Σε αυτόν τον κρίσιμο σε παγκόσμιο επίπεδο πόλεμο, το ουκρανικό έθνος αγωνίζεται να διατηρήσει την ανεξαρτησία του, που απέκτησε μόλις πριν από 30 χρόνια, μετά από αιώνες κυριαρχίας και ανελέητου εκρωσισμού. Σκοπός του πολέμου είναι να επαναφέρει την τσαρικής έμπνευσης ιδέα του «τριαδικού» ρωσικού έθνους (Ρωσία, Λευκορωσία και Ουκρανία) την οποία διεκδικεί σήμερα ο Βλαντίμιρ Πούτιν. Η ρωσική άρχουσα τάξη προσπαθεί να δώσει νέα πνοή ζωής σε ένα παρακμάζοντα ρωσικό ιμπεριαλισμό, ο οποίος, χωρίς τον έλεγχο της Ουκρανίας, κινδυνεύει να εξαφανιστεί από το ιστορικό προσκήνιο.

Συνοπτική -σε τίτλους-ιστορία της Ουκρανίας (ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ) από το 1911 όπου  ο Πιότρ Στολύπιν, πρωθυπουργός της Ρωσίας, δολοφονείται το Σεπτέμβρη στο Κίεβο, μέχρι τις 28/6/2022, όπου ρωσικός πύραυλος πλήττει εμπορικό κέντρο στο Κρεμεντσούκ. Το ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ είναι παράρτημα του άρθρου "Η κατάκτηση της Ουκρανίας και η ιστορία του ρωσικού ιμπεριαλισμού"του Zbigniew Marcin Kowalewski

Ilya Matveev

Volodymyr Ishchenko

Μέχρι πρόσφατα, το καθεστώς του Πούτιν εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων. Αρκεί να δούμε το γεγονός ότι ο αριθμός των Ρώσων δισεκατομμυριούχων του Forbes πολλαπλασιάστηκε κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Πούτιν. Ωστόσο, οι μεγαλοεπιχειρηματίες δεν έχουν κανένα πολιτικό βάρος. Είχαν όμως πάντα οικονομική δύναμη και προνόμια. Τώρα τα οικονομικά τους συμφέροντα έχουν θυσιαστεί στον πόλεμο… Η ρωσική άρχουσα τάξη είναι επιχειρηματίες των οποίων τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα στην αγορά δεν σχετίζονται με την προηγμένη τεχνολογία ή το φθηνό εργατικό δυναμικό, αλλά με τις πολιτικές θέσεις που κατέχουν στο κράτος.

Jean van Heijenoort

Οι ρωσικές στρατιές, μετά τη νίκη τους επί της Γερμανίας, κατέλαβαν την Ανατολική Ευρώπη και, σε μεγάλο βαθμό, την Κεντρική Ευρώπη. Κανείς, βέβαια, δεν περίμενε ότι θα σταματούσαν στα σύνορα της ΕΣΣΔ, και το γεγονός και μόνο της διέλευσης των συνόρων, στην τελευταία πράξη ενός γιγαντιαίου πολέμου, δεν έχει από μόνο του καμία ανεξάρτητη πολιτική σημασία: η στρατιωτική αναγκαιότητά του είναι προφανής. Το πρόβλημα που πρέπει να εξεταστεί δεν είναι η απλή διέλευση των συνόρων, αλλά η πολιτική που ακολούθησαν οι αρχές κατοχής.

Υπάρχουν σοβαρές ανησυχίες για την ασφάλεια του Ουκρανού αντιφασίστα και ακτιβιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Maksym Butkevych, μετά τη σύλληψή του από ρωσικά στρατεύματα... Ο Butkevych είναι γνωστός στην Ουκρανία για τη μακρά ιστορία του ακτιβισμού του που χρονολογείται από τη δεκαετία του 1990. Ήταν συνιδρυτής της οργάνωσης No Borders, μιας ΜΚΟ αφιερωμένης στην παροχή βοήθειας στους πρόσφυγες και τους εσωτερικά εκτοπισμένους στην Ουκρανία. Μετά τη σύγκρουση που ξεκίνησε στην ανατολική Ουκρανία το 2014, αφιερώθηκε στην παροχή βοήθειας στους εκτοπισμένους από την περιοχή και στην καταπολέμηση των διακρίσεων. Βοήθησε επίσης αιτούντες άσυλο που αντιμετώπιζαν την απέλαση στην Κεντρική Ασία, τη Λευκορωσία, τη Ρωσία και άλλες χώρες.

Μία αδιάκοπη σειρά περίεργων αποφυλακίσεων, κατηγορουμένων όμως συγκεκριμένου ταξικού και κοινωνικού φάσματος, θέτει άλλη μία φορά το ερώτημα για τον τρόπο λειτουργίας μέρους της δικαστικής εξουσίας και δημιουργεί σοβαρές ανησυχίες για την μονομέρειά της και την ταύτισή της με τον τρόπο που η οικονομικοκοινωνική ελίτ και η κυβέρνηση της χώρας αντιλαμβάνεται την λειτουργίας της τόσο ως μηχανισμού επιλεκτικής καταστολής, όσο και ως μηχανισμού επιλεκτικής έννομης προστασίας ιδιαίτερων κατηγοριών κατηγορουμένων και διαδίκων.

Anya Perova

Τον Μάιο του 2022, ο πρόεδρος της Λευκορωσίας Αλεξάντερ Λουκασένκο υπέγραψε νόμο με τον οποίο κάθε απόπειρα διάπραξης τρομοκρατικής επίθεσης τιμωρείται με θάνατο – και η τρομοκρατία είναι ακριβώς η κατηγορία που απαγγέλλεται σε ορισμένους Λευκορώσους οι οποίοι κατηγορούνται για την καταστροφή των σιδηροδρόμων της χώρας. Ο «πόλεμος των σιδηροδρόμων» στην Λευκορωσία ξεκίνησε πριν από την πλήρους κλίμακας εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, όταν ο ρωσικός και ο λευκορωσικός στρατός άρχισαν να διεξάγουν κοινές ασκήσεις· έκτοτε έχουν σημειωθεί δεκάδες επιθέσεις.

David Patrikarakos

«Η κατάσταση στην πόλη είναι πολύ, πολύ άσχημη. Οι Ρώσοι κατακτητές αυξάνουν συνεχώς την παρουσία τους. Κυκλοφορούν ανεξέλεγκτοι στην πόλη και σπάνε τις πόρτες των σπιτιών και των διαμερισμάτων. Οι στρατιώτες έρχονται συνήθως γύρω στα μεσάνυχτα και αρχίζουν να ψάχνουν για στοιχεία αντάρτικης δραστηριότητας. Συχνά, απλά παίρνουν μαζί τους ανθρώπους. Τώρα έχουν στρέψει την προσοχή τους στους αξιωματούχους. Πριν από λίγες ημέρες, συνέλαβαν τον δήμαρχο και ορισμένα μέλη του δημοτικού συμβουλίου. Η κατάσταση χειροτερεύει...»

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ https://tomov.gr/. Η Ελεονώρα είναι μια Ουκρανή, για πολλά χρόνια αεροσυνοδός. Πριν επτά χρόνια συνάντησε έναν Έλληνα με τον οποίο ερωτεύθηκαν, στον ουρανό, αφού και οι δύο δούλευαν στα αεροπλάνα…Πριν δύο χρόνια αποφάσισε να μείνει στην Ελλάδα, παντρεύτηκε με τον αγαπημένο της και γέννησε ένα κοριτσάκι, για το οποίο γράφει τόσο γλυκιές και τραυματικές ιστορίες στην κατάθεση ψυχής που ακολουθεί. Η φίλη μας Φωτεινή Σιάνου είναι συγγενής της Ελεονώρας… Της ζήτησε να γράψει την ανθρώπινη ιστορία της, να μοιραστεί αυτά που πέρασε, τη δύναμη και την αδυναμία, το φόβο και το θάρρος.

Από τις 24 Φεβρουαρίου, οι Ουκρανίδες αντιμετωπίζουν αυξανόμενη έμφυλη βία ως συνέπεια της ρωσικής εισβολής: Τα ρωσικά στρατεύματα χρησιμοποιούν μαζικά τον βιασμό γυναικών και παιδιών ως όπλο πολέμου. Η ενδοοικογενειακή βία κατά των γυναικών και των παιδιών έχει αυξηθεί σημαντικά. Οι γυναίκες που έχουν εκτοπιστεί εντός και εκτός Ουκρανίας και αναζητούν ασφαλές καταφύγιο αντιμετωπίζουν οξύ κίνδυνο έμφυλης και σεξουαλικής βίας. Ο βιασμός και οι επακόλουθες εξαναγκαστικές εγκυμοσύνες παρουσιάζονται σε όλες αυτές τις μορφές έμφυλης βίας. Παρόλο που στην Ουκρανία η έκτρωση παρέχεται νόμιμα κατόπιν αιτήματος έως και τη 12η εβδομάδα εγκυμοσύνης, οι συνθήκες του πολέμου έχουν περιορίσει την πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη…