Emre Öngün Σκηνές με φλεγόμενα αυτοκίνητα στους δρόμους του Παρισιού έχουν χρησιμοποιηθεί για να παρουσιάσουν τους Κούρδους της Γαλλίας ως μια εξεγερμένη μειονότητα. Ωστόσο, οι οργισμένες διαμαρτυρίες τους πυροδοτούνται από μια σειρά ρατσιστικών δολοφονιών – και την άρνηση των γαλλικών αρχών να αποκαλύψουν τα πλήρη γεγονότα των υποθέσεων.

Μόλις πριν από μια εβδομάδα, η φίλη και συντρόφισσά μας Πινάρ Σελέκ έγραψε τα εξής στο μπλογκ της στο Mediapart: "Επωφελούμενοι από το πράσινο φως της Ρωσίας και τη συνένοχη σιωπή της ευρωπαϊκής κοινότητας, η οποία προσπαθεί να σώσει τα βραχυπρόθεσμα οικονομικά και χρηματοπιστωτικά της συμφέροντα, η τουρκική κυβέρνηση πολλαπλασιάζει τις επιθέσεις της που συνοδεύονται από τη δολοφονία αγωνιστών.στριών και διανοουμένων. [...} Οι εξόριστοι.ες δεν είναι ασφαλείς ενόσω οι "τουρκικές υπηρεσίες" δραστηριοποιούνται στην Ευρώπη.

Οι σημερινές μάχες για (αυξήσεις) στους μισθούς αντιπροσωπεύουν ένα κρίσιμο στάδιο στην προσπάθεια μιας σκληρής δεξιάς κυβέρνησης να καταφέρει ένα τεράστιο πλήγμα στο βιοτικό επίπεδο της εργατικής τάξης, στις συνθήκες εργασίας και στα δημοκρατικά δικαιώματα. Όπως και η Μάργκαρετ Θάτσερ ισχυρίστηκε ότι οι ανθρακωρύχοι ήταν "ο εσωτερικός εχθρός", οι νέοι εχθροί των Συντηρητικών είναι οι νοσοκόμες, το προσωπικό των τρένων, οι ταχυδρόμοι, οι δάσκαλοι στα σχολεία, οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι καθηγητές πανεπιστημίων - ένα τεράστιο τμήμα του εργατικού δυναμικού.

Οι συνοριακές πολιτικές και οι εξοντωτικές διαδρομές αποσκοπούν στον έλεγχο των αφρικανικών μετακινήσεων στο χώρο και στο χρόνο. Η προσέγγιση της Ευρώπης στη μετανάστευση από τον Παγκόσμιο Νότο αναπαράγει τις παγκόσμιες ιεραρχίες που στερούν από τους Μαύρους και τους Μελαμψούς ανθρώπους την ισότιμη πρόσβαση στις ευκαιρίες και τη συμμετοχή. Οι μεταναστευτικές πολιτικές της δεν είναι απλώς «διαμορφωμένες από το ρατσισμό» – είναι ρατσισμός. Κατηγοριοποιώντας σχεδόν όλους τους Αφρικανούς μετανάστες ως «παράτυπους», η Ευρώπη νομιμοποιεί, εγκρίνει και επιτρέπει την έκθεσή τους σε ακραίες μορφές βίας κατά τη διαδρομή.

Phil Gasper Ο μαρξιστής συγγραφέας και ακτιβιστής Τζον Μόλινιου πέθανε στο Δουβλίνο στις 11 Δεκεμβρίου σε ηλικία 74 ετών. Ο Τζον ήταν επί μακρόν μέλος της Διεθνούς Σοσιαλιστικής Τάσης, αρχικά ως μέλος των Διεθνών Σοσιαλιστών/Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος (SWP) στη Βρετανία και αργότερα ως μέλος του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος/Δικτύου στην Ιρλανδία. Ο Τζον ανήκε στη γενιά του ’68. Εντάχθηκε στους Διεθνείς Σοσιαλιστές στη Βρετανία το 1968, αφού ριζοσπαστικοποιήθηκε από το αντιπολεμικό κίνημα και την παγκόσμια επαναστατική εξέγερση εκείνης της χρονιάς. Σύντομα έγινε ένας από τους κορυφαίους θεωρητικούς και τους πιο δημοφιλείς ομιλητές της οργάνωσης.