Του Γιώργου Μητραλιά. Καθώς η πρώτη πράξη του παρόντος αμερικανικού δράματος έχει ολοκληρωθεί με την ορκωμοσία του Τζο Μπάϊντεν, είμαστε πια σε θέση να σκύψουμε πάνω από τις αντιδράσεις ή την έλλειψη αντιδράσεων που προκάλεσε η ταραχώδης προεδρία Τραμπ έξω από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Και φυσικά, να αναρωτηθούμε γιατί τα ΜΜΕ και οι διεθνείς ελίτ της διανόησης αλλά και η συντριπτική πλειονότητα των δυνάμεων της ευρωπαϊκής αριστεράς επέδειξαν πλήρη αδυναμία να κατανοήσουν τα τεκταινόμενα τόσο στη κορυφή όσο και στη βάση της αμερικανικής κοινωνίας στη διάρκεια των τεσσάρων ετών της προεδρίας του Τραμπ.

Συντακτική επιτροπή του Spectre Αυτό ήταν ένα «πραξικόπημα» ως θέαμα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Με τον ψευτο-Βίκινγκ εξοπλισμό και τα συνομοσπονδιακά διακριτικά σήματα, οι ακροδεξιοί αντάρτες ήταν ένα σαφώς αντιπαθητικό πλήθος. Και η εξέγερσή τους δεν είχε καθόλου ένα συνεκτικό σχέδιο πέρα από τα σπασμένα παράθυρα και τις selfies. Δεν μπορούσε να σκεφτεί πέρα από την πίστη της στον ψεύτη αρχηγό. Ωστόσο, παρ’ όλα αυτά, ήταν μια έντονη προειδοποίηση προς την αριστερά και όλες τις προοδευτικές δυνάμεις. Εάν δεν αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων και δε σταματήσουμε την ανάπτυξη αυτού του κινήματος, η επόμενη (ή μεθεπόμενη) φορά θα μπορούσε να…

Είμαστε σε εποχή πραξικοπημάτων και εξεγέρσεων, που στο ανάπτυγμά της μπορεί να εξελιχθεί σε εποχή πολέμων και επαναστάσεων. Αν θέλουμε να είμαστε ανταγωνιστικοί, πρέπει να μιλήσουμε για το κόμμα, τη στρατηγική, την επανάσταση, το σοσιαλισμό σαν παγκόσμιο σχέδιο - και να πράξουμε τα δέοντα. Διότι τα πολιτικά «τέρατα» του καιρού μας είναι παιδιά της καπιταλιστικής κρίσης, αλλά όχι μόνο. Για να θυμηθούμε τον Γκράμσι, η εποχή των τεράτων ορίζεται ως η εποχή που «το παλιό πεθαίνει και το νέο δεν έχει ακόμη γεννηθεί»…. Η εισβολή στο Καπιτώλιο μπορεί και πρέπει να είναι στιγμή αυτογνωσίας για την Αριστερά.

Οι εικόνες του όχλου που, κυματίζοντας τις σημαίες της συνομοσπονδίας [της σημαίας των ρατσιστικών νοτίων πολιτειών κατά τον αμερικάνικο εμφύλιο] εισέβαλλε στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ και διέκοψε την πιστοποίηση της εκλογής του Τζο Μπάιντεν και της Καμάλα Χάρις…σοκάρισαν πολλούς στις ΗΠΑ και σε όλο τον κόσμο. Ακόμα πιο συγκλονιστικό ήταν το γεγονός ότι αρχηγός των πλήθους δεν ήταν άλλος από τον απερχόμενο πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, τον Ντόναλντ Τραμπ… Όσο και αν είναι σοκαριστικά, αυτά τα γεγονότα δεν πρέπει να μας εκπλήσσουν. Τα τελευταία χρόνια, η αίσθηση μας για αυτό που είναι πολιτικά «φυσιολογικό» έχει γίνει λάστιχο…

Θα ακούμε για πολλές εβδομάδες για τη “δύναμη και την ανθεκτικότητα των αμερικανικών δημοκρατικών συνταγματικών θεσμών” απέναντι στην προσπάθεια του ηττημένου προέδρου να ανατρέψει τα εκλογικά αποτελέσματα του Νοεμβρίου καθώς και απέναντι στην “εξέγερση” που υποκίνησε ο Ντόναλντ Τραμπ…Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ πιο σύνθετη και πολύ λιγότερο ρόδινη. Οι ιεροί “θεσμοί” είναι σήμερα πολύ ευάλωτοι σε αντιδημοκρατικούς χειρισμούς, εν μέρει επειδή εξαρχής ποτέ δεν είχαν σχεδιαστεί για να είναι δημοκρατικοί. Το παιχνίδι του Τραμπ της “Μεγάλης Εκλογικής Κλοπής” κατέρρευσε για μια σειρά από λόγους, αλλά σε διαφορετικές περιστάσεις θα μπορούσε να ήταν πολύ πιο απειλητικό.