Gilbert Achcar

Το να περιγράψουμε τη συνεχιζόμενη σύγκρουση στην Ουκρανία, στην οποία η τελευταία χώρα δεν έχει καμία επιδίωξη, πόσο μάλλον πρόθεση, να καταλάβει ρωσικό έδαφος, και στην οποία η Ρωσία έχει τη δεδηλωμένη πρόθεση να υποτάξει την Ουκρανία και να καταλάβει μεγάλο μέρος του εδάφους της – το να ονομάσουμε αυτή τη σύγκρουση ενδοϊμπεριαλιστική και όχι ιμπεριαλιστικό πόλεμο εισβολής, αποτελεί ακραία διαστρέβλωση της πραγματικότητας.

Yassin al-Haj Saleh

Την εβδομάδα που πέρασε από την έναρξη της εισβολής της Ρωσίας, οι Σύριοι που αντιτίθενται στον πρόεδρο Μπασάρ αλ Άσαντ μπορεί να έρχονται δεύτεροι μετά τους ίδιους τους Ουκρανούς στο να παρακολουθούν κάθε φρίκη του πολέμου που διεξάγει το καθεστώς του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία. Ο λόγος πίσω από αυτή την περίεργη κατάσταση, βέβαια, θα έπρεπε να είναι αρκετά προφανής. Η Ρωσία κατέχει μέρος της Συρίας από τα τέλη Σεπτεμβρίου του 2015, υποστηρίζοντας με βάναυσο τρόπο το καθεστώς του Άσαντ, του οποίου η ύψιστη προτεραιότητα είναι να παραμείνει για πάντα στην εξουσία, ακόμη και αν χρειαστεί να υποτάξει τη χώρα σε επεκτατικές εξωτερικές δυνάμεις όπως το Ιράν και η ίδια η Ρωσία.

Πρόσφατα, το Συμβούλιο Εθνικής Άμυνας και Ασφάλειας αποφάσισε την προσωρινή αναστολή των δραστηριοτήτων ορισμένων ουκρανικών πολιτικών κομμάτων. Ο κατάλογος περιλαμβάνει τόσο μεγάλα κόμματα της αντιπολίτευσης όσο και λιγότερο γνωστά που χρησιμοποιούν τις λέξεις «προοδευτικά», «αριστερά» ή «σοσιαλιστικά» στο όνομά τους. Ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι τα κατηγόρησε για «διασυνδέσεις με τη Ρωσία», χωρίς να στηρίζει τους ισχυρισμούς του με οποιαδήποτε κατάλληλη νομική αιτιολόγηση. Αντιλαμβανόμαστε σαφώς ότι τουλάχιστον ορισμένα μέλη αυτών των κομμάτων, και ιδιαίτερα η ηγεσία τους υποβάθμισαν τον κίνδυνο των ρωσικών σοβινιστικών φιλοδοξιών και έφτασαν στα όρια της δικαιολόγησης της επιθετικότητας…

Αν οι αριστεροί συνεχίζουν να κατηγορούν το ΝΑΤΟ για τη ρωσική εισβολή, το μόνο που δείχνουν είναι ότι δεν έχουν κατανοήσει την αλλαγή της κατάστασης", λέει ο Taras Bilous. Ο εκδότης του αριστερού ουκρανικού περιοδικού Commons έγραψε "Μια επιστολή προς τη δυτική αριστερά από το Κίεβο" λίγο μετά την έναρξη του πολέμου. Σε αυτήν επέκρινε το γεγονός ότι οι άνθρωποι στα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης και οι πολιτικές τους ιδέες, αλλά και ο επιθετικός ιμπεριαλισμός του Πούτιν, δεν φαίνεται να υπάρχουν για την αριστερά στη Δύση, η οποία είναι επικεντρωμένη στο ΝΑΤΟ. Ο Taras Bilous παρέμεινε στο Κίεβο και εντάχθηκε σε μια αναρχική ομάδα που οργανώνει δραστηριότητες βοήθειας και δημιουργεί τη δική της αμυντική μονάδα.

Η Οκσάνα Ντούτσακ (Oksana Dutchak) είναι Ουκρανή ερευνήτρια και ακτιβίστρια της ομάδας Essential Autonomous Struggles Transnational (EAST). Μας μιλάει για την τρέχουσα και διαρκώς εξελισσόμενη κατάσταση στην Ουκρανία και τις τοπικές προσπάθειες αυτοοργάνωσης ως απάντηση στον πόλεμο. Το ερώτημα για το πώς θα δημιουργηθεί μια διεθνής πολιτική για την ειρήνη δεν έχει εύκολη απάντηση. Η συνέχιση της κινητοποίησης και της επικοινωνίας πέρα από τα σύνορα είναι ζωτικής σημασίας, αλλά θα πρέπει να συμβαδίζει με μια ριζική επανεξέταση της ίδιας της διεθνούς κατάστασης.

Οι Shaun Matsheza και Nick Buxton του Διεθνικού Ινστιτούτου (TNI, Transnational Institute) μίλησαν με δύο ακτιβιστές της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού Left Commons (https://commons.com.ua/en/), το οποίο ερευνά και αναλύει την οικονομία, την πολιτική, την ιστορία και τον πολιτισμό της Ουκρανίας. Ο Ντένις Γκόρμπατς (Denys Gorbach) είναι κοινωνικός ερευνητής που, επί του παρόντος, κάνει το διδακτορικό του στη Γαλλία με θέμα την πολιτική της ουκρανικής εργατικής τάξης. Ο Ντένις Πίλας (Denis Pilash) είναι πολιτικός επιστήμονας και ακτιβιστής που συμμετέχει στο  Sotsialnyi Ruj.

Με συνθήματα όπως ''φορολογήστε τους ολιγάρχες'' και ''κάτω η κυβέρνηση των ολιγαρχών'' ο αλβανικός λαός δηλώνει πως δεν θα πληρώσει αυτός την κερδοσκοπία μιας χούφτας πλουσίων που παίζουν με τις τιμές των καυσίμων και των τροφίμων. Στο στόχαστρο μπαίνουν συγκεκριμένοι μεγαλοεπιχειρηματίες που ελέγχουν τα διυλιστήρια και τις εισαγωγές καυσίμων αλλά και η κυβέρνηση η οποία μέχρι χθες αρνούνταν να ελέγξει την ''ελεύθερη αγορά'' με αποτέλεσμα τον διπλασιασμό της τιμής του ψωμιού. Η πρώτη διαμαρτυρία ξεκίνησε στις 9 Μαρτίου μετά από μια ανακοίνωση στα social media. Mέρα με τη μέρα η μαζικότητα αυξάνεται.

Σας χαιρετίζουμε από την Ουκρανία. Όπως ξέρετε, υπάρχει ένας ολοκληρωτικός πόλεμος που διεξάγεται στη χώρα μας. Πόλεις και χωριά καταστρέφονται και άνθρωποι πεθαίνουν. Είμαι μέλος της οργάνωσης Sotsialnyi Rukh, που υπερασπίζεται τα δικαιώματα των εργαζομένων και παλεύει για τα ιδεώδη του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε για να σταματήσουμε τον πόλεμο που εξαπέλυσε ο ρωσικός ιμπεριαλισμός και να μπορέσουμε να επανέλθουμε για να λύσουμε τα κοινωνικά και οικονομικά μας προβλήματα. Ελπίζω ότι οι αριστεροί σε όλο τον κόσμο -για τους οποίους η αλληλεγγύη των εργαζομένων και η αντιπολεμική στάση βρίσκονται στην καρδιά των αξιών τους- να μας βοηθήσουν να το πετύχουμε.

Το Ανεξάρτητο Συνδικάτο της Ουκρανίας "Zakhist Pratsi" συμμετέχει άμεσα στην αντίσταση ενάντια στην εισβολή του ρωσικού ιμπεριαλισμού. Αγωνιζόμαστε στο πλευρό της εργατικής τάξης και του ουκρανικού λαού σε διάφορα μέτωπα αντίστασης. Ορισμένες οργανώσεις του συνδικάτου μας, όπως το συνδικάτο ανθρακωρύχων "Zakhista Pratsi" στην επιχείρηση "Selidov-ugol", προστατεύουν εμάς και το μέλλον μας με όπλα στα χέρια και κάτω από τις πιο δύσκολες συνθήκες των εχθροπραξιών. Πολλοί ακτιβιστές του συνδικάτου μας σήμερα αντιστέκονται στις επιθέσεις των ρωσικών στρατευμάτων με ρουκέτες και βόμβες, πέρνοντας πάνω τους την υποστήριξη των καταφυγίων σε δύσκολες συνθήκες, σώζοντας τα παιδιά τους και τις οικογένειές τους από βέβαιο θάνατο.

Το να επιχειρηματολογήσεις τώρα με Ρώσους που δεν καταδικάζουν τη δράση του στρατού τους στην Ουκρανία είναι καθήκον των Ρώσων που είναι κατά του πολέμου, όχι των Ουκρανών. Θα προσπαθήσω όμως να τους βοηθήσω λίγο, ίσως αυτό να χρησιμέψει σε κάτι. Πρώτον, για όσους ρωτάνε «Γιατί δεν μιλούσατε επί 8 χρόνια που βομβαρδιζόταν το Ντονμπάς;», να πω ότι εγώ καθόλου σιωπηλός δεν ήμουν. Για παράδειγμα, δέστε το άρθρο μου για τους ουκρανικούς βομβαρδισμούς κατά της περιφερειακής διοίκησης του Λουγκάνσκ (και αυτό μου είναι προσωπικά ιδιαίτερα σημαντικό, γιατί εγώ είμαι από το Λουγκάνσκ).