Ana Carvalhaes
Μαθήματα από τη «Μάχη των Παολίστας»
Στις 31 Μαΐου στο Σάο Πάολο υπήρξε μια τεταμένη αντιπαράθεση επί τέσσερις ώρες και μια δύωρη μάχη, ανάμεσα σε δυο άνισες πλευρές1. Από τη μία πλευρά η Στρατιωτική Αστυνομία [Polícia Militar] του Σάο Πάολο, η καλύτερα εκπαιδευμένη, η καλύτερα εξοπλισμένη στη χώρα. Από την άλλη πλευρά μια αντιφασιστική συγκέντρωση που διοργανώθηκε από οπαδούς του ποδοσφαίρου, κυρίως από την ομάδα «Πιστά Γεράκια» (Gaviões da Fiel) των Κοριντιάνος, αλλά και από τους τους «αντίφα» οπαδούς της Παλμέιρας, της Σάο Πάολο και της Σάντος. Αποφάσισαν να διαδηλώσουν υπέρ της δημοκρατίας κοντά στο σημείο όπου συνήθως ταυτόχρονα συναντιούνται οι μπολσοναριστές του Σάο Πάολο.
Οι «κολλητοί» [«manos»] έφτασαν λίγο μετά το μεσημέρι, σχεδόν όλοι ντυμένοι στα μαύρα, μοιάζοντας με σχολικό τάγμα παλιότερων εποχών και κρατώντας ένα τεράστιο πανό για τη δημοκρατία και τύμπανα, με τη δική τους ομάδα ασφαλείας. Εγκαταστάθηκαν στον κενό χώρο, μπροστά από το Μουσείο Τέχνης του Σάο Πάολο Assis Chateaubriand στη μέση της Avenida Paulina, του μεγαλύτερου δρόμου του Σάο Πάολο. Από την αρχή, είχαν περικυκλωθεί από έναν τεράστιο αριθμό αστυνομικών της Στρατιωτικής Αστυνομίας με απειλητικές διαθέσεις. Φυσικά, ο Τύπος είπε ότι η αστυνομία προσπαθούσε να εμποδίσει τις δύο ομάδες να συγκρουστούν μεταξύ τους.
Τέσσερα τετράγωνα μακριά, 10.000 υποστηρικτές του νεοφασίστα προέδρου συγκεντρώθηκαν μπροστά από την έδρα του Εμπορικού Επιμελητηρίου (Fiesp). Οι μπολσοναριστές φώναζαν ως συνήθως, αλλά επέδειξαν και κάποιες καινοτομίες σηκώνοντας ουκρανικές νεοναζιστικές σημαίες (;;;!!!), καθώς και ένα «αθώο» ρόπαλο του μπέιζμπολ στα χέρια μιας κυρίας η οποία φορούσε μια μπλούζα που έγραφε «FASCIST». Το βίντεο με έναν αστυνομικό να συνοδεύει αυτή την κυρία έξω από την περιοχή αφού προσπάθησε να προκαλέσει μια μικρή ομάδα περαστικών με το ρόπαλο, εξαπλώθηκε γρήγορα στα κοινωνικά μέσα.
Γύρω στις 2:15 μ.μ., οι αστυνομικοί επιτέθηκαν στους αντιφασιστές μπροστά από στο Μουσείο Τέχνης. Σύμφωνα με έναν δικηγόρο που ήταν παρών στα γεγονότα, η σύγκρουση ξεκίνησε επειδή ένας μπολσοναριστής, υποστηριζόμενος από τρεις άλλους, προσπάθησε να μπει στο μπλοκ των αντιτιθέμενων – προφανώς με στόχο να προκαλέσει.
Οι αντιφασίστες εμπόδισαν την ομάδα των μπολσονσαριστών να περάσουν κι αυτό έδωσε στην αστυνομία δικαιολογία για να αρχίσει να ρίχνει βροχή τα δακρυγόνα και να επιτεθούν τα ΜΑΤ εναντίον των διαδηλωτών. (Προφανώς η στρατιωτική αστυνομία του Σάο Πάολο δίνει μια διαμετρικά αντίθετη εκδοχή, σύμφωνα με την οποία οι διαδηλωτές προκάλεσαν την αστυνομία.)
Μόλις ξεκίνησε η αντίσταση, πάνω από σαράντα αστυνομικοί των Ταγμάτων Επίθεσης (υποστηριζόμενοι από 6 ή 8 οχήματα της αστυνομίας), οπλισμένοι με ασπίδες, κλομπ και εκτοξευτές χειροβομβίδων δακρυγόνων προσπάθησαν για 90 λεπτά να αναγκάσουν τους αντιφασίστες να αποχωρήσουν από το δρόμο… κατά ειρωνικό τρόπο, όση η διάρκεια ενός ποδοσφαιρικού παιγνιδιού!
Στη μέση της μάχης, οι αντιφασίστες πραγματοποίησαν μια οργανωμένη και μαχητική υποχώρηση, κατά την οποία αναδείχθηκε η οργάνωση, η επιμονή και η τεχνική της ομάδας με τα μαύρα. Προφανώς είχαν κάποια εμπειρία (και κάποιοι είχαν μεγάλη εμπειρία) στην αντιμετώπιση της αστυνομικής βίας.
Οι αντιφασίστες πέταξαν πέτρες και έριξαν πίσω κάνιστρα δακρυγόνων, αμύνθηκαν με κινητούς μεταλλικούς φράκτες και χρησιμοποίησαν οικοδομικά υλικά για να επιβραδύνουν την αστυνομία… χρησιμοποίησαν ό,τι μπορούσε να πέσει στα χέρια τους. Στο τέλος, η αστυνομία απέτυχε να τους διαλύσει. Οι πέντε συλλήψεις που πραγματοποίησε η αστυνομία ήταν ένα μικρό τίμημα για το μέγεθος και τη διάρκεια της αντιπαράθεσης.
Το αποτέλεσμα της «Μάχης των Παολίστα», που μεταδόθηκε ζωντανά από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, προσφέρει κάποια μαθήματα για την κοινωνική και πολιτική αντίσταση στον Μπολσονάρο:
1. Η Στρατιωτική Αστυνομία εξυπηρετεί τον Μπολσονσαρισμό. Προσέχετε.
2. Η κοινωνία των πολιτών πρέπει να απαιτήσει από τους κυβερνήτες των πολιτειών να θέσουν όρια στις αστυνομικές καταχρήσεις σε όλα τα επίπεδα.
3. Είναι απαραίτητο να αντιμετωπίσουμε τον φασισμό με οργανωμένη δράση. Δεν μπορεί να γίνει κανένας διάλογος με ανθρώπους που κουβαλάνε μπαστούνια του γκολφ και ουκρανικές φασιστικές σημαίες, φοράνε ρούχα της Κου Κλουξ Κλαν και φωνάζουν ναζιστικά-φασιστικά συνθήματα.
4. Οι δρόμοι είναι ο πιο σημαντικός χώρος για αυτήν την αντιπαράθεση, αν και η συγκέντρωση υπογραφών και οι θεσμικές δράσεις παίζουν επίσης το ρόλο τους. Πρέπει να ξεκινήσουμε την ανάκτηση των δρόμων λαμβάνοντας όλα τα απαραίτητα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης και προστασίας.
5. Χρειαζόμαστε ενότητα μεταξύ όλων των Βραζιλιάνων οπαδών ποδοσφαίρου! μεταξύ των «Ελλήνων» και των «Τρώων», των «Ρώσων» και των «Μπαγιάνος», για να αντιταχθούμε στο φίδι Μπολσονάρο. Μπορεί την Κυριακή τα «πιστά γεράκια» των Κορίντιανς να ήταν η πλειοψηφία και να υπαγόρευαν την τακτική, υπήρχαν όμως επίσης και οπαδοί αντίπαλων ομάδων. Εύχομαι μόνο τα πολιτικά κόμματα της αντιπολίτευσης - ιδίως εκείνα της αριστεράς - και τα κοινωνικά κινήματα σε ολόκληρη τη Βραζιλία να ενεργούσαν σαν τους οπαδούς του ποδοσφαίρου του Σάο Πάολο αυτήν την ηλιόλουστη Κυριακή. Υπάρχει ακόμα χρόνος.
Μετάφραση: e la libertà
Ana Carvalhaes, «“Batalha da Paulista” deixa lições para movimentos», Insurgencia, 1 Ιουνίου 2020.
Ana Caravalhaes: «Lessons from “The Battle of the Paulistas”», No Borders, 1 Ιουνίου 2020. International Viewpoint, 4 Ιουνίου 2020.
Σημειώσεις
1 «Police disperse anti-Bolsonaro protesters in Brazil», ABC News, 1 Ιουνίου 2020.
