25 Νοέμβρη 2021. Διεκδικούμε μέτρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών
Για μια κοινωνία χωρίς γυναικοκτονίες, χωρίς έμφυλη βία. Η φετινή 25 Νοέμβρη, Παγκόσμια μέρα για την εξάλειψη της έμφυλης βίας, έρχεται σε μια συγκυρία που και στη χώρα μας έχουμε έξαρση των γυναικοκτονιών (13 οι καταγεγραμμένες το 2021), αλλά και άνοδο του φεμινιστικού κινήματος. Το ελληνικό metoo, ο αγώνας ενάντια το νομοσχέδιο Τσιάρα, για την αλλαγή του οικογενειακού δικαίου, και το νομοσχέδιο Χατζηδάκη, έδειξαν πως το φεμινιστικό κίνημα είναι εδώ, πιο δυναμικό από ποτέ. Η 25 Νοέμβρη αποκτά αναβαθμισμένο χαρακτήρα, με κέντρο τις γυναικοκτονίες.
Παρά την προσπάθεια των ΜΜΕ και φορέων του κράτους να παρουσιάσουν τις γυναικοκτονίες σαν μεμονωμένα περιστατικά, γνωρίζουμε πολύ καλά πως συστηματικοί λόγοι οδηγούν δεκάδες γυναίκες κάθε χρόνο στον θάνατο, «απλά και μόνο» επειδή ήταν γυναίκες. Η άνιση θέση των γυναικών οδηγεί στο να είναι πιο φθηνό εργατικό δυναμικό, αλλά και να αναλαμβάνουν εξ ολοκλήρου το βάρος της κοινωνικής αναπαραγωγής –δηλαδή της φροντίδας του σπιτιού, των παιδιών, των ηλικιωμένων, χωρίς να χρειάζεται να επιβαρυνθεί το κράτος και οι εργοδότες.
Ειδικά στην περίοδο που διανύουμε οι δομές του κοινωνικού κράτους καταρρέουν και τα βάρη της φροντίδας μετακυλίονται ολοένα και περισσότερο στις πλάτες των γυναικών. Προκειμένου να συντηρείται η αντίληψη ότι οι γυναίκες οφείλουν να μείνουν στο σπίτι και να αναλαμβάνουν αυτό το βάρος, χρησιμοποιούνται τα ιδεολογικά εργαλεία του σεξισμού και του μισογυνισμού.
Με τον τρόπο αυτό τα γυναικεία σώματα αντιμετωπίζονται ως αντικείμενα και κτήματα των αντρών γύρω τους (είτε πρόκειται για συζύγους, πατεράδες, αδερφούς, ακόμα και πρώην ερωτικούς συντρόφους). Είναι, λοιπόν, το ίδιο το σύστημα του εκμηδενίζει την αξία των ζωών των γυναικών και διαμορφώνει εν δυνάμει κακοποιητές, βιαστές, γυναικοκτόνους. Αυτό οδηγεί σε έξαρση της έμφυλης βίας είτε για να εμπεδωθεί η θέση των γυναικών, είτε σαν τιμωρία, σε κάθε προσπάθειά τους να ξεφύγουν από αυτά τα πλαίσια. Οι γυναικοκτονίες είναι η κορφή της πυραμίδας της έμφυλης βίας και έξαρση της βίας σημαίνει και έξαρση των γυναικοκτονιών.
Αναγνωρίζοντας ότι οι γυναικοκτονίες δεν είναι απλά αριθμοί και στατιστική φωνάζουμε «πείτε την με το όνομά της!». Από τη δική μας οπτική κάθε μία και από τις φετινές γυναικοκτονίες αναδεικνύει τις ανεπάρκειες του κράτους στο ζήτημα προστασίας των θυμάτων. Δεκάδες γυναίκες σήμερα θα ζούσαν αν οι αρχές (αστυνομικές και δικαστικές) έπαιρναν στα σοβαρά τις καταγγελίες τους. Δεκάδες γυναίκες θα ήταν σήμερα ζωντανές αν υπήρχε πραγματική τήρηση των ασφαλιστικών μέτρων και άμεση επέμβαση όταν αυτά καταστρατηγούνται. Δεκάδες γυναίκες θα ζούσαν αν υπήρχαν δομές φιλοξενίας και στήριξης των θυμάτων έμφυλης βίας. Δεκάδες γυναίκες σήμερα θα ζούσαν αν υπήρχε άμεση καταδίκη των κακοποιητών.
Ως Συνέλευση 8 Μάρτη δεν αρκούμαστε στις καταγγελίες για τον καθοριστικό ρόλο των ΜΜΕ στην αναπαραγωγή στερεοτύπων και στο ξέπλυμα γυναικοκτόνων, αλλά παλεύουμε ώστε να τεθούν οι φεμινιστικές διεκδικήσεις στο επίκεντρο του δημόσιου λόγου.
Διεκδικούμε εδώ και τώρα:
- Νομική αναγνώριση της γυναικοκτονίας στον Ποινικό Κώδικα
- Κατάργηση του ν. 4800/21 (νόμου Τσιάρα για την τροποποίηση
του οικογενειακού δικαίου) που προωθεί την ενδοοικογενειακή βία
- Άμεση εκδίκαση υποθέσεων έμφυλης βίας (ενδοοικογενειακής ή άλλης) από ειδικά επιμορφωμένες/ους δικαστίνες/δικαστές ώστε να διασφαλίζονται όροι σεβασμού στα θύματα με στόχο να μην αντιμετωπίζονται αυτά ως κατηγορούμενα.
- Οι καταγγελίες που γίνονται στην αστυνομία να παραπέμπονται
άμεσα και υποχρεωτικά σε κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους καθώς οι αστυνομικές αρχές δεν έχουν τις γνώσεις, την κοινωνική ευαισθησία και συχνά ούτε καν τη θέληση να τις διαχειριστούν σωστά και αποτελεσματικά.
- Δημόσιες, δωρεάν, προσβάσιμες σε όλες/ους δομές υποδοχής, όπου θα μπορούν να καταφεύγουν τα θύματα της έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας για να καταγγείλουν σεξιστικές και κακοποιητικές πράξεις σε βάρος τους και να λάβουν ψυχολογική, νομική, πρακτική βοήθεια.
- Το δίκτυο των δομών στήριξης, για να είναι αποτελεσματικό, πρέπει να έχει αδιάλειπτη λειτουργία, κατάλληλο και μόνιμο προσωπικό, πόρους που θα εξασφαλίζουν πολύπλευρη και μακροχρόνια στήριξη στα θύματα - για παράδειγμα, όχι μόνο ολιγόμηνη φιλοξενία σε ξενώνες αλλά ένταξη σε προγράμματα εξασφάλισης στέγης και εργασίας.
- Συνεχή και συστηματική διοργάνωση σεμιναρίων ισότητας, σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης βιωματικών εργαστηρίων (workshops) σε γειτονιές και ιδιαίτερα σε χώρους όπου συχνάζουν, εργάζονται, περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους οι ευάλωτες κοινωνικά ομάδες (προσφύγισσες/μετανάστριες) αντί για διαφημιστικού τύπου καμπάνιες ευαισθητοποίησης που έχουν επετειακό χαρακτήρα (με ‘λαμπερά πρόσωπα’ - π.χ. του θεάματος) με ευθύνη των δήμων και κρατικών φορέων.
- Τα συνδικάτα να αναλάβουν πρωτοβουλίες δημιουργίας εσωτερικών διαδικασιών και σημείων επαφής όπου θα καταφεύγουν οι εργαζόμενες για να καταγγείλουν περιστατικά κακοποίησης, τόσο στο χώρο εργασίας όσο και εκτός αυτού, με βάση το πνεύμα αλληλεγγύης και με επιδίωξη να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των θυμάτων και να ευαισθητοποιηθούν τα μέλη τους σε θέματα ισότητας των φύλων.
Χρηματοδότηση διεπιστημονικών κοινωνικών ερευνών σε πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα για την έμφυλη βία στη χώρα μας ώστε να αποτυπωθεί η πραγματική κατάσταση, να προταθούν λύσεις, να αξιολογείται η αποτελεσματικότητα των πολιτικών, και να αναδειχθούν οι στερεοτυπικές προσεγγίσεις που διατηρούν και ενδυναμώνουν στερεότυπα.
Τη φετινή 25η Νοέμβρη να βρεθούμε όλες μαζί στον δρόμο και να αρθρώσουμε τα συγκεκριμένα αιτήματα που θα κάνουν πράξη το «ούτε μία λιγότερη»! Μαζί με τα σωματεία, τις δημοτικές παρατάξεις, τον κόσμο του φοιτητικού κινήματος διαδηλώνουμε ενάντια στην έμφυλη βία και την υποτίμηση των ζωών μας, ενάντια στο θεσμικό σεξισμό και το σύστημα του κέρδους που γεννάει φτώχεια, βία, σεξισμό!
Καλούμε σε συγκέντρωση στην πλ. Κλαυθμώνος (ΓΓΙΦ), στις 6μμ και σε πορεία προς τη Bουλή (Σύνταγμα).
