμείς, οι εργαζόμενοι, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για μια ανεξάρτητη Ουκρανία! Αυτό θα είναι εφικτό μόνο με μια εργατική κυβέρνηση! Στην υπηρεσία αυτού του καθήκοντος και αυτού του προγράμματος προωθούμε την οικοδόμηση μιας ανεξάρτητης πολιτικής οργάνωσης της εργατικής τάξης.

Μετάφραση: elaliberta.gr

Tarás Shevchuk, «Putin y Trump ¡Saquen sus manos de Ucrania!», LITCI / Liga Internacional de los Trabajadores – Cuarta Internacional, 18 Απριλίου 2025, https://litci.org/es/putin-y-trump-saquen-sus-manos-de-ucrania/?utm_source=copylink&utm_medium=browser

Tarás Shevchuk, “Putin and Trump, hands off Ukraine!”, IWLFI / International Workers League – Fourth International, 25 Απριλίου 2025, https://litci.org/en/putin-and-trump-hands-off-ukraine/.

Σημειώσεις

^[1] Tarás Shevchenko, «Trump y Putin quieren repartirse y saquear más que Ucrania», LITCI / Liga Internacional de los Trabajadores – Cuarta Internacional, 22 Μαρτίου 2025, https://litci.org/es/trump-y-putin-quieren-repartirse-y-saquear-mas-que-ucrania/?utm_source=copylink&utm_medium=browser.