Antoine Larrache

Η ημερομηνία της 6ης Απριλίου μπορεί είτε να αποτελέσει τον τάφο του κινήματος, αν δεν γίνει μέρος μιας δυναμικής, είτε αντίθετα μπορεί να μας επιτρέψει να οργανώσουμε μια νέα τεράστια κινητοποίηση, δίνοντας χρόνο για τη συμμετοχή των λιγότερο μαχητικών τομέων. Αλλά, για να γίνει αυτό, είναι απαραίτητο να δώσουμε ρυθμό στο διασυνδικαλιστικό χρονοδιάγραμμα και να το υπερβούμε, με δράσεις που δεν απομονώνουν, αλλά αντίθετα διευρύνουν το κίνημα: όπως ο αποκλεισμός του Λούβρου. Όπως θα μπορούσε να είναι μια ημέρα αποκλεισμού των δρόμων μεταφοράς (σταθμοί, αυτοκινητόδρομοι, λιμάνια κ.λπ.). Ή μια πανεθνική διαδήλωση στο Παρίσι με σύνθημα «Μακρόν, ερχόμαστε να σε πιάσουμε!»

Michael Schwartz

Μία από τις πιο περίπλοκες πτυχές του πολέμου στο Ιράκ είναι ότι η ιρακινή αντίσταση χωρίζεται σε ένα πλήθος διαφορετικών ομάδων με ένα πλήθος διαφορετικών στόχων. Οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε ότι το μεγαλύτερο μέρος των μαχών έχει γίνει μεταξύ σουνιτών ανταρτών και του αμερικανικού στρατού, αλλά ότι έχουν επίσης σημειωθεί πολυάριθμες βομβιστικές επιθέσεις με αυτοκίνητα και άλλες επιθέσεις αυτοκτονίας (από σουνίτες αντάρτες) με στόχο σιίτες κληρικούς και τους οπαδούς τους. Γνωρίζουμε επίσης ότι υπήρξαν μάχες (κυρίως στη Νατζάφ και το Σαντρ Σίτι) μεταξύ του αμερικανικού στρατού και σιιτών ανταρτών υπό την ηγεσία του «φανατικού» κληρικού Μουκτάντα αλ Σαντρ…

Fabienne Dolet

Μετά τη χρήση του άρθρου 49,3, η έλλειψη νομιμοποίησης και η αλαζονεία του Μακρόν προκάλεσαν τόση οργή που, την Πέμπτη 23 Μαρτίου, πραγματοποιήθηκαν σε πολλές πόλεις οι μεγαλύτερες διαδηλώσεις από τον Ιανουάριο. Έκτοτε, έστειλε στο προσκήνιο τον πιστό του υπολοχαγό Νταρμανέν. Όταν λείπει η νομιμοποίηση, το κράτος μένει με τη βία... Και ο Νταρμανέν το έδειξε πέρα από κάθε προηγούμενο!

Michael Schwartz

Τα πράγματα λειτούργησαν πολύ διαφορετικά στο Σαντρ Σίτι, όπου ο στρατός αλ-Μάχντι είχε ενσωματωθεί στην τοπική ζωή. Το κίνημα των Σαντριστών είχε δημιουργήσει μια διοικητική δομή που θα μπορούσε να ηγηθεί βιώσιμα της κοινότητας, περιλαμβάνοντας ένα νομοθετικό σώμα (αποτελούμενο από φυλετικούς ηγέτες) και μια εκτελεστική εξουσία αποτελούμενη από ακτιβιστές του κινήματος (συμπεριλαμβανομένων βασικών κληρικών), με τον στρατό του Μάχντι να παίζει τον ρόλο της αστυνομίας.

Léon Crémieux

Με την πραξικοπηματική εφαρμογή του άρθρου 49.3 στις 16 Μαρτίου, ο Μακρόν και η κυβέρνησή του προκάλεσαν μια νέα ώθηση στις λαϊκές κινητοποιήσεις σε όλες τις μορφές τους: επαναλαμβανόμενες απεργίες, μπλόκα, διαδηλώσεις, ακόμη και κινήματα φοιτητών και μαθητών. Όμως, πάνω απ’ όλα, στην κοινωνική κρίση προστίθεται τώρα μια πραγματική πολιτική κρίση, μια κρίση καθεστώτος, από την οποία ο Μακρόν δεν είναι βέβαιο ότι θα μπορέσει να ξεφύγει, διότι διακυβεύεται η νομιμοποίησή του, η αξίωσή του να συνεχίσει να ηγείται της χώρας στα επόμενα τέσσερα χρόνια. Η νομιμότητα της τυπικής θεσμικής νομιμοποίησής του έρχεται όλο και περισσότερο σε αντίθεση με μια λαϊκή νομιμοποίηση η οποία απουσιάζει παντελώς.

Muzan Alneel

Το 2022 ήταν το τέταρτο έτος της Σουδανικής Δεκεμβριανής Επανάστασης, η οποία ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 2018 λόγω των άσχημων οικονομικών συνθηκών και κατάφερε να αναγκάσει τους στρατηγούς του στρατού να ανατρέψουν τον Απρίλιο του 2019 τον ηγέτη τους και πρόεδρο της χώρας για σχεδόν 30 χρόνια. Αυτό που ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 2018 ως αυθόρμητες διαμαρτυρίες πολιτών που εξοργίστηκαν από τις αυξήσεις των τιμών, εξελίχθηκε σιγά σιγά σε πιο δομημένες μορφές.

Nino Ugrekhelidze

Salome Chagelishvili

Η κοινωνία των πολιτών και τα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης της Γεωργίας άρχισαν να αγωνιούν και να οργανώνονται ενάντια σε έναν προτεινόμενο νόμο για τους «πράκτορες ξένης επιρροής». Στις 7 Μαρτίου, παρά τις συνεχιζόμενες διαμαρτυρίες και τις εκκλήσεις των δυτικών εταίρων, το γεωργιανό κοινοβούλιο ψήφισε το νόμο σε πρώτη ανάγνωση με 76 ψήφους υπέρ και 13 κατά. Πρόκειται να διεξαχθούν η δεύτερη και η τρίτη συνεδρίαση. Αλλά δεδομένης της σημαντικής διαφοράς υποστήριξης εντός του κοινοβουλίου, το νομοσχέδιο πιθανότατα θα περάσει – εκτός αν η αντίσταση του λαού στη Γεωργία αλλάξει την κατάσταση.

Την ώρα που πληθαίνουν, ακόμα και στην κορυφή του γαλλικού κατεστημένου (!), εκείνοι που κάνουν λόγο για ένα “νέο Μάη 68” καθώς διαπιστώνουν πως στη χώρα επικρατεί πια... “εξεγερσιακή ατμόσφαιρα”, μπορούμε πια εύλογα να αναρωτηθούμε: πόσο άραγε μοιάζει ο Μάρτης του 2023 με το Μάη του 1968; Η απάντηση είναι ότι σίγουρα μοιάζει επί της ουσίας, επειδή ο Μάρτης 2023 βλέπει τους “από κάτω” να αμφισβητούν πια έμπρακτα, μαζικά και με όλο και πιο έντονα ριζοσπαστικό τρόπο όχι μόνο τη διακυβέρνηση αλλά και την εξουσία των “από πάνω”…

Επιμέλεια elaliberta

Μιλώντας σε μια μαζική συγκέντρωση στο Τελ Αβίβ πριν από μια εβδομάδα, ο συγγραφέας Νταβίντ Γκρόσμαν είπε ότι πολλοί Ισραηλινοί αισθάνονται πλέον «εξόριστοι στη χώρα τους». Σίγουρα δεν είναι το ίδιο, και ίσως είναι ακόμη και άδικο να συγκρίνουμε, αλλά αυτό είναι το πιο κοντινό που έχουν φτάσει οι Ισραηλινοί Εβραίοι στην αίσθηση της αποξένωσης και της απόρριψης που αποτελεί μέρος της ζωής των Παλαιστινίων πολιτών του Ισραήλ εδώ και δεκαετίες. Αυτό το συναίσθημα, που πρόσφατα δημιουργήθηκε σε πολλούς Ισραηλινούς Εβραίους, θα μπορούσε να φέρει κοντά τις δύο κοινωνίες. Αυτό δεν συμβαίνει στην πραγματικότητα – ακόμη.

Αν αποτινάξουμε από το μυαλό μας τη σκουριά της εθνικιστικής ανάγνωσης της Ιστορίας, που μάλιστα φτάνει μέχρι το σημείο να αποκρύπτει ακόμη και σήμερα το όνειδος ενός επονείδιστου εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας που διέπραξαν οι ορδές του Κολοκοτρώνη, δηλ. τη «σφαγή της Τριπολιτσάς», θα διαπιστώσουμε ότι οι εξεγερμένοι βαλκανικοί λαοί αναζητούσαν την πραγμάτωση ενός οράματος πολιτικής αυτοδιάθεσης, που τότε ταυτιζόταν με την «πολιτειακή συγκρότηση» και εθεωρείτο προϋπόθεση για την κοινωνική απελευθέρωση ενός λαού.