Θανάσης Διαβολάκης, Γιάννης Μαραβελάκης, Φύλλια Πολίτη, Γιώργος Ράγκος, Γιάννης Σηφακάκης Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ βρίσκεται μπροστά σε μια μεγάλη ευκαιρία και ένα κρίσιμο καθήκον ενόψει της 30 Μάη. Με τη παρέμβαση και δράση των δυνάμεών της στα συνδικάτα έχει τη δυνατότητα να την μετατρέψει σε μια μεγάλη Γενική Απεργία, σταθμό στην πάλη ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης, της ΕΕ και της άρχουσας τάξης, κόντρα στις προθέσεις της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ.

ΜΕΤΑΒΑΣΗ Να δώσουμε εργατικό και ταξικό περιεχόμενο στην απεργία, να απομονώσουμε τον εργοδοτικό-κυβερνητικό συνδικαλισμό. Σύγκλιση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, του ΜΕΤΑ, της Πρωτοβουλίας για τον Συντονισμό των Πρωτοβάθμιων Σωματείων, κάθε αγωνιστικού συνδικάτου και άλλων εργατικών και λαικών, νεολαιΐστικων συλλογικοτήτων σε μια μαζική, ανεξάρτητη, ταξική και ενωτική πορεία.

Aριστερή Συσπείρωση Η απεργία που κάλεσε η ΓΣΕΕ μέσα στο πλαίσιο της «κοινωνικής συμμαχίας» και για την υποστήριξη της «πανεθνικής μέρα δράσης» αποτελεί προσβολή σε κάθε εργαζόμενο, σε κάθε άνεργο, σε κάθε σπουδαστή και όλοι μαζί χρειάζεται να δώσουμε την απάντηση που τους αξίζει. Η 30 Μάη θα μας βρει στο δρόμο σαν απεργούς εργαζόμενους και όχι σαν απεργούς υπηρέτες των εργοδοτών. Με ανεξάρτητη ταξική εργατική συγκέντρωση και διαδήλωση, απέναντι στην Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, απέναντι στο Κεφάλαιο, απέναντι στις ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και σία.

Γιάννης Χατζηγιάννης Νίκος Πελεκούδας Σε άρθρο τους ο Παντελής Αυθίνος και η Ζέττα Μελαμπιανάκη (το άρθρο στο https://www.elaliberta.gr) αναφέρονται στο γιατί τα ταξικά συνδικάτα και κατ’ επέκταση η αντικαπιταλιστική κι επαναστατική αριστερά πρέπει να συμμετάσχουν, όπως έχει ήδη κάνει το ΠΑΜΕ (ΚΚΕ) και το ΜΕΤΑ (ΛΑΕ), ενεργητικά στην απεργία-ημέρα πανεθνικής δράσης που κήρυξαν ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ με τμήματα του κεφαλαίου στις 30 Μάη.

Πέτρος Νομικός Με αφορμή τις διχογνωμίες για τη γενική απεργία της 30ης Μαΐου Μια γενική απεργία λοιπόν, ακόμα κι αν γίνεται για λόγους φθινοπωρινής μελαγχολίας, είναι πάντα μια γενική απεργία των εργατών που δουλεύουν, ή καλύτερα που παύουν να δουλεύουν, στις καπιταλιστικές επιχειρήσεις και δεν είναι καθόλου μια κινητοποίηση «πολιτών» που σε κάποιου είδους υπερσελήνιο πολιτικό πεδίο απευθύνονται σε ένα ουδέτερο κράτος. Μια γενική εργατική απεργία, αν μιλάμε για τον υποσελήνιο χώρο, στρέφεται αντικειμενικά ενάντια στο κεφάλαιο. Αν είσαι καπιταλιστής, δεν εξουδετερώνεις πολιτικά τους προλεταρίους προγυμνάζοντάς τους για απεργιακή επίθεση εναντίον σου! Κι αν η συνδικαλιστική γραφειοκρατία ήταν απλώς τσιράκια…