Πως πάρθηκε η απόφαση στο ΕΚΑ για απεργία στις 14.11
Σαν εκπρόσωπος της Αγωνιστικής Ταξικής Ενότητας που εκπροσωπώ στο ΔΣ του ΕΚΑ, κατάθεσα στις 26.9 πρόταση και σχέδιο ψηφίσματος για έκτακτο ΔΣ να αποφασίσει απεργία του ΕΚΑ σε αλληλεγγύη με τη διακλαδική απεργία α’βάθμιων σωματείων στις 1.11 που αποφασίστηκε με Γ.Συνελεύσεις, συγκεντρώσεις κλπ., ζητώντας έκτακτη σύγκληση του ΔΣ του ΕΚΑ. Τα αιτήματα της απεργίας (αυξήσεις μισθών με ΣΣΕ, κατάργηση μνημονιακών νόμων) είναι πανεργατικά και συνδέονται με αγώνες που εξελίσσονται στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα και χρειάζονται πανεργατική κινητοποίηση.
Η πλειοψηφία που ελέγχει το προεδρείο δεν συγκάλεσε το ΔΣ, μέχρις ότου και η ΔΑΣ-ΕΚΑ (ΠΑΜΕ) ζήτησε προφορικά σύγκληση ΔΣ με αίτημα απεργία στις 8.11, που στο μεταξύ προωθούσε το ΠΑΜΕ με αποφάσεις ξεκινώντας από την κορυφή (Γραμματεία) σταδιακά προς β’βάθμια συνδικάτα (ΕΚ, Ομοσπονδίες) και τέλος σε πολλά α’βάθμια σωματεία σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Σαν ΑΤΕ-ΕΚΑ, επικρίναμε το ΠΑΜΕ που αγνόησε την απεργία 1.11 και προκήρυξε 8.11, όμως συνυπόγραψα στις 5.10 μαζί με ΔΑΣ κι ΕΜΕΙΣ αίτημα από 11 μέλη του ΔΣ του ΕΚΑ ώστε, καταστατικά να συγκληθεί το ΔΣ για απεργιακή απόφαση.
Η παράταξη ΑΤΕ-ΕΚΑ συνεδρίασε στις 3.10 για τη στάση στο ΔΣ, όπου μετά εκτενή συζήτηση αποφάσισε να στηρίξουμε την απεργιακή πρόταση 1.11 αλλά να στηρίξουμε κριτικά την πρόταση ΠΑΜΕ για 8.11, που ανέπτυσσε δυναμική για πανεργατική κινητοποίηση. Θυμίζουμε εδώ και το προηγούμενο: το ΔΣ του ΕΚΑ απέρριψε πραξικοπηματικά κι οριακά την απεργία για 12.1.2018 απέναντι στο απεργιοκτόνο 50%+1, περιμένοντας απόφαση της ΓΣΕΕ. Θα έπρεπε τώρα να «σπάσει» κάπως αυτό το αντιαπεργιακό μέτωπο στο ΕΚΑ, και να στηρίξουμε 8.11.
Το καλεσμένο με υπογραφές Δ.Σ. στις 11.10 δεν είχε απαρτία (απείχαν ΕΑΚ, ΠΑΣΚΕ, Ν.Πορεία, ΔΑΚΕ). Το προεδρείο συγκάλεσε ΔΣ για τις 19.1 και για απεργία.
Στο μεταξύ, το ΓΣ της ΑΔΕΔΥ αποφάσισε στις 15.10 απεργία στο δημόσιο 14.11, απορρίπτοντας την 1.11 που πρότειναν οι Παρεμβάσεις αλλά και τις 8.11 που πρότεινε το ΠΑΜΕ και στήριξαν τελικά Παρεμβάσεις και ΜΕΤΑ.
Από την άλλη, η ΕΕ της ΓΣΕΕ από τις 10.10 απέρριψε την πρόταση ΔΑΣ για απεργία 8.11, ενώ ούτε συντάχθηκε με πρόταση της ΑΔΕΔΥ για 14.11, αλλά επανάλαβε δράσεις με τη διαταξική «Κοινωνική Συμμαχία» σε αόριστο χρόνο.
Ακολούθησε εκτεταμένη ανταλλαγή e-mail στην ΑΤΕ-ΕΚΑ με βάση και την απόφαση της ΑΔΕΔΥ για 14.11: έβαζε σοβαρά προβλήματα και σύγχυση στα συνδικάτα αποφάσισαν 8.11 και τώρα και 14.11 κλπ. Συμφωνήσαμε ότι μένουμε στην πρόταση για 1.11, αλλά τελικά στηρίζουμε 8.11 (αβέβαιη στάση του προεδρείου). Μια εκτίμηση ήταν ότι θα επαναλαμβανόταν το σενάριο ΑΔΕΔΥ, δηλ. ΕΑΚ, ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ θα αποφασίσουν 14.11, γι’ αυτό πρέπει να κρατήσουμε τη στάση των Παρεμβάσεων ΑΔΕΔΥ, τελικά 8.11. Αυτή η εκτίμηση αγνοούσε την ήδη άρνηση της ΓΣΕΕ ενώ θεωρούσε αμετακίνητο το ΠΑΜΕ για 8.11 (ενώ έχει αλλάξει συχνά). Άλλοι σύντροφοι πρότειναν 14.11, εγώ δεσμεύτηκα ότι θα παλέψω για να υπάρξει καθαρή απεργιακή απόφαση.
Στο ΔΣ που συνεδρίασε σε απαρτία στις 19.10, αρχικά πρότεινε το προεδρείο (ΕΑΚ, ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ) έγγραφη εισήγηση στη ΓΣΕΕ για απεργία 14.11 και να περιμένουμε τι θα αποφασίσει. Η ΔΑΣ πρότεινε απεργία 8.11 και σαν ΑΤΕ-ΕΚΑ μιλώντας τελευταίος πρότεινα απεργία 1.11, επέκρινα το ΠΑΜΕ για την αγνόησή της, επιφυλασσόμενος και σε δευτερολογία. Κυρίως όμως πρώτος κατάγγειλα την ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ, ΠΑΕΛΚΥΣΤΙΚΗ πρόταση του προεδρείου, ανέθετε και πάλι στη ΓΣΕΕ, απαίτησα μια καθαρή απεργιακή απόφαση. Ν.Πορεία κι ΕΜΕΙΣ επιφυλάχτηκαν. Κατόπιν, άρχισαν κι από τη ΔΑΣ να καταγγέλλουν τη ΜΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΠΕΡΓΙΑΣ του προεδρείου, όπου όμως άρχισε να διαφαίνεται μια διαφοροποίηση από την ΕΑΚ, ότι μπορούμε να «δεσμευτούμε» για απόφαση του ΕΚΑ αν η ΓΣΕΕ δεν κηρύξει απεργία μέσα στο Νοέμβρη (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ το άφηναν στη ΓΣΕΕ).
Δευτερολογώντας και, σύμφωνα με τις συνεννοήσεις σαν ΑΤΕ-ΕΚΑ, δήλωσα ότι για να υπάρξει καθαρή πρόταση απεργίας, στηρίζουμε κριτικά την 8.11 - με πλήθος αποφάσεων σε β’βάθμια και α’βάθμια. Επίσης πρότεινα, να κηρύξει το ΕΚΑ στάση εργασίας αλληλεγγύης στη διακλαδική 1.11 και συμμετοχή στο συλλαλητήριο 12μεσ. στα Χαυτεία. Τέλος κάλεσα το προεδρείο για καθαρή απεργιακή απόφαση, χωρίς εξάρτηση από ΓΣΕΕ, ενώ πρότεινα κι στη ΔΑΣ να διευκολύνουν στην ημερομηνία, παρά τις δυσκολίες αλλαγής αποφάσεων (πράγμα που έχουν ξανακάνει). Το κρίσιμο: καθαρή απεργιακή απόφαση, πραγματική πίεση και στη ΓΣΕΕ. Το ΕΚΑ δεν ανήκει στη δύναμη της ΑΔΕΔΥ, ούτε κι είναι όργανο της ΓΣΕΕ, αποφασίζει αυτόνομα με βάση τα συμφέροντα και πρωτοβουλίες των εργαζομένων και των σωματείων – μελών του στην Αθήνα, είναι το μεγαλύτερο β βάθμιο συνδικάτο στη χώρα και παίζει κρίσιμο ρόλο για πανεργατική και προοπτική κλιμάκωσης. Στη πρόταση αυτή συμφώνησε και το ΕΜΕΙΣ.
Τότε εκδηλώθηκε (ασφαλώς προαποφασισμένα), αλλαγή της ΔΑΣ που πρότεινε ότι θα ψηφίσει «καθαρή» απόφαση (χωρίς προϋπόθεση ΓΣΕΕ) για 14.11. Ήταν φανερό ότι το ΠΑΜΕ θα άλλαζε τις αποφάσεις για 8.11, στηριζόμενο σε μια απόφαση ΕΚΑ για τις 14.11. Την πρόταση της ΔΑΣ στήριξα κι εγώ και μετά ταλαντεύσεις, αποδέχτηκε τελικά κι η ΕΑΚ, ψηφίστηκε δε και από Ενότητα/Ν.Πορεία κι ΕΜΕΙΣ, ενώ καταψήφισαν ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ επιμένοντας να αποφασίσει η ΓΣΕΕ.
Πρόκειται για ιστορική απόφαση, ακόμη κι αν είναι συγκυριακή. Άσχετα από τις όποιες σκοπιμότητες ή προσυνεννοήσεις για να αλλάξουν και συγκλίνουν οι στάσεις παρατάξεων: δεν έχει προηγούμενο το ΕΚΑ να παρακάμψει τη ΓΣΕΕ, αποφασίζοντας απεργία με πανεργατικό προσανατολισμό και προοπτική κλιμάκωσης. Είναι ευκαιρία και πρόκληση να απευθυνθούμε, συζητήσουμε συνεγείρουμε τους εργαζόμενους στους χώρους δουλειάς, να απεργήσουν και να βγουν μαζικά στο δρόμο στις 14.11, να παλέψουν συντονισμένα στη συνέχεια, να κερδίσουν νίκες.
Υπάρχει βέβαια ενδεχόμενο η ΓΣΕΕ, σε δύσκολη θέση μετά την απόφαση ΕΚΑ, να βγάλει απεργία μαζί (ή όχι) με ΑΔΕΔΥ σε άλλη ημερομηνία, με το φιλοεργοδοτικό πλαίσιο της αντιδραστικής «ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ». Κι μπορεί τότε το ΔΣ ΕΚΑ να ξανααποφασίσει, ευθυγραμμιζόμενο με τη ΓΣΕΕ. Σε κάθε περίπτωση, οι εργαζόμενοι θα απεργήσουν με το δικό τους ταξικό πλαίσιο κι αλληλεγγύη απέναντι σε ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, δανειστές και κυβερνητικές πολιτικές που υπηρετούν αυτά τα συμφέροντα κι όχι τους εργαζόμενους και την κοινωνία.
Με αλληλεγγύη, οργάνωση και συντονισμό οι εργαζόμενοι μπορούν να νικήσουν στα διάφορα μέτωπα που ανοίγουν, στην απεργία στις 1.11 αλλά και με σταθμό μια μεγάλη πανεργατική απεργία σε δημόσιο κι ιδιωτικό τομέα στις 14.11. Να κλιμακώσουμε παραπέρα για να «γύρει προς εμάς η πλάστιγγα» του ταξικού αγώνα. Από κυβέρνηση κι εργοδότες να αποσπάσουμε κατακτήσεις, να πιέσουμε κι αξιοποιήσουμε κάθε δυνατότητα ή και ρήγμα που διαμορφώνεται στην εργατική γραφειοκρατία, με μαζικούς αγώνες να θάψουμε εμείς οι ίδιοι τα μνημόνια-βρυκόλακες, να πάρουμε πίσω όσα μας έκλεψαν και να καταχτήσουμε όσα δικαιούμαστε εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι, συνταξιούχοι.
Βασίλης Συλαϊδής
Μέλος ΔΣ του ΕΚΑ (από ΑΤΕ-ΕΚΑ και Σωματείο INTRAKOM)
