Στη Νταράα, οι ήρωες της επανάστασης σχεδιάζουν το μέλλον τους μέσα στα ερείπια
Omar Hassan
«Κάθε οικογένεια έχει πληρώσει ένα τίμημα για την ελευθερία μας», εξηγεί ένας μεσήλικας άνδρας, με τα σκούρα μάτια του να προδίδουν καταπιεσμένη απόγνωση. «Κάποιοι έχασαν τα σπίτια τους, άλλοι έχασαν χρόνια από τη ζωή τους και άλλοι έχασαν τα παιδιά τους, είτε ως εξόριστοι είτε ως μάρτυρες». Προτιμώντας να παραμείνει ανώνυμος από το φόβο της τιμωρίας, πέρασε επτά χρόνια στη φυλακή για το έγκλημα να ζει στη συριακή πόλη Νταράα, το επαναστατικό πνεύμα της οποίας ήταν ένα διαρκές αγκάθι στο πλευρό του καθεστώτος. Επέστρεψε στο σπίτι του, μια παράγκα σε έναν καταυλισμό προσφύγων για Σύριους εκτοπισμένους κατά τη διάρκεια της ισραηλινής κατοχής των Υψιπέδων του Γκολάν, για να βρει τη γειτονιά του κατεστραμμένη. Άλλη μια συριακή πόλη που μετατράπηκε σε ερείπια.
Ηνωμένες Πολιτείες: η κυβέρνηση των δισεκατομμυριούχων
Martine Orange
Με την επανεκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, μια πλουτοκρατία δισεκατομμυριούχων είναι έτοιμη να πάρει τον έλεγχο του αμερικανικού κράτους. Όλοι τους, όπως και ο Ίλον Μασκ, είναι προϊόντα του ραντιέρικου καπιταλισμού που αναδύθηκε μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008. Η αντιπαράθεση με τα ιδιωτικά συμφέροντα μοιάζει αναπόφευκτη. Δεν θα μπορούσε να είναι ο τελευταίος. Πόσο μάλλον να απέχει. Παρόλο που ο Τζεφ Μπέζος είχε ήδη δώσει μερικές εγγυήσεις στον Ντόναλντ Τραμπ αρνούμενος να επιτρέψει στην εφημερίδα του, την Washington Post, να πάρει θέση τις τελευταίες ημέρες της προεδρικής εκστρατείας, και παρόλο που συνεχάρη τον Ρεπουμπλικανό υποψήφιο «για την εξαιρετική επιστροφή του» το βράδυ κιόλας της εκλογής του, ο δισεκατομμυριούχος κατάλαβε γρήγορα ότι έπρεπε να κάνει περισσότερα. Μετά από τη Meta (ιδιοκτήτριας του Facebook) και πολλούς άλλους εκατομμυριούχους της Silicon Valley, το αφεντικό της Amazon ανακοίνωσε στις 11 Δεκεμβρίου ότι θα δωρίσει 1 εκατομμύριο δολάρια στο ταμείο που είναι υπεύθυνο για τη διοργάνωση της τελετής ορκωμοσίας του νέου προέδρου στις 20 Ιανουαρίου. [Αναδημοσίευση από: contra-xreos.gr]
Καρλ Μαρξ - Για τον Καπιταλισμό.
Από τις Εκδόσεις Τόπος κυκλοφόρησε η συλλογή «Καρλ Μαρξ. Για τον καπιταλισμό». Περιλαμβάνει επιλεγμένα κείμενα από τα κλασικά οικονομικά έργα του Μαρξ και ένα εκτενές εισαγωγικό δοκίμιο του Χρήστου Κεφαλή. Η βαθιά κρίση του καπιταλισμού, οι πόλεμοι, οι απειλές και οι καταστροφές της εποχής μας, από την κλιματική αλλαγή ως τη μαζική μετανάστευση και την άνοδο του φασισμού, επαναφέρουν επίμονα τον Μαρξ στο κέντρο της επικαιρότητας. Οι βαθιές αναλύσεις τους των νόμων του καπιταλισμού δίνουν και σήμερα πολύτιμα εργαλεία όχι μόνο για τη γνώση αλλά και για την αλλαγή του κόσμου.
«Τώρα μπορούμε να κάνουμε τα πάντα»: πώς σχεδιάζουν οι ακτιβιστές στη Σουουέιντα να διαμορφώσουν το μέλλον της χώρας
Omar Hassan
Υπάρχει κάποια διαφωνία σχετικά με το πώς θα προχωρήσει η μετάβαση. Ο Αλάα εκφράζει κάποια επίμονη πικρία για όσους υπηρέτησαν στο παλιό καθεστώς: «Ειλικρινά, αισθάνομαι ότι δεν μπορούμε απλώς να προχωρήσουμε – πρέπει να ξέρουν ότι ξέρουμε ποιοι είναι, να νιώσουν την ντροπή». Η Σαφάα διαφωνεί: «Χρειαζόμαστε δικαιοσύνη, αλλά πρέπει να είναι επανορθωτική δικαιοσύνη. Πρέπει να ξαναχτίσουμε την αίσθηση της κοινότητας, να συγχωρήσουμε ο ένας τον άλλον για τα εγκλήματα του παρελθόντος». Ο Ρά’φατ συμφωνεί: «Θα πρέπει να λογοδοτήσουν οι ανώτεροι αξιωματούχοι, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς έχουν εγκαταλείψει τη χώρα. Ο μέσος στρατιώτης δεν είχε άλλη επιλογή: στρατολογήθηκε, είχε ένα όπλο στο κεφάλι του. Πρέπει να ξεκινήσουμε με μια λευκή σελίδα».
Η κατάπαυση του πυρός στη Γάζα απέχει πολύ από το να είναι αρκετή
Seraj Assi
Η ανακοίνωση της συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός στη Γάζα είναι μια ευπρόσδεκτη ανακούφιση μετά από ένα χρόνο γενοκτονίας. Αλλά δεν κάνει τίποτα για να διορθώσει τις πολυάριθμες παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου από το Ισραήλ που προκάλεσαν ανείπωτη δυστυχία στους Παλαιστίνιους και οδήγησαν στην έναρξη του πολέμου.
Πού βαδίζει ο Λίβανος μετά τις πέντε μέρες που άλλαξαν τη φυσιογνωμία του;
Gilbert Achcar
Τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν στο Λίβανο μεταξύ της εκλογής νέου προέδρου της Δημοκρατίας την Πέμπτη 9 Ιανουαρίου και του διορισμού νέου πρωθυπουργού τη Δευτέρα 13 Ιανουαρίου, συνιστούν μια σημαντική ανατροπή στην πολιτική κατάσταση της χώρας. Η αλήθεια είναι ότι τα ίδια αυτά τα γεγονότα είναι πρωτίστως το αποτέλεσμα μιας μεγάλης αναταραχής στον πραγματικό συσχετισμό δυνάμεων που καθορίζει την πολιτική κατάσταση του Λιβάνου. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, σε καίρια στάδια της ιστορίας της χώρας από την ανεξαρτησία της το 1943, η κυβέρνηση του Λιβάνου υπόκειτο σε μια συμφωνία μεταξύ δύο αντίπαλων εξωτερικών δυνάμεων, και όποτε αυτή η συμφωνία και η ισορροπία που τη συνόδευε διαταράσσονταν, η κατάσταση γινόταν τεταμένη έως εκρηκτική, όταν η ένταση έφτανε στο αποκορύφωμά της.
Συρία: Ενότητα, όχι ομοιογένεια
Leila Al Shami
Παθιασμένες συζητήσεις ξέσπασαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στις συριακές ομάδες συζήτησης μεταξύ των υποστηρικτών της κοσμικότητας και των υποστηρικτών ενός κράτους που θα χρησιμοποιήσει ένα ισλαμικό πλαίσιο. Ένα αίσθημα ανησυχίας με κυρίευσε καθώς οι επαναστάτες διαφωνούσαν μεταξύ τους. Είναι πολύ πιο εύκολο να είσαι ενωμένος όταν στέκεσαι ενάντια σε κάτι παρά όταν πρέπει να εκφράσεις τι υποστηρίζεις. Αλλά τότε συνειδητοποίησα ότι αυτή ακριβώς ήταν η Συρία για την οποία αγωνίζονταν οι επαναστάτες: μια χώρα όπου οι συζητήσεις θα μπορούσαν να γίνονται μαζί στη δημόσια σφαίρα, ανταλλάσσοντας διαφορετικές απόψεις και ακούγοντας ο ένας τον άλλον με σεβασμό. Η σκληρή δουλειά της πολιτικής συνδιαμόρφωσης μόλις άρχισε. Οι συζητήσεις, ωστόσο, έχασαν σε μεγάλο βαθμό το νόημα. Η διαχωριστική γραμμή στη Συρία δεν ήταν ποτέ μεταξύ θρησκείας και κοσμικότητας, αλλά μεταξύ αυταρχισμού και δημοκρατίας.
Ρωσία: Αρχιτεκτονική εν καιρώ πολέμου
Nikolai Andropov
Μετά το ξέσπασμα του πολέμου πλήρους κλίμακας με την Ουκρανία, η Ρωσία μετατράπηκε σταδιακά σε κανονική δικτατορία. Μπορούμε να παρατηρήσουμε αυτόν τον πολιτικό μετασχηματισμό στο πεδίο της προπαγάνδας, όπου οι ομιλίες επιφανών κρατικών αξιωματούχων και προπαγανδιστών έχουν όλο και περισσότερο υιοθετήσει τον απροκάλυπτο μιλιταρισμό και τον αυτοκρατορικό εθνικισμό. Αυτές οι πολιτικές αλλαγές έχουν εκτεταμένες συνέπειες για τα έργα πολιτιστικής και ιστορικής κληρονομιάς, την αρχιτεκτονική ανάπτυξη και τον αστικό σχεδιασμό. Τα κατεχόμενα εδάφη διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο εδώ, καθώς έχουν γίνει εφαλτήριο για την υλοποίηση μεγάλων κατασκευαστικών έργων και την προώθηση διοικητικών καριέρας.
Γιαρμούκ: Ο αφανισμός ενός παλαιστινιακού προσφυγικού καταυλισμού από τον Άσαντ
Omar Hassan
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ, στο Γιαρμούκ ζούσαν πριν από το 2011 περίπου 160.000 άνθρωποι, στην πλειονότητά τους Παλαιστίνιοι. Ο οδηγός μου, ο Άχμαντ, λέει με υπερηφάνεια ότι κάποτε ήταν ένα από τα πιο δυναμικά οικονομικά μέρη της Δαμασκού, με εμπορικές περιοχές, βιομηχανικούς τομείς και πολλά άλλα. Με πηγαίνει να επισκεφθώ τον Αμπού Σαΐντ Αΐντι, έναν ηλικιωμένο άνδρα που γεννήθηκε το 1945 στο εξαφανισμένο πλέον παλαιστινιακό χωριό Λούμπια. Ζει στον καταυλισμό εδώ και δεκαετίες και διηγείται μια παρόμοια ιστορία για το Γιαρμούκ που κάποτε ήταν ένα ακμάζον κέντρο για τη ζωή των Παλαιστινίων... Δεν έχει μείνει τίποτα από αυτά τώρα.
Ο εθνικισμός της Βάγκενκνεχτ – μια νέα πυξίδα για την αριστερά;
Jorge Costa
Μία από τις χειρότερες συνέπειες του επεκτατισμού του Πούτιν και της εισβολής στην Ουκρανία ήταν η ριζοσπαστικοποίηση των παρεκκλίσεων, είτε στην Αριστερά, η οποία έχει γίνει το μαύρο πιόνι στη σκακιέρα των δευτερευουσών δυνάμεων, είτε σε εκείνους που έχουν φτάσει να κανονικοποιήσουν το ΝΑΤΟ ως αμυντικό προπύργιο – που ποτέ δεν ήταν... Το κόμμα της Βάγκενκνεχτ φαίνεται να είναι το απόλυτο παράδειγμα της Αριστεράς που αναλαμβάνει το ρόλο του μαύρου πιόνιου. Αλλά δεν είναι αυτός ο σωστός τρόπος για να το θέσουμε: η ταξική συμφιλίωση, η γερμανική υπεροχή και ο αντιμεταναστευτισμός, η συντηρητική συνθηκολόγηση – όλες αυτές οι αλλαγές έχουν ήδη απομακρύνει την Βάγκενκνεχτ από την Αριστερά.
Στη Δαμασκό η αριστερά συνεχίζει να οργανώνεται
Omar Hassan
Γρήγορα χαράσσονται γραμμές μεταξύ των υποστηρικτών και των αντιπάλων της νέας κυβέρνησης. Προς το παρόν, οι επικριτές της βρίσκονται κατά κύριο λόγο στο περιθώριο, αντιδρώντας σε συγκεκριμένα περιστατικά και πολιτικές χωρίς να καθορίζουν την ατζέντα. Αγωνίζονται να δημιουργήσουν θεσμούς και χώρους που θα τους επιτρέψουν να σκεφτούν, να οργανωθούν και να αντισταθούν συλλογικά.
