Στις αρχές του 1970 το Κίνημα Γυναικείας Απελευθέρωσης στην Βρετανία (Women’s Liberation Movement) επεδίωξε να συνδικαλίσει τις νυκτερινές καθαρίστριες. Μία μακρά και εντατική καμπάνια κατέληξε σε δύο απεργίες και σε μία μεγαλύτερη συνειδητότητα στο συνδικαλιστικό κίνημα για αυτό το παραγνωρισμένο τμήμα εργατριών. Παρ’ όλο την δημοσιότητα που δημιουργήθηκε μέσω άρθρων σε εφημερίδες, συναντήσεων και από την παραγωγή δύο ντοκιμαντέρ που εστιάζανε στις καθαρίστριες και στις συνθήκες εργασίας τους, η οργάνωση αποδείχθηκε πολύ δύσκολη. Αυτό οφειλότανε στο οικονομικό και πολιτικό κλίμα των τελών του 1970 και στις συνέπειες των ιδιωτικοποιήσεων οι οποίες συνέβαλλαν στην αύξηση της ανισότητας στον Βρετανική κοινωνία…

To τελευταίο διάστημα, μια πρωτόγνωρη ροή καταγγελιών για σεξουαλική παρενόχληση τζαι άσκηση λεκτικής ή σωματικής βίας στον εργασιακό χώρο αλλά τζαι σε άλλους χώρους κατακλύζει τη δημόσια σφαίρα. Σε πολλές χώρες του κόσμου τα γυναικεία κινήματα ανεβάζουν ξανά τα μανίτζια τζαι αγωνίζουνται για τιμωρία των θυτών, για διαμόρφωση προστατευτικών μηχανισμών υπέρ ατόμων που επιβιώσαν βιασμού, σεξουαλικής παρενόχλησης ή έμφυλης κακοποίησης, τζαι για εδραίωση αντισεξιστικής κουλτούρας. Τούντο κείμενο εν μια προσπάθεια να κάμουμε ξεκάθαρο το διακύβευμα τούντης περιόδου σε σχέση με την έμφυλη βία τζαι τες διασυνδέσεις της με το υπάρχον συστημικό πλέγμα. Παράλληλα εν τζαι μια προσπάθεια, να συμβάλουμε, ως…

Νομοσχέδιο για μεταρρυθμίσεις σχετικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων: Η τελική μορφή του νομοσχεδίου που κατατέθηκε ευτυχώς δεν περιέχει τον παραλογισμό της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας, αλλά δυστυχώς περιέχει κάτι πολύ πιο επικίνδυνο: Την σχετικοποίηση της ίδιας της γονικής μέριμνας. Και φαίνεται ότι αυτό δεν έχει γίνει αντιληπτό ακόμα στις αντιμαχόμενες πλευρές, που εξακολουθούν να ορθώνουν τα πυρά τους γύρω από το θέμα της συνεπιμέλειας, παραβλέποντας ότι απέναντι στο διαπιστωμένο αδιέξοδο της τελευταίας, επιχειρείται ένας νομοθετικός σχεδιασμός πολύ περισσότερο επικίνδυνος, ταξικός και διαλυτικός για τι ανθρώπινες σχέσεις...

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ https://m.popaganda.gr/ Η δικηγόρος Ιωάννα Στεντούμη μίλησε στη Χρύσα Λύκου για την παρενόχληση στον εργασιακό χώρο, για τη σεξουαλική βία και τον βιασμό, για τις κινήσεις που πρέπει να κάνει το θύμα, καθώς και για την κουλτούρα που επικρατεί στους κόλπους της δικαιοσύνης…Οραματίζομαι μια εποχή που δε θα χρειάζεται τα θύματα να έχουν τόσο μεγάλη δύναμη και πείσμα και επιμονή γιατί η αστυνομική έρευνα και η δικαστική διαδικασία θα σέβεται τα δικαιώματά τους εξαρχής - και ακόμα περισσότερο, μια εποχή όπου θα έχουμε σφυρηλατήσει όχι μόνο νομικά αλλά κυρίως κοινωνικά την έννοια της συναίνεσης και του απόλυτου σεβασμού της γενετήσιας επιλογής…

Τα τελευταία χρόνια ζήσαμε μια νέα άνοδο των φεμινιστικών κινημάτων που, σε ορισμένες χώρες, πήραν μαζικό χαρακτήρα και, παράλληλα, είχαμε και μεγαλύτερη συμμετοχή γυναικών, στη βάση και στην ηγεσία, σε πλατιά κινήματα μαζικής διαμαρτυρίας και σε λαϊκές εξεγέρσεις. Από την άποψη αυτήν, δεδομένης της διαφοράς υποδείγματος αυτών των αγώνων σε σχέση με τους προηγούμενους, του τέλους του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ου αιώνα ή των δεκαετιών 1960 και 1970, καθώς και της ανάπτυξής τους ταυτόχρονα με άλλες διαδικασίες μαζικών διεθνών κινητοποιήσεων, θεωρούμε πως αυτό που αναδύεται τώρα είναι ένα νέο κύμα του κινήματος των γυναικών…