Τα πρωτοσέλιδα των αλβανικών μέσων ενημέρωσης αυτές τις μέρες θυμίζουν ταινία καταστροφής. Η μετανάστευση καταστρέφει τη χώρα. Κανείς νέος δεν έχει μείνει στην ύπαιθρο. Χαμηλότερη αναλογία γεννήσεων προς θανάτους από ποτέ. Το 92% των φοιτητών ιατρικής σχεδιάζει να εγκαταλείψει την Αλβανία. Καθώς το βρετανικό υπουργείο Εσωτερικών και το κοινό ανησυχούν για τον αριθμό ρεκόρ των Αλβανών που διασχίζουν τη Μάγχη για το Ηνωμένο Βασίλειο –σύμφωνα με πληροφορίες 12.000 φέτος, από 50 το 2020^[1]– στην Αλβανία οι άνθρωποι καθηλώνονται στην άλλη πλευρά του ζητήματος. Η χώρα ερημώνει. Γρήγορα.

Οι σημερινές μάχες για (αυξήσεις) στους μισθούς αντιπροσωπεύουν ένα κρίσιμο στάδιο στην προσπάθεια μιας σκληρής δεξιάς κυβέρνησης να καταφέρει ένα τεράστιο πλήγμα στο βιοτικό επίπεδο της εργατικής τάξης, στις συνθήκες εργασίας και στα δημοκρατικά δικαιώματα. Όπως και η Μάργκαρετ Θάτσερ ισχυρίστηκε ότι οι ανθρακωρύχοι ήταν "ο εσωτερικός εχθρός", οι νέοι εχθροί των Συντηρητικών είναι οι νοσοκόμες, το προσωπικό των τρένων, οι ταχυδρόμοι, οι δάσκαλοι στα σχολεία, οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι καθηγητές πανεπιστημίων - ένα τεράστιο τμήμα του εργατικού δυναμικού.

John Molyneux

Η τέχνη αντανακλά την κοινωνία. Αυτή η διαπίστωση, η οποία βασίζεται σε μια βασική θέση του ιστορικού υλισμού, είναι θεμελιωδώς αληθινή –όλη η τέχνη έχει τις ρίζες της στην ανάπτυξη των ανθρώπινων κοινωνικών σχέσεων– αλλά αποτελεί επίσης συμπύκνωση μιας πολύ σύνθετης αλληλεπίδρασης. Αυτό συμβαίνει επειδή οι κοινωνικές σχέσεις τις οποίες αντανακλά η τέχνη είναι ανταγωνιστικές σχέσεις εκμετάλλευσης, καταπίεσης και αντίστασης. Θα πρέπει λοιπόν να θυμόμαστε και τα λόγια του Μπρεχτ ότι «η τέχνη δεν είναι ένας καθρέφτης για να αντανακλά την πραγματικότητα, αλλά ένα σφυρί με το οποίο τη διαμορφώνει».

Μια πυρκαγιά σε ένα κτίριο κατοικιών στο Ουρουμτσί, η οποία προκάλεσε τον θάνατο πολλών ανθρώπων, κυρίως Ουιγούρων, πυροδότησε καταλυτικά το μεγαλύτερο μαζικό κίνημα στην Κίνα εδώ και δεκαετίες. Η πυρκαγιά ήταν αποτέλεσμα του εσφαλμένου καθεστώτος lockdown (λόγω πανδημίας) που εφαρμόζει η Κίνα, το οποίο στερεί εδώ και καιρό από πολλούς/ες σε ολόκληρη τη χώρα τη βασική ελευθερία μετακίνησης και άλλα ανθρώπινα δικαιώματα, ακόμη και την πρόσβαση σε είδη πρώτης ανάγκης. Αυτές οι δρακόντειες πολιτικές δεν είναι καινούργιες. Πολλές τοπικές διαμαρτυρίες έχουν εκδηλωθεί κατά του τρόπου με τον οποίο διεξάγονται τα lockdowns τα τελευταία δύο χρόνια.

Οι συνοριακές πολιτικές και οι εξοντωτικές διαδρομές αποσκοπούν στον έλεγχο των αφρικανικών μετακινήσεων στο χώρο και στο χρόνο. Η προσέγγιση της Ευρώπης στη μετανάστευση από τον Παγκόσμιο Νότο αναπαράγει τις παγκόσμιες ιεραρχίες που στερούν από τους Μαύρους και τους Μελαμψούς ανθρώπους την ισότιμη πρόσβαση στις ευκαιρίες και τη συμμετοχή. Οι μεταναστευτικές πολιτικές της δεν είναι απλώς «διαμορφωμένες από το ρατσισμό» – είναι ρατσισμός. Κατηγοριοποιώντας σχεδόν όλους τους Αφρικανούς μετανάστες ως «παράτυπους», η Ευρώπη νομιμοποιεί, εγκρίνει και επιτρέπει την έκθεσή τους σε ακραίες μορφές βίας κατά τη διαδρομή.

Σήμερα, στη Δύση γίνεται όλο και πιο πολύλόγος για τις προοπτικές ενός ειρηνικού τερματισμού του πολέμου που επιβλήθηκε στον λαό της Ουκρανίας. Είναι όμως δυνατές τέτοιες διαπραγματεύσεις και ποιος τις χρειάζεται; Και ο Πούτιν θέλει πραγματικά την ειρήνη; Οι Ουκρανοί αριστεροί Denys Bondar και Zakhar Popovych εξέτασαν το θέμα αυτό (για την ιστοσελίδα του Соціальний рух/Κοινωνικού Κινήματος).

Το αντιεξουσιαστικό δίκτυο αλληλεγγύης Solidarity Collectives (Συλλογικότητες Αλληλεγγύης) από την Ουκρανία είχε μεγάλες δυσκολίες στο να βρει τον χρόνο να γράψει κάτι εδώ και μήνες, αλλά αυτό είναι κάτι που θέλουν να διορθώσουν αυτή τη στιγμή. Το επόμενο διάστημα σκοπεύουν να δημοσιεύσουν μια σειρά κειμένων τους. Αυτό είναι το πρώτο από αυτά. Η ελληνική μετάφραση έγινε για λογαριασμό του ελευθεριακού ιστότοπου Αυτολεξεί. Οι «Συλλογικότητες Αλληλεγγύης» (πρώην «Επιχείρηση Αλληλεγγύη») είναι ένα αντιεξουσιαστικό δίκτυο εθελοντών που δημιουργήθηκε πριν από την ολοκληρωτική ρωσική εισβολή στην Ουκρανία για να βοηθήσει τους συντρόφους στην πρώτη γραμμή και τους πολίτες που επλήγησαν από τον πόλεμο…

Pierre Rousset

Εκτοξεύσεις βαλλιστικών πυραύλων από τη Βόρεια Κορέα (η οποία αναπτύσσει πρόγραμμα για τη σμίκρυνση πυρηνικών όπλων), επανάληψη μεγάλων κοινών στρατιωτικών ασκήσεων μεταξύ Ουάσινγκτον, Σεούλ και Τόκιο... Η βορειοανατολική Ασία αποτελεί και πάλι εστία έντασης σε μια περιοχή όπου όλες οι μεγάλες δυνάμεις αντιπαρατίθενται μεταξύ τους.

Uri Weltmann

Τα δυσάρεστα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών στην Κνέσετ (το ισραηλινό κοινοβούλιο), που διεξήχθησαν την 1η Νοεμβρίου, προκάλεσαν το ενδιαφέρον όλου του κόσμου για τις πιθανές επιπτώσεις τους στην κατάσταση στη Μέση Ανατολή και τον κίνδυνο που εγκυμονούν για την υπόθεση της ελευθερίας των Παλαιστινίων. Ο Μπέντζαμιν Νετανιάου, ο φανατικός ακροδεξιός που διετέλεσε πρωθυπουργός από το 2009 έως το 2021, θα επιστρέψει στο αξίωμα μετά από ενάμιση χρόνο στην αντιπολίτευση.

Phil Gasper

Ο μαρξιστής συγγραφέας και ακτιβιστής Τζον Μόλινιου πέθανε στο Δουβλίνο στις 11 Δεκεμβρίου σε ηλικία 74 ετών. Ο Τζον ήταν επί μακρόν μέλος της Διεθνούς Σοσιαλιστικής Τάσης, αρχικά ως μέλος των Διεθνών Σοσιαλιστών/Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος (SWP) στη Βρετανία και αργότερα ως μέλος του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος/Δικτύου στην Ιρλανδία. Ο Τζον ανήκε στη γενιά του ’68. Εντάχθηκε στους Διεθνείς Σοσιαλιστές στη Βρετανία το 1968, αφού ριζοσπαστικοποιήθηκε από το αντιπολεμικό κίνημα και την παγκόσμια επαναστατική εξέγερση εκείνης της χρονιάς. Σύντομα έγινε ένας από τους κορυφαίους θεωρητικούς και τους πιο δημοφιλείς ομιλητές της οργάνωσης.