Η αποανάπτυξη (Degrowth) συνέβαλε στην περιβαλλοντική αφύπνιση του μαρξισμού τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Αλλά σε αντίθεση με ορισμένους degrowthers (οπαδούς της αποανάπτυξης) που βλέπουν την οικονομική ανάπτυξη ως προϊόν ψυχολογικών ή πολιτισμικών παραγόντων ή ως προϊόν μιας εκβιομηχάνισης χωρίς θεωρία, ο μαρξισμός μπορεί -και πρέπει- να θεωρητικοποιήσει το παράδειγμα της ανάπτυξης ως μια βασική ιδεολογία της καπιταλιστικής κοινωνίας, έναν σύνθετο μύθο που προσδίδει δημοκρατικό ένδυμα στην τάση συσσώρευσης. Το μέλος του Tempest Paul Fleckenstein παίρνει συνέντευξη από τον Gareth Dale για την πολιτική της αποανάπτυξης και την κριτική της ιδεολογίας της ανάπτυξης στην καπιταλιστική κοινωνία.

Οι αντιπαραθέσεις στην οικοσοσιαλιστική αριστερά είναι έντονες, ανάμεσα στους υποστηρικτές της αποανάπτυξης και σε μια νέα γενιά οικομοντερνιστών. Πολλοί από το τελευταίο στρατόπεδο έχουν αρχίσει να προωθούν την πυρηνική ενέργεια ως μια πιθανή εναλλακτική λύση στα ορυκτά καύσιμα που θα μας βοηθούσε να αποφύγουμε την κλιματική καταστροφή. Αλλά όπως εξηγεί ο Joshua Frank στον Dan Boscov-Ellen του Spectre, η πυρηνική ενέργεια παραμένει μια ψεύτικη λύση με καταστροφικές συνέπειες. Οι οικοσοσιαλιστές και τα πυρηνικά, επιμένει, δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Ο Φρανκ Τζόσουα είναι διευθυντής του CounterPunch.

Το Ελ Νίνιο έφτασε - και πιθανότατα θα είναι το θερμότερο στην ιστορία της ανθρωπότητας. Μπορεί ήδη να έχει κάνει αισθητή την παρουσία του στο κύμα καύσωνα Απριλίου-Μαΐου στην Ασία. Τα σημερινά κύματα καύσωνα στο Μεξικό και τις ΗΠΑ φέρουν επίσης το αποτύπωμά του. Στα έτη Ελ Νίνιο, οι θερμότερες θάλασσες στον ισημερινό του Ειρηνικού αυξάνουν τις παγκόσμιες θερμοκρασίες. Τα επερχόμενα έτη Ελ Νίνιο πιθανόν να υπερβούν το όριο του 1,5 βαθμού Κελσίου για την παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας …φέρνοντας νέα κύματα καταστροφών που σχετίζονται με τις καιρικές συνθήκες, συμπεριλαμβανομένων πλημμυρών, ξηρασίας και πυρκαγιών.

Kristina Korte Καταστροφές όπως οι τραγικές πλημμύρες στο Πακιστάν θα γίνονται όλο και πιο συχνές. Η εποχή της κλιματικής αλλαγής καθιστά αναγκαία τη μετανάστευση ως στρατηγική προσαρμογής. Τα συνοριακά τείχη δεν αποτελούν ασφαλώς επαρκή απάντηση στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε. Ωστόσο, αυτοί που εκπέμπουν το μεγαλύτερο ποσοστό αερίων του φαινομένου του θερμοκηπίου παγκοσμίως δαπανούν πολύ περισσότερα χρήματα για τον έλεγχο των συνόρων παρά για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Αντί γι’ αυτό, πρέπει επειγόντως να στηρίξουμε όσους εκτοπίζονται –ή παγιδεύονται– από την κλιματική αλλαγή.

Daniel Tanuro Yπερθέρμανση του πλανήτη, ακραία ξηρασία στην Ευρώπη, καύσωνες, η χιονοστιβάδα (ή η αλυσιδωτή αντίδραση) μεταξύ όλων αυτών των παραγόντων κρίσης... Κίνδυνος βίαιων αλλαγών της ωκεανικής κυκλοφορίας με ανυπολόγιστες συνέπειες... Αυτό το άρθρο καταπιάνεται με τρία ζητήματα: την εξήγηση αυτής της αναμφισβήτητης διαπίστωσης, τη δυνατή εξέλιξη, και τις πολιτικές που πρέπει να εφαρμοστούν. [Αναδημοσίευση από : contra-xreos]