Αναδημοσίευση από το aftoleksi.gr. Η Ουκρανή προσφύγισσα Yuliia Leites γράφει στο Αυτολεξεί για την ταινία Ο όρκος του Παμφίρ που παίζεται στους κινηματογράφους της χώρας – μαθαίνουμε πως για λίγες μέρες ακόμη προβάλλεται στη Θεσσαλονίκη. (ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Ι.Μ. Μαραβελίδη). Η ταινία Pamfir για την ιδεολογία, τον πολιτισμό και την (απο)αποικιοποίηση: Άκουσα για αυτή την ταινία το 2020-’21, όταν ακόμη ζούσα στο Κίεβο. Ο αγαπημένος μου φίλος ήταν μέλος του κινηματογραφικού συνεργείου. Συνήθιζε να ταξιδεύει για τα γυρίσματα στο δυτικό τμήμα της Ουκρανίας, στα Καρπάθια όρη…

Nilosree Biswas Το γυναικείο κίνημα στο Ιράν ήταν πολιτικό στον πυρήνα του, ωστόσο είχε και μια πολιτιστική πορεία, η οποία τελικά θα εκδηλωνόταν στον Ιρανικό Φεμινιστικό Κινηματογράφο. Η ιστορία μάς λέει ότι ο κινηματογράφος του Ιράν που καθορίζεται από τις γυναίκες ξεπήδησε πάντα από την αντίσταση, παρά τα όποια εμπάργκο.

Alex Salmon Επιπλέον, η ταινία Ουδέν νεώτερον από το δυτικό μέτωπο ήταν τόσο απεχθής στους Ναζί, ώστε οι προβολές της ταινίας του 1930 μποϊκοτάρονταν στη Γερμανία επειδή έδειχνε την ωμή πραγματικότητα του πολέμου και δεν εξυμνούσε τον ρόλο της Γερμανίας σε αυτόν. Η ταινία απαγορεύτηκε αργότερα από το ναζιστικό καθεστώς και ο Ρεμάρκ αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα... Είναι μια ισχυρή και διαχρονική αντιπολεμική ιστορία, η οποία δείχνει τη ματαιότητα και τη φρίκη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Αποτελεί ένα ισχυρό κατηγορώ για όσους βρίσκονται στην εξουσία και είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν ζωές για την επιδίωξη του κέρδους και της δόξας.…

Eileen Jones Το εξαιρετικό δράμα του Ιρανού σεναριογράφου και σκηνοθέτη Ασγάρ Φαρχαντί, Ένας ήρωας, που αναφέρεται σε έναν νεαρό άνδρα που προσπαθεί να εξαγοράσει την ελευθερία του από τη φυλακή για οφειλέτες, αποτελεί μια απεικόνιση του αγώνα της εργατικής τάξης που βρίσκεται στο επίκεντρο μερικών από τα μεγαλύτερα κινηματογραφικά έργα.

Phil Butland Στις 6 Οκτωβρίου 1960, η ταινία «Σπάρτακος» έκανε πρεμιέρα στο θέατρο DeMille της Νέας Υόρκης. Το περιοδικό Time πανηγύρισε για «ένα νέο είδος ταινίας του Χόλιγουντ: ένα υπερθεαματικό έργο με πνευματική ζωντάνια και ηθική δύναμη». Ο επί σειρά ετών κριτικός κινηματογράφου των New York Times Μπόσλεϊ Κρόουθερ ήταν λιγότερο ενθουσιασμένος, απορρίπτοντας την ταινία ως «ηρωική αηδία», προσθέτοντας ότι «το μεσαίο μέρος είναι επιτηδευμένο και κουραστικό, επειδή ασχολείται με τις βαρετές διαμάχες της πολιτικής». Οι άνθρωποι που έμπαιναν στην ταινία έπρεπε να αψηφήσουν τις γραμμές περιφρούρησης που είχε οργανώσει η δεξιά Αμερικανική Λεγεώνα. Η Λεγεώνα είχε στείλει 17.000 επιστολές…