Δυστυχώς, το τέλος του Μπερλουσκόνι δεν σημαίνει και το τέλος του είδους της (αστικής) πολιτικής που αυτός εφεύρε και εφάρμοσε. Και αυτό επειδή ο Μπερλουσκόνι φρόντισε να ιδρύσει μια ολάκερη παγκόσμια “σχολή” υπέρ-αντιδραστικών νεοφιλελεύθερων ακροδεξιών πολιτικών που ήδη κυβερνούν ή απειλούν να κυβερνήσουν σχεδόν την μισή ανθρωπότητα, φλερτάροντας με τον φασισμό όταν βέβαια δεν δηλώνουν οι ίδιοι φασίστες. Και φυσικά, και μόνον αυτό το “επίτευγμα” του Μπερλουσκόνι επαρκεί για να δικαιολογήσει τη διαπίστωση πολλών από τους σημερινούς εγκωμιαστές του ότι “σημάδεψε την ιστορία της χώρας και της εποχής του”.

Παραμένει όμως πολιτική ήττα για την Αριστερά συνολικά, με δυσμενείς συνέπειες για το κίνημα. Αυτές οι συνέπειες θα είναι πιο έντονες το πρώτο διάστημα μετά τις εκλογές, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα είναι συντριπτικές ή μακροχρόνιες. Το κίνημα μπορεί να ανακάμψει, και μάλιστα πιο σύντομα απ’ όσο φοβούνται πολλοί, αλλά η Αριστερά δεν έχει δικαίωμα να σπαταλά αενάως τους αγωνιστικούς του πόρους αναπαράγοντας τα λάθη της και διαδοχικούς πολιτικούς κύκλους ήττας. Απαιτείται στροφή ευρύτερων δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς σε ένα αντικαπιταλιστικό σχέδιο, στη συγκρότηση μαζικού αντικαπιταλιστικού μετώπου – υποκειμένου. Οι δυνάμεις της διεθνιστικής-επαναστατικής αριστεράς πρέπει να παίξουν τον ρόλο τους σε αυτή την κατεύθυνση.

Η κανονικοποίηση της Συρίας εξυπηρετεί έτσι τα συμφέροντα του Μπασάρ αλ Άσαντ και του δεσποτικού του καθεστώτος και όχι του λαού της χώρας. Εξυπηρετεί επίσης τα συμφέροντα των αυταρχικών ηγετών σε ολόκληρη την περιοχή, οι οποίοι είναι αποφασισμένοι να διασφαλίσουν την εξουσία τους και να συντρίψουν τα τελευταία απομεινάρια του κύματος αγώνα για κοινωνικό μετασχηματισμό από τα κάτω που ξεκίνησε το 2011.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συμμετέχει με 284 υποψήφιους-ες και στις βουλευτικές εκλογές στις 25 Ιούνη στις 59 εκλογικές περιφέρειες της χώρας και με ψηφοδέλτιο Επικρατείας για να υποστηρίξει το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα στόχων πάλης…Τα ψηφοδέλτια αποτυπώνουν την πολιτική δράση και ιστορία της κομμουνιστικής επαναστατικής Αριστεράς, τις δυνατότητες ευρύτερης συσπείρωσης και στήριξης του μετώπου της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής, κομμουνιστικής Αριστεράς και της ριζοσπαστικής οικολογίας. Την παρέμβαση σε κλάδους, περιοχές, κινήματα σε όλα τα πεδία, τη δικτύωσή της με τους έλληνες/ελληνίδες χωρών του εξωτερικού και με τις μειονότητες της χώρας μας. Με τη συμμετοχή ταυτόχρονα πολιτικών στελεχών όλων των γενιών των μεγάλων αγώνων του λαού μας και τον αέρα της νέας γενιάς.

Joseph Daher

Στη δεκαετία του 2000, η Συρία γνώρισε ιδιωτικοποιήσεις, μέτρα φιλελευθεροποίησης της οικονομίας, την επανεμφάνιση των πρώτων ιδιωτικών τραπεζών, συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου με χώρες της περιοχής, με την Τουρκία, οι οποίες επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό τις μικρές βιομηχανίες που δεν έχουν τη δυνατότητα να ανταγωνιστούν την Τουρκία ή τα ξένα προϊόντα. Οι περιοχές στις οποίες εξαπλώθηκε περισσότερο η εξέγερση ήταν εκείνες που είχαν υποφέρει περισσότερο από τα μέτρα φιλελευθεροποίησης της οικονομίας. Μιλάμε για ένα ποσοστό φτώχειας που υπολογίζεται ότι αυξήθηκε από 10-15% το 2000 σε πάνω από 30%, λαμβάνοντας υπόψη ότι ένα άλλο τρίτο του πληθυσμού ζούσε λίγο πάνω από το όριο της φτώχειας.

Στις 31 Μαΐου το στρατιωτικό δικαστήριο της νότιας περιφέρειας του Ροστόφ στο Ντον καταδίκασε τον Ιγκόρ Πάσκαρ σε οκτώμισι χρόνια φυλάκισης με την κατηγορία του "βανδαλισμού" και της "τρομοκρατίας". Κρίθηκε ένοχος για το κάψιμο ενός πανό με το σύμβολο Z [σύμβολο υπέρ του πολέμου] και τη συμβολική πυρπόληση του κτιρίου της FSB [Ομοσπονδιακές Υπηρεσίες Ασφαλείας] στο Κρασνοντάρ. Την ημέρα πριν από την καταδίκη του, ο Ιγκόρ έδωσε την τελική του κατάθεση στο δικαστήριο. Ακολουθεί η μετάφραση της ομιλίας του.

Το φάντασμα της συντηρητικοποίησης της κοινωνίας πλανάται σε πολλές μετεκλογικές αναλύσεις, που φιλοξενούνται ευχάριστα στα μέσα όσων κολακεύονται να αναδείξουν τα λάθη του λαού για να κρύψουν τα δικά τους. Και μαζί με διάφορες εκτονωτικές πικρίες συμβάλλουν να καταλήγουν σε γνωστά φθέγματα όπως ότι «δεν είμαστε λαός», «οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν» (που επανήλθε προσφάτως με την σχετική αφισοκόλληση), που εκπέμπουν απαξιωτικά μηνύματα για το λαό και αποδοκιμαστικά για όποιον προσπαθεί να αλλάξει τα πράγματα.

Το τρίτο άρθρο της σειράς ""Ανισότητες": σχετικά με τις ρωσικές μεταφορές και τους οδηγούς φορτηγών πριν και μετά τον πόλεμο…Συνολικά, δεν μπορεί κανείς να πει ότι ο πόλεμος που εξαπέλυσε η Ρωσία στην Ουκρανία συνέτριψε τον κλάδο των μεταφορών. Οι επιχειρήσεις εξακολουθούν να χρειάζονται να μεταφέρουν κάθε είδους φορτίο, αν και η κατάσταση για τους φορτηγατζήδες των οποίων η εργασία δεν σχετίζεται με τις ανάγκες της "Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης" έχει γίνει χειρότερη από ποτέ. Οι οδηγοί μεγάλων φορτηγών παλεύουν να επιβιώσουν, ενώ επιχειρηματίες όπως ο Ιγκόρ Ρότενμπεργκ και οι υπόλοιποι που απομυζούν τα οφέλη του ρωσικού καθεστώτος λάμπουν σε άλλη μια λίστα του Forbes

Η οικονομική κρίση στην Κούβα δεν λέει να τελειώσει και αυτό συμβάλλει στη συνεχιζόμενη ροή μεταναστών προς τις Ηνωμένες Πολιτείες. Μόνο το 2022, ένα τέταρτο του ενός εκατομμυρίου ανθρώπων πέρασαν παράνομα τα σύνορα του Μεξικού προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου έγιναν δεκτοί από τις μεταναστευτικές αρχές. Παρόλο που ο Μπάιντεν ακύρωσε την αποδοχή παράνομων Κουβανών μεταναστών από το νησί, επικίνδυνες βάρκες συνεχίζουν να φεύγουν για τη Φλόριντα...Η πλειονότητα των Κουβανών μεταναστών είναι νέοι, γεγονός που θα έχει αρνητικό αντίκτυπο στην εργατική τάξη του νησιού…

Σε αυτή τη συνέντευξη που παραχώρησε στον Sushovan Dhar, ο Éric Toussaint αναλύει τη βοήθεια που χορηγήθηκε στην Ουκρανία από την έναρξη της ρωσικής επίθεσης. Δείχνει ότι η βοήθεια αυτή παρέχεται συχνά με τη μορφή δανείων -και όχι επιχορηγήσεων- τα οποία η Ουκρανία θα πρέπει να αποπληρώσει σε αρκετά χρόνια. Αυτό θέτει το ερώτημα της μελλοντικής ανασυγκρότησης της χώρας και υποδηλώνει ότι θα επιβληθούν νέα νεοφιλελεύθερα μέτρα - ιδιωτικοποιήσεις, αρπαγή καλλιεργήσιμης γης και φυσικών πόρων - στο όνομα της αποπληρωμής του χρέους.

Ο Israel Dutra, του Βραζιλιάνικου Σοσιαλιστικού Αριστερού Κινήματος (MES), μιλάει στον Federico Fuentes του LINKS International Journal of Socialist Renewal για τον πόλεμο του Πούτιν, την αλληλεγγύη με την ουκρανική αντίσταση και την ειρηνευτική πρόταση του Βραζιλιάνου προέδρου Luiz Inácio Lula da Silva. Ο Dutra συζητά επίσης τη διπλή πρόκληση που αντιμετωπίζει σήμερα η διεθνής αριστερά: τον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό και την καταπολέμηση της ανόδου της ακροδεξιάς. Το MES είναι μια τάση του Κόμματος Σοσιαλισμού και Ελευθερίας (PSOL), του οποίου ο Dutra είναι γενικός γραμματέας.

Σελίδα 11 από 333