Εδώ και εβδομάδες η κοινωνία του Ιράν βγαίνει στους δρόμους προχωρώντας σε γενικευμένη εξέγερση, έχοντας πλήρη επίγνωση της βαρβαρότητας που εξαπολύει το καθεστώς επάνω της. Θεωρούμε κρίσιμο σήμερα να δώσουμε το δημόσιο βήμα στους ίδιους τους ανθρώπους που είναι από εκεί ώστε να μας μεταφέρουν απευθείας το κλίμα και το τι συμβαίνει, σπάζοντας την αλυσίδα διαφόρων ψευδών ειδήσεων που βρίσκουν τον χώρο να αναπαραχθούν. Για αυτό τον σκοπό, 4 διαφορετικά διαδικτυακά εγχειρήματα ενώνουμε τις δυνάμεις μας και προχωρούμε στη διοργάνωση της εκδήλωσης-συζήτησης.  Ομιλητής: Siyâvash Shahabi (Ιρανός εξόριστος, δημοσιογράφος). Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, θα διαβαστούν θέσεις Ιρανών γυναικών…

Πριν 26 χρόνια, κάναμε μεγάλο αγώνα στο πλαίσιο του αντιπολεμικού κινήματος για την πρώην Γιουγκοσλαβία, για να βοηθήσουμε τους φυγόστρατους κάθε είδους να μετακινηθούν σε άλλες χώρες και να πάρουν άσυλο. Λέγαμε τότε ότι οι φυγόστρατοι είναι ο μεγαλύτερος στρατός της χώρας, τους υπολογίζαμε σε 300.000, μαζεύαμε πανευρωπαϊκά υπογραφές και ασκούσαμε πολιτικές πιέσεις στις αρχές της τότε ΕΟΚ για να αποφασίσουν οι χώρες να δίδεται άσυλο σ’ αυτούς… Τώρα μαθαίνουμε ότι 500.000 άνδρες έχουν φύγει από τη Ρωσική Ομοσπονδία, πάλι ο αριθμός είναι καθ’ υπολογισμό…

Γιατί ο Πούτιν βομβαρδίζει τώρα "μαζικά" τις πόλεις της Ουκρανίας; Γιατί στέλνει τους πυραύλους του εναντίον των υποδομών και των πληθυσμών τους; Γιατί σκοτώνει αμάχους; Μα, απλούστατα επειδή έχει ήδη χάσει τον πόλεμο! Επειδή ο στρατός του δεν μπορεί να κάμψει την αντίσταση των Ουκρανών. Ή μάλλον, επειδή ο στρατός του υποχωρεί, σωρεύει ήττες, χάνει το ηθικό του και κινδυνεύει να καταρρεύσει. Όντας λοιπόν σε απόγνωση, ο Πούτιν απολύει τους στρατηγούς του τον έναν μετά τον άλλο και αλλάζει τακτική. Προσφεύγει στα "μεγάλα μέσα" με έναν μόνο στόχο: να κάμψει το ηθικό των Ουκρανών, του ουκρανικού πληθυσμού.

Τους τελευταίους μήνες οι συνέπειες του πολέμου στην Ουκρανία αναπτύχθηκαν περαιτέρω, καθώς ο ίδιος ο πόλεμος αλλά και ο ευρύτερος ανταγωνισμός ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις πέρασαν σε νέα φάση. Από τη μια μεριά, η σύγκρουση ανάμεσα στη Ρωσία και τους Δυτικούς μεταφράστηκε σε μια γενικευμένη ενεργειακή κρίση στην ΕΕ, που ενόψει του επερχόμενου χειμώνα ανησυχεί βαθιά τις ευρωπαϊκές ελίτ κυοφορώντας μεγάλες κοινωνικές αναταράξεις. Από την άλλη, οι πρόσφατες ήττες της Ρωσίας στα μέτωπα της Ουκρανία φανέρωσαν την εσωτερική αστάθεια και σαθρότητα του καθεστώτος Πούτιν. Αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο γενικότερα βρισκόμαστε σε μια φάση εντεινόμενων κλυδωνισμών του καπιταλισμού…

Ποτέ από το τέλος του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου, δεν έγινε αισθητή όσο σήμερα η απειλή μιας αναζωογονημένης, επιθετικής και συνεχώς ανερχόμενης ακροδεξιάς. Γιατί; Μα, επειδή σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε στις 6-7 προηγούμενες δεκαετίες, τώρα αυτή η απειλή δεν προέρχεται πια από μερικές ομάδες ή έστω μικρά κόμματα νοσταλγών του μεσοπολέμου, αλλά από μια φιλόδοξη και δυναμική νέα ακροδεξιά που κυβερνάει ή ετοιμάζεται να κυβερνήσει ακόμα και χώρες που περιλαμβάνονται στις μεγαλύτερες δυνάμεις αυτού του κόσμου!