Ilya Budraitskis
Μια Πολύ Καλύτερη Μέρα
Στις 3 Μαρτίου 2018, η κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του Βλαντιμίρ Πούτιν πραγματοποιήθηκε στο Στάδιο Λουζνίκι στη Μόσχα. Δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι του δημόσιου τομέα μεταφέρθηκαν από διάφορες περιοχές της χώρας περιμένοντας να ακούσουν την ομιλία του Προέδρου καθώς και εκείνων των ηθοποιών και των τραγουδιστών που εκδήλωσαν την στήριξή τους. Όχι πολύ ώρα πριν εμφανιστεί ο ίδιος ο Πούτιν, ο λαϊκός τραγουδιστής με ποινικό παρελθόν, Γκρίρι Λέπς, τραγούδησε το τραγούδι του «Μια πολύ καλύτερη Μέρα»1. Ακριβώς έξι χρόνια πριν την παραμονή των Προεδρικών Εκλογών του 2012, ο Λέπς είχε επίσης τραγουδήσει το «Μια Πολύ Καλύτερη Μέρα» σε άλλη συγκέντρωση υπέρ του Πούτιν. Το σενάριο δεν άλλαξε πολύ, σαν να επιβεβαιώνει τη νίκη του αμετάβλητου πολιτικού καθεστώτος στο πέρασμα του χρόνου.
Πράγματι, η παρουσίαση του Πουτινισμού ως «αιώνιου δώρου», που βασίζεται σε μια ηρωική χιλιετή εθνική ιστορία, παραμένει ένα από τα βασικά ιδεολογικά σχήματα των κυβερνώντων ελίτ.
Ωστόσο, στην πραγματικότητα η «η καλύτερη μέρα» του 2012 είναι εντελώς διαφορετική από την «πολύ καλύτερη μέρα» του 2018. Την εποχή εκείνη, το καθεστώς κέρδισε την υποστήριξη της πλειοψηφίας με κάτι περισσότερο από την πατριωτική ρητορική. Με φόντο τις υψηλές τιμές του πετρελαίου και τη συνεχιζόμενη οικονομική ανάπτυξη, ο Πούτιν μπόρεσε να υποσχεθεί την αύξηση των μισθών του δημόσιου τομέα και να εγγυηθεί την αύξηση των εισοδημάτων του πληθυσμού στο σύνολό του. Αλλά το 2018, η Ρωσία είναι μια χώρα που βυθίζεται όλο και πιο βαθιά στη φτώχεια και στερείται βιώσιμων προοπτικών για οποιαδήποτε νέα οικονομική ανάκαμψη.
Η προσάρτηση της Κριμαίας το 2014, οι επακόλουθες κυρώσεις και η πτώση των τιμών της ενέργειας εμπόδισαν την ανάπτυξη ενός ρωσικού μοντέλου καπιταλισμού βασισμένου στην επιθετική εκμετάλλευση του βιομηχανικού δυναμικού που κληροδοτήθηκε από τη σοβιετική εποχή. Τα τελευταία χρόνια, η κυβέρνηση του Ντμίτρι Μεντβέντεφ έχει θεσπίσει με συνέπεια μια ρωσική εκδοχή «μέτρων λιτότητας» των οποίων τη δριμύτητα θα ζήλευε και η ελίτ της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η υγεία και η παιδεία υποβλήθηκαν σε «προγράμματα βελτιστοποίησης» συνοδευόμενα από το κλείσιμο σχολείων και νοσοκομείων, ενώ ο πληθωρισμός συγκρατήθηκε κυρίως μέσω του αποτελεσματικού «παγώματος» των μισθών. Οι Ρώσοι πλήρωναν και εξακολουθούν να πληρώνουν για μια κρίση που δημιουργήθηκε από τις ελίτ. Η ρητορική του «πολιορκημένου φρουρίου» που υιοθέτησε η κυβέρνηση από την έναρξη της κρίσης στην Ουκρανία επέτρεψε πρακτικά να ανακηρυχθεί οποιαδήποτε κοινωνική διαμαρτυρία σε μέρος ενός κρυφού «υβριδικού πολέμου2» που αξιοποιείται από τη Δύση εναντίον της Ρωσίας.
Την παραμονή της νέας εξαετούς θητείας του, ο Βλάντιμιρ Πούτιν δεν μπορεί να προτείνει τίποτα άλλο από τη συνεχιζόμενη οικονομική στασιμότητα και τη βαθύτερη εξάπλωση της φτώχειας. Το πραγματικό κυβερνητικό πρόγραμμα, το οποίο συζητούν ανοιχτά οι εμπειρογνώμονες, προβλέπει την αδιαμφισβήτητη τήρηση των «δημοσιονομικών κανόνων», την αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης και την περαιτέρω μείωση των κοινωνικών δαπανών.
Αυτή η τρομακτική έλλειψη μελλοντικών προοπτικών αντικατοπτριζόταν πλήρως στην προγραμματική ομιλία που έκανε ο Πούτιν την 1η Μαρτίου του 2018. Διακηρύσσοντας αρκετές τυπικές υποσχέσεις «για βελτίωση της ποιότητας ζωής», στράφηκε ύστερα στο κύριο θέμα – τη στρατιωτική απειλή. Πάνω από τη μικρή προεδρική φιγούρα, είχαν ανοίξει μεγάλες οθόνες, αναβοσβήνοντας τα γραφικά που θύμιζαν μια προηγούμενη γενιά. Ο Πούτιν περιέγραψε με ζήλο νέους τύπους πυρηνικών όπλων που θα μπορούσαν εύκολα να σπάσουν το αμερικανικό σύστημα πυραύλων. Ο Πούτιν χρησιμοποίησε το επαναλαμβανόμενο επιχείρημα των τελευταίων ετών: αν η Δύση δεν είναι έτοιμη για συνομιλίες, θα τους κάνουμε να αισθανθούν τη δύναμή μας. Η ανάπτυξη της στρατιωτικής δύναμης της Ρωσίας οφείλεται στην κυριαρχία του Πούτιν. Ωστόσο, η χώρα εξακολουθεί να βρίσκεται περιτριγυρισμένη από εχθρούς, συνεπώς η συνέχιση της σημερινής πορείας είναι απαραίτητη για την επιβίωσή της.
Στις προσεχείς εκλογές της 18ης Μαΐου, αυτό που πραγματικά προσφέρεται δεν είναι η εκλογή ενός προέδρου για την ειρήνη, αλλά ενός Ανώτατου Διοικητή. Ο τύπος ηγέτης ο οποίος, όπως και ο Τσώρτσιλ ή ο Στάλιν, δεν μπορεί να υποσχεθεί τίποτα άλλο παρά «αίμα, ιδρώτα και δάκρυα». Η μορφή του Πούτιν υψώνεται πάνω από την οικονομική και κοινωνική πολιτική, μεταφέροντας έτσι αυτή την υποχρέωση στην αρμοδιότητα των κυβερνητικών τεχνοκρατών. Ο Πούτιν είναι ο ηγέτης του έθνους, κυρίως υπεύθυνος για ζητήματα πολέμου και ειρήνης.
Συνεπώς, η στρατιωτική ρητορική γίνεται ο βασικός ιδεολογικός προσανατολισμός της εσωτερικής πολιτικής, δικαιολογώντας τόσο τη νεοφιλελεύθερη κοινωνική πορεία, όσο και την επακόλουθη καταστολή των πολιτικών δικαιωμάτων και την περαιτέρω σταθεροποίηση του αυταρχικού καθεστώτος. Οι πολυάριθμες δομές ασφαλείας, των οποίων η χρηματοδότηση αυξάνεται συνεχώς τα τελευταία χρόνια, έχουν λάβει εντολή να ενεργούν σε κατάσταση μόνιμης έκτακτης ανάγκης στον αγώνα για την ενότητα του έθνους ενάντια σε μια εξωτερική απειλή. Δεν είναι τυχαίο ότι, την παραμονή των εκλογών, η ρωσική Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας (FSB) ξεκίνησε μια νέα υπόθεση μεγάλης κλίμακας εναντίον των Ρώσων αναρχικών. Στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν μια παράλογη εικόνα μιας ένοπλης συνωμοσίας εναντίον του καθεστώτος, οι ανακριτές της FSB κατέφυγαν σε σωματικά βασανιστήρια για να αποσπάσουν τα απαραίτητα αποδεικτικά στοιχεία3.
Η προσφυγή σε εξωτερικές και εσωτερικές απειλές ως η κύρια δικαιολογία για τη νομιμοποίηση της κυβέρνησης αποδεικνύει στην πραγματικότητα την αδυναμία και τον ξεπεσμό του υπάρχοντος καθεστώτος. Πίσω από το προβλέψιμο της νίκης του Πούτιν στις διακοσμητικές εκλογές της 18ης Μαρτίου ελλοχεύει το απρόβλεπτο των περαιτέρω εξελίξεων στη χώρα.
Μετάφραση: e la libertà
Ilya Budraitskis, «The Very Best Day», Arts Everywhere, 16 Μαρτίου 2018 http://artseverywhere.ca/2018/03/16/very-best-day/ και LeftEast, 19 Μαρτίου 2018. http://www.criticatac.ro/lefteast/very-best-day/
Ο Ιλία Μπουντράιτσκις είναι ηγετικό στέλεχος του Ρωσικού Τμήματος της Τέταρτης Διεθνούς «Vperiod» («Εμπρός»), της οργάνωσης η οποία μαζί με την οργάνωση «Σοσιαλιστική Αντίσταση» ίδρυσαν το «Ρωσικό Σοσιαλιστικό Κίνημα» (RSD - «Rossiyskoye Sotsialisticheskoye Dvizheniye» / РСД). Είναι ιστορικός και αγωνιστής που δραστηριοποιείται για πολιτικά και πολιτιστικά ζητήματα. Από το 2009 κάνει το διδακτορικό του στο Ινστιτούτο Παγκόσμιας Ιστορίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών στη Μόσχα. Το 2001-2004 ήταν ένας από τους οργανωτές των Ρώσων ακτιβιστών που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις του Ευρωπαϊκού και Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ ενάντια στους G8. Από το 2011 είναι αγωνιστής εκπρόσωπος του RSD. Είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του OpenLeft.ru του Moscow Art Magazine και τακτικός συνεργάτης πολλών πολιτικών και πολιτιστικών ιστοσελίδων.
Πογκρόμ διώξεων και βασανιστήρια εναντίον αναρχικών στη Ρωσία
[Αναδημοσίευση από το Our baba doesn’t say fairy tales, το οποίο στα πλαίσια της αλληλεγγύης και της οικονομικής στήριξης των αναρχικών, θυμάτων του αυταρχικού καθεστώτος της Ρωσίας διοργάνωσε προβολές κινηματογραφικών ταινιών από την Ανατολική Ευρώπη στις 16 και 17 Μαρτίου 2018]
Η υπόθεση της Πένζα και άλλα πολλά
Για τις τελευταίες εξελίξεις κατασταλτικών ενεργειών και βασανισμών Ρώσων αντιφασιστών και αντιεξουσιαστών.
Από το τέλος του 2017 μέχρι και τους δύο πρώτους μήνες του 2018 ένα κύμα πρωτοφανούς καταστολής ξέσπασε στη Ρωσία ενάντια στον αντιεξουσιαστικό χώρο με προφανώς κατασκευασμένες κατηγορίες. Η υπόθεση έχει μείνει γνωστή ως υπόθεση της Πένζα, καθώς από εκείνη την πόλη ξεκίνησαν οι πρώτες συλλήψεις. Η υπόθεση αφορά δεκάδες συλλήψεις, κατηγορίες για ανατροπή πολιτεύματος και πιο πρωτοφανώς - βασανισμούς στα κρατητήρια με ηλεκτροσόκ. Οι αντιεξουσιαστικές ομάδες της Ρωσίας αποδίδουν την επίθεση στο γεγονός ότι ο αναρχικός χώρος τους τελευταίους μήνες έχει εμπλακεί ενεργά σε αντι-εκλογική προπαγάνδα σε μια συγκυρία που μεγάλο κομμάτι του ρωσικού πληθυσμού (σύμφωνα με ρωσικές δημοσκοπήσεις) φαίνεται να απέχει από τις εκλογές καθώς τις θεωρεί χωρίς νόημα. Σε ένδειξη αλληλεγγύης στους ρώσους αντιφασίστες και αντιεξουσιαστές, έχει γίνει κάλεσμα για πανευρωπαϊκή ημέρα δράσεων στις 18 Μαρτίου. Στις 16-17 Μαρτίου, διοργανώνεται σειρά προβολών στο Ελευθεριακό εργαστήρι κινηματικών υποδομών στον Κεραμεικό. Ακολουθούν δύο σύντομα κείμενα συντρόφων από τη Ρωσία τα οποία περιγράφουν την κατάσταση και καλούν και στη δράση αλληλεγγύης.
#1
Συλλήψεις αναρχικών στη Πένζα και στην Πετρούπολη
Η ρωσική ασφάλεια, κατασκευάζει πλαστές κατηγορίες για αναρχικούς από την Πετρούπολη και την Πένζα, τους οποίους κατονομάζει ότι συμμετέχουν σε “τρομοκρατική ομάδα” με το όνομα “δίκτυο” και οι οποίοι είχαν σαν σκοπό τρομοκρατικές ενέργειες κατά τις προεδρικές εκλογές τον Μάρτιο του 2018 στη Ρωσία, καθώς και κατά τη διάρκεια του παγκόσμιου πρωταθλήματος ποδοσφαίρου, το οποίο θα διεξαχθεί στην Ρωσία το καλοκαίρι του ίδιου έτους.
Η ποινική υπόθεση για την “τρομοκρατική ομάδα” ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2017 στην Πένζα. Τότε στη διάρκεια μιας εβδομάδας, συνέλαβαν τους Igor Zorin, Iliu Sakurski, Basiliy Kuksov, Dimitry Pcelincev και Andrey Tsernov. Την ίδια ώρα συλλαμβάνουν και στην Πετρούπολη τον Arman Saginbav και τον έκαναν μεταγωγή στην Πένζα. Τον Ιανουάριο του 2018 συλλαμβάνουν στην Πετρούπολη τον Viktor Filinikov (τον οποίο πρακτικά απαγάγουν ενώ πήγαινε προς το αεροδρόμιο και χρειάστηκε μία μέρα για να γίνει γνωστό το που βρίσκεται) και τον Igor Siskin.
Οι ντόπιοι ακτιβιστές από την Πένζα διηγήθηκαν ότι με το που τους συνέλαβαν, τους φόρτωσαν όπλα, αναγκάζοντας τους να τα αγγίξουν και μετά τους βασάνισαν. Για βασανιστήρια μίλησαν αρκετοί από τους συλληφθέντες, ακόμα και ο Ilya Kapustin τον οποίο απελευθέρωσαν ως μάρτυρα. Ο μόνος που δεν μίλησε και δεν ανέφερε τίποτα ήταν ο Igor Siskin αν και οι γιατροί διέγνωσαν βλάβες στα μάτια από χτυπήματα, πολλαπλά αιματώματα και μώλωπες καθώς και εγκαύματα στο σώμα τα οποία έμοιαζαν να έχουν γίνει από ηλεκτρικό ρεύμα.
Λίγο μετά, στο Τσελιάμπινσκ, στις 18 Φεβρουαρίου, συνέλαβαν άτομα για την ανάρτηση πανό με σύνθημα “η FSB είναι ο μόνος τρομοκράτης”. Το πανό είχε αναρτηθεί σε αλληλεγγύη με τους αναρχικούς της Πένζα και ενάντια στις προεδρικές εκλογές. Οι δύο βασικοί συλληφθέντες Dmitry Tsibukovski και Dmitry Semenov αν και αφέθηκαν σχετικά γρήγορα, είπαν ότι τα μέλη της αστυνομίας τους βασάνισαν με ηλεκτροσόκ στα πόδια με σκοπό να παραδεχτούν την ενοχή τους για το Banner. Ταυτόχρονα συλλήψεις και ανακρίσεις έγιναν στην Κριμαία, με τον αναρχικό Evgenyi Karakasev να κατηγορείται για διάδοση “ιδεών κοινωνικής αστάθειας” και για “δημόσια επικρότηση της τρομοκρατίας”. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στη φυλακή SIZO-1 στη Συμφερόπολη.4
#2
Ξεκίνησε η συλλογή χρημάτων για την υποστήριξη των ρώσων αντιεξουσιαστών ώστε να πληρωθούν οι δικηγόροι, για την ποινική υπόθεση της Πένζας και της Πετρούπολης. Την παρούσα στιγμή βρίσκονται στην φυλακή δύο άτομα στην Α. Πετρούπολη και πέντε στην Πένζα. Αρκετοί ακόμα έχουν καλεστεί ως μάρτυρες και εμπλεκόμενοι στην υπόθεση. Επίσης έχουν γίνει έρευνες σε σπίτια συντρόφων και έχει κλαπεί από την αστυνομία προσωπικός εξοπλισμός (υπολογιστές, κινητά, κτλ). Είναι πιθανόν να συνεχιστεί κάτι τέτοιο. Όλα αυτά δικαιολογούνται βάσει της υπόθεσης για την συμμετοχή και σύσταση “τρομοκρατικής οργάνωσης”.[…] Οι συλληφθέντες και οι εμπλεκόμενοι χρειάζονται οπωσδήποτε οικονομική βοήθεια για δικαστικά έξοδα. Αν και είναι δύσκολο να αξιολογηθεί πόσο θα είναι το συνολικό κόστος της υπεράσπισης τους, αλλά θα είναι σίγουρα κοντά στα 200.000 ρούβλια (3.000 ευρώ) τουλάχιστον για τους επόμενους μήνες5. Στις 18 Μάρτη έχει οριστεί ως διεθνής μέρα αλληλεγγύης στους ρώσους αναρχικούς6.
Πηγή: Our baba doesn’t say fairy tales, 13 Μαρτίου 2018. https://ourbabadoesntsayfairytales.wordpress.com/2018/03/13/%CE%%CE%AC/#sdfootnote1sym
Εικόνα: Τμήμα μνημειακής εγκατάστασης της ομάδας Chto Delat [Τι να κάνουμε] που βρίσκεται στην Πετρούπολη. Έχει τίτλο «Η ανάπτυξη, το όργιο, ο βυθός» (τοιχογραφίες του Nikolay Oleynikov, 2011). Σε αυτή τη σειρά μνημειακής ζωγραφικής που δημιουργήθηκε πριν από τις προηγούμενες εκλογές του 2012, οι καλλιτέχνες εξετάζουν προσεκτικά και αποκαλύπτουν τη Ρωσία του Πούτιν. Το απόσπασμα λέει: «Όλοι συνειδητοποιούμε ότι η κρατική εξουσία στη χώρα μας πρέπει να είναι ατάραχη, πρέπει να αποτελεί παράδειγμα και εγγύηση σταθερότητας». Για περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με το έργο τέχνης εδώ.
Σημειώσεις
1 «Die Presse: Путин и его команда спели гимн в «Лужниках» за две недели до выборов», ИНОtv, 3 Μαρτίου 2018. https://russian.rt.com/inotv/2018-03-03/Die-Presse-Putin-i-ego
2 Ilya Budraitskis, «Resolving the Crisis», Jacobin, 16 Ιουνίου 2016. https://www.jacobinmag.com/2016/06/russia-vladimir-putin-opposition
3 Viktor Filinkov, «“You should understand: FSB officers always get their way!”: Anti-fascist Viktor Filinkov reveals how he was tortured by Russian security services», openDemocracy, 28 Φεβρουαρίου 2018. https://www.opendemocracy.net/od-russia/viktor-filinkov/fsb-officers-always-get-their-way
4 Πηγή «Обзор репрессий 2017 и начала 2018 года от Анархического Черного Креста», Автономное действие, 24 Φεβρουαρίου 2018. https://avtonom.org/news/obzor-repressiy-2017-i-nachala-2018-goda-ot-anarhicheskogo-chernogo-kresta
5 Πηγή «Поддержите арестованных в Петербурге и Пензе анархистов и антифашистов!», Автономное действие, 29 Ιανουαρίου 2018. https://avtonom.org/news/proyavite-solidarnost-podderzhite-arestovannyh-v-peterburge-anarhistov-i-antifashistov (μερικά από τα άτομα που αναφέρονται ως φυλακισμένα απελευθερώθηκαν, ύστερα από διαμαρτυρίες αλλά είναι ακόμα υπόδικοι, ή σε κατ’ οίκον περιορισμό).
6 Πηγή «Призыв к акциям солидарности с российскими анархистами», Автономное действие, 4 Μαρτίου 2018. https://avtonom.org/news/prizyv-k-akciyam-solidarnosti-s-rossiyskimi-anarhistami
