Μερικά λόγια για το τελευταίο επεισόδιο αυτού του πλανητικού “φαιού κύματος”, δηλαδή για το φαινόμενο Μπολσονάρο στη Βραζιλία. Αυτό μοιάζει να είναι το πιο κοντινό στην κλασική μορφή του φασισμού, μέσα από τη λατρεία της βίας και το ενδογενές του μίσος για την αριστερά και το εργατικό κίνημα, αλλά -και σε αντίθεση με διάφορα ευρωπαϊκά κόμματα, από το αυστριακό FPO ώς το γαλλικό FN (που τώρα έγινε RN = Εθνική Συσπείρωση)- δεν διαθέτει ρίζες σε φασιστικά κινήματα του παρελθόντος, όπως στην περίπτωση της Βραζιλίας την AIB (Δράση Βραζιλιανής Ενσωμάτωσης) του führer Πλίνιο Σαλγκάδο της δεκαετίας του 1930.

Πάνω από την παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία βαραίνει η σκιά νέων απειλών. Η πρώτη και σοβαρότερη είναι η αύξηση των επιτοκίων της αμερικάνικης FED και ο τερματισμός του προγράμματος “ποσοτικής χαλάρωσης” της ΕΚΤ από το νέο έτος. Οι κινήσεις αυτές, υποτιθέμενα βγαλμένες από τα εγχειρίδια μακροοικονομικής διαχείρισης πληθωριστικών πιέσεων, υπόρρητα σκοπεύουν να πειθαρχήσουν δημοσιονομικά ΗΠΑ και ΕΕ, αλλά στην πράξη θέτουν σε κίνδυνο τις αναδυόμενες οικονομίες με υψηλά ποσοστά δανεισμού σε ξένα νομίσματα, προπάντων σε δολάριο. Τουρκία και, δευτερευόντως, Ινδία και Αργεντινή είναι τα πρώτα θύματα αυτής της πολιτικής και είδαν την αξία των νομισμάτων τους να βυθίζεται. Έπονται άλλες αφρικανικές…

Γιώργος Πίττας Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη Δημοκρατία της Μακεδονίας, σαν το πρώτο πολιτικό απότοκο της Συμφωνίας των Πρεσπών, αποδεικνύει ότι αυτή δεν είναι μέσο για μια πραγματική ειρηνική προσέγγιση ανάμεσα στην εργατική τάξη και τον λαό των δύο χωρών. Πόσο μάλλον η στάση που κρατάνε η ελληνική κυβέρνηση, οι Ευρωπαίοι και Αμερικάνοι σύμμαχοί της καθώς και η ίδια η κυβέρνηση Ζάεφ περιφρονώντας το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. [Αναδημοσίευση από Εργατική Αλληλεγγύη]