Phineas Rueckert

Στις 3 Αυγούστου 1957, μια αυτοκινητοπομπή στρατιωτικών φορτηγών σταμάτησε μπροστά από τον καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων. Η παρέλαση των οχημάτων είχε ξεκινήσει από τη νότια Γαλλία προς την πρωτεύουσα, προχωρώντας παρά την αποπνικτική καλοκαιρινή ζέστη. Σε κάθε στάση κατά μήκος της διαδρομής, οι πρώην στρατιωτικοί που ηγούνταν της κίνησης πρόβαλαν μια ταινία μικρού μήκους για τους περίεργους θεατές. Οι εικόνες ήταν σκληρές για να τις παρακολουθήσει κανείς: Έδειχναν κοκκώδη πλάνα από βίαιες ενέργειες που διέπραξαν οι αντιαποικιακοί αντάρτες της Αλγερίας, το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (FLN), εναντίον Γάλλων στρατιωτών. Στα πλαϊνά των φορτηγών ήταν κρεμασμένα πανό. «Η Αλγερία είναι Γαλλία», έγραφε ένα από αυτά. Σε ένα άλλο: «Η εγκατάλειψη της Αλγερίας είναι εθνική αυτοκτονία».

Omar Hassan

«Αυτή η επανάσταση μόλις άρχισε», λέει ο Φάντι, ένας άντρας γύρω στα 50, στα σκαλοπάτια του Υπουργείου Παιδείας της Συρίας. «Πρέπει να συνεχίσουμε να προχωράμε μπροστά. Δεν θα τελειώσει μέχρι να κατοχυρωθούν τα δικαιώματα όλων». Βρίσκομαι μαζί με περίπου 50 Σύριους, οι οποίοι διαμαρτύρονται για την κίνηση της νέας κυβέρνησης, υπό την ηγεσία της Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ (HTS), να μετατοπίσει το σχολικό πρόγραμμα σπουδών προς μια σεχταριστική και συντηρητική ισλαμιστική κοσμοθεωρία.

elaliberta.gr

Συμπληρωθήκαν φέτος, στις 21 του Γενάρη του 2924, εκατό χρόνια από τον θάνατο του Βλαντίμιρ. Θα περίμενε κανείς ότι η επέτειος αυτή θα έδινε την ευκαιρία να υπάρξουν σημαντικά ιστορικά αφιερώματα, θεωρητικές συζητήσεις, και πολιτικές αξιολογήσεις για το έργο αυτού του μεγάλου επαναστάτη του εργατικού κινήματος και ενός από τους σημαντικότερους μαρξιστές θεωρητικούς του 20ου αιώνα. Τίποτα τέτοιο δεν συνέβη. Αναμφίβολα υπήρξαν μια σειρά από εκδηλώσεις που οργανώθηκαν από μαρξιστικά πολιτικά ρεύματα και ακαδημαϊκούς κύκλους, καμία από αυτές όμως δεν χαρακτηριζόταν από την προσπάθεια αποτίμησης του έργου του Λένιν στο φως των σύγχρονων εμπειριών που καθορίζονται από την σταλινική αντεπανάσταση του 1928-1933 και την κατάρρευση των σταλινικών δικτατοριών της ΕΣΣΔ και της Ανατολικής Ευρώπης το 1989-1991.

International Workers League – Fourth International

International Unity of Workers – Fourth International

Revolutionary Communist International Tendency

Η Συριακή Επανάσταση, η οποία ξεκίνησε με τη λαϊκή εξέγερση τον Μάρτιο του 2011, οδήγησε στις 8 Δεκεμβρίου 2024 στην πτώση μιας 54χρονης δικτατορίας, με προόδους και πισωγυρίσματα κατά τη διάρκεια αυτών των δεκατριών ετών. Πρόκειται για ένα ιστορικό γεγονός – τόσο για την ίδια τη χώρα όσο και για τη Μέση Ανατολή αλλά και παγκοσμίως. Απελευθέρωσε τις λαϊκές μάζες από τον ζυγό της τυραννίας του Άσαντ και συνέτριψε μια από τις μακροβιότερες και πιο βίαιες δικτατορίες στον κόσμο. Κατέστρεψε έναν πυλώνα της ιμπεριαλιστικής τάξης στη Μέση Ανατολή, ο οποίος ήταν μαριονέτα του ρωσικού ιμπεριαλισμού (ο Πούτιν ήταν ένας από τους σημαντικότερους υποστηρικτές του Άσαντ), καθώς και του αστικού-κατασταλτικού ιρανικού καθεστώτος, και ο οποίος εξασφάλισε ότι το Ισραήλ δεν χρειαζόταν να ανησυχεί για τα βορειοανατολικά σύνορά του. Εμπνέει τις μάζες στην περιοχή και κάνει τους δικτάτορες να τρέμουν καθώς φοβούνται μια αναβίωση της Αραβικής Επανάστασης. Η επαναστατική ανατροπή του Άσαντ –ανεξάρτητα από τον ημιτελή δημοκρατικό της χαρακτήρα– είναι μια νίκη για τους εργάτες και τους καταπιεσμένους σε όλο τον κόσμο!

Omar Hassan

Όταν φτάνουμε στην πρωτεύουσα, οι εορτασμοί της Πρωτοχρονιάς βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη και πλήθος κόσμου βρίσκεται στους δρόμους. Η νέα κυβέρνηση φέρεται να έχει αποθαρρύνει τα πυροτεχνήματα, αλλά το διάταγμα δεν έχει ορατό αντίκτυπο∙ οι ήχοι αυτών των φιλικών εκρήξεων γεμίζουν τον νυχτερινό αέρα για ώρες. Το κέφι βρίσκεται στα ύψη και στη σχετικά μοντέρνα γειτονιά Μπαμπ Τούμα, οι λιγοστοί ένοπλοι φρουροί φαίνονται χαλαροί. Ωστόσο, τα παράπονα ακούγονται επανειλημμένα. Όλοι αυτοί με τους οποίους μιλάω λένε ότι η σχέση τους με την προηγούμενη κυβέρνηση καθορίστηκε από δύο πράγματα: την καταστολή και την οικονομική καταπίεση. «Η κυβέρνηση μας έκλεβε συνεχώς», λέει ένας άνδρας σε μια αγορά της Δαμασκού. «Αν κοιτούσες έναν στρατιώτη στραβά ή αν είχες κακή διάθεση, θα μπορούσαν να απαιτήσουν να πληρώσεις μια δωροδοκία επί τόπου, αλλιώς να σε συλλάβουν για ένα έγκλημα που δεν διέπραξες», εξηγεί μια νεαρή γυναίκα. «Κάθε σημείο ελέγχου ήταν μια ευκαιρία να αποσπάσουν χρήματα από τον κόσμο. Και υπήρχαν σημεία ελέγχου παντού».

Lance Selfa

Ήταν καλό για τη φήμη του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ το γεγονός ότι έζησε τόσο πολύ όσο έζησε. Για όσους δεν έζησαν τη διακυβέρνησή του μεταξύ 1977 και 1981, ο Κάρτερ ήταν γνωστός ως υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της παγκόσμιας δημόσιας υγείας και της βοήθειας προς τους φτωχούς. Χαρακτηρίζοντας τη μεταχείριση των Παλαιστινίων από το Ισραήλ ως «απαρτχάιντ», κέρδισε ακόμη και τη φήμη του ανθρώπου που λέει την αλήθεια. Η πολιτική αμνησία που δημιούργησε η μεταπροεδρία του Κάρτερ οδήγησε τους φιλελεύθερους να βλέπουν τα χρόνια του Κάρτερ μέσα από ροζ γυαλιά. Ο αιδεσιμότατος Αλ Σάρπτον, ένας ακτιβιστής για τα πολιτικά δικαιώματα που δεν είναι παρά ένα τσιράκι του Δημοκρατικού Κόμματος στο φιλελεύθερο δίκτυο MSNBC, επαίνεσε την πρωτοποριακή κίνηση του Κάρτερ να διορίσει έναν από τους υπαρχηγούς του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, τον Άντριου Γιανγκ, ως πρεσβευτή των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Έθνη.

Tarás Shevchuk

Διανύουμε μια περίοδο σεισμικών αλλαγών και μια σειρά αλληλένδετων πολιτικών γεγονότων. Ξεκινώντας από τις ΗΠΑ με τον θρίαμβο του Ντόναλντ Τραμπ και τις εντάσεις που προκαλεί η σύνθεση του μελλοντικού υπουργικού του συμβουλίου. Βρισκόμαστε επίσης αντιμέτωποι με την κλιμάκωση που αντιπροσωπεύει η συμμετοχή χιλιάδων βορειοκορεατικών στρατευμάτων στη ρωσική επίθεση κατά της Ουκρανίας. Αντιμέτωπη με αυτά τα στοιχεία, η Ουκρανία έλαβε από τον Μπάιντεν την καθυστερημένη «περιορισμένη άδεια» να επιτεθεί σε στόχους στο ρωσικό έδαφος με όπλα που κατασκευάζονται στη Δύση. Η απάντηση του Πούτιν ήταν άμεση, εκτοξεύοντας τον νέο υπερηχητικό πύραυλο «Oreshnik», ικανό να μεταφέρει πυρηνικό φορτίο, πάνω από την πόλη Ντνίπρο – ένα σημαντικό βιομηχανικό κέντρο στη νοτιοανατολική Ουκρανία. Η επίθεση αυτή συνοδεύτηκε από μια ρητή απειλή για κλιμάκωση της σύγκρουσης «εάν ξεπεραστούν οι κόκκινες γραμμές», με πλήγματα εναντίον των χωρών που προμηθεύουν όπλα στην Ουκρανία.

Fabio Bosco

Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Συρίας ιδρύθηκε στις 24 Οκτωβρίου 1924 και δραστηριοποιήθηκε στα εδάφη που σήμερα αποτελούν τις χώρες της Συρίας και του Λιβάνου. Πρώτος ηγέτης του ήταν ο εργάτης της καπνοβιομηχανίας Φουάντ αλ-Σαμάλι, ο οποίος παρέμεινε επικεφαλής του κόμματος μέχρι το 1932. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το Κομμουνιστικό Κόμμα υποστήριξε τη σημαντική εξέγερση στο Τζάμπαλ αλ-Άραμπ στη νότια Συρία. Το 1937 εξελέγη ο ιστορικός ηγέτης του κόμματος Χαλίντ Μπεκντάς, κουρδικής καταγωγής και γιος αξιωματικού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η εκλογή του Μπεκντάς οδήγησε το κόμμα στα χέρια των «διανοουμένων». Ο Μπεκντάς βρέθηκε στο τιμόνι του κόμματος σε δύο καίριες στιγμές που το Κομμουνιστικό Κόμμα έκανε ιστορικά λάθη.

Michel Cahen

Οι μεγαλύτερες διαδηλώσεις στην ιστορία της Μοζαμβίκης ξέσπασαν μετά τις αμφισβητούμενες εκλογές του Οκτωβρίου 2024, σηματοδοτώντας μια εντυπωσιακή αλλαγή στο πολιτικό τοπίο της χώρας. Αυτό που ξεκίνησε ως διαδηλώσεις κατά της εκλογικής νοθείας μετατράπηκε σε ένα πανεθνικό επαναστατικό κίνημα, με επικεφαλής μια νέα γενιά Μοζαμβικανών που απαιτεί θεμελιώδεις αλλαγές. Με πάνω από τον μισό πληθυσμό κάτω των 15 ετών και χωρίς μνήμες από τον εμφύλιο πόλεμο, οι νέοι αμφισβητούν την 50ετή κυριαρχία του Frelimo, του πρώην απελευθερωτικού κινήματος που μετατράπηκε σε επιχειρηματική ελίτ. Σε αυτό το άρθρο εξετάζεται πώς οι αμφισβητούμενες εκλογές πυροδότησαν μια ευρύτερη εξέγερση για δημοκρατία, οικονομική δικαιοσύνη και αλλαγή γενιάς σε ένα από τα πλούσια σε πόρους αλλά με οικονομικές ανισότητες έθνη της Αφρικής. Μια επαναστατική διαδικασία βρίσκεται σε εξέλιξη στη Μοζαμβίκη. Ωστόσο, η εκλογή του Τραμπ και η πτώση του αποτρόπαιου καθεστώτος Άσαντ στη Συρία έχουν επισκιάσει πλήρως την κρίση σε αυτή τη χώρα της Ανατολικής Αφρικής που άρχισε στις 20 Οκτωβρίου.

Carlos Sapir

Καθώς η δεύτερη διοίκηση Τραμπ ετοιμάζεται να αναλάβει τα καθήκοντά της, ο ίδιος ο Τραμπ έβαλε ξαφνικά στο στόχαστρό του τον Παναμά, κάνοντας αρκετές δηλώσεις ότι θέλει οι ΗΠΑ να ανακαταλάβουν τη Διώρυγα. Όπως και να έχει, τα σχόλια αυτά αποτελούν μια θρασύτατη, ιμπεριαλιστική προσβολή. Αν αυτά τα σχόλια είναι έστω και στο ελάχιστο σοβαρά, αντιπροσωπεύουν τη μεγαλύτερη απειλή για την ευημερία των Παναμέζων από τότε που κατασκευάστηκε η Διώρυγα. Εκτός του ότι αποτελεί το επίκεντρο της σύγχρονης οικονομίας του Παναμά και μια ζωτικής σημασίας διεθνή εμπορική οδό, η ιστορία της Διώρυγας του Παναμά είναι μια ιστορία του ιμπεριαλισμού και του διεθνούς αγώνα εναντίον του.