Pierre Rousset

Το άρθρο αυτό επιχειρεί να κάνει έναν απολογισμό της πρόσφατης «θερμής» κρίσης μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν για το Κασμίρ. Πρέπει να ληφθούν υπόψη πολλοί παράγοντες. Τα πρόσφατα γεγονότα αποτελούν αναμφίβολα μέρος μιας μακράς ιστορίας στρατιωτικών εντάσεων και πολέμων που χρονολογούνται από την καταστροφική διχοτόμηση που επιβλήθηκε στην υποήπειρο από τον βρετανικό ιμπεριαλισμό το 1947. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, βαθιές αλλαγές έχουν επηρεάσει τις ενδιαφερόμενες χώρες, καθώς και το γεωπολιτικό περιβάλλον, την περιφερειακή διαχείριση των υδάτινων πόρων και τα όπλα που χρησιμοποιούνται. Επομένως, δεν μπορούμε να υποθέσουμε ότι η ιστορία απλώς θα επαναληφθεί σχεδόν πανομοιότυπα. Αυτό είναι ίσως το κύριο ερώτημα που έχουμε μπροστά μας: τι είναι καινούργιο; Η απάντηση, φυσικά, βρίσκεται πρωτίστως στις αριστερές οργανώσεις της περιοχής. Θα περιοριστώ στο να καταθέσω ορισμένα στοιχεία ανάλυσης ή υποθέσεις προς συζήτηση και κριτική, ακόμη και αν χρειαστεί να αναθεωρήσω αργότερα το κείμενό μου.

Jewish Voice for Peace

Για τρεις μήνες, η ισραηλινή κυβέρνηση μπλόκαρε κάθε βοήθεια προς τη Γάζα, οδηγώντας σε λιμοκτονία τους πάνω από δύο εκατομμύρια Παλαιστίνιους που ήταν παγιδευμένοι εκεί. Τώρα, πραγματοποιούν μια άγρια αεροπορική επίθεση και μια χερσαία εισβολή πλήρους κλίμακας που έχει σκοτώσει εκατοντάδες και έχει εκτοπίσει δεκάδες χιλιάδες μέσα σε λίγες μέρες. Οι ακροδεξιοί ηγέτες του Ισραήλ, θρασύτατοι όπως πάντα, έχουν καταστήσει τις γενοκτονικές τους προθέσεις απολύτως σαφείς. Έχουν αναγνωρίσει ανοιχτά ότι η μαζική πείνα και η παγκόσμια κατακραυγή που έχει προκαλέσει, εμποδίζουν την προσπάθειά τους να πάρουν τον έλεγχο ολόκληρης της Γάζας. Όταν επιτράπηκε η είσοδος ελάχιστης βοήθειας, ο Νετανιάχου παραδέχτηκε ότι αυτό έγινε μόνο για τα προσχήματα, υποσχόμενος ότι ο ισραηλινός στρατός θα έπαιρνε τον έλεγχο ολόκληρης της περιοχής. Ο ακροδεξιός υπουργός Οικονομικών του Ισραήλ Μπεζαλέλ Σμότριτς το έθεσε πιο ωμά: «Όπως ισοπεδώσαμε τη Ράφα, θα ισοπεδώσουμε όλη τη Γάζα». Η σκληρή αλήθεια είναι ότι αυτή είναι η τελική λύση του Ισραήλ για τους Παλαιστίνιους στη Γάζα.

Michael Schreiber

Στις 19 Μαΐου συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τη γέννηση του Malcolm X, ενός σημαντικού πολιτικού ηγέτη του 20ού αιώνα. Οι ιδέες και οι διδασκαλίες του Μάλκολμ, όπως εκφράστηκαν στις ομιλίες και τις συνεντεύξεις του, είχαν επιρροή που διήρκεσε πολύ πέρα από την εποχή του – όχι μόνο στο κίνημα για την απελευθέρωση των μαύρων στις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά και στα απελευθερωτικά κινήματα παγκοσμίως. Ο Μάλκολμ συνέχισε να αναδιαμορφώνει τις πεποιθήσεις του και τις πράξεις του καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του – συχνά αντιμέτωπος με μεγάλες αντιξοότητες. Ακόμη και τον τελευταίο χρόνο του, πριν τον χτυπήσει η σφαίρα ενός δολοφόνου τον Φεβρουάριο του 1965, ο Μάλκολμ συνέχισε να βελτιώνει τις απόψεις του για τη στρατηγική και το πρόγραμμά του. Μετά από ταξίδια στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή, όπου συναντήθηκε με ηγέτες του αντιαποικιακού αγώνα, άρχισε να δίνει έμφαση σε διεθνιστικά και αντικαπιταλιστικά συμπεράσματα στις ομιλίες του.

Elias Vola, Gin Vola

Ο πέλεκυς έπεσε την περασμένη εβδομάδα: οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν την τελική τους πρόταση για την «επίλυση» της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία. Εάν απορριφθεί, θα αποχωρήσουν από τις διαπραγματεύσεις – που σημαίνει ότι θα σταματήσουν τη στρατιωτική υποστήριξη προς την Ουκρανία. Όπως είναι αναμενόμενο, η πρόταση απηχεί τις απόψεις και τους πολεμικούς στόχους της Μόσχας. Σε αυτούς περιλαμβάνονται: η αναγνώριση της προσάρτησης της Κριμαίας από τις ΗΠΑ, η διατήρηση των κατεχόμενων εδαφών υπό ρωσικό έλεγχο (δηλαδή το 18,5% της Ουκρανίας), η άρση των κυρώσεων που έχουν επιβληθεί στη Ρωσία από το 2014, η διαχείριση από τις ΗΠΑ του πυρηνικού εργοστασίου της Ζαπορίζια για την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας σε Ουκρανούς και Ρώσους και η ενίσχυση της οικονομικής συνεργασίας μεταξύ ΗΠΑ και... Ρωσίας.

Η Ουκρανία, μια χώρα που δέχτηκε εισβολή, κατάφερε να υπερασπιστεί την ανεξαρτησία της σε αυτόν τον τρομερό τριετή πόλεμο με μεγάλες θυσίες ενάντια στον επιβλητικό στρατό του ιμπεριαλιστή επιτιθέμενου. Φυσικά, αυτό δεν θα ήταν δυνατό χωρίς την παροχή όπλων από τη Δύση, αλλά ο κύριος παράγοντας ήταν το θάρρος και η μεγάλη κινητοποίηση του ουκρανικού λαού. Έτσι αναφέρεται στη θυσία της Ουκρανίας ο Ρώσος αριστερός διανοούμενος Ilya Budraitskis. Ο οικονομολόγος Michael Roberts δηλώνει: «Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία έχει προκαλέσει τρομερές επιπτώσεις στον ουκρανικό λαό. 46.000 άμαχοι και ίσως 500.000 στρατιώτες έχουν πεθάνει.

SAP (Socialistisk Arbejderparti)

Ενώ υποστηρίζουμε πλήρως την επιθυμία της Γροιλανδίας για ανεξαρτησία και κατανοούμε ότι οι Γροιλανδοί δεν έχουν εμπιστοσύνη στη δυνατότητα ίσης μεταχείρισης, θέλουμε να διατηρήσουμε τις καλύτερες δυνατές σχέσεις με τον λαό της Γροιλανδίας. Μας συνδέει όχι μόνο η ιστορία, αλλά και οικογενειακοί και φιλικοί δεσμοί. Ωστόσο, αυτή η επιθυμία έχει νόημα μόνο εάν η Γροιλανδία υποστηριχθεί ώστε να αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο της επικράτειάς της, και πρέπει να απαιτήσουμε να μη χρησιμοποιηθεί κανένας οικονομικός εξαναγκασμός για να ασκηθεί πίεση στις πολιτικές επιλογές του λαού της Γροιλανδίας.

Pablo Castaño

Η πορτογαλική εξαίρεση έχει τελειώσει. Στις εκλογές που διεξήχθησαν στις 18 Μαΐου, η χώρα γνώρισε μια σαφή μετατόπιση προς τα δεξιά: ο συντηρητικός συνασπισμός Δημοκρατική Συμμαχία (AD) αναδείχθηκε πρώτη δύναμη (32% των ψήφων), ενώ το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PS) μόλις που ξεπέρασε το ακροδεξιό Chega («Αρκετά!») για τη δεύτερη θέση, το καθένα με περίπου 23%. Η ριζοσπαστική αριστερά υπέστη κατάρρευση: ακόμη και αθροιζόμενα, τα ποσοστά του Κομμουνιστικού Κόμματος και του Αριστερού Μπλοκ ανήλθαν μόλις στο 5% των ψήφων. Τον Νοέμβριο του 2023, ο τότε πρωθυπουργός Αντόνιο Κόστα, σοσιαλιστής, παραιτήθηκε αφού κατηγορήθηκε για διαφθορά. Αυτό σήμανε το τέλος οκτώ ετών προοδευτικών κυβερνήσεων που είχαν καταστήσει την Πορτογαλία –μαζί με την Ισπανία– πηγή έμπνευσης για την ευρωπαϊκή αριστερά και την έναρξη μιας περιόδου σπάνιας πολιτικής αστάθειας στη μικρή ιβηρική χώρα. Έπειτα από δικαστική έρευνα διάρκειας ενάμιση έτους, δεν βρέθηκαν αποδείξεις που να στηρίζουν τις κατηγορίες κατά του Κόστα, οι οποίες δημιούργησαν υποψίες για υπόθεση νομικού πολέμου.

Εκτελεστικό Γραφείο της Τέταρτης Διεθνούς

Το Ισραήλ προκαλεί λιμοκτονία στη Γάζα ως στρατηγική για την «τελική επίθεση». Τα ανθρωπιστικά και εργατικά κινήματα σε όλο τον κόσμο πρέπει να κινητοποιηθούν για να σταματήσουν τη γενοκτονία! Η βαρβαρότητα που διαπράττει το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ ενάντια στον παλαιστινιακό λαό δεν έχει όρια. Πέρα από τους 120.000 τραυματίες και τους 52.000 νεκρούς αμάχους (σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία), συμπεριλαμβανομένων χιλιάδων παιδιών και γυναικών, τους 1,9 εκατομμύρια εσωτερικά εκτοπισμένους (το 80% των κατοίκων της Γάζας), τις επιθέσεις σε αυτοκινητοπομπές αλληλεγγύης, τις εκτελέσεις γιατρών και δημοσιογράφων, τις τελευταίες εβδομάδες η γενοκτονία που συνεχίζεται εδώ και 19 μήνες έχει πάρει ακόμα πιο τρομακτικές διαστάσεις.

Η κυρίαρχη ιδεολογία της ακροδεξιάς έχει μετατραπεί σε ένα τερατώδη επιβιωτισμό των λευκών ρατσιστών. Ο ρόλος μας είναι να δημιουργήσουμε ένα κίνημα αρκετά ισχυρό για να τους σταματήσει…Για να έχουμε την ελπίδα να πολεμήσουμε τους φασίστες του τέλους εποχής, με τους όλο και πιο περιοριστικούς και ασφυκτικούς ομόκεντρους κύκλους «τακτοποιημένης αγάπης», θα χρειαστεί να χτίσουμε ένα απείθαρχο και ανοιχτόκαρδο κίνημα πιστών που αγαπούν τη Γη: πιστών σε αυτόν τον πλανήτη, στους κατοίκους του, στα πλάσματά του και στη δυνατότητα ενός βιώσιμου μέλλοντος για όλους μας. Πιστών στο εδώ.

Ένας άτυπος διάλογος –που δεν έγινε– με τις θέσεις και τις απόψεις της ηγεσίας του ΚΚΕ, όπως αυτές διατυπώθηκαν απ’ αφορμή την 12η και 28η του Οκτώβρη για το 1940 – 1944 και όχι μόνο…Οι σταλινοζαχαριαδικές παραφυάδες του ΚΚΕ ισχυρίζονται ότι: «Το Α΄ γράμμα αποτέλεσε την πολιτική βάση για την συγκρότηση του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ». Αν είναι δυνατό ένα γράμμα υποταγής «χωρίς καμία επιφύλαξη» και μάλιστα στο δικτάτορα Μεταξά…Αντίθετα η πολιτική βάση του γράμματος έγινε η βάση για τη συμφωνία του Λιβάνου, της Καζέρτας, την μεγαλειώδη υποδοχή του Σκόμπι στον Πειραιά, τη συμμετοχή στη συγκρότηση της κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας, τη προδοτική συμφωνία της Βάρκιζας, «ούτε νερό στον Άρη»