του Γιώργου Μητραλιά.  Παρόλο που έχουμε δει να επαναλαμβάνεται χιλιάδες φορές εδώ και ένα αιώνα -στην Ελλάδα και παντού αλλού- η τραγωδία εκείνων των ηγεσιών της αριστεράς που σπεύδουν να υποκλιθούν στον ταξικό αντίπαλο και να παραδωθούν σε αυτόν, δεν μπορούμε τώρα να μην νοιώσουμε αγανακτισμένοι, πληγωμένοι αλλά και εξεγερμένοι μπροστά στην έκταση αυτής της καταστροφής…

Το «τεστ» της οργάνωσης αποτελεσματικής αντίστασης στον Μητσοτάκη και ό,τι αυτός εκπροσωπεί, θα πρέπει να προσανατολίσει και να δώσει «ρυθμό» και περιεχόμενο στην προσπάθεια να οικοδομηθεί μια νέα ταξική, διεθνιστική, επαναστατική αριστερά, μέσα από τις ταξικές μάχες της επόμενης περιόδου και στο νέο πολιτικό κύκλο ο οποίος ανοίγεται μπροστά μας.

Στην περίοδο που αρχίζει με την ορκομωσία της κυβέρνησης Μητσοτάκη θα χρειαστούν συστηματικές και θαρραλέες πρωτοβουλίες. Το κέντρο τους οφείλει να βρίσκεται στην οργανωμένη προσπάθεια για την ανασύνταξη των κινητοποιήσεων αντίστασης. Οι συσπειρώσεις στους εργατικούς χώρους, οι κινήσεις στις γειτονιές που εκφράστηκαν με αριστερά αυτοδιοικητικά ψηφοδέλτια, οι αντιρατσιστικές-αντιφασιστικές πρωτοβουλίες, οι ομάδες γυναικών και ΛΟΑΤ που στηρίζουν τις αντισεξιστικές δραστηριότητες, οι συσπειρώσεις και τα σχήματα στις σχολές και τα σχολεία, πρέπει να τεθούν στο κέντρο της προσοχής όλων μας.

Με τον αέρα του νικητή που της δώσανε οι Ευρωεκλογές κι οι αυτοδιοικητικές εκλογές της 26ης Μαΐου, η Δεξιά του "Κούλη" Μητσοτάκη νίκησε και στις κάλπες των πρόωρων βουλευτικών εκλογών της 7ης Iουλίου, με ποσοστό 39,85 % που της επιτρέπει την αυτοδυναμία στην Βουλή. Η νίκη της Δεξιάς, όμως, ούτε "ιστορική" είναι, όπως βιάστηκε να θριαμβολογήσει, κι ούτε καν "στρατηγική ήττα" του ΣΥΡΙΖΑ και συνολικά της Αριστεράς, όπως ανοικτά επιδίωκε δια στόματος Άδωνη και τσεκουροφόρου Βορίδη.

Τα αποτελέσματα των εκλογών της Κυριακής είναι ένα κάλεσμα για αγώνα όλων των εργατών ενάντια στην επιστροφή της Δεξιάς στην κυβέρνηση. Κανένας και καμιά δεν πρέπει να δώσει βάση ούτε στις υποσχέσεις του Μητσοτάκη ότι δεν θα ανεχτεί “φαινόμενα αλαζονείας”, ούτε στα κηρύγματα ηττοπάθειας ότι τάχα ο κόσμος φταίει επειδή “συντηρητικοποιείται”. Μπορούμε να τους σταματήσουμε!