David Broder

Μετά τα γεγονότα της νύχτας της Πέμπτης στο Άμστερνταμ, πολλοί σχολιαστές έδειξαν εντυπωσιακή αδιαφορία για την αλήθεια τού τι είχε συμβεί… Ίσως αυτό συνέβη επειδή οι χούλιγκαν που φώναζαν συνθήματα έλεγαν στην πραγματικότητα πολλές αλήθειες για τον πόλεμο στη Γάζα, τον οποίο οι δυτικές κυβερνήσεις υποστηρίζουν και χρηματοδοτούν. Συνθήματα όπως «Νίκη στον Ισραηλινό Στρατό, γαμήστε τους Άραβες» δεν πρέπει, σε αυτό το σημείο, να θεωρούνται αστεία ή εξτρεμιστικές προκλήσεις. Είναι η πραγματικότητα αυτού που κάνει το Ισραήλ και υποστηρίζεται από το μεγαλύτερο μέρος της ισραηλινής κοινωνίας, εκτός από μια γενναία μειοψηφία επικριτών… Ένα από τα πιο χυδαία συνθήματα που φώναξαν οι οπαδοί της Μακάμπι Τελ Αβίβ ήταν «Δεν υπάρχουν σχολεία στη Γάζα, αφού δεν έχουν απομείνει παιδιά».

Jacques Babel

Υπό την πίεση του Πούτιν, οι ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις χρησιμοποιούν την υπεροχή τους σε άνδρες και βομβαρδιστικά μέσα για να κατακτούν αργά αλλά σταθερά εδάφη και να καταστρέφουν τις πολιτικές υποδομές της Ουκρανίας. Τώρα, μετά από μαζικές παραδόσεις βομβών, πυραύλων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών από τη Βόρεια Κορέα και το Ιράν, ανακοινώθηκε ότι αρκετές χιλιάδες Βορειοκορεάτες στρατιώτες θα φτάσουν για να πολεμήσουν ως ενισχύσεις για τον ρωσικό στρατό. Εν τω μεταξύ, ορισμένοι στην αριστερά εξακολουθούν να εξοργίζονται για την παράδοση όπλων στους Ουκρανούς από τα δυτικά κράτη, παρόλο που αυτά είναι σαφώς ανεπαρκή για να μπορέσουν να προβάλουν αποτελεσματική αντίσταση στον οδοστρωτήρα του Πούτιν και να αντιστρέψουν την ισορροπία δυνάμεων.

Cesar Neto

Η Γκάνα, η χώρα της Δυτικής Αφρικής, βίωσε μια σημαντική διαδικασία αγώνων κατά τη διάρκεια του Σεπτεμβρίου και των πρώτων ημερών του Οκτωβρίου και όλα δείχνουν ότι θα συνεχιστεί κατά τη διάρκεια αυτού του μήνα. Αιτία των διαδηλώσεων είναι η έλλειψη θέσεων εργασίας, ο πληθωρισμός και η ρύπανση που προκαλείται από τη βιοτεχνική εξόρυξη, γνωστή και ως galamsey… Τον Σεπτέμβριο, για τρίτο συνεχόμενο μήνα, η Αφρική βίωσε έναν νέο κύκλο αγώνων στη Δημοκρατία της Γκάνας. Αυτά τα τρία κύματα κινητοποιήσεων έχουν κάποια κοινά στοιχεία: ανεργία, πληθωρισμός και αιτήματα για την αποχώρηση των κυβερνήσεών τους. Αλλά στην περίπτωση της Γκάνας, υπήρχε ένας επιπλέον παράγοντας: ο αγώνας για την υπεράσπιση του περιβάλλοντος.

Ξέρουμε ότι τα πράγματα θα χειροτερέψουν πριν βελτιωθούν.  Ξέρουμε όμως επίσης ότι μπορούμε να επιχειρηματολογήσουμε για έναν κόσμο πέρα από τον καπιταλισμό, τον ιμπεριαλισμό και τον μιλιταρισμό, βασισμένο σε μια κοινωνία που παρέχει σε όλους και είναι βιώσιμη με το περιβάλλον. Η ανεξέλεγκτη υπερθέρμανση του πλανήτη είναι ήδη εδώ και η παγκόσμια ενίσχυση της ακροδεξιάς- τα δύο συνδέονται μεταξύ τους. Και η πολιτική δεν τελειώνει στην κάλπη - αυτό είναι άλλο ένα ψέμα στο οποίο στηρίχθηκαν οι Δημοκρατικοί. Η δύναμη προέρχεται από την οργάνωση και την αντοχή μας. Αγωνιζόμαστε για μια επαναστατική αλλαγή. Ο ρόλος μας είναι να συμμετέχουμε στη διεθνή αντεπίθεση για να αλλάξουμε τον κόσμο, να διεκδικήσουμε το μέλλον και να οικοδομήσουμε μια καλύτερη κοινωνία για όλους!

Κυρίες και κύριοι του Υπουργείου Παιδείας, με λένε Αδριανή Προκόπη και αν θέλετε να ασκήσετε πειθαρχική δίωξη και σε εμένα βρίσκομαι στην διάθεσή σας! Είμαστε πολλές και πολλοί που δεν σκοπεύουμε να σταματήσουμε ούτε λεπτό να μιλάμε στις μαθήτριες και τους μαθητές μας για την ειρήνη, για την ελευθερία και για τους αγώνες που χρειάζονται. Δεν θα σταματήσουμε ούτε λεπτό να μιλάμε για την Παλαιστίνη, για την χώρα που παλεύει να αποκτήσει κράτος και μόλις πριν μερικές ώρες δεκάδες παιδιά δολοφονήθηκαν σε προσφυγικούς καταυλισμούς, σε ουρές συσσιτίων και σε νοσοκομεία. Χιλιάδες εκπαιδευτικοί σε όλη την Ελλάδα κρατάνε ψηλά το ανάστημά τους διδάσκοντας αξίες και ιδέες πολύ μεγαλύτερες από μια πειθαρχική δίωξη.

Promise Li

Η ανταγωνιστική συνεργασία, ένα εννοιολογικό πλαίσιο που αναπτύχθηκε από μαρξιστές στη μεταπολεμική Γερμανία και τη Βραζιλία, παρέχει τα καλύτερα εργαλεία για την ανάλυση αυτού του ιδιαίτερου σταδίου του ιμπεριαλισμού. Σε αντίθεση με τη μονοπολική θεωρία ή την πολυπολική αντιπαλότητα όσων ακολουθούν τους θεωρητικούς των μπολσεβίκων, που και οι δύο υπερτονίζουν την αντιπαλότητα μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, η ανταγωνιστική συνεργασία αντιλαμβάνεται το ιμπεριαλιστικό σύστημα ως μια αλληλοεξαρτώμενη ολότητα που μπορεί να χωρέσει την αλληλεξάρτηση μεταξύ και πέρα από τα γεωπολιτικά μπλοκ. Επιπλέον, σε αντίθεση με τα δύο μοντέλα που περιγράφηκαν παραπάνω, η ανταγωνιστική συνεργασία επιτρέπει επίσης την ετερογένεια των σχέσεων εξουσίας στο πλαίσιο αυτού του παραδείγματος, ακόμη και αν η συνολική δομή εξάρτησης μεταξύ των οικονομιών του πυρήνα και της περιφέρειας εξακολουθεί να υφίσταται.

Συντακτική Επιτροπή του  Against the Current

Με τον πόλεμο και τη γενοκτονία να απλώνονται από την Παλαιστίνη μέχρι τον Λίβανο και το Ιράν, με τη Φλόριντα και τις νότιες πολιτείες να έχουν πλημμυρίσει από τις δύο μεγαλύτερες πλημμυρικές καταστροφές στην ιστορία των ΗΠΑ λόγω της κλιματικής αλλαγής και με τη γενική ανασφάλεια των ανθρώπων για το μέλλον το δικό τους και της χώρας, οι Ηνωμένες Πολιτείες οδεύουν προς τις εκλογές που αποκαλούνται «οι πιο σημαντικές εκλογές στην ιστορία της χώρας μας», οι οποίες μπορεί να λύσουν ελάχιστα ή τίποτα.

Edward Said

Μήπως η αγάπη του για τους Παλαιστίνιους ισοδυναμεί, παρ’ όλα αυτά, με ένα είδος ανεστραμμένου ή εκρηγνυόμενου Οριενταλισμού; Ή μήπως πρόκειται για ένα είδος αναδιατυπωμένης αποικιοκρατικής αγάπης για τους όμορφους μελαμψούς νεαρούς άνδρες; Ο Ζενέ επέτρεψε στην αγάπη του για τους Άραβες να αποτελέσει τη δική του προσέγγιση προς αυτούς, αλλά δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι φιλοδοξούσε να αποκτήσει μια ιδιαίτερη θέση, σαν κάποιος καλοπροαίρετος Λευκός Πατέρας, όταν βρισκόταν μαζί τους ή έγραφε γι’ αυτούς. Από την άλλη πλευρά, δεν προσπάθησε ποτέ να γίνει ιθαγενής, να γίνει κάποιος άλλος από ό,τι ήταν. Δεν υπάρχει καμία απολύτως ένδειξη ότι βασίστηκε σε αποικιακές γνώσεις ή παραδόσεις για να τον καθοδηγήσουν, και δεν κατέφυγε σε όσα έγραψε ή είπε σε κλισέ για τα αραβικά έθιμα, τη νοοτροπία ή το φυλετικό παρελθόν, τα οποία θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει για να ερμηνεύσει όσα είδε ή ένιωσε.

Adam Shatz

Την άνοιξη του 1961, ο Φραντς Φανόν έγραψε στον εκδότη του στο Παρίσι για να του προτείνει να ζητήσει από τον Ζαν-Πωλ Σαρτρ έναν πρόλογο για το αντιαποικιακό του μανιφέστο, Της Γης οι Κολασμένοι. «Πες του ότι κάθε φορά που κάθομαι στο γραφείο μου, τον σκέφτομαι». Για τους επαναστάτες διανοούμενους στον Τρίτο Κόσμο, ο Σαρτρ φαινόταν ως εκ θαύματος αμόλυντος από τον πατερναλισμό –και την υποκρισία– που προσέδωσε στη λευκή αριστερά τόσο κακή φήμη … Όμως, το κύρος του Σαρτρ κατέρρευσε μετά την επίσκεψή του στην Αίγυπτο και το Ισραήλ το 1967, όταν συντάχθηκε με το Ισραήλ την παραμονή του Πολέμου των Έξι Ημερών. «Για λόγους που δεν μπορούμε ακόμη να γνωρίζουμε με βεβαιότητα», θα πει με λύπη ο Έντουαρντ Σαΐντ, «ο Σαρτρ παρέμεινε όντως σταθερός στον θεμελιώδη φιλοσιωνισμό του. Αν αυτό συνέβη επειδή φοβόταν μήπως φανεί αντισημίτης, ή επειδή ένιωθε ενοχές για το Ολοκαύτωμα, ή επειδή δεν μπορούσε να αναγνωρίσει σε βάθος τους Παλαιστίνιους ως θύματα και αγωνιστές κατά της αδικίας του Ισραήλ, ή για κάποιον άλλο λόγο, δεν θα το μάθω ποτέ».

Jan Buchar

Το εθνικό ζήτημα έπαιξε συχνά μοιραίο ρόλο στην Κεντρική Ευρώπη. Το έτος 1848, ως αποτέλεσμα της δειλίας της γερμανικής αστικής τάξης και της αντιδραστικής πολιτικής της ανερχόμενης αστικής τάξης των σλαβικών λαών της Αυστρίας, ανακόπηκε η ανάπτυξη της αστικοδημοκρατικής επανάστασης. Χάρη στην αιώνια εθνική διαμάχη η σάπια, ημιφεουδαρχική Αυστροουγγρική μοναρχία μπόρεσε να διατηρηθεί μέχρι τον 20ό αιώνα. Οι εθνικιστικές ψευδαισθήσεις μετά τον Παγκόσμιο Πόλεμο συνέβαλαν αποφασιστικά στην ήττα της προλεταριακής επανάστασης στην Κεντρική Ευρώπη και στην απομόνωση και καταστροφή του πρώτου της οχυρού, της Ουγγρικής Σοβιετικής Δημοκρατίας. Το 1938 η εθνικιστική διαφθορά των μαζών ήταν μια από τις κύριες αιτίες της αδυναμίας του προλεταριάτου να παρέμβει ανεξάρτητα, καθώς η κρίση της Τσεχοσλοβακίας έφερε την Ευρώπη στα πρόθυρα του ιμπεριαλιστικού πολέμου – η κρίση που έληξε ξαφνικά με μια ιμπεριαλιστική ανακωχή που παρέδωσε ολόκληρη την «περιοχή του Δούναβη» στον Χίτλερ χωρίς αγώνα.