Ρόζα Λούξεμπουργκ Στις 4 Αυγούστου 1914, η επίσημη γερμανική σοσιαλδημοκρατία, και μαζί της η Διεθνής, κατέρρευσαν παταγωδώς. Όλα όσα, κατά τη διάρκεια των προηγούμενων πενήντα ετών, είχαμε διακηρύξει στο λαό, όσα είχαμε διακηρύξει ως ιερές αρχές μας, όσα είχαμε διακηρύξει αμέτρητες φορές σε ομιλίες, σε φυλλάδια, σε εφημερίδες, σε προκηρύξεις – όλα αυτά αποδείχτηκαν με μιας κενές φράσεις... Σε άλλες χώρες, ο σοσιαλισμός έχει καταρρεύσει περισσότερο ή λιγότερο βαθιά και η περήφανη παλιά κραυγή, «Προλετάριοι όλων των χωρών, ενωθείτε!» έχει μετατραπεί στα πεδία των μαχών στην εντολή: «Προλετάριοι όλων των χωρών, κόψτε ο ένας το λαιμό του άλλου!».
Νικολάι Οσίνσκι Πρόσφατα, η πλειοψηφία του κόμματός μας αποδέχθηκε έναν «νέο προσανατολισμό» και νέους τρόπους αντιμετώπισης των προβλημάτων. Δεν μιλάμε για την εξωτερική πολιτική, αλλά για την εσωτερική πολιτική και κυρίως για την οικονομική πολιτική. Αυτός ο νέος προσανατολισμός, ο οποίος μπορεί να αποδοθεί στο μεγαλύτερο μέρος του στον σύντροφο Λένιν, μπορεί να συνοψιστεί ως εξής. Μέχρι το τέλος του Γενάρη του 1918 υπομείναμε μια σκληρή περίοδο εμφυλίου πολέμου, μια εποχή απότομης πτώσης των δυνάμεων και της πολιτικής και οικονομικής τάξης που υπερασπίζονταν αυτές οι δυνάμεις. Τώρα που αυτή η περίοδος είναι πίσω μας, έχει αρχίσει μια περίοδος συγκεκριμένης και…
Η συμπλήρωση φέτος των 50 χρόνων από το θάνατο του μαρξιστή φιλοσόφου προσφέρει μια αφορμή να επανέλθουμε με μια πιο γενική αναφορά στην πολιτική σκέψη του. Μια σκέψη που περιέχει πολύτιμες παρακαταθήκες και εναύσματα για τη θεμελίωση της κομμουνιστικής πολιτικής στην εποχή μας. Τα στοιχεία αυτά, εστιασμένα στην κριτική του σταλινισμού και της καπιταλιστικής χειραγώγησης, αλλά και στη διασάφηση των αυθεντικών επαναστατικών προοπτικών με την επεξεργασία και εφαρμογή της κατάλληλης διαλεκτικής μεθοδολογίας, θα επιχειρήσουμε να αναδείξουμε στοιχειωδώς στο παρόν άρθρο.
Το κείμενο βασίζεται στην εισήγηση του Πάνου Γκαργκάνα στο φεστιβάλ Μαρξισμός 2020. Βρισκόμαστε σε μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις του καπιταλισμού, ίσως τη μεγαλύτερη από ποτέ…Η ίδια η Παγκόσμια Τράπεζα δίνει την εικόνα ότι φέτος έχουμε τη μεγαλύτερη βουτιά στην ιστορία. Σίγουρα από το 1961, όταν ξεκίνησε να κρατά στατιστικά στοιχεία για την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας. Ποτέ από τότε μέχρι το 2008-09 -ούτε ακόμα και με την πετρελαϊκή κρίση του 1970 ή την κρίση τη δεκαετία του ’80- το σύνολο της παγκόσμιας οικονομίας δεν είχε πέσει σε ρυθμό ανάπτυξης κάτω από το μηδέν
Michael Löwy Λίγοι Μαρξιστές του 20ου αιώνα προσέγγισαν το πνεύμα της Μαρξιστικής φιλοσοφίας της πράξης καλύτερα από την Ρόζα Λούξεμπουργκ. Πράγματι, δεν έγραψε φιλοσοφικά κείμενα και δεν ανέλυσε μεγάλες θεωρίες όπως παρατηρεί πολύ σωστά η Ισαμπέλ Λουρέϊρο, λέγοντας «οι ιδέες της, διάσπαρτες σε άρθρα εφημερίδων, φυλλάδια, ομιλίες, γράμματα […] δίνουν πολύ πιο άμεσες απαντήσεις στην ιστορική συγκυρία, από άλλες λογικές και εσωτερικές θεωριτικοποιήσεις»
Τάσος Αναστασιάδης «Τα εθνικιστικά παραληρήματα παραπέμπουν σε άλλες εποχές», γράφει ο σύντροφος Μ. Νικήτας στο Σπάρτακο Νο 33. Σαν ηθική διαμαρτυρία, συμμεριζόμαστε αυτή την αγανάκτηση. Εξάλλου το οργανωμένο εργατικό κίνημα, ιδιαίτερα το μαρξιστικό ρεύμα, σαν αυθεντικά απελευθερωτικό, είναι παραδοσιακά αντιεθνικιστικό. «Οι προλετάριοι δεν έχουν πατρίδα», όπως έλεγε και ο Μαρξ. Το πρόβλημα όμως είναι ότι η θέση του σ. Νικήτα τόσο σαν πολιτική τοποθέτηση –θα επανέλθουμε- όσο και, καταρχήν, σαν εκτίμηση της κατάστασης είναι προφανώς λαθεμένη. Τα εθνικιστικά παραληρήματα –και δεν είναι μόνο «παραληρήματα», αλλά και δολοφονικές πρακτικές– είναι άκρως επίκαιρα. Ένας αφηρημένος εξορκισμός τους δεν αρκεί για να καταρριφθούν.…
Σελίδα 7 από 17