James Plested Οι ντανταϊστές, ωστόσο, κάθε άλλο παρά πίστευαν στην αποτελεσματικότητα της ευγενικής υπεράσπισης της ειρήνης. «Ξεκινώντας από το μηδέν» σήμαινε γι’ αυτούς μια προσπάθεια να διαρρήξουν τους κανόνες και τις παραδόσεις της προπολεμικής υψηλής κουλτούρας –που θεωρούσαν ότι συνέβαλαν στην κάθοδο στη φρίκη της βιομηχανικής κλίμακας σφαγής στα χαρακώματα– και να προσεγγίσουν τα αρχέγονα επίπεδα της ανθρώπινης εμπειρίας και συνείδησης που ήλπιζαν ότι θα έθεταν τις βάσεις για μια νέα ανθρωπότητα και έναν νέο κόσμο.

Javier Sethness-Castro Παρά το γεγονός ότι στα τέλη της ζωής του διακήρυξε απόψεις ιδιαίτερα αρνητικές για το φύλο, ασκητικές και πουριτανικές, η διονυσιακή αντίληψη για τις ερωτικές διαστάσεις του αντιεξουσιαστικού αγώνα και της κοινωνικής επανάστασης διαπερνά το έργο του Τολστόι. Το όραμά του προοιωνίζει έτσι την αντίληψη της Μπελ Χουκς για τον «αναρχισμό του έρωτα», σύμφωνα με την οποία η αμοιβαία έλξη και η προσκόλληση υπονομεύουν την κοινωνική κυριαρχία, ενώ συμμερίζεται πολλές με τις αρχαίες κλασικές ελληνικές αντιλήψεις που συνδέουν την καλλιέργεια δεσμών του ίδιου φύλου με την αντίσταση στην τυραννία.

Davide Abbatescianni Με δυνατές ερμηνείες και μινιμαλιστικό σκηνικό, η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του Ιρανού σεναριογράφου και σκηνοθέτη Ahmad Bahrami σκιαγραφεί το πορτρέτο μιας χαμένης γυναίκας, ξεδιπλώνοντας ένα ολόκληρο σύμπαν απελπισίας και παραίτησης.

Αναδημοσίευση από το aftoleksi.gr. Η Ουκρανή προσφύγισσα Yuliia Leites γράφει στο Αυτολεξεί για την ταινία Ο όρκος του Παμφίρ που παίζεται στους κινηματογράφους της χώρας – μαθαίνουμε πως για λίγες μέρες ακόμη προβάλλεται στη Θεσσαλονίκη. (ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Ι.Μ. Μαραβελίδη). Η ταινία Pamfir για την ιδεολογία, τον πολιτισμό και την (απο)αποικιοποίηση: Άκουσα για αυτή την ταινία το 2020-’21, όταν ακόμη ζούσα στο Κίεβο. Ο αγαπημένος μου φίλος ήταν μέλος του κινηματογραφικού συνεργείου. Συνήθιζε να ταξιδεύει για τα γυρίσματα στο δυτικό τμήμα της Ουκρανίας, στα Καρπάθια όρη…

Nilosree Biswas Το γυναικείο κίνημα στο Ιράν ήταν πολιτικό στον πυρήνα του, ωστόσο είχε και μια πολιτιστική πορεία, η οποία τελικά θα εκδηλωνόταν στον Ιρανικό Φεμινιστικό Κινηματογράφο. Η ιστορία μάς λέει ότι ο κινηματογράφος του Ιράν που καθορίζεται από τις γυναίκες ξεπήδησε πάντα από την αντίσταση, παρά τα όποια εμπάργκο.