Ανακοίνωση των Anticapitalistas (ισπανικό τμήμα της 4ης Διεθνούς), 27/7/2019
Απέναντι στην αποτυχία σχηματισμού κυβέρνησης του Σάντσεθ:
Να αλλάξουμε προσανατολισμό. Να μην επαναλάβουμε τα λάθη. Να οικοδομήσουμε εναλλακτική
Η πρωθυπουργοποίηση του Πέδρο Σάντσεθ απέτυχε και, μαζί της, απέτυχε και η τακτική των Podemos που βάσισε όλη της τη φιλοδοξία στο να μπει στην κυβέρνηση ως υποτιθέμενη εγγύηση για κοινωνικές πολιτικές. Το PSOE δοκίμασε να παίξει διπλό παιχνίδι: να περιορίσει τη δεξιά εμφανιζόμενο ως ο σταθεροποιητής μιας κυβερνησιμότητας “λογικής” για τα συμφέροντα του κεφαλαίου και του καθεστώτος του 1978. Ταυτόχρονα, προσπάθησε να εξαπατήσει, να υποτάξει και να ακυρώσει την αριστερά, ενσωματώνοντάς την σε ένα σχέδιο ξένο από τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας. Ο Σάντσεθ αποδείχτηκε διπλωματούχος στις κοινοβουλευτικές απατεωνιές. Οι Unidas Podemos έκαναν τεράστια λάθη στην προσπάθειά τους να μπουν σε μια κυβέρνηση από το πορτάκι υπηρεσίας: και ούτε όλα αυτά που εγκατέλειψαν δεν άρκεσαν για να ικανοποιήσουν την απληστία του σοσιαλφιλελευθερισμού.
Δεδομένης της δύναμης που διαφαίνεται συγκυριακά να έχουν οι τρεις επιθετικές δεξιές απειλώντας αυτά που υποτίθεται ότι είναι παγιωμένα κοινωνικά και πολιτιστικά κεκτημένα και με απουσία του λαϊκού κινήματος στο δρόμο και στις κάλπες, ένα σημαντικό τμήμα του κόσμου της αριστεράς πίστεψε, και είναι κατανοητό, ότι θα βρει τη λύση απέναντι σε όλους του τους φόβους σε μια κυβέρνηση συνασπισμού PSOE-Unidas Podemos. Αλλά αυτό δεν συνέβη και ούτε μπορούσε και να συμβεί. Για κάτι τέτοιο, με δεδομένο το θλιβερό κοινοβουλευτικό θέαμα και την αποτυχία της τακτικής, πρέπει να σκεφτούμε και να βγάλουμε τα μαθήματα από όσα έγιναν, για να μη δημιουργήσουμε εκ νέου ψεύτικες ελπίδες (ή να πιαστούμε σε παγίδες) στα επόμενα βήματα.
Όλα τα ωραία λόγια για κυβέρνηση συνασπισμού άφηναν εκτός τρία ζητήματα που πρέπει να ξαναπιάσουμε:
Πρώτα-πρώτα, τον καθορισμό των ουσιαστικών, σήμερα, διεκδικήσεων, για να υπερασπίσουμε τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Δεύτερον, την αποσαφήνιση της φύσης του Σοσιαλιστικού Κόμματος και, για αυτό, το τί θα μπορούσε να ελπίζει κανείς από αυτό χωρίς μια γερή πίεση και απαίτηση από την αριστερά.
Και, τέλος, την αξιοποίηση του συσχετισμού δυνάμεων που υπάρχει, εκλογικά και κοινωνικά, ανάμεσα στο PSOE και στην αριστερά, για να αποφευχθεί η απλή υποταγή της τελευταίας.
Οι στόχοι της αριστεράς σήμερα είναι τρεις:
Να εμποδιστεί μια κυβέρνηση της δεξιάς -αναπόφευκτη υπόθεση σε έναν ορίζοντα ανεπιθύμητης κήρυξης εκλογών το Φθινόπωρο, απέναντι στο οποίο το PSOE δείχνει μια ανεύθυνη υπερβολή εμπιστοσύνης.
Να γίνουν άμεσες βελτιώσεις για τον εργαζόμενο κόσμο και για τα λαϊκά στρώματα.
Να χαραχτεί ένας οικοσοσιαλιστικός και φεμινιστικός ορίζοντας στον οποίο να εγγραφούν όλα τα τακτικά βήματα, δηλαδή -που είναι το ίδιο-, να δοθεί ένα σχέδιο κοινωνίας δίκαιης, δημοκρατικής, ισοτικής και βιώσιμης.
Όλα αυτά απαιτούν μια στρατηγική, που μια απλή κυβερνητική τακτική δεν την έχει.
Στο πρόγραμμα άμεσων αιτημάτων που δεν μπορούν να παρακαμφθούν, για να μπορέσει να αντιστραφεί η κατάσταση λαϊκής εξάντλησης και ο σημερινός συσχετισμός δυνάμεων (κοινωνικός, οικονομικός και πολιτικός), πρέπει να αναφερθούν 20 δημοκρατικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά, επείγοντα μέτρα:
1. Να κινητοποιηθούν όλοι οι αναγκαίοι οικονομικοί πόροι και το νομικό πλαίσιο για να καταπολεμηθεί η ανδροκρατική βία μέσα και έξω από το ζευγάρι ή την οικογένεια.
2. Να προωθηθούν αμέσως μέτρα μονομερώς, χωρίς να περιμένουμε διεθνείς συμφωνίες, για να εμποδιστεί η εκπομπή αερίων του θερμοκηπίου από τη βιομηχανία, τις μεταφορές, τη γεωργία και τις υπηρεσίες.
3. Να σταματήσει η κατασταλτική πολιτική απέναντι στις δημοκρατικές επιθυμίες του καταλανικού λαού.
4. Να επιτραπεί το δεσμευτικό δημοψήφισμα που ζητά η πλειοψηφία της καταλανικής κοινωνίας.
5. Να καταργηθεί ο νόμος “φίμωτρο” που περιέχει μεγάλους κινδύνους για τις ελευθερίες μας, και να τελειώνουμε με όλους τους μηχανισμούς που πλήττουν τα δικαιώματα των μεταναστών όπως με τα Κέντρα Εγκλεισμού Ξένων.
6. Να εκδιωχθεί ο φρανκισμός από τους θεσμούς και να δικαστούν τα εγκλήματά του και οι εγκληματίες του.
7. Να καταργηθούν οι δύο εργασιακές μεταρρυθμίσεις που πλήττουν τα κοινωνικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα.
8. Να προωθηθεί η δημόσια εκπαίδευση και παιδεία και να σταματήσει η χρηματοδότηση των (ημι-)ιδιωτικών σχολείων.
9. Να αυξηθούν οι δαπάνες και η επένδυση στη δημόσια πανεπιστημιακή εκπαίδευση.
10. Να τεθεί ως προτεραιότητα η στήριξη της έρευνας.
11. Να θωρακιστούν οι συντάξεις και να εξισωθούν ανταποδοτικές και μη ανταποδοτικές συντάξεις.
12. Άμεση αύξηση του ελάχιστου νόμιμου μισθού.
13. Εξασφάλιση ότι καμία αμοιβή, είτε για σύνταξη είτε για επίδομα ανεργίας είτε για μισθό, δεν μπορεί να είναι κατώτερη των 1.200 ευρώ.
14. Να αυξηθούν οι μισθοί των υπαλλήλων στο δημόσιο, για να ανακτήσουν το επίπεδο εισοδήματος που χάθηκε εξαιτίας των μέτρων λιτότητας, και να προωθηθούν μαζικές προσλήψεις στο δημόσιο που να εξασφαλίζουν τις δημόσιες υπηρεσίες.
15. Να τελειώσουμε με την επισφάλεια και το μοντέλο συμβάσεων που τη στηρίζει.
16. Να υιοθετήσουμε τα απαραίτητα μέτρα για να εξασφαλιστεί η ισότητα μισθών ανάμεσα σε γυναίκες και άντρες και να αποφευχθούν οι παγίδες ανισότητας στην πράξη μέσα από νομοθεσίες που να εξασφαλίζουν τον εντοπισμό και την καταπολέμηση των παραβάσεων μέσα από κατηγοριοποιήσεις σε συμβάσεις, σε μηχανισμούς απόδοσης θέσεων και ανέλιξης.
17. Να καθοριστεί μια διαδρομή γενικής αύξησης των μισθών μέσα από το συνδυασμό κοινοβουλευτικής και συνδικαλιστικής δράσης.
18. Να ρυθμιστούν τα ενοίκια και να εγκριθούν οι προτάσεις του PAH (Plataforma de Afectados por la Hipoteca -Κίνημα για την υπεράσπιση των υπερχρεωμένων νοικοκυριών).
19. Να απαγορευτούν οι απολύσεις από τις κερδοφόρες επιχειρήσεις.
20. Να αλλάξει το άρθρο 115 του Συντάγματος, για να δοθεί προτεραιότητα στις κοινωνικές δαπάνες και τη δημόσια επένδυση.
Όλα αυτά είναι ζητήματα λογικά, πραγματοποιήσιμα και αναγκαία, που συνεπάγονται και την ανάγκη να δοθούν τα πιστωτικά μέσα στην κυβέρνηση, μέσα από μια προοδευτική φορολογική μεταρρύθμιση που να φορολογήσει τα υψηλά εισοδήματα και περιουσίες, όπως και τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων και των τραπεζών, ενώ ταυτόχρονα θα πρέπει και να αγνοήσει τις επιταγές των Βρυξελλών για τα δημοσιονομικά ελλείμματα.
Με αλαζονεία, οι ηγέτες του PSOE εκβίασαν την αριστερά και υποσχέθηκαν στους ψηφοφόρους στις εκλογές αυτό που κατόπιν δεν έπραξαν. Ούτε το Σεπτέμβρη ούτε και μετά, εάν υπάρξουν νέες εκλογές, η αριστερά δεν πρέπει να επαναλάβει την παλιά αποτυχημένη τακτική που καθορίζεται από την προσπάθεια να σχηματίσει κυβέρνηση με κάθε κόστος με το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Το να μπει σε μια κυβέρνηση με την ηγεσία του PSOE σημαίνει να δεθεί χειροπόδαρα με ένα κόμμα που έχει αποδείξει πως αυτό που στην πραγματικότητα κάνει είναι να εξαϋλώνει τη λαϊκή επιθυμία για αλλαγή. Το PSOE είναι σήμερα ο ένας από τους εγγυητές του μοναρχικού πολιτικού καθεστώτος του 1978 και των αντικοινωνικών συνθηκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που και τα δύο καθορίζουν το στρατηγικό προσανατολισμό της κυβερνητικής του δράσης.
Η αριστερά χρειάζεται πολιτική ανεξαρτησία, για να χαράξει το δικό της δρόμο τόσο στη δυνατότητά της να επηρεάσει κυβερνητικές πολιτικές όσο και στο να προωθήσει τη δική της εναλλακτική για το μέλλον. Εξακολουθώντας να επιμένει σε μια χρεοκοπημένη τακτική, εξακολουθώντας να έχει το νου της μόνο σε μια συμφωνία σχηματισμού κυβέρνησης μέσω κατανομής υπουργείων, θα οδηγήσει και πάλι σε μια αποτυχημένη και επιβλαβή για την κοινωνική πλειοψηφία στρατηγική και, έτσι, και για το δικό της μέλλον ως πολιτική αριστερά.
Εάν το PSOE θέλει να κυβερνήσει μέσω κυβέρνησης μειοψηφίας, με την προσωρινή άδεια της αριστεράς, χωρίς η τελευταία να συμβιβαστεί και να σιωπήσει με τους περιορισμούς μιας ένταξης σε κυβέρνηση που δεν είναι η δική της, θα πρέπει να κερδίσει τους ψήφους των δυνάμεων της αλλαγής εφαρμόζοντας αυτά τα αιτήματα. Για το λόγο αυτόν, η δική μας θέση ήταν και είναι να διαπραγματευτεί η αριστερά μια προγραμματική συμφωνία, που προτείνουμε να βασίζεται στα αιτήματα που διατυπώσαμε πιο πάνω, έναντι του να επιτρέψει στον Σάντσεθ να σχηματίσει κυβέρνηση και η ίδια να περάσει στην αντιπολίτευση, εξαρτώντας τους ψήφους της από την κάθε φορά νομοθετική και κυβερνητική δράση, οργανώνοντας και κινητοποιώντας την κοινωνία και θέτοντας υπομονετικά τη δική της εναλλακτική προοπτική απέναντι στη σοσιαλφιλελεύθερη ηγεμονία.
Anticapitalistas (ισπανικό τμήμα της 4ης Διεθνούς)
27 Ιουλίου 2019
Μετάφραση στα ελληνικά: ΤΠΤ https://tpt4.org/?p=3775
[και στα αγγλικά: http://www.internationalviewpoint.org/spip.php?article6166 ]
