Η Χρύσα Παπαδοπούλου στην αγκαλιά της Μάγδας Φύσσα, EUROKINISSI/ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ.
Χρ. Παπαδοπούλου: Η Πολιτική Αγωγή αποδομεί την εισαγγελική παραφωνία
(Κείμενο: Γιώτα Τέσση, ΕφΣυν, 9/1/2020)
Με μια μεστή και απολύτως εμπεριστατωμένη αγόρευση, η δικηγόρος της οικογένειας Φύσσα, Χρύσα Παπαδοπούλου, αποδόμησε βήμα βήμα τους ισχυρισμούς των κατηγορούμενων χρυσαυγιτών και ξεδίπλωσε τα πραγματικά περιστατικά της δολοφονίας του Παύλου αναδεικνύοντας τις ανακρίβειες της εισαγγελικής πρότασης.
Εγκαινιάζοντας χθες τις αγορεύσεις της Πολιτικής Αγωγής, η Χρύσα Παπαδοπούλου έθεσε μια σειρά από ερωτήματα που απασχόλησαν τη μακρόχρονη ακροαματική διαδικασία: Γιατί το μακρινό 1983 ο ισόβιος αρχηγός της Χρυσής Αυγής κατοχύρωσε τον μανδύα του πολιτικού κόμματος για την οργάνωσή του; Από πού προκύπτουν η στοχοποίηση του Παύλου και η σύνδεση του τάγματος εφόδου με την ηγεσία; Πώς αποδεικνύεται η ύπαρξη διπλού δόλου στους συνεργούς του Ρουπακιά και τι δεν υπολόγισε η Χρυσή Αυγή εκείνο το βράδυ; Ποιο θα ήταν το όφελος για την οργάνωση του Μιχαλολιάκου από τη δολοφονία; Αυτά τα ερωτήματα η δικηγόρος τα απάντησε ένα προς ένα, ενώ αναφέρθηκε και στα στοιχεία που έγιναν δεκτά στην εισαγγελική πρόταση παρόλο που δεν αντέχουν στην κοινή λογική.
Το 1983 λοιπόν, έντεκα χρόνια πριν η Χρυσή Αυγή συμμετάσχει για πρώτη φορά σε εκλογές, «ο Μιχαλολιάκος εκμεταλλεύτηκε τη συνταγματική προστασία που απολαμβάνουν τα κόμματα για να προστατέψει την οργάνωσή του, γιατί από την πρώτη στιγμή ήξερε τι ίδρυε: όχι ένα κόμμα αλλά μια εγκληματική οργάνωση», εξήγησε η δικηγόρος και συνέχισε λέγοντας: «Και έρχεται το 2012 και η είσοδος της Χρυσής Αυγής στο Κοινοβούλιο και έχουμε τη βία των βουλευτών σε ζωντανή σύνδεση. Αυτήν την ωμή εικόνα αδιαμεσολάβητης βίας από τους ίδιους τους βουλευτές και της δύναμης που αυτή αποπνέει προέβαλλαν με τη βοήθεια των ΜΜΕ ως δήθεν αντισυστημικότητα για να προσελκύσουν τα μέλη των ταγμάτων εφόδου».
Ενταξη στο τάγμα εφόδου-υπόδειγμα, αυτό της Νίκαιας, το οποίο κατηγορείται για τη δολοφονία του Παύλου και που δρούσε μόνο με εντολή του περιφερειάρχη Λαγού, σήμαινε, σύμφωνα με τη δικηγόρο, «εκπαίδευση στα όπλα, κατήχηση στον εθνικοσοσιαλισμό, στην πειθαρχία και στην ιεραρχία, τήρηση των εντολών. Ολοι μαζί ήταν στρατιώτες της οργάνωσης, ήταν λόχος, τάγμα, μια ενιαία ομάδα που δρούσε ως ενιαία ομάδα».
Ανακρίβειες
Στη συνέχεια η Χρύσα Παπαδοπούλου αναφέρθηκε σε δύο ανακρίβειες που υιοθετήθηκαν από την εισαγγελέα: α) ότι ο Ρουπακιάς δεν μίλησε πριν από τη δολοφονία με τους ανωτέρους του, Γ. Πατέλη και Ι. Καζαντζόγλου, και β) ότι δεν ήταν οπλισμένοι οι συγκεντρωμένοι χρυσαυγίτες έξω από την καφετέρια «Κοράλλι». Και οι δύο αυτοί ισχυρισμοί καταρρίπτονται από τα στοιχεία της δικογραφίας, τα οποία ανέπτυξε διεξοδικά η δικηγόρος και περιέγραψε πλήρως τα γεγονότα της δολοφονίας εστιάζοντας σε τέσσερα στοιχεία που αποτυπώνουν τον τρόπο δράσης: 1. εντοπισμός στόχου από τους χρυσαυγίτες στο «Κοράλλι», 2. ιεραρχική τηλεφωνική ενημέρωση, 3. οργανωμένη μετάβαση του τάγματος εφόδου στο Κερατσίνι και 4. οργανωμένο σχέδιο επίθεσης: εγκλωβισμός του Παύλου από διαφορετικά σημεία, αποδυνάμωσή του μέσω συνεχών επιθέσεων, άνοιγμα του κλοιού μόλις φτάνει ο Ρουπακιάς και επαγγελματικό χτύπημα κατευθείαν στην καρδιά.
«Το μόνο που πήγε στραβά σ’ αυτήν την οργανωμένη δολοφονία ήταν ότι για πρώτη φορά έχουμε επιτόπια σύλληψη του χρυσαυγίτη δράστη, που οδήγησε στο ξετύλιγμα του νήματος της εγκληματικής δράσης της οργάνωσης», παρατήρησε η δικηγόρος.
Απαντώντας στην εισαγγελέα, που επέμεινε να μη βλέπει στοχοποίηση του Φύσσα από τη Χρυσή Αυγή επικαλούμενη τις καταθέσεις των μαρτύρων-φίλων του Παύλου, η Χρύσα Παπαδοπούλου σχολίασε ότι τα στοιχεία της στοχοποίησης θα πρέπει να αναζητηθούν στα μέλη της οργάνωσης. «Δεν είναι προαπαιτούμενο να ξέρει ο στοχοποιημένος ότι είναι στόχος, αυτό προκύπτει από μέλη ή πρώην μέλη της οργάνωσης», ανέφερε και απαρίθμησε όσα καταγράφηκαν στις τηλεφωνικές επικοινωνίες των χρυσαυγιτών και όσα αναδείχθηκαν ενώπιον του ακροατηρίου και αποδεικνύουν ότι ο Παύλος, «που τον ψάχναμε τόσο καιρό το μπαστάρδι», ήταν στόχος.
Οσο για τη σύνδεση της δολοφονίας με την ηγεσία, για τη δικηγόρο «έχει σημασία η αποτύπωση της χρονικής αλληλουχίας των τηλεφωνημάτων επειδή καταδεικνύει ότι και εκείνο το βράδυ λειτούργησε η ιεραρχία στον μηχανισμό της Χρυσής Αυγής. Τα μέλη της Τοπικής Οργάνωσης της Νίκαιας δεν έδρασαν ούτε αυτόνομα ούτε αυτόβουλα. Ολοι –και ο Λαγός– λογοδοτούν στον Αρχηγό, όπως ακριβώς έγινε στις 00.37 το βράδυ της δολοφονίας, όταν ενημερώνεται ο Μιχαλολιάκος από τον Λαγό. Πιο νωρίς ενημερώνεται ο Μιχαλολιάκος, για το μαχαίρωμα του Παύλου, από τη Μάγδα Φύσσα».
Η Χρύσα Παπαδοπούλου αναφέρθηκε και στο γεγονός ότι η εισαγγελέας χαρακτήρισε αναξιόπιστους τους μάρτυρες κατηγορητηρίου με το επιχείρημα ότι είχαν ως πηγή γνώσης τα ΜΜΕ, σχολιάζοντας ότι η εισαγγελική πρόταση στηρίζεται σε μια συνέντευξη αυτόπτη μάρτυρα που δόθηκε στα ΜΜΕ μετά τη δολοφονία και όχι στη δικογραφία, στις ένορκες καταθέσεις φίλων του Παύλου και αυτοπτών μαρτύρων.
Οι συνεργοί
«Ο διπλός δόλος των απλών και άμεσων συνεργών προκύπτει από τον τρόπο με τον οποίο έδρασαν. Αμα ήθελαν να προκαλέσουν στον Φύσσα σωματικές βλάβες ή, πιο λαϊκά, να τον πλακώσουν στο ξύλο και δεν ήταν σε γνώση τους έστω και ως ενδεχόμενο η τέλεση της ανθρωποκτονίας από τον Ρουπακιά, θα πήγαιναν και τα 25-30 άτομα να τον πλακώσουν στο ξύλο. Αντ’ αυτού, όμως, βλέπουμε ότι εκτυλίσσεται ένα οργανωμένο σχέδιο», εξήγησε η δικηγόρος, ενώ στο ερώτημα που έθεσε πολλές φορές η υπεράσπιση κατά τη διάρκεια της δίκης, αλλά και η εισαγγελέας στην αγόρευσή της, «ποιο θα ήταν το όφελος της Χ.Α. από τη δολοφονία;», ήταν κατηγορηματική: «Για τον ίδιο ακριβώς λόγο που τελέστηκαν στο πλαίσιο της οργάνωσης η δολοφονική επίθεση στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, στους Αιγύπτιους αλιεργάτες και στο στέκι Αντίπνοια, που από τύχη δεν είχαμε νεκρό, η επίθεση στο παλιό Εφετείο το 2009, το πογκρόμ του Μαΐου 2011, η επίθεση στους αντιφασίστες στην Πάρο το 2013… Εάν είχαν όλα κυλήσει όπως στις προηγούμενες επιθέσεις και οι δράστες διέφευγαν, ποιος θα τολμούσε ξανά όχι μόνο να καταθέσει σε βάρος των χρυσαυγιτών, αλλά να μιλήσει ανοιχτά εναντίον της Χρυσής Αυγής; Κανείς. Κουμάντο και στο Κερατσίνι θα έκανε ο χρυσαυγίτης, αυτό θα ήταν το όφελος της Χρυσής Αυγής από τη δολοφονία Φύσσα».
Τα άλλοθι
Στη συνέχεια η Χρύσα Παπαδοπούλου αναφέρθηκε ξεχωριστά σε καθέναν από τους κατηγορουμένους για τη δολοφονία και παρατήρησε τις αντιφάσεις στις απολογίες τους, κατέδειξε τους ψευδείς ισχυρισμούς τους, κατέρριψε τα άλλοθί τους μέσα από το υλικό της δικογραφίας, ξεγύμνωσε τα ψέματά τους αντιπαραβάλλοντας τις καταγραφείσες τηλεφωνικές επικοινωνίες και τεκμηρίωσε πώς κατέληξαν με τους όψιμους ισχυρισμούς τους να αδειάσουν τη δική τους υπερασπιστική γραμμή για να καλύψουν την ηγεσία.
«Δεκαεπτά κατηγορούμενοι για συνέργεια σε ανθρωποκτονία αρνούνται οποιαδήποτε συμμετοχή. Ισχυρίζονται ότι είναι αθώοι και δεν έχουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους κινήσει γη και ουρανό να μάθουν ποιοι επιτέθηκαν στον Παύλο και τους φίλους του αλλά γλίτωσαν και κατηγορούνται οι ίδιοι δήθεν αδίκως. Μηρυκάζουν τις θεωρίες για πολιτική σκευωρία. Σαν πιστοί στρατιώτες ακολούθησαν τη γραμμή του πυρηνάρχη τους ενάντια σε κάθε λογική αλληλουχία, ενάντια στα στοιχεία της δικογραφίας, για να έρθει μετά ο αρχηγός τους στην απολογία του να θυσιάσει τους στρατιώτες του και να αδειάσει πανηγυρικά τους ισχυρισμούς τους», κατέληξε η δικηγόρος.
Χρ. Παπαδοπούλου, Κ. Σκαρμέας: Ατράνταχτα τα πειστήρια ενοχής των ναζιστών
(Κείμενο: Γιώτα Τεσση, ΕφΣυν, 10/1/2020)
«Η πολιτική αγωγή ζητάει την καταδίκη των κατηγορουμένων, όχι γιατί αυτό απαιτεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα, ούτε γιατί η αθώωσή τους θα σημάνει την επανεμφάνιση των ταγμάτων εφόδου στους δρόμους, ανοίγοντας έναν νέο κύκλο βίας και ναζιστικής τρομοκρατίας, νομιμοποιημένα πλέον και με τη βούλα της ελληνικής Δικαιοσύνης. Ζητάμε την καταδίκη των κατηγορουμένων γιατί με τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν ενώπιόν σας τα τελευταία τεσσεράμισι χρόνια έχετε στα χέρια ό,τι χρειάζεται και πολλά περισσότερα για να αποφανθείτε ότι έχει αποδειχθεί η κατηγορία της ένταξης και διεύθυνσης οργάνωσης από το τελευταίο μέλος μέχρι τον Αρχηγό της Χρυσής Αυγής. Μην αποστρέψετε το βλέμμα σας από τα στοιχεία. Οπως ανέφερε και ο κ. Αλιβιζάτος, τώρα είναι η ώρα των δικαστών και όχι γενικά και απρόσωπα των δικαστών, τώρα είναι η ώρα της σύνθεσης του Α’ Τριμελούς Εφετείου Αθηνών για Κακουργήματα να απονείμει δικαιοσύνη. Δικαιοσύνη όχι μόνο για λογαριασμό των θυμάτων και των οικογενειών τους, αλλά και για λογαριασμό ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας και εν ονόματι της Δημοκρατίας».
Στη διήμερη τοποθέτησή της, διάρκειας περίπου επτά ωρών, σταχυολόγησε όλα τα στοιχεία που είτε αναδείχθηκαν ενώπιον του ακροατηρίου είτε περιλαμβάνονται στην ογκωδέστατη δικογραφία και τα αντιπαρέβαλε, αδειάζοντας τους ισχυρισμούς των κατηγορούμενων χρυσαυγιτών και αποδομώντας τα επιχειρήματα της εισαγγελικής πρότασης.
Χωρίς να υψώσει σε κανένα σημείο της αγόρευσής της τον τόνο της φωνής της, απλά και ανεπιτήδευτα έθετε το ένα ερώτημα μετά το άλλο και το απαντούσε τεκμηριωμένα, μην αφήνοντας αμφισβητήσιμο κανένα σημείο που στοιχειοθετεί την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης: τη σχέση των μελών με την ηγεσία, τη στρατιωτική εκπαίδευση, την ιδεολογική κατήχηση, την ύπαρξη συστήματος λειτουργίας με θέσπιση ιεραρχικών δομών, κατανομή αρμοδιοτήτων και συντονισμένη δράση μελών, τις οδηγίες της κεντρικής διοίκησης για ομοιόμορφη ενδυμασία των ταγμάτων εφόδου, τις βίαιες ενέργειες που τελούνταν κατ’ εφαρμογή των καταστατικών αρχών και σκοπών της οργάνωσης, τις ανακοινώσεις διάψευσης και τις επιχειρήσεις συγκάλυψης, τις παλινωδίες της υπεράσπισης για το αν είχε μέλη μια οργάνωση που παρίστανε το κόμμα, την ανάληψη της πολιτικής ευθύνης από τον Αρχηγό με σκοπό να διατηρήσει την ομερτά των κατηγορουμένων και να ικανοποιήσει τον σκληρό πυρήνα των μελών του, την ψευδή αναφορά της εισαγγελέως στο κρυφό καταστατικό της οργάνωσης.
Μέσα σε λίγα λεπτά ο επίλογος της αγόρευσης της Χρύσας Παπαδοπούλου μαζί και η φωτογραφία της με τη μητέρα του Παύλου έκαναν τον γύρο του Διαδικτύου. Το ίδιο και η φωτογραφία της εισαγγελέως να αποστρέφει το πρόσωπό της από τον φωτογραφικό φακό.
Κ. Σκαρμέας: «Ο Μιχαλολιάκος δεν είναι καθόλου ανόητος»
EUROKINISSI / ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ.
Παραθέτοντας νομικά επιχειρήματα ο Κώστας Σκαρμέας -συνήγορος των Αιγύπτιων αλιεργατών που δέχτηκαν δολοφονική επίθεση τάγματος εφόδου στο Πέραμα το 2012- έκανε ξεκάθαρο από το πρώτο σκέλος της αγόρευσής του ότι δεν πρόκειται να αφήσει μετέωρους τους ισχυρισμούς που υιοθέτησε η εισαγγελική πρόταση. Και όταν έφτασε στο κυριότερο επιχείρημα με το οποίο η εισαγγελέας πρότεινε τη μετατροπή της κατηγορίας σε βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη, ότι δηλαδή «αν είχαν ανθρωποκτόνο σκοπό οι δράστες, θα τον είχαν υλοποιήσει», εξήγησε αυτό που ούτως ή άλλως δεν στέκει στην κοινή λογική.
«Αν γίνει δεκτή νομικά αυτή η φράση, καταργείται στην ουσία από το Ποινικό Δίκαιο η απόπειρα ανθρωποκτονίας καθώς μόνο ο θάνατος του παθόντος θα μπορεί να είναι απόδειξη του ανθρωποκτόνου δόλου. Σημαίνει ότι έκανε λάθος ο Αρειος Πάγος στην απόφαση για τον Δ. Κουσουρή, που δέχτηκε την απόπειρα ανθρωποκτονίας για ακριβώς ίδια επίθεση με ξύλα και χτυπήματα στο κεφάλι, όπου επίσης οι δράστες φεύγουν μόνοι τους από το σημείο της επίθεσης. Σημαίνει ότι έκαναν λάθος το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο και το Μεικτό Ορκωτό Εφετείο Αθηνών στην απόφαση για την επίθεση στο στέκι “Αντίπνοια”, όπου οι χρυσαυγίτες Σιατούνης και Στράτος μαχαιρώνουν τον Μηλιαράκη και αποχωρούν και πάλι μόνοι τους», ανέφερε κατηγορηματικά ο Κ. Σκαρμέας και συνέχισε απαριθμώντας τα αντικειμενικά στοιχεία που, κατά τη νομολογία, αποδεικνύουν την ανθρωποκτόνο πρόθεση των δραστών εναντίον του Αμπουζίντ Εμπάρακ:
1. το είδος του μέσου που χρησιμοποιήθηκε (γροθιές, κλοτσιές, σίδερα και ξύλα)
2. ο αριθμός των πληγμάτων (πενήντα έως εκατό χτυπήματα από τουλάχιστον δεκαπέντε άτομα)
3. το μέρος του σώματος που επλήγη (κεφάλι και πνεύμονας)
4. οι συνθήκες υπό τις οποίες έλαβε χώρα η πράξη (νύχτα, ξαπλωμένος και κοιμώμενος, δηλαδή χωρίς καμία δυνατότητα άμυνας ή φυγής)
5. ο αριθμός των δραστών (δεκαπέντε εναντίον ενός)
6. η μεταγενέστερη συμπεριφορά των δραστών (έφυγαν μόνο όταν τον άφησαν αιμόφυρτο και λιπόθυμο θεωρώντας ότι έχει πεθάνει).
«Κι αυτός είναι και ο λόγος της φυγής τους από την ταράτσα, ότι δηλαδή θεώρησαν νεκρό τον Αμπουζίντ Εμπάρακ, και όχι επειδή υπαναχώρησαν με τη θέλησή τους και ήθελαν απλώς να τον τραυματίσουν, όπως ανέφερε η εισαγγελική πρόταση», παρατήρησε ο δικηγόρος και σχολίασε: «Αν δεν ανέβαιναν άμεσα στην ταράτσα ο Αχμεντ και ο Σάαντ και αν το ασθενοφόρο δεν ερχόταν επίσης άμεσα, ο Αμπουζίντ θα ήταν τώρα νεκρός και θα δεχόμασταν… μάλλον αναγκαστικά τότε τον ανθρωποκτόνο δόλο».
Σχετικά με τη σχέση της συγκεκριμένης επίθεσης με τη Χρυσή Αυγή, ο Κ. Σκαρμέας αναφέρθηκε αφ’ ενός στα αντικειμενικά δεδομένα που επιβεβαιώνουν ότι οι πέντε κατηγορούμενοι έδρασαν σύμφωνα με το modus operandi της οργάνωσης του Μιχαλολιάκου και αφ’ ετέρου στα στοιχεία που αποδεικνύουν την οργανική σχέση τους με τη Χρυσή Αυγή, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση εκείνη του Αν. Πανταζή (ή «Τασάρα», όπως τον αποκαλούσε ο περιφερειάρχης του Ι. Λαγός), δηλαδή του επικεφαλής της Τοπικής Οργάνωσης της Χρυσής Αυγής στο Πέραμα, που ήταν και ο επικεφαλής στις επιθέσεις κατά των Αιγύπτιων αλιεργατών και των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ.
Κάνει πως δεν ξέρει
«Εχει δίκιο ο κατηγορούμενος Μιχαλολιάκος, ανόητος δεν είναι καθόλου. Και γι’ αυτό κάνει μέχρι και σήμερα ότι δεν ξέρει τον Πανταζή και λέει ότι δεν είναι καν χρυσαυγίτης ο Πανταζής, ο οποίος βάσει των δεκάδων στοιχείων ήταν ο οργανωτής της Χ.Α. σε όλο το Πέραμα κάτω από τον Λαγό και αυτός που κανόνιζε προσωπικά για τον Μιχαλολιάκο την ομιλία του στο Δημαρχείο Περάματος. Εχουμε δει φωτογραφίες στον σκληρό δίσκο του Πατέλη από αυτή την εκδήλωση όπου παρευρίσκονται μαζί ο Πανταζής και ο Μιχαλολιάκος. Και μόνο από αυτές τις τεράστιες αντιφάσεις και παλινωδίες μεταξύ των κατηγορούμενων διευθυντών της εγκληματικής οργάνωσης καταλαβαίνουμε μέχρι πόσο ψηλά έφτανε η οργάνωση και η συγκάλυψη των επιθέσεων», σχολίασε με έμφαση ο δικηγόρος.
Χαρακτηριστικό ήταν το σημείο στο οποίο ο Κ. Σκαρμέας «άδειασε» την εισαγγελέα λέγοντας ότι «περιμέναμε να ακούσουμε τουλάχιστον μία αναφορά στο αναγνωστέο 168», ήτοι στην ομιλία του Λαγού στο Πέραμα την παραμονή της επίθεσης, «λίγες δεκάδες μέτρα μακριά απ’ το σπίτι των Αιγυπτίων, όταν έλεγε ότι οι Αιγύπτιοι ψαράδες από δω και πέρα θα δίνουν λογαριασμό στη Χρυσή Αυγή». Αλλά η προαναγγελία της επίθεσης από τον περιφερειάρχη Λαγό δεν χώρεσε στην εισαγγελική πρόταση.
● Η δίκη θα συνεχιστεί την Τρίτη 14 Ιανουαρίου στο Εφετείο Αθηνών με την ολοκλήρωση της αγόρευσης του Κώστα Σκαρμέα και την έναρξη της αγόρευσης του Θανάση Καμπαγιάννη.
Αγορεύσεις Κ. Σκαρμέας, Θ. Καμπαγιάννης: Γερά θεμέλια στο κατηγορητήριο
(Κείμενο: Γιώτα Τέσση, ΕφΣυν, 15/1/2020)
Εχοντας συνεχή παρουσία στα έδρανα της πολιτικής αγωγής τα τελευταία πέντε χρόνια, βαθιά γνώση της δικογραφίας και εξαντλητική ενασχόληση με τα αποδεικτικά στοιχεία, οι συνήγοροι των Αιγύπτιων αλιεργατών δεν αφήνουν ασχολίαστο κανένα επιχείρημα της σαθρής εισαγγελικής πρότασης και τεκμηριώνουν όσα αποδίδει το παραπεμπτικό βούλευμα στην εγκληματική οργάνωση του Μιχαλολιάκου.
Κώστας Σκαρμέας: «Ολοι ένοχοι όπως κατηγορούνται»
Την ενοχή των κατηγορουμένων ζήτησε ο συνήγορος πολιτικής αγωγής των Αιγύπτιων αλιεργατών, Κώστας Σκαρμέας, από την έδρα του Α’ Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών που δικάζει τη Χρυσή Αυγή «στην πρώτη δίκη ναζιστικού κόμματος στην Ευρώπη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τις δίκες της Νυρεμβέργης».
Στηριζόμενος στα στοιχεία του παρελθόντος, σ’ αυτά που τα τελευταία πέντε χρόνια εξετάστηκαν ενδελεχώς κατά την ακροαματική διαδικασία, ο δικηγόρος εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι αν οι δικαστές κάνουν δεκτούς τους ισχυρισμούς της υπεράσπισης, όπως έκανε η εισαγγελέας προτείνοντας την απαλλαγή τους, «θα σημαίνει ότι την επόμενη μέρα της δίκης, αθώοι πια, θα συνεχίσουν να κάνουν τα ίδια και το αίμα του Παύλου Φύσσα θα είναι η αρχή της δράσης της Χρυσής Αυγής, όχι το τέλος όπως έγινε το 2013 με τις διώξεις».
Με ακριβολογία και σαφήνεια ο δικηγόρος κατέρριψε τους ισχυρισμούς των χρυσαυγιτών και ανέδειξε τη σαθρή επιχειρηματολογία πάνω στην οποία στηρίχθηκε η εισαγγελική πρόταση.
«Είμαστε θύματα πολιτικής δίωξης που ενορχηστρώθηκε από τον Αντ. Σαμαρά», είπε απολογούμενος ο Μιχαλολιάκος και του απάντησε ο Κώστας Σκαρμέας: «Αν ίσχυαν αυτές οι θεωρίες συνωμοσίας, γιατί δεν έγιναν σε κανένα άλλο κόμμα; Επειδή η Χρυσή Αυγή διώκεται για πράξεις που κανένα άλλο κόμμα δεν έκανε. Αν μπορούν οι κατηγορούμενοι ας απαντήσουν στα στοιχεία με στοιχεία: Κατασκεύασε ο Αντώνης Σαμαράς τα τηλεφωνήματα το βράδυ της δολοφονίας Φύσσα; Φύτεψε ο Νίκος Δένδιας το δρεπάνι στην Τοπική Περάματος του ΠΑΜΕ; Εβαλε ο αντεισαγγελέας Ντογιάκος τον Αν. Πανταζή να επιτεθεί στους Αιγύπτιους;».
«Αν δεν είχαμε εκλεγεί βουλευτές το 2012, δεν θα ήμασταν κατηγορούμενοι», υποστήριξε ο Στάθης Μπούκουρας. «Και πάλι κατηγορούμενοι θα ήταν εφόσον υπάρχουν στοιχεία εις βάρος τους, όπως είναι κατηγορούμενος ο Ν. Αποστόλου χωρίς να είναι βουλευτής. Αν εννοούν ότι έπρεπε να είναι κατηγορούμενοι και άλλα μέλη της Χρυσής Αυγής που δεν είναι βουλευτές, εμείς συμφωνούμε μαζί τους. Από τη διαδικασία έχουν προκύψει στοιχεία για πολλά παραπάνω άτομα, πέρα από τους 68 που κάθισαν στο εδώλιο» αντέτεινε ο συνήγορος.
«Το κόμμα δεν έχει καμία σχέση με εγκληματική πράξη, ακόμα κι αν αποδοθεί σε μέλος, οπαδό ή βουλευτή», κατέθεσε απολογούμενος ο Ηλίας Κασιδιάρης και ο συνήγορος των Αιγυπτίων αναρωτήθηκε: «Ποιον εννοεί ο Κασιδιάρης όταν λέει κόμμα; Εννοεί το σήμα της Χρυσής Αυγής; Τα γραφεία; Τον υπάλληλο της Μεσογείων Γ. Πατέλη; Οχι βέβαια, είναι μια προσπάθεια να σωθεί ο Αρχηγός και ο φυσικά ίδιος ο Κασιδιάρης. Γιατί Χρυσή Αυγή είναι πρώτα και πάνω απ’ όλα ο Μιχαλολιάκος και αυτό δεν το αμφισβητεί ούτε η υπεράσπιση. Δεν είναι ο δράστης Χρυσή Αυγή, η Χρυσή Αυγή είναι ο δράστης».
Σε άλλο σημείο της αγόρευσής του, αναφερόμενος στην αμετάκλητη καταδικαστική απόφαση για την επίθεση στο στέκι «Αντίπνοια», όπου μπαίνοντας οι δράστες είπαν «έχετε τα χαιρετίσματα της Χρυσής Αυγής», και σχολιάζοντας τον ισχυρισμό της εισαγγελέως ότι «δεν είπαν έχετε τα χαιρετίσματα κάποιου βουλευτή συγκεκριμένα», ο Κώστας Σκαρμέας τόνισε: «Επρεπε δηλαδή οι δράστες να πουν “έχετε τα χαιρετίσματα της Χρυσής Αυγής και του Ηλία Κασιδιάρη προσωπικά” για να θεωρηθεί ότι δρουν εντός των στόχων της οργάνωσης; Η δικαστική απόφαση μιλάει ξεκάθαρα για επίθεση “στο πλαίσιο δράσης της Χ.Α.”. Εχετε δει άλλες δικαστικές αποφάσεις να λένε “ο Τσοχατζόπουλος έδρασε στο πλαίσιο δράσης του ΠΑΣΟΚ”;»
Ο συνήγορος δεν περιορίστηκε να αποδομήσει τους ισχυρισμούς των χρυσαυγιτών· αναφέρθηκε διεξοδικά στην επιχειρησιακή δράση της οργάνωσης και στη διαρκή εγκληματική δράση της, στις εγκυκλίους και στα έγγραφα της Κεντρικής Διοίκησης που αποδεικνύουν ότι δεν ήταν προαιρετική η στρατιωτική ενδυμασία και εκπαίδευση, ούτε αστειότητες η υπακοή στην πειθαρχία και ιεραρχία και ανέπτυξε τους τρεις βασικούς πυλώνες του κεντρικού σχεδιασμού της οργάνωσης: α) η φυσική παρουσία πυρηναρχών και βουλευτών σε επιθέσεις και εκπαιδεύσεις, β) η γνώση, έγκριση και συγκάλυψη των επιθέσεων και γ) οι διακηρύξεις στελεχών που δείχνουν τη γραμμή και το πλαίσιο εντολών της ηγεσίας.
Ολοκληρώνοντας τη διήμερη αγόρευσή του ο Κ. Σκαρμέας απευθύνθηκε στους δικαστές λέγοντας: «Συγκεντρώθηκαν μπροστά σας τα περισσότερα αποδεικτικά μέσα που είχε οποιοδήποτε δικαστήριο στην Ελλάδα για το αδίκημα του 187. Ευελπιστούμε ότι θα τα λάβετε σοβαρά υπόψη σας και η απόφασή σας θα είναι μία, ομόφωνη και συνεπής με τα στοιχεία αυτά: Ολοι ένοχοι όπως κατηγορούνται».
Θανάσης Καμπαγιάννης: «Σκοπός της εισαγγελέως να δικαιώσει την υπεράσπιση»
Από την αγόρευση του Συνήγορου Πολιτικής Αγωγής, Θανάση Καμπαγιάννη, στη δίκη της Χρυσής Αυγής / EUROKINISSI/ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ
«Η αποδεικτική διαδικασία ήταν μακρά αλλά απαραίτητη προκειμένου το δικαστήριο να αποκτήσει πλήρη εικόνα του αποδεικτικού υλικού και να συνεκδικάσει τρία σημαντικά κακουργήματα και το αδίκημα της εγκληματικής οργάνωσης», ξεκίνησε την αγόρευσή του ο Θανάσης Καμπαγιάννης και μέσα σε μόλις μία ώρα έδωσε το στίγμα μιας τοποθέτησης άριστα καταρτισμένης νομικά.
Αναφερόμενος στη φράση της εισαγγελέως ότι «μεμονωμένα περιστατικά τελέστηκαν από μέλη της Χρυσής Αυγής για τα οποία ουδεμία ευθύνη φέρει η ηγεσία της», ο συνήγορος των Αιγύπτιων αλιεργατών σημείωσε ότι η εισαγγελική πρόταση επιθυμεί να μας γυρίσει στο παρελθόν, όταν «η θεωρία του μεμονωμένου περιστατικού ακολουθούσε τη στάση της έννομης τάξης επί δεκαετίες» και η οργάνωση του Μιχαλολιάκου απολάμβανε την πολύχρονη εγκληματική δράση και την πολύχρονη θεσμική ασυλία της, αλλά ξεκαθάρισε: «Δεν υπάρχει επιστροφή. Κι αυτό γιατί έχει μεσολαβήσει αυτή εδώ η δίκη. Θα είναι τέτοια η νομιμοποίηση που θα αντλήσει η ναζιστική εγκληματική οργάνωση αν η Δικαιοσύνη λειτουργήσει ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ για την εγκληματική της δράση, που η ναζιστική οργάνωση θα γίνει κράτος και το κράτος θα γίνει ο υπάλληλος».
Σύμφωνα με τον πολύπειρο δικηγόρο, η εισαγγελέας όχι μόνο «δεν τοποθετήθηκε επί του πυρήνα του κατηγορητηρίου, του επιχειρησιακού μηχανισμού τέλεσης των αξιόποινων πράξεων, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι συστηματικά, σε σκέψεις και συλλογισμούς της, παραχάρασσε το αποδεικτικό υλικό με αποκλειστικό σκοπό να δικαιώσει τους ισχυρισμούς της υπεράσπισης». Ετσι, «όχι μόνο δεν διαφώτισε, αλλά ενεργητικά συσκότισε και διέστρεψε το αποδεικτικό υλικό».
Σχετικά με το άρθρο 187 διευκρίνισε ότι η οργάνωση είναι ποινικοποιημένη πριν τελέσει κακουργήματα, «άρα δεν είναι δυνατόν μεθοδολογικά να διερευνήσει κανείς την ύπαρξή της από τα τελεσθέντα κακουργήματα και μάλιστα με την ύπαρξη εντολής», όπως έκανε η εισαγγελέας ρωτώντας αν δόθηκε εντολή για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
«Η οργάνωση του 187 είναι μια οργάνωση εγκληματογόνος εστία για την έννομη τάξη και για πλήθος εννόμων αγαθών και μόνο με την ύπαρξή της, πριν δηλαδή τελέσει τα κακουργήματα τα οποία σκοπεύει», επανέλαβε με έμφαση ο Θανάσης Καμπαγιάννης και έφερε ως παράδειγμα το βίντεο στο οποίο ο πυρηνάρχης της Νίκαιας Γ. Πατέλης λέει «ό,τι κινείται σφάζεται»: «Αν μας ρωτήσει ένας πρωτοετής φοιτητής Νομικής “τι ποινικοποιεί το άρθρο 187”, η απάντηση είναι να του δείξουμε το βίντεο Πατέλη. Είναι ακριβώς αυτό: μια ομάδα έτοιμη, οπλισμένη, με κακουργηματικό σκοπό που προκύπτει από την οργάνωσή της, τον οπλισμό της, τον διακηρυγμένο στόχο της, που όμως δεν κινείται παρά μόνο αν λάβει το ΟΚ της ηγεσίας της. Είναι παντελώς αδιάφορο αν πήγε η ομάδα στην Παναγίτσα εκείνο το καλοκαίρι και σφάξανε μετανάστες. Το σημαντικό είναι η ύπαρξη αυτής της ομάδας, η ένταξη των μελών σε αυτήν, η υποταγή της βούλησής τους, ο επιμερισμός των ρόλων, η επιδίωξη τέλεσης κακουργηματικών πράξεων που δεν χρειάζεται να συγκεκριμενοποιούνται».
Για τη συγκρότηση της Χρυσής Αυγής ως εθνικοσοσιαλιστικής οργάνωσης ο δικηγόρος περιέγραψε την πορεία της μέσα στον χρόνο, όπως έχει αποτυπωθεί σε έγγραφα, περιοδικά, διακηρύξεις, φωτογραφίες, ομιλίες του Μιχαλολιάκου, και έκανε ιδιαίτερη αναφορά στον ισχυρισμό της υπεράσπισης ότι το δεύτερο συνέδριο της Χρυσής Αυγής, το 1992, σηματοδοτεί την έναρξη της πολιτικής περιόδου της, επισημαίνοντας «την παγκόσμια πρωτοτυπία αναφοράς στο δεύτερο συνέδριο εν απουσία οποιασδήποτε αναφοράς στο πρώτο».
Για την περίοδο πριν από το 1992, όπως προέκυψε από την ακροαματική διαδικασία, η Χρυσή Αυγή λειτουργούσε με βάση το καταστατικό που έχει προσκομίσει ο δημοσιογράφος της «Εφ.Συν.» Δημήτρης Ψαρράς, το περιεχόμενο του οποίου, σύμφωνα με τον δικηγόρο, είναι σημαντικό γιατί αποδεικνύει: α) τη διπλή δομή (μία πολιτική και μία στρατιωτική, με κοινή ιεραρχία) και β) την Αρχή του Αρχηγού, ο οποίος δεν εκλέγεται και για να αντικατασταθεί χρειάζεται ομόφωνη απόφαση του Κεντρικού Συμβουλίου, του οποίου τα 4 από τα 7 μέλη διορίζει ο ίδιος. Δηλαδή είναι ισόβιος. «Ο Μιχαλολιάκος ποτέ δεν εξελέγη (το 1983 υπέγραψε ως Αρχηγός) και ποτέ δεν τέθηκε ζήτημα αντικατάστασής του σε ψηφοφορία. Είναι ο απόλυτος κυρίαρχος της Χρυσής Αυγής και τίποτα δεν γίνεται αν ο ίδιος δεν το αποφασίσει», συμπέρανε ο Θ. Καμπαγιάννης.
Η διαρκής εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής
Παραθέτοντας τις καταδικαστικές αποφάσεις για μέλη της Χρυσής Αυγής και τις καταθέσεις μαρτύρων, ο Κ. Σκαρμέας τεκμηρίωσε τη διαχρονικότητα των εγκλημάτων της οργάνωσης του Μιχαλολιάκου.
1996 – καταδίκη των τότε υψηλόβαθμων στελεχών της Χρυσής Αυγής Ζαφειρόπουλου και Κουσουμβρή για επίθεση σε μέλη της Εργατικής Αλληλεγγύης
1998 – καταδίκη του Αντώνη Ανδρουτσόπουλου ή Περίανδρου, πρώην υπαρχηγού του Μιχαλολιάκου, για τη δολοφονική επίθεση στον φοιτητή Δημ. Κουσουρή
2002 – καταδίκη των χρυσαυγιτών Μαγκώτσου και Κουσουμβρή για επίθεση με θύμα που φορούσε παλαιστινιακή μαντίλα
2008 – κατάθεση Γιώργου Μηλιαράκη, θύματος κατά την επίθεση στο στέκι «Αντίπνοια»: «Ο πρώτος που μπήκε λέει “έχετε τα χαιρετίσματα της Χρυσής Αυγής”». Οι χρυσαυγίτες δράστες Β. Σιατούνης και Αθ. Στράτος έχουν καταδικαστεί αμετάκλητα
2010 – κατάθεση Ναΐμ Ελγαντούρ για τον εμπρησμό τζαμιού στην πλατεία Αττικής: «Χρυσαυγίτες με επικεφαλής τη Σκορδέλη πήγαν να κάψουν ζωντανά 40 άτομα από το Μπανγκλαντές»
2011 – καταδίκη της Θέμιδος Σκορδέλη ως επικεφαλής χρυσαυγιτών για μαχαίρωμα Αφγανού στον Αγιο Παντελεήμονα
2012 – κατάθεση Γιάννη Καρδαρά, μέλους του ΣΥΡΙΖΑ, για επίθεση έξω από τα γραφεία της Χ.Α. στον Πειραιά. «Κατέβηκαν από τις μηχανές και έλεγαν “κομμούνια, θα πεθάνετε, ήρθε η ώρα σας”»
2012 – λαϊκή αγορά Μεσολογγίου, κατάθεση Ανδρομάχης Παπαζήση: «Κλοτσούσαν και βρίζανε, ομοιόμορφα ντυμένοι, με τα διακριτικά της Χ.Α. στις μπλούζες τους»
Σεπτέμβριος 2012 – κατάθεση Αικατερίνης Θωίδου: «Ημουν παρούσα στην επίθεση στην Αντιναζιστική Πρωτοβουλία Πειραιά με ξύλα από τον Αποστόλου, τον Σαλούφα και άλλους χρυσαυγίτες». Για την επίθεση έχουν καταδικαστεί οι Σαλούφας και Αποστόλου
2013 – κατάθεση Γ. Καμίνη για την επίθεση από τον Γ. Γερμενή: «Ομάδα χρυσαυγιτών με κράνη και ρόπαλα θέλανε να μπούνε στον Κόμβο Αλληλεγγύης. Δεν ήρθε μόνος του ένας Γερμενής σε παραφορά να μου επιτεθεί»
Ιούλιος 2013 – επίθεση στο «Συνεργείο» στην Ηλιούπολη, για την οποία έχουν καταδικαστεί ως ηθικοί αυτουργοί οι Ι. Λαγός και Ν. Μίχος και ως φυσικοί αυτουργοί πέντε μέλη της οργάνωσης
Αύγουστος 2013 – κατάθεση φοιτητή Αντίοχου για την επίθεση που δέχτηκε έξω από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής στην Πάτρα: «Αρχισαν να με χτυπάνε τρία άτομα με μπουνιές και κλοτσιές, ο ένας είχε μπλούζα της Χρυσής Αυγής. Μόλις σταμάτησαν, είπε ένας “εδώ κάνουν κουμάντο οι ναζί”»
Σεπτέμβριος 2013 – μέσα σε δώδεκα μέρες σημειώθηκαν η επίθεση τάγματος εφόδου στον Μελιγαλά, η δολοφονική επίθεση κατά των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ και η δολοφονία του Παύλου Φύσσα
Αγόρευση Θ. Καμπαγιάννης:Τεκμηρίωσε όλες τις κατηγορίες
(Κείμενο: Γιώτα Τέσση, ΕφΣυν, 16/1/2020)
Το υλικό της ογκωδέστατης δικογραφίας, οι καταθέσεις περισσότερων από 200 μαρτύρων κατηγορητηρίου και υπεράσπισης, οι απολογίες 68 κατηγορουμένων και η εισαγγελική πρόταση χωράνε σε μια αγόρευση: του συνηγόρου Πολιτικής Αγωγής Θανάση Καμπαγιάννη, που αξιοποιεί με επιμέλεια το παραμικρό στοιχείο και τεκμηριώνει γιατί η καταδικαστική απόφαση είναι μονόδρομος για τους δικαστές.
Ο δικηγόρος εκπροσωπεί τους Αιγύπτιους αλιεργάτες, που στις 12 Ιουνίου 2012 δέχτηκαν δολοφονική επίθεση από τάγμα εφόδου της Χρυσής Αυγής, την ώρα που κοιμόντουσαν στο σπίτι τους στο Πέραμα. Η εισαγγελέας δέχτηκε ότι οι δράστες είναι χρυσαυγίτες, αλλά πρότεινε η κατηγορία της απόπειρας ανθρωποκτονίας να μετατραπεί σε βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη, υποστηρίζοντας ότι «αν πράγματι είχαν ανθρωποκτόνο σκοπό, θα τον είχαν υλοποιήσει, καθόσον είχαν όλο το χρονικό περιθώριο και δεν θα αποχωρούσαν από τον τόπο της επίθεσης εγκαταλείποντας αιμόφυρτο τον παθόντα τη στιγμή που τον άκουγαν να καλεί σε βοήθεια»…
«Φανταστείτε ένα σκυλί που πέφτουν πάνω του 10-15 άτομα με λοστάρια σιδερένια και ξύλινα και του χτυπάνε το κεφάλι, την ώρα που κοιμάται. Θα είχαμε καμία αμφιβολία ότι θέλουν να το σκοτώσουν; Και μήπως θα άλλαζε τίποτα στην εκτίμησή μας αν φεύγοντας οι δράστες είχαν ακούσει το ζωντανό να ξεσπάει σε λυγμούς;», ήταν το μόνο σχόλιο που έκανε ο Θ. Καμπαγιάννης για το πρωτότυπο σκεπτικό της εισαγγελικής πρότασης και επέλεξε να επιχειρηματολογήσει επί της ουσίας. Αναφέρθηκε λοιπόν εξονυχιστικά:
● στην προαναγγελία της επίθεσης από τον τότε βουλευτή και περιφερειάρχη Πειραιά Ι. Λαγό
● στη στοχοποίηση των θυμάτων, όπως αποδεικνύεται από δημοσιεύματα της περιόδου
● στην οργανική σχέση των δραστών με τη Χρυσή Αυγή μέσα από έγγραφα, φωτογραφίες, ομιλίες και πληθώρα ντοκουμέντων
● στο κοινό modus operandi με δεκάδες άλλες επιθέσεις της οργάνωσης, για τις οποίες υπάρχουν καταδικαστικές αποφάσεις
● στις καταθέσεις θυμάτων, περίοικων και αστυνομικών και στις εκθέσεις των ιατροδικαστών
● στις αντιφάσεις και τους ισχυρισμούς των κατηγορούμενων
● στην αντίδραση και τις παλινωδίες της ηγεσίας, που αρνήθηκε τους δράστες αλλά δεν τους διέγραψε από τη Χ.Α.
● στο ρατσιστικό κίνητρο του εγκλήματος και στο πώς αυτό αποδεικνύεται.
Για τα τάγματα εφόδου
Για να γίνει αντιληπτή η χειρουργική ακρίβεια με την οποία ο Θ. Καμπαγιάννης αντιμετώπισε τα στοιχεία, αρκεί η αναφορά του στον δικηγόρο Μιλτιάδη Νικολαΐδη, που εμφανίστηκε στη ΓΑΔΑ το βράδυ της επίθεσης, προς υπεράσπιση των συλληφθέντων δραστών. «Δικηγόρος του κατηγορούμενου Ι. Λαγού στο αυτόφωρό του το 2011 για την οπλοφορία, δικηγόρος του χρυσαυγίτη Ηλία Κολιόπουλου που καταδικάστηκε για το σπάσιμο μαγαζιού αλλοδαπού στο πογκρόμ του 2011, δικηγόρος των καταδικασθέντων χρυσαυγιτών Σιατούνη και Στράτου για την επίθεση στο στέκι Αντίπνοια. Προκύπτει, λοιπόν, το ερώτημα: Γιατί να ενδιαφέρεται η Χρυσή Αυγή να στείλει δικηγόρο για κάποιους που μεμονωμένα και αυτοτελώς πήγαν και παραλίγο να σκοτώσουν στο ξύλο έναν άνθρωπο που κοιμόταν;», έθεσε το ερώτημα, αποδεικνύοντας την ενδελεχή ενασχόλησή του με κάθε λεπτομέρεια, μαζί και τα ψέματα του Μιχαλολιάκου, όταν έλεγε ότι «δεν ήταν δικοί μας άνθρωποι» οι δράστες.
Εξίσου εξονυχιστικά καταπιάστηκε ο δικηγόρος με τα τάγματα εφόδου της ναζιστικής οργάνωσης, σημειώνοντας ότι «δεν έχει σημασία το σημαίνον», αν θα τα αποκαλούμε ομάδες ασφαλείας/κρούσης ή πολιτοφυλακή ή φάλαγγα, αλλά «το σημαινόμενο», ότι έφερναν εις πέρας την επιχειρησιακή δράση ως πιστή αντιγραφή των ομάδων κρούσης που διατηρούσε το Ναζιστικό Κόμμα της Γερμανίας, «το εγχειρίδιο του οποίου ξεπατίκωσε ο Μιχαλολιάκος».
Ο δικηγόρος ανέγνωσε μία προς μία κάθε αναφορά στις ομάδες ασφαλείας που ακούστηκε εντός του δικαστηρίου, περιέγραψε τις αρμοδιότητές τους, όπως προσδιορίζονται στον Κανονισμό Λειτουργίας, εστίασε στο πλούσιο φωτογραφικό και βιντεοληπτικό υλικό που προέρχεται από τους υπολογιστές των χρυσαυγιτών και στις καταγεγραμμένες συνομιλίες και στα μηνύματά τους και συνέχισε ξεχωριστά με την ομάδα ασφαλείας της Τοπικής Οργάνωσης στη Νίκαια, που σύσσωμη κατηγορείται για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Αλλά τι ισχυρίζεται η Χρυσή Αυγή; Οτι «η ασφάλεια είναι κάποια άτομα εκ των ενόντων που κάθονται στο μπαλκόνι και, αν δουν κάποια απειλή, κλείνουν την πόρτα και καλούν το 100. Και τι χρειάζονται τότε οι στολές παραλλαγής; Οι χωριστοί κατάλογοι; Τα διαβαθμισμένα μηνύματα; Οι ασύρματοι; Τα αλεξίσφαιρα γιλέκα; Οι στρατιωτικές εκπαιδεύσεις; Οι νυχτερινές διαβιώσεις στη Σαλαμίνα; Το έρπινγκ; Τα καπνογόνα για συνθήκες μάχης;», είπε ο Θ. Καμπαγιάννης και εξήγησε ότι «ο μηχανισμός αυτός είναι στη θέση του και πανελλαδικοποιείται ήδη από το 2012», όταν ο Μιχαλολιάκος άνοιγε γραφεία σε όλη τη χώρα και οργανωνόταν μεθοδικά, «και το αξιόποινο είναι η ένταξη και η διεύθυνση αυτού του μηχανισμού».
Η στάση της ηγεσίας
Για να γίνει κατανοητή η σχέση ανάμεσα στις αξιόποινες πράξεις και στην ηγεσία, ο Θ. Καμπαγιάννης ξεκαθάρισε την έννοια του μέλους στη Χρυσή Αυγή που τόσο ταλαιπώρησε την ακροαματική διαδικασία, όταν κάθε κατηγορούμενος έδινε και διαφορετική εκδοχή (άλλος ότι δεν υπάρχουν μέλη αλλά μόνο υποστηρικτές, άλλος ότι μέλη υπήρχαν πριν το 1992, άλλος ότι νιώθει μέλος αλλά δεν γράφτηκε κ.ο.κ.) και σχολίασε ότι μόνο τρεις αποδέχονται την ύπαρξη μελών και έχουν αποχωρήσει και οι τρεις από την οργάνωση (Ν. Μίχος, Χρ. Αλεξόπουλος, Στ. Μπούκουρας).
«Σε τι είδους οργάνωση αντιστοιχεί η άρνηση της ιδιότητας της ύπαρξης του μέλους όταν βρίσκεσαι στους κόλπους της και η παραδοχή της όταν αποχωρείς; Μόνο στη Μαφία ταιριάζει αυτή η περιγραφή», τόνισε και εξήγησε ότι «ο λόγος αυτής της άρνησης είναι γιατί η ηγεσία της Χρυσής Αυγής ξέρει ότι με το ξεκαθάρισμα της ιδιότητας του μέλους είναι δυνατόν να διαγνώσει κανείς με ασφάλεια αν οι εγκληματικές πράξεις τελέστηκαν στα πλαίσια της οργάνωσης, χωρίς να χρειάζεται να ξέρουμε την “εντολή”».
