Κώστας Κούσιαντας

Την περασμένη Παρασκευή, περίπου 15 ως 18 κρορ (σύμφωνα με το ινδικό μετρικό σύστημα – δηλαδή 150 ως 180 εκατομμύρια) εργάτες συμμετείχαν στην 24ωρη γενική απεργία, η οποία αποτέλεσε την μεγαλύτερη γενική απεργία που έχει γίνει ποτέ παγκοσμίως... Η απεργία της 2 Σεπτεμβρίου ήρθε να θυμίσει σε ολόκληρο τον πλανήτη, ότι υπάρχει και η Ινδία της εργατικής τάξης, η οποία εάν κινηθεί, θα προκαλέσει αναταράξεις παγκοσμίων διαστάσεων.

Κώστας Κούσιαντας

Εδώ κι ενάμιση μήνα η τουρκοκυπριακή νεολαία έχει ξεσηκωθεί ενάντια στην επικύρωση από την τουρκοκυπριακή βουλή και το Ανώτατο Δικαστήριο της «Συμφωνίας για εγκαθίδρυση Συντονιστικού Γραφείου μεταξύ Τουρκίας-Τουρκικής Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου για την νεολαία και τον αθλητισμό».

Κώστας Κούσιαντας

Στην παγκόσμια ιστορία υπάρχουν πολλά πραξικοπήματα. Λίγα όμως από αυτά παρέμειναν απόπειρες πραξικοπήματος επειδή λαϊκές μάζες κατέβηκαν στους δρόμους και εμπόδισαν τους πραξικοπηματίες να καταλάβουν την εξουσία. Το βράδυ της 15ης Ιουλίου χιλιάδες άνθρωποι στην Τουρκία εμπόδισαν με τα σώματά τους τα στρατιωτικά οχήματα να ανοίξουν το δρόμο σε μία δικτατορία, που θα ήταν η πέμπτη στην ιστορία της χώρας. Γιατί έγινε το πραξικόπημα; Ποια είναι τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει σήμερα η τούρκικη άρχουσα τάξη; Τι είδους κόμμα είναι το AKP που κυβερνά την Τουρκία 14 χρόνια τώρα; Αυτά είναι μια σειρά κρίσιμα ερωτήματα των οποίων η απάντηση είναι απαραίτητη για να γίνει κατανοητή η σύνθετη πολιτική κατάσταση στην Τουρκία.

Ένας διαδηλωτής σκοτώθηκε στην πλατεία Ταξίμ στην Ισταμπούλ από την αστυνομία

Κώστας Κούσιαντας

Χιλιάδες άνθρωποι – κυρίως νέοι, ξεχύθηκαν χτες στους δρόμους του Καΐρου σε μια οργισμένη διαδήλωση εναντίον της αστυνομικής καταστολής. Οι διαδηλώσεις ήταν η αυθόρμητη απάντηση στη δολοφονία ενός μικροπωλητή από έναν αστυνομικό. Ο αστυνομικός πυροβόλησε και σκότωσε τον μικροπωλητή (τραυματίζοντας και δύο άλλους ανθρώπους), επειδή δεν συμφωνούσε για την τιμή του τσαγιού που αγόρασε...

Κώστας Κούσιαντας

Τον Μάρτιο του 2011 ξεκίνησαν μαζικές διαδηλώσεις και στη Συρία, σε όλες σχεδόν τις πόλεις, αλλά και στην ύπαιθρο. Η κοινωνική σύνθεση αυτών των κινητοποιήσεων ήταν τα στρώματα του πληθυσμού που πλήττονταν από τη στροφή του καθεστώτος στον νεοφιλελευθερισμό και κυρίως η νεολαία, ένα κοινωνικό στρώμα, το οποίο είχε υποστεί τη συμπύκνωση των καταστροφών αυτής της στροφής: ανεργία χωρίς καμιά προοπτική, οικονομική εξαθλίωση και ένταση της καταστολής. Παρά την μαζική συμμετοχή εργαζομένων, η εργατική τάξη δεν μπορούσε να κινητοποιηθεί οργανωμένα και να αναδείξει ένα σαφές ταξικό περιεχόμενο: η δικτατορία είχε διαλύσει κάθε προσπάθεια ανεξάρτητης εργατικής οργάνωσης και επιπλέον, η αριστερά, η οποία θα μπορούσε να διεκδικήσει να εκφράσει μια ταξική προοπτική, συνεργαζόταν, στη συντριπτική της πλειοψηφία, με το καθεστώς και ως εκ τούτου ήταν διαλυμένη και απαξιωμένη στα μάτια των λαϊκών μαζών.

Κώστας Κούσιαντας

Συνεχίζονται οι κινητοποιήσεις των προσφύγων στην Ειδομένη. Οι πρόσφυγες σήμερα έριξαν τον συνοριακό φράχτη και συγκρούστηκαν με την αστυνομία. Η απεργία πείνας των δέκα Ιρανών συνεχίζεται

Κώστας Κούσιαντας

Το κτίριο του παλιού Εργατικού Κέντρου Μυτιλήνης, κατελήφθη στις 7/11 από ομάδα προσφύγων και αλληλέγγυων, με στόχο να το λειτουργήσουν ως κέντρο υποδοχής, εξυπηρέτησης αναγκών και οργάνωσης της ζωής των προσφύγων που περνάνε/παραμένουν στο νησί... Όμως, την Τρίτη 10/11 το απόγευμα, ομάδα μελών του ΚΚΕ με κράνη και ρόπαλα εισέβαλε στο κτίριο (τι στιγμή εκείνη βρισκόταν λίγα άτομα μέσα) πέταξε έξω τους αλληλέγγυους καθώς και τον μοναδικό πρόσφυγα που μιλούσε ελληνικά «τραβώντας τον κυριολεκτικά από τα μαλλιά» και ανακοινώνοντάς του «Εσύ τέλος, τώρα αναλαμβάνουμε εμείς» (!!!) ... Όλα αυτά έχουν σαν στόχο να αναδείξουν προς την άρχουσα τάξη την «ικανότητα» του ΚΚΕ να πειθαρχήσει το μαζικό κίνημα και άρα την χρησιμότητα της ηγεσίας του σαν συνομιλητής του κεφάλαιου... Ποιο είναι λοιπόν το καθήκον το οποίο διεκδικεί να αναλάβει το ΚΚΕ για να αμβλύνει τις δυσκολίες της ελληνικής κυβέρνησης και του ελληνικού αστικού κράτους; Να επιχειρήσει να εγγυηθεί, ότι η μετακίνηση των προσφύγων και το κίνημα αλληλεγγύης θα παραμείνουν εντός των ορίων αστικής διαχείρισης του «προσφυγικού προβλήματος»