Leila Al Shami

Παθιασμένες συζητήσεις ξέσπασαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στις συριακές ομάδες συζήτησης μεταξύ των υποστηρικτών της κοσμικότητας και των υποστηρικτών ενός κράτους που θα χρησιμοποιήσει ένα ισλαμικό πλαίσιο. Ένα αίσθημα ανησυχίας με κυρίευσε καθώς οι επαναστάτες διαφωνούσαν μεταξύ τους. Είναι πολύ πιο εύκολο να είσαι ενωμένος όταν στέκεσαι ενάντια σε κάτι παρά όταν πρέπει να εκφράσεις τι υποστηρίζεις. Αλλά τότε συνειδητοποίησα ότι αυτή ακριβώς ήταν η Συρία για την οποία αγωνίζονταν οι επαναστάτες: μια χώρα όπου οι συζητήσεις θα μπορούσαν να γίνονται μαζί στη δημόσια σφαίρα, ανταλλάσσοντας διαφορετικές απόψεις και ακούγοντας ο ένας τον άλλον με σεβασμό. Η σκληρή δουλειά της πολιτικής συνδιαμόρφωσης μόλις άρχισε. Οι συζητήσεις, ωστόσο, έχασαν σε μεγάλο βαθμό το νόημα. Η διαχωριστική γραμμή στη Συρία δεν ήταν ποτέ μεταξύ θρησκείας και κοσμικότητας, αλλά μεταξύ αυταρχισμού και δημοκρατίας.

Nikolai Andropov

Μετά το ξέσπασμα του πολέμου πλήρους κλίμακας με την Ουκρανία, η Ρωσία μετατράπηκε σταδιακά σε κανονική δικτατορία. Μπορούμε να παρατηρήσουμε αυτόν τον πολιτικό μετασχηματισμό στο πεδίο της προπαγάνδας, όπου οι ομιλίες επιφανών κρατικών αξιωματούχων και προπαγανδιστών έχουν όλο και περισσότερο υιοθετήσει τον απροκάλυπτο μιλιταρισμό και τον αυτοκρατορικό εθνικισμό. Αυτές οι πολιτικές αλλαγές έχουν εκτεταμένες συνέπειες για τα έργα πολιτιστικής και ιστορικής κληρονομιάς, την αρχιτεκτονική ανάπτυξη και τον αστικό σχεδιασμό. Τα κατεχόμενα εδάφη διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο εδώ, καθώς έχουν γίνει εφαλτήριο για την υλοποίηση μεγάλων κατασκευαστικών έργων και την προώθηση διοικητικών καριέρας.

Omar Hassan

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ, στο Γιαρμούκ ζούσαν πριν από το 2011 περίπου 160.000 άνθρωποι, στην πλειονότητά τους Παλαιστίνιοι. Ο οδηγός μου, ο Άχμαντ, λέει με υπερηφάνεια ότι κάποτε ήταν ένα από τα πιο δυναμικά οικονομικά μέρη της Δαμασκού, με εμπορικές περιοχές, βιομηχανικούς τομείς και πολλά άλλα. Με πηγαίνει να επισκεφθώ τον Αμπού Σαΐντ Αΐντι, έναν ηλικιωμένο άνδρα που γεννήθηκε το 1945 στο εξαφανισμένο πλέον παλαιστινιακό χωριό Λούμπια. Ζει στον καταυλισμό εδώ και δεκαετίες και διηγείται μια παρόμοια ιστορία για το Γιαρμούκ που κάποτε ήταν ένα ακμάζον κέντρο για τη ζωή των Παλαιστινίων... Δεν έχει μείνει τίποτα από αυτά τώρα.

Jorge Costa

Μία από τις χειρότερες συνέπειες του επεκτατισμού του Πούτιν και της εισβολής στην Ουκρανία ήταν η ριζοσπαστικοποίηση των παρεκκλίσεων, είτε στην Αριστερά, η οποία έχει γίνει το μαύρο πιόνι στη σκακιέρα των δευτερευουσών δυνάμεων, είτε σε εκείνους που έχουν φτάσει να κανονικοποιήσουν το ΝΑΤΟ ως αμυντικό προπύργιο – που ποτέ δεν ήταν... Το κόμμα της Βάγκενκνεχτ φαίνεται να είναι το απόλυτο παράδειγμα της Αριστεράς που αναλαμβάνει το ρόλο του μαύρου πιόνιου. Αλλά δεν είναι αυτός ο σωστός τρόπος για να το θέσουμε: η ταξική συμφιλίωση, η γερμανική υπεροχή και ο αντιμεταναστευτισμός, η συντηρητική συνθηκολόγηση – όλες αυτές οι αλλαγές έχουν ήδη απομακρύνει την Βάγκενκνεχτ από την Αριστερά.

Omar Hassan

Γρήγορα χαράσσονται γραμμές μεταξύ των υποστηρικτών και των αντιπάλων της νέας κυβέρνησης. Προς το παρόν, οι επικριτές της βρίσκονται κατά κύριο λόγο στο περιθώριο, αντιδρώντας σε συγκεκριμένα περιστατικά και πολιτικές χωρίς να καθορίζουν την ατζέντα. Αγωνίζονται να δημιουργήσουν θεσμούς και χώρους που θα τους επιτρέψουν να σκεφτούν, να οργανωθούν και να αντισταθούν συλλογικά.

Gilbert Achcar

Από τη συμπλήρωση του πρώτου έτους του συνεχιζόμενου σιωνιστικού γενοκτονικού πολέμου στη Γάζα, δηλαδή από τον περασμένο Οκτώβριο, μια ντροπιαστική σκηνή διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια μας στη Δυτική Όχθη. Η ΠΑ της Ραμάλα αποφάσισε να συμπληρώσει την επίθεση που εξαπέλυσαν οι σιωνιστικές ένοπλες δυνάμεις στη Δυτική Όχθη παράλληλα με την εισβολή τους στη Λωρίδα της Γάζας – την πιο βίαιη ισραηλινή επίθεση στη Δυτική Όχθη, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης αεροπορίας, από την εποχή της καταστολής της Ιντιφάντα του Αλ Άκσα πριν από είκοσι και πλέον χρόνια. Όπως και το φθινόπωρο του 1994, η ΠΑ εξαπέλυσε μια αιματηρή επίθεση κατά των ένοπλων νεανικών παρατάξεων, ξεκινώντας από την πόλη Τούμπας και κορυφώνοντας τη συνεχιζόμενη επίθεση στον προσφυγικό καταυλισμό της Τζενίν, όπου στεγάζεται το Τάγμα της Τζενίν, μια ομάδα μαχητών της αντίστασης κατά της ισραηλινής κατοχής.

Yara Hawari

Στις 28 Δεκεμβρίου, η νεαρή φοιτήτρια δημοσιογραφίας Σάθα Σαμπάγ βγήκε από το σπίτι της στην κατεχόμενη πόλη Τζενίν της Δυτικής Όχθης, μαζί με τη μητέρα της και τα δύο μικρά παιδιά της αδελφής της. Λίγο αργότερα, πυροβολήθηκε στο κεφάλι και σκοτώθηκε από σφαίρα ελεύθερου σκοπευτή. Ήταν μόλις 21 ετών. Η Σάθα δολοφονήθηκε στον ίδιο προσφυγικό καταυλισμό όπου δολοφονήθηκε από το ισραηλινό καθεστώς το 2022 η έμπειρη δημοσιογράφος Σιρίν Αμπού Άκλεχ. Ωστόσο, η Σάθα δεν δολοφονήθηκε από στρατιώτη του ισραηλινού καθεστώτος. Σύμφωνα με την οικογένειά της, η σφαίρα που της στέρησε τη ζωή ρίχτηκε από τις Δυνάμεις Ασφαλείας της Παλαιστινιακής Αρχής (ΔΑΠΑ). Τον τελευταίο μήνα, οι ΔΑΠΑ πολιορκούν τον προσφυγικό καταυλισμό της Τζενίν, σε μια συντονισμένη προσπάθεια με τους Ισραηλινούς, στο πλαίσιο των προσπαθειών τους να καταπνίξουν την ένοπλη αντίσταση στη βόρεια Δυτική Όχθη.

Nouveau Parti anticapitaliste (NPA)

Η δική μας κρίση έχει διατυπωθεί. Η Μαρίν Λεπέν προσποιήθηκε ότι άφησε στην άκρη τον αντισημιτισμό του πατέρα της (ο οποίος το 1987, σε ένα νεύμα προς τους ναζιστές αρνητές συντρόφους του, παρουσίασε τους θαλάμους αερίων ως «μια λεπτομέρεια της ιστορίας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου») και τον αντικατέστησε με τη νέα ισλαμοφοβία, κάνοντας έτσι τον ρατσισμό πιο μοντέρνο. Έκανε τον ρατσισμό αποδεκτό από την αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό. Ο Ζαν-Μαρί Λεπέν είναι νεκρός, αλλά το σιχαμένο κτήνος είναι πολύ ζωντανό. Πολεμήσαμε τον πατέρα και τους φίλους του για δεκαετίες και θα συνεχίσουμε να πολεμάμε τους κληρονόμους του.

Phineas Rueckert

Στις 3 Αυγούστου 1957, μια αυτοκινητοπομπή στρατιωτικών φορτηγών σταμάτησε μπροστά από τον καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων. Η παρέλαση των οχημάτων είχε ξεκινήσει από τη νότια Γαλλία προς την πρωτεύουσα, προχωρώντας παρά την αποπνικτική καλοκαιρινή ζέστη. Σε κάθε στάση κατά μήκος της διαδρομής, οι πρώην στρατιωτικοί που ηγούνταν της κίνησης πρόβαλαν μια ταινία μικρού μήκους για τους περίεργους θεατές. Οι εικόνες ήταν σκληρές για να τις παρακολουθήσει κανείς: Έδειχναν κοκκώδη πλάνα από βίαιες ενέργειες που διέπραξαν οι αντιαποικιακοί αντάρτες της Αλγερίας, το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (FLN), εναντίον Γάλλων στρατιωτών. Στα πλαϊνά των φορτηγών ήταν κρεμασμένα πανό. «Η Αλγερία είναι Γαλλία», έγραφε ένα από αυτά. Σε ένα άλλο: «Η εγκατάλειψη της Αλγερίας είναι εθνική αυτοκτονία».

Omar Hassan

«Αυτή η επανάσταση μόλις άρχισε», λέει ο Φάντι, ένας άντρας γύρω στα 50, στα σκαλοπάτια του Υπουργείου Παιδείας της Συρίας. «Πρέπει να συνεχίσουμε να προχωράμε μπροστά. Δεν θα τελειώσει μέχρι να κατοχυρωθούν τα δικαιώματα όλων». Βρίσκομαι μαζί με περίπου 50 Σύριους, οι οποίοι διαμαρτύρονται για την κίνηση της νέας κυβέρνησης, υπό την ηγεσία της Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ (HTS), να μετατοπίσει το σχολικό πρόγραμμα σπουδών προς μια σεχταριστική και συντηρητική ισλαμιστική κοσμοθεωρία.