Όλοι εμείς, οι γιοι και οι κόρες της Μάγδας, θα στεκόμαστε ενωμένοι απέναντι στην αδικία, απέναντι στο σύστημα που πνίγει τις ζωές μας, απέναντι στο μαύρο τέρας του φασισμού. Αυτοί που σκότωσαν τον αδερφό μας, δε θα βρουν ποτέ ξανά χώρο να αναπνεύσουν στους δρόμους, στις πλατείες, στις γειτονιές μας! Δίνουμε ενωμένοι το παρών στα δικαστήρια την ημέρα της απόφασης. Για το δίκιο, για την ελευθερία, για τον Παύλο!

Το τελευταίο αντίο στο Θάνο Μικρούτσικο θα πουν συγγενείς, φίλοι, αλλά και το πλήθος του κόσμου που αγάπησε τα τραγούδια του στην πολιτική κηδεία που θα γίνει τη Δευτέρα 30 Δεκέμβρη στις 14.30 στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Σε μια κίνηση αλληλεγγύης και ανθρωπιάς, αντάξια του εκλιπόντος συνθέτη, η οικογένεια του Θάνου Μικρούτσικου ζητεί αντί στεφάνων όσοι επιθυμούν να ενισχύσουν τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα της Μόριας στο λογαριασμό GR 07017 1355 0006 3551 3856 0788 -Τράπεζα Πειραιώς. 

Προδημοσίευση από το βιβλίο με τον παιγνιώδη τίτλο «Ω, λε φιλαλάκο! Μια ιστορία για το κίνημα, τη ζωηρή άκρα Αριστερά και τους ανθρώπους της» του Νίκου Γιαννόπουλου... Ο παιγνιώδης τίτλος, συνδυάζει το χαριτωμένο επιφώνημα ενός πιτσιρικά στη θέα των ΜΑΤ με την αυστηρή περιγραφή του περιεχομένου του βιβλίου: μια λεπτομερής περιδιάβαση στα μονοπάτια που χάραξε μια πτέρυγα της μεταπολιτευτικής Αριστεράς, ριζοσπαστική και θορυβώδης, από την εποχή που όλα έμοιαζαν δυνατά μέχρι την εναπόθεση των ελπίδων της στο ενωτικό εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ – και τη συνακόλουθη πικρή διάψευση.

Ερίκ Τουσσέν Στην τελευταία του ταινία, ο Κώστας Γαβράς καταγγέλλει την ωμή συμπεριφορά των Ευρωπαίων πολιτικών ηγετών στη διάρκεια της ελληνικής κρίσης το 2015. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα αξιέπαινο εγχείρημα. Όμως, είναι λυπηρό ότι αποσιωπά αρκετά σημεία που σημάδεψαν εκείνη την περίοδο.

Αυτό που τους ενοχλεί είναι πως η ταινία ΟΣΜΙΖΕΤΑΙ την εξέγερση. Πως το κινηματογραφικό της κλίμα από την αρχή μέχρι το τέλος... από μια μυθοπλαστική αντιστροφή στην επόμενη, από την αποκαθήλωση των κατεστημένων ηρώων στην ανύψωση των κατεστημένων αντιηρώων, δημιουργεί την κατακλυσμιαία αίσθηση πως στην σύγχρονη ολοκληρωτική καπιταλιστική δυστοπία η κοινωνική εξέγερση είναι αναπόφευκτη. Και πως είναι η μοναδική πιθανή κάθαρση αυτής της δυστοπίας. Κι έτσι αναπόφευκτα μιλάει την γλώσσα της σημερινής νεολαίας των καπιταλιστικών μητροπόλεων. Μιας νεολαίας που στα δεκαπέντε της ή στα δεκαέξι της έχει πια πλήρη συνείδηση της ασφυξίας των κοινωνικών αδιεξόδων.