Μύθοι που επινοήθηκαν από τα κέντρα προπαγάνδας του Πούτιν, αλλά γίνονται ευρέως πιστευτοί όχι μόνο από την καμπιστική αριστερά αλλά και από καλοπροαίρετους/ες ακτιβιστές/ριες της ειρήνης και αντιμπεριαλιστές/ριες…Ο Michael Karadjis έγραψε μια σειρά από άρθρα, για να απαντήσει σε αυτούς τους ισχυρισμούς, που αποδεικνύουν ότι όλοι τους είναι καθαροί μύθοι. Αν και έχουν επινοηθεί από τα επιτελεία προπαγάνδας του Πούτιν, αναπαράγονται σταθερά από την καμπιστική αριστερά και δυστυχώς πολλοί από αυτούς εξακολουθούν να γίνονται  πιστευτοί από μεγάλο αριθμό αριστερών, ειρηνιστών/ριων και ακτιβιστών/ριων, συμπεριλαμβανομένων πολλών που αντιτίθενται στον Πούτιν, και απλώς θέλουν να τελειώσει ο πόλεμος

Ian Birchall

Στα χρόνια μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, υπήρξαν κινήματα πολιτικής και πολιτιστικής εξέγερσης, τα οποία ξεκίνησαν από μια νέα γενιά αποφασισμένη να μην επαναληφθεί η φρικτή σφαγή. Η Ρωσική Επανάσταση του 1917 οδήγησε στη δημιουργία ενός διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, με τη δημιουργία μαζικών κομμουνιστικών κομμάτων στη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία και αλλού. Προερχόμενη από την ντανταϊστική κριτική των παραδοσιακών ιδεών της τέχνης, η σουρεαλιστική ομάδα, υπό την καθοδήγηση του Αντρέ Μπρετόν, προσέλκυσε ποιητές και ζωγράφους που υποστήριζαν μια τέχνη που πήγαζε από το ασυνείδητο. Η χρήση απροσδόκητων αντιπαραθέσεων αμφισβήτησε τις αποδεκτές συμβατικές σχέσεις. Ο Μπρετόν όρισε τον σουρεαλισμό ως «απόλυτο αντικομφορμισμό». Τα δύο κινήματα, το πολιτικό και το καλλιτεχνικό, δεν συνέπεσαν απλώς χρονικά – υπήρξε επικάλυψη προσωπικού μεταξύ τους. Ο Πιερ Ναβίλ ήταν μια σημαντική μορφή στην αλληλεπίδραση του σουρεαλισμού και του κομμουνισμού. Έγινε γνωστός αγωνιστής της γαλλικής αριστεράς επί επτά δεκαετίες.

Το ενδιαφέρον για τον Μαρξ ποτέ δεν εξέλιπε. Οι μεγάλες λοξοδρομήσεις του κομμουνιστικού κινήματος στη σταλινική περίοδο, και τελικά η διάλυση της ΕΣΣΔ, έδωσαν τη δυνατότητα στους συστημικούς στοχαστές να εξάγουν, δημαγωγικά, την δήθεν διάψευσή του από τα γεγονότα. Η κρίση του 2007 ανέτρεψε αυτό το κλίμα…. Σήμερα, οι βαθιές ταξικές ανισότητες –συγκέντρωση του πλούτου στα χέρια μιας ελίτ δισεκατομμυριούχων και μαζική φτωχοποίηση– οι πόλεμοι, η κλιματική αλλαγή, η διατροφική κρίση, το προσφυγικό και η στροφή των κυρίαρχων τάξεων στην Ακροδεξιά και τον φασισμό βοούν για την επικαιρότητα του Μαρξ.

Seraj Assi

Τις πρώτες πρωινές ώρες της Τρίτης, την ώρα που οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα ετοιμάζονταν για άλλη μια ημέρα νηστείας για τη μουσουλμανική γιορτή του Ραμαζανιού, οι ισραηλινές δυνάμεις σφυροκόπησαν την πολιορκημένη Λωρίδα με ένα μαζικό αιφνιδιαστικό μπαράζ αεροπορικών επιδρομών, σκοτώνοντας πάνω από 450 άτομα, τα περισσότερα από τα οποία ήταν γυναίκες και παιδιά. Ήταν μια βίαιη πράξη αλόγιστης δολοφονίας. Μέσα σε λίγες ώρες, ολόκληρες παλαιστινιακές οικογένειες αφανίστηκαν και θάφτηκαν στα ερείπια των σπιτιών τους. Παιδιά και γυναίκες κάηκαν ζωντανοί και δολοφονήθηκαν στον ύπνο τους. Στους επιζώντες περιλαμβάνεται ένα κοριτσάκι ενός μηνός, το οποίο ανασύρθηκε από τα ερείπια αφού η αεροπορική επιδρομή σκότωσε τους γονείς και τον αδελφό της.

Αμέσως μετά τη συζήτηση Τραμπ – Πούτιν, την Τρίτη το βράδυ, το Κρεμλίνο, στη δική του εκδοχή της συνάντησης εξηγούσε πως, στην πρόταση Τραμπ “να αποφευχθεί, για 30 μέρες, κάθε πλήγμα στις ενεργειακές υποδομές, ο Βλάντιμιρ Πούτιν απάντησε “ευνοϊκά” και μάλιστα “έδωσε αμέσως τη σχετική διαταγή στο ρωσικό στρατό”  Λίγες ώρες αργότερα, ο ρώσικος βομβαρδισμός “υποδομών” (νοσοκομείο στο Σούμι και καμιά 50 ντρόουνς στο Κίεβο) περιελάμβανε και “ενεργειακές υποδομές”, για να επιβεβαιωθεί σε τί συνίσταται ακριβώς η φερεγγυότητα των εισβολέων όταν μιλάνε για “ειρήνη”.

Elizabeth Garner Masarik

Averill Earls

Η βωβή ταινία του 1915 Η Γέννηση ενός Έθνους είναι μια από τις πιο γνωστές και αμφιλεγόμενες ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ. Η επιτυχία της έκανε τον σκηνοθέτη Ντ. Γ. Γκρίφιθ διάσημο, ενώ η ταινία, ένα δείγμα ρατσιστικής προπαγάνδας, καταχωρήθηκε στα χρονικά της ιστορίας του κινηματογράφου. Πρόκειται για μια εντυπωσιακή ταινία με ένα τρομακτικό μήνυμα, το οποίο υποστήριζε ότι η αναγέννηση της Αμερικής μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο ήταν δυνατή μόνο μέσω της εξουσίας της λευκής υπεροχής. Η Γέννηση ενός Έθνους εξακολουθεί να μελετάται στις σχολές κινηματογράφου λόγω της πρώιμης χρήσης από τον Γκρίφιθ δραματικών τεχνικών κάμερας και μοντάζ. Το 1992 η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου επέλεξε την ταινία για να διατηρηθεί στα Εθνικά Αρχεία επειδή κρίθηκε «πολιτιστικά, ιστορικά ή αισθητικά σημαντική». Γιατί όμως μια τόσο απροκάλυπτα ρατσιστική ταινία ήταν τόσο δημοφιλής και γιατί είναι ακόμη και σήμερα επίκαιρη; Αυτό ελπίζουμε να φωτίσουμε σε αυτό το επεισόδιο. Ας καταδυθούμε λοιπόν στη… Γέννηση ενός Έθνους.

Για έναν μαρξιστή δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η επανάσταση είναι αδύνατο να γίνει χωρίς επαναστατική κατάσταση, μα κάθε επαναστατική κατάσταση δεν οδηγεί σε επανάσταση. Ποια είναι, μιλώντας γενικά τα γνωρίσματα μιας επαναστατικής κατάστασης; Ασφαλώς δεν θα πέσουμε έξω, αν υποδείξουμε τρία βασικά γνωρίσματα, τα παρακάτω: 1) Η αδυναμία των κυρίαρχων τάξεων να διατηρήσουν σε αναλλοίωτη μορφή την κυριαρχία τους, η μια είτε η άλλη κρίση «κορυφών», η κρίση της πολιτικής της κυρίαρχης τάξης που δημιουργεί ρωγμή, απ’ όπου εισχωρεί η δυσαρέσκεια και ο αναβρασμός των καταπιεζόμενων τάξεων. Συνήθως, για να ξεσπάσει η επανάσταση δεν είναι αρκετό «τα κάτω στρώματα να μην θέλουν», μα χρειάζεται ακόμη και «οι κορυφές να μην μπορούν» να ζήσουν όπως παλιά. 2) Επιδείνωση, μεγαλύτερη από τη συνηθισμένη, της ανέχειας και της αθλιότητας των καταπιεζομένων τάξεων. 3) Σημαντικό ανέβασμα για τους παραπάνω λόγους της δραστηριότητας των μαζών, που σε «ειρηνική» εποχή αφήνουν να τις ληστεύουν ήσυχα, ενώ σε καιρούς θύελλας τραβιούνται τόσο απ’ όλες τις συνθήκες της κρίσης, όσο και από τις ίδιες τις «κορυφές», σε αυτοτελή ιστορική δράση.

Επαναστατικό Αριστερό Ρεύμα στη Συρία

Η προσωρινή συνταγματική διακήρυξη που εξέδωσε η νέα εξουσία, τόσο ως προς τη μορφή όσο και ως προς το περιεχόμενο, διέψευσε τις ελπίδες των μαζών. Έχει εδραιώσει το ακριβώς αντίθετο από τους στόχους και τις ρίζες της συριακής επανάστασης, που ήταν η ελευθερία, η δικαιοσύνη και η ισότητα. Η διακήρυξη αυτή νομιμοποίησε τη συγκέντρωση όλων των εξουσιών στα χέρια ενός και μόνο ατόμου, του προέδρου, που δεν ισοδυναμεί με τίποτα λιγότερο από μια προσπάθεια αναπαραγωγής του προηγούμενου ολιγαρχικού συστήματος, αλλά χωρίς τον Άσαντ και υπό ένα νέο συνταγματικό κάλυμμα παρόμοιο με το προηγούμενο.

Ο ουκρανικός και ο παλαιστινιακός λαός δέχονται σφοδρή επίθεση από τον Τραμπ, τον Πούτιν και τον Νετανιάχου. Ο Νετανιάχου παραβιάζει τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός στη Γάζα, συνεχίζοντας τη γενοκτονία. Ο Τραμπ θέλει να επιβάλει μια «συμφωνία» στην Ουκρανία που ισοδυναμεί με συνθηκολόγηση και διανομή της χώρας, από κοινού με τον Πούτιν… Έξω ο Τραμπ, ο Πούτιν και ο Νετανιάχου από την Ουκρανία και την Παλαιστίνη! Τέλος στη γενοκτονία στη Γάζα! Όχι στην αποικιοκρατική «συμφωνία» του Τραμπ για την Ουκρανία! Νίκη για την ουκρανική και παλαιστινιακή αντίσταση! Όπλα για την ουκρανική και παλαιστινιακή αντίσταση! Ενάντια στα εξοπλιστικά σχέδια των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων!

Γνωρίζουμε ότι μόνο η αυτοοργάνωση των λαϊκών τάξεων στον αγώνα τους για δημοκρατικά και προοδευτικά αιτήματα θα ανοίξει το δρόμο προς μια πραγματική χειραφέτηση. Μόνο η αυτο-ενεργοποίηση των εργαζομένων, των γυναικών και των νέων από όλες τις κοινότητες θα μπορέσει να σπάσει τα δεσμά της καταπίεσης και να οικοδομήσει μια ελεύθερη, δημοκρατική, κοινωνική, πλουραλιστική και κοσμική Συρία.