Adam Shatz Την άνοιξη του 1961, ο Φραντς Φανόν έγραψε στον εκδότη του στο Παρίσι για να του προτείνει να ζητήσει από τον Ζαν-Πωλ Σαρτρ έναν πρόλογο για το αντιαποικιακό του μανιφέστο, Της Γης οι Κολασμένοι. «Πες του ότι κάθε φορά που κάθομαι στο γραφείο μου, τον σκέφτομαι». Για τους επαναστάτες διανοούμενους στον Τρίτο Κόσμο, ο Σαρτρ φαινόταν ως εκ θαύματος αμόλυντος από τον πατερναλισμό –και την υποκρισία– που προσέδωσε στη λευκή αριστερά τόσο κακή φήμη … Όμως, το κύρος του Σαρτρ κατέρρευσε μετά την επίσκεψή του στην Αίγυπτο και το Ισραήλ το 1967, όταν συντάχθηκε με το Ισραήλ την…

Nancy Virtue Το άρθρο αυτό πραγματεύεται τη σχέση μεταξύ αισθητικής και πολιτικής στη Μάχη του Αλγερίου του Τζίλο Ποντεκόρβο. Μεγάλο μέρος του ενδιαφέροντος που έχει προκαλέσει η ταινία του Ποντεκόρβο μετά την κυκλοφορία της το 1965 ήταν αντιφατικό. Από τη μία πλευρά έχει αναδειχθεί ως ένα σημαντικό έργο του Τρίτου Κινηματογράφου, ενός κινήματος που ορίζεται από το πολιτικό του περιεχόμενο και στο οποίο η κάμερα θεωρείται όπλο πολιτιστικής παρέμβασης στον αγώνα κατά της αποικιακής και νεοαποικιακής καταπίεσης. Από την άλλη πλευρά, η ταινία έχει επικριθεί για το γεγονός ότι είναι διφορούμενη πολιτικά και ότι αναπαριστά το γαλλικό αποικιακό σύστημα υπό…

Tim Brinkhof Ο Ετιέν-Λουί Μπουλέ, που γεννήθηκε στο Παρίσι το 1728, έμεινε στην ιστορία ως ένας από τους μεγαλύτερους αρχιτέκτονες όλων των εποχών, παρόλο που τα περισσότερα από τα πιο εμβληματικά του σχέδια δεν κατασκευάστηκαν ποτέ. Εμποτισμένος με το νεοκλασικό στυλ, το οποίο εμφανίστηκε στη Ρώμη αλλά ωρίμασε στη Γαλλία στα χρόνια που προηγήθηκαν της Γαλλικής Επανάστασης, άρχισε να διδάσκει στη διάσημη École Nationale des Ponts et Chaussées όταν ήταν μόλις δεκαεννιά ετών. Με το εισόδημά του εξασφαλισμένο από τη διδασκαλία, ο Μπουλέ είχε τη δυνατότητα να αφιερωθεί σε θεωρητικά ερωτήματα σχετικά με τη φύση και τον σκοπό της αρχιτεκτονικής,…

Seraj Assi Στις 8 Ιουλίου 1972, ο Παλαιστίνιος συγγραφέας Γασσάν Καναφάνι βγήκε από το διαμέρισμά του σε ένα προάστιο της Βηρυτού, μπήκε στο Austin 1100 και άνοιξε τη μίζα. Μια χειροβομβίδα που περιείχε μια πλαστική βόμβα τριών κιλών, τοποθετημένη πίσω από τον προφυλακτήρα από πράκτορες της Μοσάντ, εξερράγη, ταρακουνώντας ολόκληρη τη γειτονιά. Ο Καναφάνι αποτεφρώθηκε ακαριαία, μαζί με τη δεκαεπτάχρονη ανιψιά του, Λάμις Νατζίμ. Ήταν μόλις τριάντα έξι ετών… Ο Καναφάνι πολέμησε με την πένα του, τόσο ως συγγραφέας όσο και ως εκπρόσωπος του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Ήταν, όπως έγραψε μια νεκρολογία, «ένας κομάντο που δεν…

Γασσάν Καναφάνι Φίλε μου ... Ποτέ δεν θα ξεχάσω το πόδι της Νάντιας, το ακρωτηριασμένο από την κορυφή του μηρού. Όχι! Ούτε θα ξεχάσω τη θλίψη που είχε πλάσει το πρόσωπό της και είχε ενσωματωθεί για πάντα στα χαρακτηριστικά του. Βγήκα από το νοσοκομείο της Γάζας εκείνη την ημέρα, με το χέρι μου να σφίγγει με σιωπηλό χλευασμό τις δύο λίρες που είχα φέρει μαζί μου για να δώσω στη Νάντια. Ο καυτός ήλιος γέμισε τους δρόμους με το χρώμα του αίματος. Και η Γάζα ήταν ολοκαίνουργια, Μουσταφά! […] Αυτή η Γάζα, στην οποία εμείς και οι καλοί της άνθρωποι…