Τετάρτη, 31 Αυγούστου 2016 12:41

Συρία: Τουρκική εισβολή με πλάτες ΗΠΑ και Ρωσίας

Νίκος Λούντος

Σε ένα ματωμένο κουβάρι μετατρέπουν τη Συρία μέρα με τη μέρα μικρές και μεγάλες δυνάμεις που σφυροκοπάνε από όλες τις πλευρές. Λες και έλειπε στους λαούς της Συρίας μια ακόμη επέμβαση, την περασμένη βδομάδα η Τουρκία εισέβαλε με τανκς, αεροπλάνα και ειδικές δυνάμεις.

Στην επιχείρηση “Ασπίδα του Ευφράτη” όπως την αποκαλεί η Τουρκία συμπυκνώνονται όλα τα αδιέξοδα και οι αντιπαραθέσεις που έχουν διαλύσει τις ζωές εκατομμυρίων Σύριων τα τελευταία χρόνια. Την περασμένη Τετάρτη 24 Αυγούστου αντικαθεστωτικές δυνάμεις κατέλαβαν την περιοχή της Τζαράμπλους στα συροτουρκικά σύνορα, η οποία βρισκόταν από το 2013 σχεδόν ασταμάτητα στα χέρια του Ισλαμικού κράτους. Η περιοχή καταλήφθηκε με ένα συνδυασμό δράσεων μεταξύ Τουρκίας, ΗΠΑ, δυνάμεων του Ελεύθερου Συριακού Στρατού (που έχουν τη στήριξη της Τουρκίας) και των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (του μετώπου των Κούρδων που έχουν τη στήριξη των ΗΠΑ).

Όμως με το τέλος της επιχείρησης, οι τούρκικες δυνάμεις άρχισαν να σφυροκοπάνε τους Κούρδους, επιδιώκοντας να τους πετάξουν ανατολικά του ποταμού Ευφράτη. Η Τουρκία δέχτηκε τη στήριξη των ΗΠΑ, με τον Τζο Μπάιντεν να κουνάει κι αυτός το δάχτυλο στους Κούρδους, λέγοντάς τους ότι δεν έχουν δικαίωμα να διασχίσουν τον Ευφράτη, ακόμη κι αν χρειάστηκε να το κάνουν στη διάρκεια της επιχείρησης.

Όμως η επέμβαση της Τουρκίας δεν ήταν ένα σύντομο επεισόδιο. Ανοιχτά, διά στόματος Ερντογάν, δηλώνεται ότι ο τουρκικός στρατός μπήκε στη Συρία για να μείνει. Ήδη υπάρχουν αναφορές για περισσότερους από 40 άμαχους νεκρούς σε αυτές τις επιχειρήσεις. Ο τουρκικός στρατός μπαίνει σφήνα ανάμεσα σε δυο περιοχές που ελέγχονται από τις κουρδικές δυνάμεις. Μέχρι τώρα το ρόλο σφήνας τον έπαιζε το Ισλαμικό Κράτος, το οποίο όμως το έχουν στο στόχαστρο όλοι. Οι ΗΠΑ από τη μεριά τους στέλνουν κι αυτές μήνυμα στους Κούρδους ότι μπορεί να είναι χρήσιμοι όταν κάνουν ό,τι τους ζητάνε οι Αμερικάνοι στρατηγοί, αλλά θα πρέπει να αποδέχονται τους όρους που υπαγορεύουν οι μεγάλες δυνάμεις.

Αλλά, με τον τρόπο του, το ΟΚ το έδωσε και ο Πούτιν. Η τουρκική επέμβαση στη Συρία ήταν προετοιμασμένη από καιρό, όμως η κατάρριψη ενός ρωσικού αεροσκάφους από τουρκικά πυρά πέρσι το Νοέμβρη έμπλεξε τα πράγματα. Τα τουρκικά τανκς σε αντίποινα θα γίνονταν εύκολος στόχος για τη ρωσική αεροπορία. Η συνάντηση Πούτιν - Ερντογάν στις 9 Αυγούστου έδωσε πράσινο φως για την είσοδο του τουρκικού στρατού. Το φρενάρισμα της συνεργασίας ΗΠΑ - Κούρδων ενδιαφέρει τον Πούτιν, ενώ και το καθεστώς Άσαντ που έχει σύμμαχο τη Ρωσία δεν θέλει να εδραιωθεί το εν δυνάμει κουρδικό κράτος που απλώνεται κατά μήκος των βορείων συνόρων.

Σφαγή

Η Τουρκία είναι από τις δυνάμεις που παρεμβαίνουν στη Συρία από την αρχή του εμφύλιου πόλεμου, αλλά πρώτη φορά η επέμβαση παίρνει χαρακτήρα εισβολής. Μια πρόγευση των επιπτώσεων στην ίδια την Τουρκία την έχουμε δει ήδη, ακόμη κι ο ίδιος ο Ερντογάν. Την περασμένη βδομάδα είχαμε άλλη μια σφαγή στο Γκαζιαντέπ, με πάνω από 50 νεκρούς από τη βόμβα που έσκασε σε κουρδικό γάμο.

Όλα αυτά λίγες βδομάδες μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα αλλά και τον αναβαθμισμένο ρόλο που αποκτά ο τουρκικός στρατός, λόγω της εμπλοκής στη Συρία αλλά και λόγω της αναζωπύρωσης του Κουρδικού μέσα στην Τουρκία. Με τους Τούρκους στρατιώτες τώρα να χτυπάνε κούρδικα χωριά μέσα σε συριακό έδαφος, όλες αυτές οι συγκρούσεις θα ενταθούν. Στο μεταξύ, μέσα στη Συρία τα ξεκαθαρίσματα παίρνουν όλο και περισσότερο εθνοτικό χαρακτήρα. Στον “Ελεύθερο Συριακό Στρατό” οι Τουρκομάνοι και οι Άραβες πολεμάνε με διαφορετικά διακριτικά, και μετά την κατάληψη της Τζαράμπλους στράφηκαν κατά των Κούρδων των “Δημοκρατικών Δυνάμεων”.

Η Τουρκία δεν είναι η μόνη περιφερειακή δύναμη που εμπλέκεται όλο και περισσότερο μέσα στο λαβύρινθο της Συρίας. Μια από τις εξελίξεις των τελευταίων βδομάδων ήταν η μετακίνηση ρώσικων αεροσκαφών στο Ιράν, τα οποία για πρώτη φορά χρησιμοποίησαν την ιρανική βάση του Χαμαντάν για να κάνουν βομβαρδισμούς στη Συρία. Τα μεγαλύτερα αεροσκάφη που ως τώρα απογειώνονταν από ρωσικές βάσεις, χρησιμοποιώντας το Χαμαντάν εξοικονομούν χώρο από τη δεξαμενή καυσίμων για να φορτώσουν με ακόμη περισσότερες βόμβες.

Έγινε φανερό ωστόσο πως οι λόγοι δεν είναι αμιγώς στρατιωτικοί. Τα μικρότερα ρώσικα αεροσκάφη μπορούν να απογειώνονται από βάσεις και εντός Συρίας. Η χρήση της ιρανικής βάσης ήταν μια επίδειξη δύναμης - ο καθένας σε αυτόν τον βρόμικο πόλεμο θέλει να διαφημίσει τους συμμάχους του, τα όπλα του.

Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, το γεγονός δημιούργησε μια μίνι κρίση μέσα στο Ιράν, με την ιρανική πολιτική ηγεσία να προσπαθεί να πάρει αποστάσεις από το ρώσικο “σόου” όπως σχολιάστηκε στα ιρανικά μέσα ενημέρωσης. Όλες οι μεσαίες δυνάμεις της περιοχής έχουν ένα πόδι στη Συρία, εξυπηρετώντας τα δικά τους συμφέροντα.

Πιόνια

Όμως οι μεγαλύτεροι ιμπεριαλιστές επιχειρούν να τις χρησιμοποιούν και αυτές σαν πιόνια όταν το χρειάζονται. Μεγαλύτερη εμπλοκή του Ιράν στη Συρία σημαίνει μεγαλύτερη πίεση στις ΗΠΑ να αποδεχτούν ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, το καθεστώς Άσαντ θα μείνει στην εξουσία όταν και αν τελειώσει ο πόλεμος.

Το τίμημα όλου αυτού του παζαριού το πληρώνει ο απλός κόσμος. Οι νεκροί έχουν ξεπεράσει πλέον το μισό εκατομμύριο. Οι πρόσφυγες, εσωτερικοί και εξωτερικοί, ως γνωστόν είναι πολλά εκατομμύρια. Η πολιορκία του Χαλεπίου, που συνεχίζεται, είναι το πιο πρόσφατο επεισόδιο αυτής της πικρής ιστορίας. Το Χαλέπι ήταν στο κέντρο της επανάστασης που ξέσπασε κατά του καθεστώτος Άσαντ το 2011, με τον κόσμο όχι μόνο να βγαίνει στο δρόμο αλλά και να οργανώνεται σε λαϊκές επιτροπές.

Τώρα, όσοι έχουν απομείνει στην πόλη βρίσκονται αποκλεισμένοι, εξωτερικά από το καθεστώς που διατηρεί την πολιορκία, και εσωτερικά κάτω από την πίεση των πιο αντιδραστικών δυνάμεων που έχουν καταλάβει το χώρο που δημιούργησε η διάλυση, η φτώχεια και ο θάνατος.

Το ανατολικό Χαλέπι δεν έχει πρόσβαση στα στοιχειώδη: αλεύρι, τρόφιμα, νερό, φάρμακα. Οι πολιτοφυλακές που συγκρούονται με τον συριακό στρατό για να ανοίξουν διαδρόμους είναι σχεδόν στο σύνολό τους μισαλλόδοξες ομάδες πολέμαρχων που στηρίζονται από τη Σαουδική Αραβία και άλλα καταπιεστικά καθεστώτα του Κόλπου. Είναι οι δυνάμεις που επέβαλαν τον έλεγχό τους τσακίζοντας όποιες από τις ζωντανές δυνάμεις της επανάστασης είχαν επιβιώσει.

Τα καθεστώτα του Κόλπου μπορούν να εκβιάζουν παίζοντας με την παροχή εξοπλισμού είτε προς τη μία ή την άλλη ομάδα. Οι διάδρομοι που ανοίγουν για την τροφοδοσία βρίσκονται στη διακριτική ευχέρεια της Τουρκίας, που μπορεί να τους χρησιμοποιεί επίσης από τη μεριά της για εκβιασμούς. Και στην περίπτωση του Χαλεπίου, οι εκκενώσεις περιοχών για τη διάσωση των αμάχων γίνονται στη βάση των θρησκευτικών διαχωρισμών.

Οι “διασώσεις” μετατρέπονται σε ευκαιρία να μετακινηθούν πληθυσμοί, οι Σουνίτες σε περιοχές Σουνιτών, οι Αλεβίτες με τους Αλεβίτες και ούτω καθεξής. Όλα με τις ευλογίες τόσο του καθεστώτος, όσο και των μεγάλων δυνάμεων. Ας θυμηθούμε ότι όλα ξεκίνησαν από την αποτυχία της εισβολής και της κατοχής του Ιράκ, την οποία οι ΗΠΑ επιχείρησαν να διαχειριστούν με τέτοιου τύπου μετακινήσεις πληθυσμών και διαχωρισμούς πόλεων.

Κάθε νέα επέμβαση παρουσιάζεται από τους ιμπεριαλιστές ως μια ευκαιρία για διαπραγμάτευση και ειρήνη. Πριν από λίγους μήνες η Ρωσία ισχυριζόταν ότι η επέμβασή της θα ανάγκαζε τις ΗΠΑ να διαπραγματευτούν και να μπει τέλος στη σφαγή. Οι ΗΠΑ το ίδιο έλεγαν όταν ξεκινούσαν τη δική τους μακρόσυρτη εμπλοκή. Ελπίδα για τους λαούς της Συρίας δεν υπάρχει στηρίζοντας κανέναν από όλους αυτούς. Η δυνατότητα να ξαναπιαστεί το νήμα της επανάστασης του 2011 θα δοθεί στην περιοχή μόνο μέσα από τη συντριβή όλων των αντιδραστικών δυνάμεων που έχουν βάλει χέρι.

Πηγή: Εργατική Αλληλεγγύη, νο 1238, 30 Αυγούστου 2016

Τελευταία τροποποίηση στις Παρασκευή, 22 Νοεμβρίου 2019 16:35

Προσθήκη σχολίου

Το e la libertà.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια με υβριστικό, ρατσιστικό, σεξιστικό φασιστικό περιεχόμενο ή σχόλια μη σχετικά με το κείμενο.