Jonathan Neale Γιατί το περιβάλλον έχει σημασία για τους σοσιαλιστές; Αυτή είναι μια συχνή ερώτηση μέσα στην αριστερά, αλλά είναι μια λάθος ερώτηση, για ένα λάθος πράγμα. Όταν μιλάμε για το περιβάλλον εξισώνουμε πολλά διαφορετικά πράγματα που έχουν ελάχιστα κοινά, όπως η ασχήμια των απορριμμάτων και οι θάνατοι εκατομμυρίων ανθρώπων κάθε χρόνο από τη σκόνη του άνθρακα στον αέρα. Και αυτό μας κάνει να παραβλέπουμε το ένα περιβαλλοντικό ζήτημα που έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία από τα άλλα – την κλιματική αλλαγή.

Οικολογική κρίση και κλιματική αλλαγή. Ο ελέφαντας που δεν μπορεί άλλο να κρύβεται …Με αφορμή ένα κύμα ψύχους στις ΗΠΑ πριν δύο χρόνια, ο ακροδεξιός πρόεδρός της χώρας Ν. Τράμπ, αναρωτήθηκε ειρωνικά: «Μα πού είναι επιτέλους αυτή η κλιματική αλλαγή να μας ζεστάνει;». Ο υπαινιγμός για ανυπαρξία του φαινομένου της κλιματικής αλλαγής και των συνεπακόλουθών της, ήταν σαφέστατος. Παρόλα αυτά, δύσκολα θα βρει κανείς σήμερα, κράτη, κυβερνήσεις, οργανισμούς, κόμματα, ή και επιχειρήσεις που να μην αναγνωρίζουν την ύπαρξη οικολογικής κρίσης, συνδεδεμένης κατά κάποιον τρόπο με την λεγόμενη -συχνά σκόπιμα θεωρούμενη ως ουδέτερη- «ανθρωπογενή» δραστηριότητα.

Το παρακάτω άρθρο αποτελεί μια συνοπτική αλλά επεξηγηματική κριτική προσέγγιση των σημαντικότερων διατάξεων του νομοσχεδίου «εκσυγχρονισμός της περιβαλλοντικής νομοθεσίας» το οποίο η κυβέρνηση επιχειρεί με συνοπτικές διαδικασίες να ψηφίσει τις επόμενες μέρες...Η κεντρική ιδέα του νέου περιβαλλοντικού νομοσχεδίου θα μπορούσε να διατυπωθεί ως εξής: το νομοσχέδιο δεν προστατεύει το περιβάλλον από τις επιπτώσεις που μπορεί να του προκαλούν διάφορες επενδύσεις αλλά προστατεύει τις επενδύσεις από τις επιπτώσεις που μπορεί να τους προκαλεί το αίτημα προστασίας του περιβάλλοντος. Μειώνει, με άλλα λόγια, όχι τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις των επενδύσεων αλλά τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις στις επενδύσεις. 

Το νομοσχέδιο με τίτλο «Εκσυγχρονισμός Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας» που η κυβέρνηση ετοιμάζεται πυρετωδώς να φέρει προς ψήφιση σε μια πρακτικά κλειστή βουλή λόγω καραντίνας, δεν πρέπει να επιτρέψουμε να περάσει γιατί: 1. Καταργεί την ουσία της προστασίας των περιοχών Natura 2000 και προωθεί ακόμα και μεταλλευτικές δραστηριότητες και εξορύξεις υδρογονανθράκων σε περιοχές προστασίας της φύσης. 2. Εκθέτει σε κίνδυνο τις προστατευόμενες περιοχές, καταργώντας την αυτοτέλεια των Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών (ΦΔΠΠ). 3. Επιτρέπει την καταστροφή του περιβάλλοντος στο όνομα των κατά βούληση επενδυτικών σχεδίων, εκχωρώντας τον έλεγχο των μελετών (ΜΠΕ) σε ιδιώτες και επιβάλλοντας ασφυκτικές προθεσμίες για γνωμοδοτήσεις των υπηρεσιών...

Φοιτητές/τριες από το μεταπτυχιακό ‘’Πολεοδομία-Χωροταξία’’ ΕΜΠ: Αν θέλουμε να αναγεννήσουμε τις κοινωνικές διεργασίες και τους αγώνες πρέπει να συναντηθούμε ξανά στο δημόσιο χώρο, να προσπαθήσουμε να τον οικειοποιηθούμε λαμβάνοντας τα μέτρα ατομικής και συλλογικής προφύλαξης. Στην παρούσα συνθήκη έρχεται ξανά στο τραπέζι το θέμα της διεκδίκησης του δημόσιου χώρου. Ήδη σε διαφορετικές περιοχές (Πάρκο Τρίτση, Ακαδημία Πλάτωνος, Νέα Φιλαδέλφεια, Πανεπιστημιούπολη, Πολυτεχνειούπολη, κλπ) δράσεις και πρωτοβουλίες κατοίκων, φοιτητών και εργαζομένων διεκδικούν το άνοιγμα και τη χρήση των δημόσιων χώρων. Είναι καθήκον μας να στηρίξουμε αυτές τις προσπάθειες και να τις διευρύνουμε σε όλες τις γειτονιές.