Πολλοί μας είπαν να μην κοινοποιήσουμε την παρακάτω Ανοικτή Επιστολή. Οι εποχές είναι δύσκολες. Και ίσως γίνουν ακόμη πιο δύσκολες . Αλλά θα το κάνουμε. Γιατί; Οι ΣΕΠ είμαστε μια ομάδα εκπαιδευτικών οι οποίοι σύμφωνα με την σχετική νομοθεσία, η αρμοδιότητά μας είναι να υπερασπιζόμαστε το ένα και βασικό πυλώνα Κοινωνικής ένταξης των παιδιών αλλά και των οικογενειών τους, που είναι η εκπαίδευση…Καθώς και ο δικός μας ρόλος, όπως έχει σχεδιαστεί με όρους ένταξης και συμπερίληψης, ολοένα και συρρικνώνεται, καλούμε όσους και όσες αισθάνεστε όπως εμείς, δυσφορία για τα κλειστά τείχη κάθε είδους, να σταθείτε διπλά μας.

Να διεκδικήσουμε και να απαιτήσουμε μαζί με τους Έλληνες εργάτες. Αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας για να μην χάνουμε τους ανθρώπους μας. Να διεκδικήσουμε καλύτερους μισθούς που θα ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες. Ασφάλεια. Ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και νοσηλευτική εάν χρειαστεί. Να αγωνιστούμε να αναγνωριστούν οι ανασφάλιστες μέρες μας. Να δοθούν συντάξεις που έχουν προκύψει από εργασία που το ίδιο το κράτος δεν μερίμνησε να είναι νόμιμη. Για την τιμή και την αξιοπρέπειά μας. Για το αίμα μας που έχει ποτίσει και αυτό, αυτό τον τόπο.

Ο λαός και η νεολαία μίλησε με τις τεράστιες απεργιακές εργατικές–παλλαϊκές συγκεντρώσεις-διαδηλώσεις στην Αθήνα, όπως και σε δεκάδες πόλεις της Ελλάδας σήμερα 8 Μαρτίου. Ο κόσμος της εργασίας, η νεολαία, ο λαός έδωσαν στην 8η Μάρτη, ημέρα για τη γυναικεία χειραφέτηση, χαρακτήρα συνολικής αντίθεσης απέναντι στην κυβέρνηση, στις ιδιωτικοποιήσεις, τελικά στην πολιτική που βάζει το κέρδος πάνω από την ανθρώπινη ζωή. Οι φοιτητικοί σύλλογοι του Φυσικού και Βιολογικού, το πρωί της Τετάρτης 8/3 προχώρησαν σε κατάληψη της Πρυτανείας.

Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Λάρισας «Αν πεις το όνομα, είσαι αναγκασμένος/η να μάθεις την ιστορία και, αν γνωρίζεις την ιστορία, τότε κατέχεις μια ευρύτερη αίσθηση όλων εκείνων των τρόπων που τα σώματα καθίστανται ευάλωτα στην βία»

Την Κυριακή 19 Φλεβάρη συμμετείχαμε σε μια πρώτη διαδήλωση με θέμα την διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας ως μετανάστες και μετανάστριες από την Αλβανία. Θεωρούμε ελπιδοφόρο, ότι παρά το σύντομο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από το κάλεσμα ως την πραγματοποίησή της και τη μη στήριξη από όλες τις αλβανικές μεταναστευτικές συλλογικότητες, η πορεία πραγματοποιήθηκε και υπήρξε αρκετός κόσμος που πρώτη φορά τόλμησε να κατέβει στο δρόμο και να διεκδικήσει το δίκιο του. Βλέπουμε την πορεία αυτή ως την αρχή μιας πιο ενεργούς και κινηματικής δράσης και ελπίζουμε με τον κατάλληλο συντονισμό να ανοίξει ο κύκλος των ανθρώπων που συμμετέχουν και διεκδικούν.