Giulio Calella Στην εικοστή επέτειο της συνόδου κορυφής των G8 στη Γένοβα το 2001, κυκλοφόρησαν ανακατασκευές των όσων συνέβησαν, οι οποίες αποδομούν το γεγονός, αναδεικνύουν τα εκρηκτικά γεγονότα χωρίς να εξηγούν τις ρίζες τους και εξαφανίζουν την ιστορία ενός κινήματος που θα πρέπει αντίθετα να ανακαλυφθεί εκ νέου.

Charlotte Fichefet Από τις 23 Μαΐου, 475 μετανάστες χωρίς χαρτιά (οι λεγόμενοι «sans-papiers» στα γαλλικά) έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας στις Βρυξέλλες. Ελπίζουν να επιστήσουν την προσοχή των βελγικών αρχών για την κατάστασή τους και να αποκτήσουν άδεια παραμονής στο Βέλγιο, την οποία τους αρνούνται εδώ και 5, 10, 15 ή ακόμη και –για ορισμένους– πάνω από 20 χρόνια. Ενώ η κατάσταση της υγείας των απεργών πείνας είναι «κρίσιμη» από τα τέλη Ιουνίου σύμφωνα με τη ΜΚΟ Γιατροί του Κόσμου, η βελγική κυβέρνηση παραμένει κουφή στις εκκλήσεις τους για βοήθεια. Οι απεργοί δηλώνουν έτοιμοι να «φτάσουν μέχρι τέλους».

Μετά από 18 μήνες πανδημία, δεν μπορούμε παρά να διαπιστώσουμε πως το καπιταλιστικό σύστημα είναι ανίκανο να λύσει τα μεγάλα προβλήματα της ανθρωπότητας: Αντίθετα, δημιουργεί και νέα. Χρησιμοποιώντας τη στρατηγική του σοκ, με την ευκαιρία της υγειονομικής αυτής κρίσης, οι άρχουσες τάξεις ενισχύουν την επίθεσή τους ενάντια στις λαϊκές τάξεις: Καταργούν θέσεις απασχόλησης, προχωρούν σε απολύσεις, αναδιαρθρώσεις, ανάπτυξη της επισφάλειας, αμφισβήτηση των δημοκρατικών ελευθεριών, … Η κούρσα για τα κέρδη μιας μειονότητας απειλεί τις θέσεις εργασίας, την υγεία της πλειονότητας του παγκόσμιου πληθυσμού, όπως και την κατάσταση του πλανήτη και το μέλλον της ανθρωπότητας.

Δεν θα αφήσουμε τον Μακρόν και την κυβέρνησή του να εκδώσει τους τέως αυτούς αγωνιστές στην Ιταλία. Το γαλλικό κράτος πρέπει να σεβαστεί το λόγο που έδωσε ο Μιτεράν, ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας πριν από πολλές δεκαετίες. Πρόκειται όχι μόνο για αδικία αλλά και για «δύο μέτρα και δύο σταθμά», καθώς ξέρουμε, π.χ., ότι η Γαλλία συνεχίζει να φιλοξενεί και να προστατεύει την Agathe Habyarimana, που είναι μία από τους βασικούς οργανωτές της γενοκτονίας των Τούτσι στη Ρουάντα, η οποία προκάλεσε 800.000 νεκρούς: η έκδοσή της απορρίφθηκε όμως πέρυσι με δικαστική απόφαση!

Η πασιφανής ιστορική κρίση της Μοναρχίας των Βουρβόνων, που συνδυάζεται με τη βαθειά κρίση του Ισπανικού Κράτους και των θεσμών του ξυπνάει τους κακούς δαίμονες του ισπανικού παρελθόντος που επιστρέφουν ακάθεκτοι στο προσκήνιο. Η κατάσταση είναι λοιπόν κρίσιμη και γίνεται κρισιμότερη καθώς η καλπάζουσα κρίση του μαδριλένικου κέντρου αυξάνει ραγδαία τις φυγόκεντρες τάσεις των Καταλανών και όχι μόνο, την ώρα που, παγιδευμένοι στις κυβερνητικές τους αυταπάτες, οι Podemos χάνουν όση αξιοπιστία τους απέμενε και ολοκληρώνουν την ηθική και εκλογική τους κατάρρευση. Ποια θα είναι η κατάληξη; Οποιαδήποτε πρόβλεψη είναι προς το παρόν εντελώς πρόωρη…