Michael Pröbsting Από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, πολλές οργανώσεις έχουν λάβει λανθασμένα ουδέτερη θέση σε αυτή τη σύγκρουση. Αρνήθηκαν να υπερασπιστούν την Ουκρανία παρά τον ημιαποικιακό της χαρακτήρα και τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της Ρωσίας. Για να δικαιολογήσουν μια τέτοια προσέγγιση, χρησιμοποίησαν συχνά το παράδειγμα της θέσης του Βλαντιμίρ Λένιν για τη Σερβία στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεν θα συζητήσουμε τον πόλεμο της Ουκρανίας ως τέτοιο, κάτι που έχω καλύψει σε πολλά άλλα κείμενα. Θα επικεντρωθούμε μάλλον σε μια συγκεκριμένη πτυχή της συζήτησης μεταξύ των μαρξιστών, δηλαδή στην πραγματική θέση του Λένιν σχετικά με την υπεράσπιση της Σερβίας στον…

Martín Mosquera Τα τελευταία χρόνια γίναμε μάρτυρες μιας κάποιας αναζωπύρωσης των στρατηγικών συζητήσεων, οι περισσότερες από τις οποίες πάνε προς την ίδια κατεύθυνση. Πρόκειται για συζητήσεις γύρω από έναν ενδεχόμενο «δημοκρατικό δρόμο προς τον σοσιαλισμό» – μια εναλλακτική λύση στον λενινισμό και τη σοσιαλδημοκρατία: είναι η εκ νέου ανακάλυψη του Νίκου Πουλαντζά (1936-1979) στη Λατινική Αμερική, αλλά και στην Ευρώπη, και είναι και μια, πιο πρωτότυπη, επανεκτίμηση του Καρλ Κάουτσκι (1854-1938), πριν από το 1910, στη νέα αγγλόφωνη αριστερά. Αυτή η αναβίωση είναι υγιής και έκφραση ενός νέου πολιτικού κλίματος. Συχνά, ωστόσο, οι συζητήσεις που στοχεύουν στην επικαιροποίηση της σοσιαλιστικής…

Γαμπρός του Μαρξ, συγγραφέας της διάσημης μπροσούρας «Το δικαίωμα στην τεμπελιά», ο Πολ Λαφάργκ υπήρξε μια πολυσύνθετη προσωπικότητα, ένας μαχητικός σοσιαλιστής πολιτικός και ένας οξυδερκής μαρξιστής διανοούμενος. Με πλατιά ενδιαφέροντα, παρουσίασε αξιόλογα έργα σε πολλούς τομείς: κοινωνικο-οικονομικές μελέτες, δοκίμια για τη φιλοσοφία, την τέχνη, την αρχαία ιστορία. Στο παρόν βιβλίο ο αναγνώστης θα βρει μερικά σημαντικά και άγνωστα στη χώρα μας δοκίμια του Λαφάργκ, εστιασμένα στην αρχαία μυθολογία και τις κοινωνικές σχέσεις της Αρχαιότητας. Αναφέρονται συγκεκριμένα στους μύθους του Αδάμ και της Εύας, της άσπιλης σύλληψης, της Αθηνάς και του Προμηθέα

Leo Zeilig Τους τελευταίους μήνες, ο Φραντς Φανόν έχει εμφανιστεί πολλές φορές, καθώς οι βομβαρδισμοί και οι δολοφονίες στη Γάζα έχουν ενταθεί. Για τον Φανόν έχουν γραφτεί διάφορα κείμενα για να υπερασπιστούν ποικίλες θέσεις. Πρώτον, περιγράφεται ως επαναστάτης που κατανόησε ότι πρέπει να υποστηρίξουμε τα απελευθερωτικά κινήματα και τις μεθόδους που χρησιμοποιούν όσοι αγωνίζονται ενάντια στο ισραηλινό κράτος των εποίκων… Δεύτερον, ο Φανόν ανασύρεται επίσης για να κάνει τη διάκριση μεταξύ της παλαιστινιακής απελευθέρωσης και άλλων «κλασικών» αντιαποικιακών κινημάτων, λες και η χρήση του Φανόν ήταν ποτέ μια απλή άσκηση κοπτοραπτικής.

Todd Gordon Jeffery R. Webber Αν και τώρα είναι περισσότερο φανερό ότι ο παγκόσμιος καπιταλισμός είναι κατακερματισμένος από ανταγωνιστικές γεωπολιτικές δυνάμεις, η ιδέα της αμερικανικής υπεροχής –ακόμη και στο απόγειο της δύναμής της μετά τον Ψυχρό Πόλεμο– ως μιας καλά λαδωμένης μηχανής απαλλαγμένης από σοβαρές αντιφάσεις, ποτέ δεν αποτύπωσε πραγματικά την πολυπλοκότητα, τον δυναμισμό ή την ανομοιομορφία της παγκόσμιας τάξης και των ιμπεριαλιστικών διαμορφώσεών της. Η κυριαρχία των ΗΠΑ συχνά παρερμηνεύτηκε ως παντοδυναμία. Οι προσδοκίες για την απεριόριστη μακροζωία της αμερικανικής αυτοκρατορίας αναπτύχθηκαν φυσικά μέσα από τα θεμέλια αυτής της κοσμοθεωρίας. Εν ολίγοις, μια εξαιρετική στιγμή υπεροχής εκλήφθηκε λανθασμένα ως…