Αεροπορική επίθεση του Ισραήλ κοντά στην Άιτα αλ-Σάαμπ, ένα χωριό στο Νότιο Λίβανο κοντά στα σύνορα με το Ισραήλ τον Νοέμβριο του 2023. [Hussein Malla/AP]
Joseph Daher
Το Ισραήλ, όχι το Ιράν ή η Χεζμπολλάχ, θέλει έναν ευρύτερο πόλεμο
Έχοντας στριμωχτεί στη γωνία, εξαπολύοντας έναν πόλεμο που σκότωσε 40.000 Παλαιστίνιους και αποτυγχάνοντας να νικήσει τη Χαμάς, το Ισραήλ διπλασίασε τις προσπάθειές του, προκαλώντας έναν ευρύτερο πόλεμο με το Ιράν και τη Χεζμπολλάχ για να φέρει τις ΗΠΑ εναντίον εχθρών που δεν μπορεί να νικήσει μόνο του.
Μέσα σε λίγες ώρες, το Ισραήλ δολοφόνησε τον πολιτικό ηγέτη της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγια, και έναν ανώτερο στρατιωτικό διοικητή της Χεζμπολλάχ, τον Φουάντ Σουκρ. Το γεγονός ότι οι εκτελέσεις αυτές, που πραγματοποιήθηκαν στις 30 και 31 Ιουλίου, συνέβησαν στην Τεχεράνη και τη νότια Βηρυτό αντίστοιχα, σηματοδοτεί την προθυμία του Ισραήλ να παραβιάσει την ιρανική και λιβανέζικη κυριαρχία και να προκαλέσει και τους δύο δρώντες για την επίτευξη των στρατηγικών του στόχων, ακόμη και αν αυτό ενέχει τον κίνδυνο ευρύτερου πολέμου. Η επίθεση του Ισραήλ ήταν η δεύτερη στα νότια προάστια της Βηρυτού από τις 7 Οκτωβρίου, μετά τη δολοφονία του Σάλεχ αλ Αρούρι, αναπληρωτή επικεφαλής του πολιτικού γραφείου της Χαμάς. Παρόλα αυτά, η Χεζμπολλάχ έχει επιδείξει αυτοσυγκράτηση, γεγονός που αποδεικνύεται από την αποφυγή επιθέσεων εναντίον ισραηλινών πόλεων ή αμάχων.
Οι δολοφονίες αυτές έγιναν επίσης λίγες ημέρες μετά την ισραηλινή επίθεση στο λιμάνι Χοντέιντα της Υεμένης, από την οποία σκοτώθηκαν εννέα άτομα, σε αντίποινα για μια επίθεση με μη επανδρωμένο αεροσκάφος που εξαπέλυσαν οι Χούθι, ένα πολιτικό κίνημα της Υεμένης που έχει συμμαχήσει με την Τεχεράνη, από την οποία σκοτώθηκε ένας Ισραηλινός στο Τελ Αβίβ. Οι Χούθι, οι οποίοι συνεχίζουν να σταματούν και να καταλαμβάνουν πλοία που διέρχονται από τον Κόλπο του Άντεν, απείλησαν με νέες επιθέσεις ως απάντηση στο ισραηλινό χτύπημα.
Έτσι, η υπουργική σύνοδος της G7 που πραγματοποιήθηκε στις 4 Αυγούστου εξέφρασε φόβους για «μια περιφερειοποίηση της κρίσης, ξεκινώντας από τον Λίβανο» και κάλεσε όλα τα μέρη να αποφύγουν την κλιμάκωση. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία και άλλα δυτικά κράτη κάλεσαν μάλιστα τους υπηκόους τους να εγκαταλείψουν τον Λίβανο το συντομότερο δυνατό, ενώ στον Λίβανο, ο απερχόμενος πρωθυπουργός Νατζίμπ Μικάτι και αρκετοί υπουργοί του υπουργικού του συμβουλίου πραγματοποίησαν σειρά συναντήσεων για να αξιολογήσουν την κατάσταση ετοιμότητας των διοικήσεων σε περίπτωση όξυνσης του πολέμου.
Αυτές οι περιφερειακές εντάσεις αυξάνονται με φόντο τον γενοκτονικό πόλεμο του Ισραήλ, ο οποίος έχει στοιχίσει τη ζωή σε περισσότερους από σαράντα χιλιάδες Παλαιστίνιους. Εν τω μεταξύ, οι διαπραγματεύσεις για την τελική κατάπαυση του πυρός μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς αναβλήθηκαν για τις 15 Αυγούστου. Μετά τη δολοφονία του επικεφαλής διαπραγματευτή της, του Χανίγια, η Χαμάς είναι δικαιολογημένα καχύποπτη απέναντι στην ιδέα ότι το Ισραήλ έχει πρόθεση να ξεκινήσει συνομιλίες με καλή πίστη. Η οργάνωση έχει επιμείνει ότι δεν θα συμμετάσχει σε συνομιλίες αν το Ισραήλ δεν σταματήσει τις επιχειρήσεις του στη Γάζα και έχει ζητήσει την επιστροφή στη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός που πρότεινε ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν στις 2 Ιουλίου.
Η ισραηλινή απροθυμία έχει αυξήσει τον κίνδυνο ενός ευρύτερου πολέμου. Ωστόσο, τα μέρη που θα εμπλέκονταν σε μια τέτοια σύγκρουση καθοδηγούνται το καθένα από τις δικές του στρατηγικές ανησυχίες.
Χεζμπολλάχ: Πώς θα αντιδράσει;
Αξιωματούχοι του Ιράν και της Χεζμπολλάχ έχουν ορκιστεί να εκδικηθούν τον θάνατο του Χανίγια και του Σουκρ. Ο ανώτατος ηγέτης του Ιράν, Αγιατολλάχ Αλί Χαμενεΐ, απείλησε το Ισραήλ με «αυστηρή τιμωρία» και οι ηγέτες της Χεζμπολλάχ έκαναν παρόμοιες δηλώσεις. Από την πλευρά του, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου δήλωσε ότι η χώρα του βρίσκεται σε «πολύ υψηλό επίπεδο» ετοιμότητας για κάθε σενάριο, «τόσο αμυντικό όσο και επιθετικό».
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, από την πλευρά τους, απάντησαν με τη δέσμευση να αυξήσουν την παρουσία τους στην περιοχή, ώστε να προσφέρουν ευκολότερα υποστήριξη στον κύριο σύμμαχό τους. Αυτό περιλαμβάνει περισσότερα πολεμικά πλοία, «μεταφορά βαλλιστικής αντιπυραυλικής άμυνας» και «μια πρόσθετη μοίρα μαχητικών αεροσκαφών». Αμερικανοί αξιωματούχοι ανακοίνωσαν επίσης ότι το USS Abraham Lincoln και το USS Georgia, ένα αεροπλανοφόρο και ένα υποβρύχιο, θα σταλούν στην περιοχή για να ενισχύσουν την ισραηλινή άμυνα.
Ο γενικός γραμματέας της Χεζμπολλάχ, Χασάν Νασράλλα, δήλωσε σε ομιλία του στις 7 Αυγούστου, μια εβδομάδα μετά τη δολοφονία του Σουκρ, ότι η απάντηση στην επίθεση εναντίον των νότιων προαστίων της Βηρυτού θα έρθει σίγουρα και θα είναι πιο σκληρή από τις απαντήσεις σε προηγούμενες δολοφονίες. Ξεκαθάρισε ότι ενώ το κόμμα θα δράσει «με θάρρος», οι ενέργειές του δεν θα είναι παρορμητικές. Ο φόβος ότι μια λανθασμένη απάντηση θα δώσει στο Ισραήλ την αφορμή για τη διεύρυνση του πολέμου εξηγεί την επιφυλακτικότητα της Χεζμπολλάχ.
Ενώ το 62% των Ισραηλινών υποστηρίζει μια επίθεση «με πλήρη ισχύ» στο Λίβανο, μόνο το 30% των Λιβανέζων δηλώνουν ότι εμπιστεύονται τη Χεζμπολλάχ, παρά το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού χαρακτηρίζει τον πόλεμο του Ισραήλ ως γενοκτονία.
Ακόμη και πριν από τη δολοφονία του Σουκρ, οι ισραηλινές κατοχικές δυνάμεις κλιμάκωναν συνεχώς τις στρατιωτικές τους ενέργειες εναντίον του Λιβάνου σε όλο το έδαφός του και δεν περιορίζονταν μόνο στις παραμεθόριες περιοχές. Έχει σκοτώσει περισσότερους από τετρακόσιους στρατιώτες της Χεζμπολλάχ στο Λίβανο και τη Συρία, συμπεριλαμβανομένων πολλών ανώτερων στρατιωτικών αξιωματικών, από τις 7 Οκτωβρίου. Οι ισραηλινές επιθέσεις έχουν επίσης εκτοπίσει περισσότερους από εκατό χιλιάδες αμάχους και έχουν καταστρέψει υποδομές και μεγάλες εκτάσεις καλλιεργήσιμων εδαφών κατά μήκος των νότιων συνόρων. Στόχος του Ισραήλ είναι να αναγκάσει το κόμμα να αποσύρει τις δυνάμεις του βόρεια του ποταμού Λιτάνι, σύμφωνα με την απόφαση 1701 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, με την οποία τερματίστηκε ο πόλεμος του Ισραήλ κατά του Λιβάνου το 2006, χωρίς να αποσύρει τις δικές του δυνάμεις από τη συνοριακή περιοχή ή να παραιτηθεί από την πραγματοποίηση μελλοντικών επιθέσεων κατά του Λιβάνου.
Σύμφωνα με τον Νασράλα, είναι «οι Ισραηλινοί που επέλεξαν να κλιμακώσουν την αντιπαράθεση με τον Λίβανο και το Ιράν». Εκτός του ότι βασίζονται στα γεγονότα, δηλώσεις όπως αυτές έχουν ως στόχο να απαντήσουν στην εχθρότητα μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού του Λιβάνου και τμημάτων των πολιτικών του κομμάτων που κατηγορούν τη Χεζμπολλάχ ότι παίρνει το ρίσκο να βάλει φωτιά στη χώρα. Αν και ο Νασράλα δήλωσε ότι «μερικές φορές οι Παλαιστίνιοι [μας] ζητούν να αυξήσουμε την πίεση στο Ισραήλ και να εντείνουμε τις επιθέσεις μας. Πάντα λαμβάναμε υπόψη την εσωτερική κατάσταση [στο Λίβανο]», ο στόχος της Χεζμπολλάχ δεν είναι «να εκμηδενίσει το Ισραήλ τώρα, αλλά να το εμποδίσει να βγει νικητής» ακολουθώντας μια στρατηγική «ενότητας των μετώπων».
Ενώ οι στρατιωτικές δυνατότητες της Χεζμπολλάχ έχουν αυξηθεί σημαντικά μετά τον πόλεμο του 2006, αυτό δεν συνέπεσε με αύξηση της λαϊκής υποστήριξης. Στο Λίβανο, το κόμμα έχει απομονωθεί πολιτικά και κοινωνικά όλο και περισσότερο εκτός του σιιτικού πληθυσμού. Ενώ το 62% των Ισραηλινών υποστηρίζει μια επίθεση «με πλήρη ισχύ» στο Λίβανο, μόνο το 30% των Λιβανέζων δηλώνει ότι εμπιστεύεται τη Χεζμπολλάχ, παρά το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού χαρακτηρίζει τον πόλεμο του Ισραήλ ως γενοκτονία. Πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι η υποστήριξη προς τη Χεζμπολλάχ εκτός της σιιτικής κοινότητας βρίσκεται σε ένα από τα χαμηλότερα σημεία της ιστορίας της.
Ωστόσο, το κόμμα κατάφερε να αποτρέψει την ανάφλεξη των θρησκευτικών εντάσεων στο Λίβανο, ακόμη και μετά τη βομβιστική επίθεση που σκότωσε δώδεκα παιδιά στο Μάτζνταλ Σαμς, μια πόλη στα συριακά υψίπεδα του Γκολάν που κατέχει το Ισραήλ και κατοικείται από τον πληθυσμό των Δρούζων της Συρίας. Η Χεζμπολλάχ αρνήθηκε οποιαδήποτε ευθύνη ή ανάμειξη στην επίθεση, την οποία της καταλογίζει το Ισραήλ. Η συντριπτική πλειοψηφία του συριακού πληθυσμού στα κατεχόμενα υψίπεδα του Γκολάν έχει αρνηθεί την ισραηλινή υπηκοότητα και υφίσταται πολλές διακρίσεις από το ισραηλινό κράτος. Ειδικοί σε θέματα όπλων δήλωσαν στο Associated Press ότι τα στοιχεία δείχνουν ότι ένας πύραυλος από τον Λίβανο, που ενδεχομένως εκτοξεύθηκε κατά λάθος, ήταν υπεύθυνος για το πλήγμα, το οποίο ο μηχανισμός πυραυλικής άμυνας Iron Dome του Ισραήλ εντόπισε αλλά δεν αναχαίτισε. Ανεξάρτητα από την αιτία των θανάτων, οι Ισραηλινοί αξιωματούχοι εργαλειοποίησαν το γεγονός αυτό για να στοχοποιήσουν τα νότια προάστια της Βηρυτού και να υποδαυλίσουν τις θρησκευτικές εντάσεις εντός του Λιβάνου.
Η αποτροπή μιας δραματικής αύξησης των θρησκευτικών εντάσεων στην εθνική σκηνή ήταν ένα από τα κύρια επιτεύγματα της Χεζμπολλάχ από τότε που το Ισραήλ εξαπέλυσε τη γενοκτονική επίθεση στη Γάζα. Το κόμμα εφάρμοσε μια προσέγγιση με τμήματα του λιβανέζικου σουνιτικού πληθυσμού, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων υποστηρίζει τους Παλαιστίνιους. Από τις 7 Οκτωβρίου, οι θρησκευτικές εντάσεις μεταξύ σουνιτών και σιιτών στο Λίβανο έχουν μειωθεί σημαντικά. Επιπλέον, η Τζαμά'α αλ-Ισλαμίγια (γνωστή και ως Κίνημα Μουσουλμανικών Αδελφοτήτων στο Λίβανο), υπό την ομπρέλα της πολιτικής επιρροής της Χεζμπολλάχ, συμμετείχε σε ορισμένες στρατιωτικές ενέργειες κατά των ισραηλινών δυνάμεων κατοχής στα λιβανέζικα σύνορα, ενώ όλο και περισσότεροι σουνίτες σεΐχ έχουν υποστηρίξει ανοιχτά την «αντίσταση» κατά τη διάρκεια των κηρυγμάτων της Παρασκευής, συμπεριλαμβανομένων υψηλόβαθμων στελεχών του Νταρ αλ-Φάτουα, του επίσημου φορέα που επιβλέπει τις θρησκευτικές υποθέσεις των σουνιτών του Λιβάνου, ο οποίος στο παρελθόν είχε αντιταχθεί πεισματικά στη Χεζμπολλάχ.
Η Χεζμπολλάχ αναμφίβολα θα απαντήσει στους ισραηλινούς βομβαρδισμούς της Βηρυτού. Αλλά λόγω της ευαίσθητης ισορροπίας των θρησκευτικών συμφερόντων στο εσωτερικό της χώρας που προστατεύει τους δικούς της πολίτες και τις στρατιωτικές υποδομές, ιδιαίτερα αυτές που (ξανα)χτίστηκαν μετά τον πόλεμο του 2006, και λόγω των καταστροφικών συνεπειών ενός πολέμου για τον λιβανέζικο πληθυσμό, θα προσπαθήσει να αποφύγει την πρόκληση μιας ευρύτερης ανάφλεξης.
Το Ιράν
Ο κύριος υποστηρικτής της Χεζμπολλάχ, το Ιράν, συμμερίζεται μια παρόμοια θέση με εκείνη του λιβανέζικου κόμματος. Προσπαθεί επίσης να αποφύγει έναν περιφερειακό πόλεμο, παρά τη δολοφονία του Παλαιστίνιου ηγέτη Χανίγια στο έδαφός του και τις πολυάριθμες άλλες ισραηλινές επιθέσεις εναντίον ιρανικών περιουσιακών στοιχείων σε ολόκληρη την περιοχή. Από τις 7 Οκτωβρίου, το Ισραήλ έχει σκοτώσει περισσότερους από είκοσι ανώτερους αξιωματούχους του Σώματος Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης (IRGC). Όμως, όπως και η Χεζμπολλάχ, η Τεχεράνη μετρίασε τις αντιδράσεις της.
Η ιρανική επιχείρηση «Αληθινή υπόσχεση» τον Απρίλιο του 2024, η οποία εκτόξευσε περισσότερα από τριακόσια μη επανδρωμένα αεροσκάφη και πυραύλους κατά του Ισραήλ, ήταν ουσιαστικά συμβολική, επιδιώκοντας να αποφύγει την πρόκληση πραγματικής ζημίας. Το Ιράν εξαπέλυσε την επιχείρηση σε αντίποινα για το χτύπημα του Ισραήλ κατά του παραρτήματος της ιρανικής πρεσβείας στη Δαμασκό την 1η Απριλίου, στο οποίο σκοτώθηκαν δεκαέξι άτομα, μεταξύ των οποίων επτά μέλη της IRGC και ο διοικητής της δύναμης Αλ-Κουντς για το Λεβάντε, Μοχάμμαντ Ρεζά Ζαχεντί.
Το χτύπημα σηματοδότησε την πρώτη άμεση επίθεση του Ιράν κατά του Ισραήλ από την ίδρυση της Ισλαμικής Δημοκρατίας το 1979. Όμως η Τεχεράνη ειδοποίησε τους συμμάχους της και τις γειτονικές χώρες εβδομήντα δύο ώρες νωρίτερα, ώστε να προλάβουν να προστατεύσουν τον εναέριο χώρο τους, σύμφωνα με τον τότε υπουργό Εξωτερικών της χώρας, Χοσεΐν Αμίρ-Αμπντολλαχιάν, ο οποίος έχασε τη ζωή του, μαζί με τον πρόεδρο Εμπραχίμ Ραϊσί, σε αεροπορικό δυστύχημα στις 19 Μαΐου. Προειδοποιημένες, η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ) διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στη βοήθεια του Ισραήλ για την εξουδετέρωση της επίθεσης, ανταλλάσσοντας πληροφορίες με τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ. Οι κυβερνήσεις της Σαουδικής Αραβίας και του Ιράκ επέτρεψαν επίσης στα αεροσκάφη ανεφοδιασμού της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ να παραμείνουν στον εναέριο χώρο τους για να υποστηρίξουν τις περιπολίες των ΗΠΑ και των συμμάχων κατά τη διάρκεια της επιχείρησης.
Επιπλέον, το Ιράν επέλεξε να επιτεθεί στο Ισραήλ με μη επανδρωμένα αεροσκάφη, τα οποία χρειάστηκαν ώρες για να φτάσουν στον προορισμό τους και αναγνωρίστηκαν και καταρρίφθηκαν εύκολα, ενώ δεν κάλεσε τους συμμάχους του (κυρίως τη Χεζμπολλάχ) να συμμετάσχουν στην επίθεσή του. Μετά την επιχείρηση, το Ανώτατο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας του Ιράν δήλωσε ότι δεν σχεδιάζεται επί του παρόντος περαιτέρω στρατιωτική δράση και ότι θεωρεί «το θέμα λήξαν». Με άλλα λόγια, το Ιράν πραγματοποίησε αυτό το χτύπημα κυρίως για να σώσει τα προσχήματα και να αποτρέψει το Ισραήλ να συνεχίσει τις επιθέσεις του στο ιρανικό προξενείο στη Δαμασκό. Με τον τρόπο αυτό, το ιρανικό καθεστώς έδωσε ξεκάθαρα το μήνυμα ότι ήθελε να αποφύγει έναν περιφερειακό πόλεμο με το Ισραήλ και τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες θα ερχόντουσαν σε βοήθεια του Τελ Αβίβ. Το Ιράν το έκανε αυτό κυρίως για να προστατεύσει το ίδιο και τα δίκτυα επιρροής του στην περιοχή.
Οι στρατηγικοί στόχοι του Ιράν, ιδίως μετά την 7η Οκτωβρίου, ήταν να βελτιώσει την πολιτική του θέση στην περιοχή, ώστε να είναι σε καλύτερη θέση για μελλοντικές διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ, και να εγγυηθεί τα πολιτικά του συμφέροντα και την ασφάλειά του. Μια πλήρους κλίμακας ισραηλινή επίθεση στο Λίβανο, η οποία θα ήταν ιδιαίτερα καταστροφική για αυτόν, θα αποδυνάμωνε τη Χεζμπολλάχ και θα υπονόμευε τη γεωπολιτική επιρροή της Τεχεράνης στην περιοχή. Θα ανάγκαζε επίσης την Τεχεράνη και τους συμμάχους της να δράσουν προς υποστήριξη της Χεζμπολλάχ.
Επομένως, η άρχουσα τάξη του Ιράν ασχολείται επιτακτικότερα με την ανάλυση των διαφόρων πιθανών σεναρίων που θα ακολουθούσαν μετά από μια απάντηση στη δολοφονία του Ισραήλ. Αυτά περιλαμβάνουν αντίποινα που θα πραγματοποιηθούν μόνο από την Τεχεράνη ή μια συντονισμένη απάντηση από το φιλοϊρανικό περιφερειακό δίκτυο επιρροής με τη συμμετοχή των συμμάχων του Ιράν στο Λίβανο, το Ιράκ και την Υεμένη. Το χρονοδιάγραμμα μιας τέτοιας επιχείρησης εξακολουθεί να συζητείται. Πιο πρόσφατα, αρκετοί Ιρανοί αξιωματούχοι δήλωσαν ότι μόνο μια συμφωνία κατάπαυσης του πυρός στη Γάζα θα μπορούσε να συγκρατήσει την Ισλαμική Δημοκρατία από το να απαντήσει στο Ισραήλ.
Η Τεχεράνη είχε προειδοποιήσει τον Απρίλιο ότι οποιαδήποτε νέα ισραηλινή επίθεση εναντίον της επικράτειας ή των συμφερόντων της θα είχε ως αποτέλεσμα άμεση, βίαιη και ταχεία απάντηση. Τότε η Ισλαμική Δημοκρατία άφησε να εννοηθεί ότι δεν θα καταφύγει σε στρατηγική υπομονή, μελετώντας τον καταλληλότερο τόπο και χρόνο για αντίποινα. Μπροστά στην ισραηλινή επιθετικότητα, ωστόσο, το Ιράν προσπάθησε να βρει τη σωστή ισορροπία κατά τον υπολογισμό της δικής του απάντησης.
Ισραήλ: Ο κύριος παράγοντας που δημιουργεί αστάθεια και ανασφάλεια στην περιοχή
Ισραηλινοί αξιωματούχοι έχουν απειλήσει τη Χεζμπολλάχ και το Ιράν πολλές φορές με ευρύτερο πόλεμο ή στρατιωτική επίθεση. Ο Ισραηλινός υπουργός Άμυνας Γιοάβ Γκαλάντ απάντησε στην ομιλία του Νασράλλα δηλώνοντας ότι «είναι πιθανό αυτή η μάχη να κλιμακωθεί σε πόλεμο. Αυτό είναι ρεαλιστικό, όχι θεωρητικό».
Αντί να φοβάται αυτό το ενδεχόμενο, η κυβέρνηση Νετανιάχου, αντίθετα, ώθησε την Τεχεράνη και τη Χεζμπολλάχ να κλιμακώσουν και να επεκτείνουν τον πόλεμο. Μόνο η αυτοσυγκράτηση των τελευταίων απέναντι στην έντονη πίεση έχει καταστήσει ανεπιτυχείς τις ενέργειες του Ισραήλ. Το Τελ Αβίβ, αναγνωρίζοντας τη στρατηγική του σημασία για την Αμερική, προσπάθησε να παρασύρει τις Ηνωμένες Πολιτείες στον περιφερειακό πόλεμο που η Ουάσινγκτον προσπαθεί να αποτρέψει και μέχρι στιγμής δεν έχει δώσει στο Ισραήλ το πράσινο φως για τη διεξαγωγή του. Αλλά χωρίς την υποστήριξη των ΗΠΑ, η ικανότητα του Ισραήλ να αντιμετωπίσει μια περιφερειακή αντιπαράθεση θα ήταν πολύ περιορισμένη.
Οι αξιωματούχοι των ΗΠΑ χρησιμοποίησαν τη διπλωματική οδό και την υποστήριξη των συμμάχων τους στη Μέση Ανατολή για να πιέσουν το Ιράν και τη Χεζμπολλάχ να εξετάσουν πολύ προσεκτικά τις αντιδράσεις τους. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν προειδοποιήσει το κόμμα ότι τα μαζικά αντίποινα θα πυροδοτούσαν μόνο τις εντάσεις και θα κινδύνευαν να οδηγήσουν σε μια άμεση αντιπαράθεση μεταξύ αυτών και του Ισραήλ, το οποίο θα πολεμούσε με την κάλυψη και την υποστήριξη της Ουάσινγκτον. Επιπλέον, Αμερικανοί διπλωμάτες έχουν καταστήσει σαφές, μέσω διαφόρων διαμεσολαβητών, ότι μια ισραηλινή απάντηση σε τυχόν επιθέσεις από το Ιράν ή τη Χεζμπολλάχ θα ήταν καταστροφική για κάθε χώρα.
Παρά το γεγονός ότι επισήμως επιδιώκουν την αποκλιμάκωση της κατάστασης, οι ΗΠΑ επέτρεψαν στην πράξη στο Ισραήλ να ενεργεί ατιμώρητα. Έχουν παράσχει στο Ισραήλ όλο τον στρατιωτικό εξοπλισμό που χρειάζεται για να διεξάγει τον γενοκτονικό του πόλεμο, να καταλαμβάνει και να αποικίζει παλαιστινιακά εδάφη, να βομβαρδίζει την Υεμένη, τον Λίβανο και τη Συρία, να πραγματοποιεί δολοφονίες σε όλη την περιοχή και να κλιμακώνει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον του Ιράν. Στις 13 Αυγούστου, οι Ηνωμένες Πολιτείες συμφώνησαν να πουλήσουν όπλα αξίας 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων στο Ισραήλ. Το μεγαλύτερο μέρος αυτού του ποσού θα διατεθεί σε ένα συμβόλαιο για πενήντα μαχητικά αεροσκάφη F-15A, τα οποία αναμένεται να φτάσουν το 2029 – μια κίνηση που σηματοδοτεί τη μακροπρόθεσμη δέσμευση της Αμερικής προς το Ισραήλ.
Η σταθερότητα στην περιοχή δεν μπορεί πλέον, μετά την 7η Οκτωβρίου, να επιτευχθεί χωρίς την παραχώρηση δικαιωμάτων στους Παλαιστίνιους. Βραχυπρόθεσμα, αυτό θα σημάνει την πλήρη κατάπαυση του πυρός για να σταματήσει ο γενοκτονικός πόλεμος του Ισραήλ, την απόσυρση του ισραηλινού στρατού κατοχής από τη Λωρίδα της Γάζας, την παύση της επιθετικότητας του Ισραήλ στις γειτονικές χώρες, συμπεριλαμβανομένου του Λιβάνου, και τη μαζική διανομή ανθρωπιστικής βοήθειας στους Παλαιστίνιους και άλλους που πλήττονται από την επιθετικότητα του Ισραήλ σε όλη την περιοχή. Αλλά μακροπρόθεσμα, η σταθερότητα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον τερματισμό του ισραηλινού εποικισμού, της κατοχής και του απαρτχάιντ σε όλη την Παλαιστίνη.
Μετάφραση: elaliberta.gr
Joseph Daher, “Israel, Not Iran or Hezbollah, Wants a Wider War”, International Viewpoint, 2 Σεπτεμβρίου 2024, https://internationalviewpoint.org/spip.php?article8656.
