Mike Gonzalez Το στρατιωτικό πραξικόπημα της 11ης Σεπτεμβρίου αντιπροσώπευε τη νίκη της πολιτικής γραμμής της δεξιάς, γνωστής ως «σκληρό» ή «μαύρο» πραξικόπημα. Η πολιτική των μεταρρυθμίσεων … επρόκειτο για «ορθόδοξες κεϋνσιανές τεχνικές για τη μετατροπή μιας ύφεσης σε ανάπτυξη… Αλλά… άφησαν άθικτη την καπιταλιστική δομή της οικονομίας και δεν έθιξαν καν τα τεράστια εισοδήματα των πλουσίων». Δεν ήταν οι οικονομικές πολιτικές του Αλιέντε που ώθησαν την αστική τάξη να δράσει αποφασιστικά το 1973, αλλά το αυξανόμενο επίπεδο της ταξικής πάλης που σημειώθηκε κατά τη διάρκεια της τριετούς διακυβέρνησής του. Αλλά για να εξηγήσουμε αυτά τα γεγονότα πρέπει πρώτα να εξετάσουμε…

Tess Lee Ack Τον Ιούνιο του 1953, οι εργάτες σε όλη την Ανατολική Γερμανία ξεσηκώθηκαν κατά την πρώτη μεγάλη εξέγερση στο Ανατολικό Μπλοκ. Για μια σύντομη περίοδο, η σιδερένια λαβή του σταλινισμού χαλάρωσε, και μόνο η επέμβαση των ρωσικών τανκς έσωσε το καθεστώς από την επαίσχυντη κατάρρευση. Το άνοιγμα των κρατικών αρχείων μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου και την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης έριξε νέο φως στα γεγονότα του 1953.

Tico Jossifort Η ιστορία μιας ναυτικής ανταρσίας του 1919 των γαλλικών στρατευμάτων που στάλθηκαν για να επέμβουν στη Ρωσία κατά της επανάστασης. Με πρωτοβουλία μιας ομάδας αναρχικών ναυτικών, η εξέγερση εξαπλώθηκε και σε άλλα πλοία – αποτρέποντας έτσι τη ναυτική επέμβαση κατά της Σοβιετικής Ρωσίας και επιτυγχάνοντας την επιδιωκόμενη αποστράτευση των στασιαστών.

Nick de Voil «Ο πολιτισμός δεν μπορεί να καταστραφεί με τη βία», έγραφε το πανό που κρατούσαν οι εκπρόσωποι του Σωματείου Εργαζομένων της Τόχο στις 19 Αυγούστου 1948, καθώς αντιμετώπιζαν περισσότερους από 2.000 αστυνομικούς και πέντε αμερικανικά άρματα μάχης Sherman, «τα πάντα εκτός από τα θωρηκτά», σύμφωνα με την ηθοποιό και συνδικαλίστρια Ακάγκι Ράνκο. Πίσω από τα οδοφράγματα, βιαστικά κατασκευασμένα από σκηνικά ταινιών που βρίσκονταν σε εξέλιξη, στέκονταν χίλιοι απεργοί εργαζόμενοι από κάθε τμήμα του στούντιο Τόχο στο Τόκιο.

Το ζήτημα της στάσης του Άρη απέναντι στη Βάρκιζα είναι ένα κομβικό ζήτημα αρχών για το κομμουνιστικό μας κίνημα. Οι ηγεσίες του ΚΚΕ την αποκήρυξαν διαχρονικά, με το επιχείρημα ότι με την εναντίωσή του στη Βάρκιζα ο Άρης παραβίασε την κομματική πειθαρχία, τη λεγόμενη αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, κάτι πάντα ανεπίτρεπτο στους κομμουνιστές. Η ζαχαριαδική ηγεσία μάλιστα παρουσίασε τη στάση του Άρη σαν δείγμα χαφιεδισμού και υπηρεσίας του στην Ιντέλιτζενς Σέρβις – όπως έκανε ρητά ο ίδιος ο Ζαχαριάδης στην 3η Συνδιάσκεψη του 1950.