Το «άγνωστο» ταξίδι στη χώρα μας του εξόριστου τότε Λέοντος Τρότσκι έγινε στις 16 Νοεμβρίου 1932, σε μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο για το ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα, που δοκιμαζόταν σκληρά από: Απηνείς διωγμούς, φυλακίσεις και εξορίες, μετά το Ιδιώνυμο που είχε ψηφίσει το 1924 η κυβέρνηση Ελ. Βενιζέλου για τη δίωξη των κομμουνιστών και την καταστολή των συνδικαλιστικών κινητοποιήσεων. Και βαθιά διχαστικές διασπάσεις ως επακόλουθο των εσωτερικών συγκρούσεων στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης, που είχαν οδηγήσει από το 1929 στην εξορία τον Τρότσκι.

Στις 28 Αυγούστου του 1940, μια βδομάδα μετά από τη δολοφονία του Τρότσκι, ο Τζέιμς Κάνον, ο ηγέτης του αμερικανικού SWP, εκφώνησε σε μια συγκέντρωση στο Diplomat Hotel της Νέας Υόρκης μια ομιλία φορτισμένη από συγκίνηση, οργή, αλλά και αποφασιστικότητα να συνεχίσει στο δρόμο που χάραξε ο «Γέρος». Αυτή η ομιλία εκφωνήθηκε στη συνάντηση για τη μνήμη του Λέοντα Τρότσκι που έγινε στο Diplomat Hotel της Νέας Υόρκης στις 28 Αυγούστου του 1940. Δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στην Socialist Appeal της 7 Σεπτεμβρίου 1940. Μετάφρααση του Νίκου Ταμβακλή. Αναδημοσίευση από το σάιτ της ΟΚΔΕ-ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ 

Λέανδρος Μπόλαρης, Χάρης Παπαδόπουλος, Εστέμπαν Βολκώφ-Μπρονστάιν, Κων/νος Σηφάκης, Μάριος Αυγουστάτος. Στις 20 Αυγούστου του 1940 ο Λέον Τρότσκι τραυματιζόταν θανάσιμα από το χτύπημα ενός πράκτορα της μυστικής αστυνομίας του Στάλιν στο «μπλε σπίτι» στην συνοικία Κογιοακάν της Πόλης του Μεξικό. Ξεψύχησε την επόμενη μέρα. Την κηδεία του παρακολούθησαν περισσότεροι από 200 χιλιάδες άνθρωποι…Ήταν ο άνθρωπος που συγκέντρωσε στο πρόσωπό του το αβυσσαλέο μίσος των αρχουσών τάξεων όλου του πλανήτη και ταυτόχρονα τη δολοφονική μανία της σταλινικής γραφειοκρατίας στη Ρωσία. Ο Λέων Τρότσκι, είχε προλάβει να δράσει ως ηγέτης σε δύο επαναστάσεις στη Ρωσία, το 1905 και το 1917.

Το κείμενο βασίζεται στην εισήγηση του Πάνου Γκαργκάνα στο φεστιβάλ Μαρξισμός 2020. Βρισκόμαστε σε μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις του καπιταλισμού, ίσως τη μεγαλύτερη από ποτέ…Η ίδια η Παγκόσμια Τράπεζα δίνει την εικόνα ότι φέτος έχουμε τη μεγαλύτερη βουτιά στην ιστορία. Σίγουρα από το 1961, όταν ξεκίνησε να κρατά στατιστικά στοιχεία για την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας. Ποτέ από τότε μέχρι το 2008-09 -ούτε ακόμα και με την πετρελαϊκή κρίση του 1970 ή την κρίση τη δεκαετία του ’80- το σύνολο της παγκόσμιας οικονομίας δεν είχε πέσει σε ρυθμό ανάπτυξης κάτω από το μηδέν

Άκουσα τον Ζωρές στις λαϊκές συγκεντρώσεις του Παρισιού, στα Διεθνή Συνέδρια, στις επιτροπές των Συνεδρίων. Πάντα νόμιζα πώς τον ακούω για πρώτη φορά. Δεν είχε τίποτα το ρουτινιάρικο: αναζητώντας και βρίσκοντας τον εαυτό του, πάντα και αδιάκοπα κινητοποιώντας απ΄ την αρχή τις πολύπλευρες ικανότητες του πνεύματός του, ανανεωνόταν αδιάκοπα και δεν επαναλαμβανόταν ποτέ. Η ισχυρή, φυσική δύναμή του συνυπήρχε με μια θαυμάσια γλυκάδα που έμοιαζε με την αντανάκλαση της ανώτερης ηθικής αξίας. Ανέτρεπε βράχους, άστραφτε, βροντούσε, δεν έχανε όμως ποτέ τον εαυτό του, τον παρακολουθούσε πάντα, συνελάμβανε τελείως την ηχώ που προκαλούσε στην συνέλευση…ΠΗΓΗ: Η ΚΟΚΚΙΝΗ