Κίτρινα Γιλέκα: Η εξέγερση που έρχεται από μακριά και υπόσχεται να πάει ακόμα μακρύτερα!
του Γιώργου Μητραλιά
Παρά τις 6.000 προσαγωγές, τις 4.000 συλλήψεις και τους 1.600 τραυματίες του. Παρά τη μαζική χρήση εναντίον του δεκάδων χιλιάδων δακρυγόνων και πλαστικών σφαιρών, και την εξαγγελία νέων δρακόντιων κατασταλτικών και αντιδημοκρατικών μέτρων. Παρά την πρωτοφανή εκστρατεία τρομοκράτησης και δυσφήμισής του από τα τηλεοπτικά κανάλια και τα περισσότερα ΜΜΕ, και παρά την έντονη ψυχική και σωματική κούραση μετά από δυο μήνες σκληρών αγώνων και μπλόκων σε πάνω από 2.500 κυκλικούς κόμβους και άλλα σημεία της χώρας. Παρόλα αυτά και πολλά άλλα, το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων όχι μόνο συνεχίζει και απλώνει βαθειές ρίζες αλλά και ριζοσπαστικοποιεί το λόγο, τα αιτήματά και τις μορφές δράσης του, έχοντας πάντα την υποστήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας των Γάλλων πολιτών!
Κοινό μήνυμα από όλες τις γενιές της εκπαίδευσης: Μαζί αγωνιζόμαστε! Μαζί θα νικήσουμε!
της Αιμιλίας Τσαγκαράτου. Στη διαδήλωση της Παρασκευής 11 Γενάρη, συναντήθηκαν όλες οι γενιές του εκπαιδευτικού κινήματος. Εκείνες που δώσανε τη μάχη ενάντια σε όλες τις αναδιαρθρώσεις από το 1990 και μετά, την απεργία του 97, τα εξεταστικά του 98, την απεργία του 2006, μαζί με τη νέα γενιά των εκπαιδευτικών που αναζητά τα πατήματά της για να βρει τον δρόμο που θα δημιουργήσει και εκείνη τα μεγάλα γεγονότα που σημαδεύουν την ιστορία, που αλλάζουν τις συνειδήσεις. Ο κόσμος της μονιμότητας έδωσε μαχητικό παρόν, και από αλληλεγγύη αλλά και γιατί καταλαβαίνει πολύ καλά ότι το χτύπημα στο πιο ευάλωτο κομμάτι των εργαζομένων, αυτό των ελαστικά εργαζόμενων, είναι άμεσο χτύπημα και σε αυτούς.
Για το προσοντολόγιο του Υπουργείου Παιδείας
του Γιώργου Καλημερίδη
Aνακοινώνουν απολύσεις και επιχειρούν, με αντιδραστικούς όρους, να υπονομεύσουν ακόμη και το ίδιο το «δικαίωμα στην ελαστική απασχόληση». Μέχρι σήμερα υπήρχε μια «μονιμότητα στις συμβάσεις» με βάση την προϋπηρεσία. Αυτή η «μονιμότητα στις συμβάσεις» αποτελεί τελικά μια ενοχλητική πολιτική πίεση και υπογράμμιση για την αστική εξουσία, ειδικά στον βαθμό που συγκροτείται συλλογικά, όπως απέδειξε ο περσινός Μάρτης. Γι’ αυτόν τον λόγο πρέπει να γίνει αντικείμενο καταστολής και περιορισμού...
Μια ιδέα που ονομάζεται Ντάραγια
Joey Ayoub
Βρισκόμαστε στον Αύγουστο του 2016. Οι εναπομείναντες κάτοικοι της Ντάραγια εκδιώχθηκαν βίαια μετά από συμφωνία με το καθεστώς Άσαντ για να σταματήσει η πολιορκία και να επιστραφεί η πόλη στον έλεγχο του καθεστώτος. Θα ακολουθούσαν τη μοίρα των ανθρώπων της Χομ πριν από αυτούς και του Χαλεπιού και της Ανατολικής Γούτα μετά από αυτούς. Καθώς η πόλη έπεφτε, μια ομάδα γυναικών από τη Ντάραγια έγραψε μια ανοιχτή επιστολή που ανέφερε: «Ζητάμε δράση από τη διεθνή κοινότητα» για να αποτραπεί ο εξαναγκαστικός εκτοπισμός τους. Καμία τέτοια ενέργεια δεν ήρθε και έτσι, η Ντάραγια έπεσε.
Τύμπανα πολέμου στην εκπαίδευση: Νομοσχέδιο για νέο σύστημα προσλήψεων
Βαγγελίτσα Δινοπούλου, Ντίνα Ρέππα
Το νομοσχέδιο για το νέο σύστημα προσλήψεων εκπαιδευτικών ξεπερνά κάθε φαντασία! Τα επιτελεία της ΕΕ είναι απόλυτα ικανοποιημένα. Τέτοιου βάθους σε ποιότητα και εύρος αντιδραστική αναδιάρθρωση, που συμπυκνώνει ανατροπές «μεγατόνων» στο σύνολο της εκπαιδευτικής λειτουργίας, στα εργασιακά, το πανεπιστήμιο, την αξιολόγηση έως και το περιεχόμενο του δημόσιου σχολείου, δεν θα μπορούσαν εύκολα να απαιτήσουν.
48ωρη Πανεθνική Απεργία των Εργατών των Πόλεων και της Υπαίθρου στην Ινδία το Γενάρη
V. Arun Kumar
Η απεργία στην αγροτική Ινδία, που συμπίπτει με την απεργία των συνδικάτων, θα ενώσει τους αγρότες και τους εργάτες στην αμφισβήτηση της κυριαρχίας της φιλοκαπιταλιστικής και αντιλαϊκής ακροδεξιάς κυβέρνησης του BJP.
Ινδία: Ο Ναρέντρα Μόντι έχει πρόβλημα με τους αγρότες
Alf Gunvald Nilsen
Μια πραγματική εναλλακτική λύση για όσους υποφέρουν κάτω από το βάρος της οικονομικής ανάπτυξης της Ινδίας, θα απαιτήσει μια ρήξη όχι μόνο με τον Μόντι, αλλά και με τα πολιτικά καθεστώτα που προσανατολίζονται προς την αγορά και ενισχύουν τις στερήσεις και την εμβάθυνση της ανισότητας στην Ινδία σήμερα.
Δήλωση της Συμμαχίας Σοσιαλιστών/στριών της Μέσης Ανατολής για την απειλή της σχεδιαζόμενης τουρκικής στρατιωτικής εισβολής κατά της Βόρειας Συρίας: Απαιτείται η διεθνιστική αλληλεγγύη
Η ξαφνική απόφαση του Ντόναλντ Τραμπ να αποσύρει τους 2000 αμερικανούς στρατιώτες από τη Συρία είναι ένα πράσινο φως στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για να αποδεκατίσει τους Κούρδους σε ό, τι έχει απομείνει από τη Ροτζάβα στη βόρεια Συρία. Νωρίτερα φέτος η Τουρκία εισέβαλε στην περιοχή του Αφρίν με τη βοήθεια συριακών αντιδραστικών ένοπλων αντιπολιτευτικών ομάδων, προκαλώντας την αναγκαστική μετακίνηση μεγάλων τμημάτων του κουρδικού πληθυσμού της Αφρίν, και συνεχείς παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του τοπικού πληθυσμού.
Ο αγώνας των Αλβανών φοιτητών έχει πάρει ιστορικές διαστάσεις
Arlind Qori
Αυτή η άνευ προηγουμένου αντίσταση και άρνηση βάζει την κυβέρνηση σε κρίση. Παρά το γεγονός ότι μέχρι τώρα όλα τα αιτήματα των φοιτητών είναι «οικονομικά» –κανείς δεν έχει καλέσει ακόμα σε ανατροπή της κυβέρνησης– η κυβέρνηση έχει βυθιστεί σε μια ιστορικά χαμηλή νομιμότητα για τη σύγχρονη ιστορία της Αλβανίας. Η επιμονή του Ράμα να συναντηθεί με τους εκπροσώπους των φοιτητών μοιάζει περισσότερο με μια απελπισμένη κίνηση για να σώσει ό,τι μπορεί για την επιβίωση της κυβέρνησής του.
Οι Γάλλοι φοιτητές εκφράζουν την αλληλεγγύη τους στην κινητοποίηση των φοιτητών στην Αλβανία
Την περασμένη Τετάρτη φοιτητές του πανεπιστημίου Paris 1 – Tolbiac ψήφισαν στη Γενική Συνέλευση μια δήλωση αλληλεγγύης με την κινητοποίηση των Αλβανών φοιτητών ενάντια στην αύξηση των διδάκτρων.
Ο Τραμπ αφήνει τη Συρία: περί «αλλαγής καθεστώτος» και άλλων παραμυθιών
Michael Karadjis
Η ξαφνική απόφαση του Τραμπ για την απομάκρυνση των αμερικανικών δυνάμεων από τη Συρία είναι ένα πράσινο φως τόσο για τον Σύριο τύραννο Μπασάρ Ασάντ όσο και για τον Τούρκο ηγεμόνα Ερντογάν για να κινηθούν στο βορειοανατολικό τμήμα της Συρίας που ελέγχεται επί του παρόντος από τις (μέχρι πρόσφατα) υποστηριζόμενες από τις ΗΠΑ Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF) στις οποίες ηγούνται οι Κούρδοι και βέβαια επίσης ένα νεύμα προς τον μεγάλο σύμμαχο τόσο του Άσαντ όσο και του Ερντογάν, τους φίλους του Τραμπ στη Ρωσία, οι οποίοι, φυσικά, εξήραν την απόφαση του Τραμπ. Φυσικά, μια αμερικανική προδοσία των Κούρδων συμμάχων τους ήταν πάντα ζήτημα χρόνου.