Η "Συμμαχία για την Εργασία και την Ελευθερία" ανακοινώνει τους πολιτικούς της στόχους
στις 24 Σεπτεμβρίου 2022.
ΤΟΥΡΚΙΑ: Η δύσκολη Συμμαχία της Αριστεράς
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: elaliberta.gr
Οι εκλογές της 14ης Μαΐου 2023 αναμενόταν με μεγάλες ελπίδες για την Αριστερά στην Τουρκία. Η πιθανότητα να τερματιστεί το καταπιεστικό καθεστώς του ΑΚΡ, το οποίο διαρκεί πάνω από 20 χρόνια, θα έδινε ανάσα στην Αριστερά και ιδιαίτερα στο Κουρδικό Κίνημα, του οποίου χιλιάδες ακτιβιστές ήταν φυλακισμένοι ή εξόριστοι, έτσι η βασική προσδοκία ήταν να υπάρξει μερική πορεία εκδημοκρατισμού που θα άνοιγε μετά από αυτές τις εκλογές.
Για το λόγο αυτό, η Αριστερά στην Τουρκία, με την ευρύτερη έννοια, υποστήριξε τον υποψήφιο της αντιπολίτευσης στις προεδρικές εκλογές, ενώ στις βουλευτικές εκλογές κατέβηκε με ξεχωριστή συμμαχία με την ονομασία "Συμμαχία για την Εργασία και την Ελευθερία" [1]. Η "Συμμαχία για την Εργασία και την Ελευθερία”, που αποτελείται από το HDP (Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών, ένα αριστερό κόμμα από το Kουρδικό κίνημα)[2] , το TIP (Εργατικό Κόμμα της Τουρκίας, όπου δραστηριοποιούνται οι σύντροφοί μας της Τέταρτης Διεθνούς) [3] και άλλους τέσσερις σχηματισμούς της ριζοσπαστικής αριστεράς.
Υποψήφιος που θα μπορούσε να κερδίσει ή υποψήφιος που δεν θα άλλαζε τίποτα
Η Συμμαχία για την Εργασία και την Ελευθερία, ιδρύθηκε στην πραγματικότητα πολύ πριν από τις εκλογές, αν και ο πρωταρχικός της σκοπός προσδιορίστηκε ως συμμαχία αγώνων και όχι ως εκλογική συμμαχία, φυσικά οι επερχόμενες εκλογές κυριάρχησαν σε όλη την πολιτική δραστηριότητα της Συμμαχίας.
Η αρχική στρατηγική της Συμμαχίας ήταν να διασφαλίσει ότι ο υποψήφιος της αντιπολίτευσης δεν θα ήταν "πολύ" δεξιός, ιδίως δεδομένου ότι οι προεδρικές εκλογές θα γίνονταν τελικά μεταξύ δύο υποψηφίων και θα αποτελούσαν στην πραγματικότητα ένα είδος δημοψηφίσματος. Διότι, η εσωτερική συζήτηση της "Συμμαχίας του Έθνους", η οποία αποτελείται από το κύριο κόμμα της αντιπολίτευσης, το σοσιαλφιλελεύθερο CHP και διάφορα δεξιά στοιχεία της συμμαχίας, ήταν στην πραγματικότητα να προτείνει έναν εθνικιστή, κρατιστή (statist) υποψήφιο κάτω από τον τίτλο "υποψήφιος που θα μπορούσε να κερδίσει" και τελικά για το κουρδικό κίνημα αυτό θα σήμαινε έναν υποψήφιο που δεν θα άλλαζε τίποτα.
Τελικά, προκειμένου να μην υποχρεωθεί να υποστηρίξει έναν λιγότερο δεξιό υποψήφιο έναντι του Ερντογάν στον δεύτερο γύρο, "Συμμαχία για την Εργασία και την Ελευθερία” δήλωσε ότι, αντί να ορίσει η ίδια υποψηφίους στις προεδρικές εκλογές, θα μπορούσε να υποστηρίξει την Εθνική Συμμαχία στον πρώτο γύρο, εάν προτείνει τον σημερινό ηγέτη του CHP, Κιλιτσντάρογλου. Στόχος ήταν να ασκηθεί πίεση κατά τη διαδικασία επιλογής του υποψηφίου. Η στρατηγική αυτή λειτούργησε εν μέρει και παρόλο που η κυρίαρχη τάση ήταν να προταθεί ένας δεξιός υποψήφιος από το εσωτερικό του CHP, η επιθυμία να κερδηθεί η υποστήριξη του κουρδικού κινήματος, η οποία ανέρχεται σε περίπου 10% στον πρώτο γύρο, επηρέασε επίσης τη διαδικασία ανάδειξης υποψηφίων του CHP.
Αλλά φυσικά, σε αυτή την περίπτωση, δεν ήταν δυνατόν οι σοσιαλιστές και το κουρδικό κίνημα να προτείνουν υποψηφίους στις προεδρικές εκλογές και να κάνουν τη δική τους προπαγάνδα. Ωστόσο, η κατάσταση είναι διαφορετική για τις βουλευτικές εκλογές. Η "Συμμαχία για την Εργασία και την Ελευθερία” χρειάστηκε να συζητήσει τη στρατηγική της για τις βουλευτικές εκλογές για μεγάλο χρονικό διάστημα και οι συζητήσεις αυτές σχεδόν οδήγησαν στο τέλος της Συμμαχίας.
Η Τουρκία έχει όριο 7% για την εκπροσώπηση στο κοινοβούλιο, οπότε τα μικρά κόμματα ή τα κόμματα που λαμβάνουν μόνο ψήφους σε περιφερειακό επίπεδο δεν μπορούν να εκπροσωπηθούν στο κοινοβούλιο και αυτό κάνει τις Συμμαχίες ακόμη πιο σημαντικές, διότι αν συμμετέχεις σε μια Συμμαχία, όλες οι συνολικές ψήφοι της Συμμαχίας θα προσμετρούνται στον υπολογισμό του ελάχιστου ορίου. Για τη "Συμμαχία για την Εργασία και την Ελευθερία”, αυτή η κατάσταση έφερε προς συζήτηση δύο διαφορετικές τακτικές:
1. Συμμετοχή των κομμάτων της Συμμαχίας στις εκλογές υπό το όνομα της Συμμαχίας και με τα δικά τους κομματικά ονόματα και λίστες, ή
2. Όλες οι συνιστώσες της Συμμαχίας συμμετέχουν στις εκλογές με ένα ενιαίο όνομα κόμματος και με μια ενιαία λίστα. Η επιλογή μεταξύ αυτών των δύο τακτικών οδήγησε σε έντονες συζητήσεις μεταξύ των υποστηρικτών του TİP και του HDP, των δύο κύριων συνιστωσών της Συμμαχίας, οι οποίες οδήγησαν σε έντονες συζητήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι οποίες μερικές φορές παραλίγο να κόψουν όλες τις γέφυρες.
Οι πόνοι της γέννας
Η βασική προσδοκία του HDP, του οποίου χιλιάδες αγωνιστές βρίσκονται στη φυλακή ή στην εξορία στο εξωτερικό, του οποίου οι εκλεγμένοι δήμαρχοι έχουν απομακρυνθεί από τα καθήκοντά τους και έχουν διοριστεί διαχειριστές, ήταν ότι ο Ερντογάν θα έχανε στις προεδρικές εκλογές και ο αριθμός των βουλευτών της Συμμαχίας για την Εργασία και την Ελευθερία στο κοινοβούλιο θα ανέτρεπε τις ισορροπίες μεταξύ των άλλων δύο κομμάτων. Έτσι, όποιο κόμμα θα προσπαθούσε να περάσει κάτι από την Εθνοσυνέλευση θα έπρεπε να διαπραγματευτεί με την Συμμαχία για την Εργασία και την Ελευθερία. Για το λόγο αυτό, στόχευε να πάρει περισσότερους βουλευτές συμμετέχοντας σε μια ενιαία λίστα, αντί να συμμετέχουν στις εκλογές όλα τα κόμματα με τα δικά τους ονόματα.
Η δεύτερη σημαντική συνιστώσα της Συμμαχίας, το TİP, είναι ένα κόμμα που βρίσκεται σε διαδικασία οικοδόμησης, τα μέλη του έχουν υπερδεκαπλασιαστεί τον τελευταίο χρόνο και έχει κερδίσει σημαντική προσοχή από το αντιπολιτευόμενο ακροατήριο, ιδίως χάρη στις ριζοσπαστικές επιθέσεις των εκπροσώπων του κατά των εκπροσώπων του ΑΚΡ. Για το TİP, επέλεξε να κατέβει στις εκλογές με το δικό του όνομα, καθώς αυτές οι εκλογές θα ήταν οι πρώτες τους εκλογές, θα ήταν η ευκαιρία τους για να εξηγήσουν τη θέση τους και το πρόγραμμά τους και να συγκροτήσουν και να συγκεντρώσουν τη δική τους υποστήριξη.
Ωστόσο, μετά τις συζητήσεις, το Κόμμα αποφάσισε ότι το TIP συμμετείχε στις εκλογές στο πλαίσιο της Συμμαχίας, αλλά με το δικό του όνομα και λίστα, ενώ άλλες συνιστώσες της Συμμαχίας συμμετείχαν στις εκλογές με το όνομα Πράσινο και Αριστερό Κόμμα, αλλά σε ορισμένες πόλεις όπου το ενδεχόμενο εκλογής του Πράσινου και Αριστερού Κόμματος ήταν επισφαλές, το TIP συμφώνησε να αποσυρθεί και να τους υποστηρίξει.
Ωστόσο, περίπου μία ή δύο εβδομάδες μετά από αυτή τη συμφωνία, ειδικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και μερικές φορές με τη συμμετοχή στελεχών του κόμματος, άρχισαν αψιμαχίες. Ενώ το Πράσινο και Αριστερό Κόμμα δήλωνε ότι αυτή η εκλογική τακτική θα τους έκανε να χάσουν τους βουλευτές τους, το TIP ανακοίνωσε ότι δεν θα το έκανε, και ότι είχαν ήδη αποσυρθεί με αμοιβαία συμφωνία σε πόλεις που μπορεί να ήταν επισφαλείς.
Αλλά οι πραγματικοί λόγοι της αντιπαράθεσης πάνε λίγο πιο πίσω, δεν είχε γίνει προσπάθεια για την οικοδόμηση ενός ανεξάρτητου μαζικού σοσιαλιστικού πολιτικού κόμματος στην Τουρκία εδώ και πολλά χρόνια, και το TIP κατέβαινε για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια χωρίς να σπάσει τη συμμαχία και την αλληλεγγύη με το Κουρδικό Κίνημα, αλλά με το δικό του ανεξάρτητο πρόγραμμα.
Το αποτέλεσμα των εκλογών ήταν ότι για πρώτη φορά από τη δεκαετία του 1960, ένα σοσιαλιστικό κόμμα κέρδισε 1 εκατομμύριο ψήφους και 1,7% (αν και δεν συμμετείχε στις εκλογές σε πολλές πόλεις) και αύξησε τον αριθμό των μελών του σε 50 χιλιάδες, συμβάλλοντας σημαντικά στην οικοδόμηση ενός μαζικού σοσιαλιστικού κόμματος. Επομένως, μπορούμε στην πραγματικότητα να αποκαλέσουμε αυτές τις συζητήσεις ως τους "πόνους της γέννας" ενός νέου σοσιαλιστικού κέντρου που είναι αλληλέγγυο με το κουρδικό κίνημα αλλά με το δικό του ανεξάρτητο πρόγραμμα. Φυσικά, οι ταλαντεύσεις που μπορεί να αντιμετωπίσει αυτό το νέο κόμμα και άλλα προβλήματα στην πολιτική γραμμή που θα ακολουθήσει θα αποτελέσουν αντικείμενο μελλοντικών αγώνων στο εσωτερικό του κόμματος.
TURKEY: An Uneasy Alliance on the Left. BYMETIN FEYYAZ
https://internationalviewpoint.org/spip.php?article8105
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
[1] https://en.wikipedia.org/wiki/Labour_and_Freedom_Alliance
[3] https://en.wikipedia.org/wiki/Workers%27_Party_of_Turkey_(2017)
