Με το ενδιαφέρον να επικεντρώνεται - και δίκαια - στον πόλεμο του εναντίον της Ουκρανίας και του λαού της, ξεχνάμε συχνά να αντιληφθούμε και να αναγνωρίσουμε τα θεμελιώδη "χαρακτηριστικά" του πουτινισμού, που τον κάνουν να είναι η ναυαρχίδα της υπό εκκόλαψη Φαιάς Διεθνούς… Και αυτό τη στιγμή που, παρά τις μεγάλες εκλογικές ήττες που μόλις υπέστη στη Βραζιλία (Μπολσονάρου) ή στις Ηνωμένες Πολιτείες (Τραμπ), αυτή η υπό διαμόρφωση Φαιά Διεθνής συνεχίζει να αποτελεί τη μεγαλύτερη και πιο άμεση απειλή για τα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα και κατακτήσεις σε όλο τον κόσμο!

Δε χωράει αμφιβολία ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η Αναμέτρηση, η ΑΡΑΝ, το Κομμουνιστικό Σχέδιο, αλλά και τυχόν αντισυστημικές δυνάμεις που θα ξεκόψουν από το - διαφαινόμενο ως κυρίαρχο - σχέδιο της ηγεσίας της ΛΑΕ για συμπόρευση με το ΜέΡΑ25, πρέπει ενωμένες να δώσουν από κοινού τη μάχη. Ήρθε η ώρα να παλέψουμε ανοιχτά πλέον σε πολιτικό επίπεδο για την διαμόρφωση ενός αριστερού αντικαπιταλιστικού πόλου – μετώπου, και η επιλογή αυτή να επικυρωθεί με πανηγυρικό τρόπο από την 5η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Ο χρόνος που φεύγει υπήρξε χρόνος πολύ σκληρής αναμέτρησης ανάμεσα στις δυνάμεις της εξουσίας και τις δυνάμεις του κινήματος. Συνέχισε την δυναμική της προηγούμενης χρονιάς και ανέδειξε ισχυρές προωθήσεις και στις δύο πλευρές, υψώνοντας ακόμα περισσότερο το αμοιβαίο φορτίο για την χρονιά που έρχεται. Αξίζει τον κόπο και μάλλον επιβάλλεται και πάλι μια ανασκόπηση-απολογισμός σε όσα συνέβησαν στην διάρκεια του, η συναγωγή συμπερασμάτων, ο προσανατολισμός και η εκπόνηση επιδιώξεων και διεκδικήσεων για τον επόμενο χρόνο. Το 2022 συνεχίστηκε η ολομέτωπη επίθεση της κυβέρνησης Ν.Δ. και των δυνάμεων της εξουσίας που την στηρίζουν.

Τους τελευταίους μήνες οι συνέπειες του πολέμου στην Ουκρανία αναπτύχθηκαν περαιτέρω, καθώς ο ίδιος ο πόλεμος αλλά και ο ευρύτερος ανταγωνισμός ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις πέρασαν σε νέα φάση. Από τη μια μεριά, η σύγκρουση ανάμεσα στη Ρωσία και τους Δυτικούς μεταφράστηκε σε μια γενικευμένη ενεργειακή κρίση στην ΕΕ, που ενόψει του χειμώνα ανησυχεί βαθιά τις ευρωπαϊκές ελίτ κυοφορώντας μεγάλες κοινωνικές αναταράξεις. Από την άλλη, οι ήττες της Ρωσίας στα μέτωπα της Ουκρανίας φανέρωσαν την εσωτερική αστάθεια και σαθρότητα του καθεστώτος Πούτιν. Αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο έχουμε μπει σε μια φάση εντεινόμενων κλυδωνισμών του καπιταλισμού…

Περί “δακτύλων”: Ο λαός του Ιράν έχει χιλιάδες λόγους να εξεγείρεται, δεν χρειάζεται τον “δάκτυλο” του Μπάϊντεν. Όλες οι ταξικές κοινωνίες βασίζονται στην άγρια εκμετάλλευση και τη βάρβαρη καταπίεση της συντριπτικής πλειοψηφίας των ανθρώπων από την ισχνή μειοψηφία των κυρίαρχων εκμεταλλευτών. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, κατά κανόνα, συσσωρεύεται η αγανάκτηση αυτών που υπόκεινται στην εκμετάλλευση και την καταπίεση. Συνήθως κάποια στιγμή ένα τυχαίο κακό γεγονός κάνει την αγανάκτηση να ξεχειλίσει και οι χιλιάδες των δεινοπαθούντων, που μέχρι την προηγούμενη στιγμή υπόμεναν τα πάντα βουβά, κραυγάζουν “δεν πάει άλλο” και πετάγονται έξαλλοι στο δρόμο