Η μη συμμετοχή των μεταναστών στις εκλογές συνιστά σοβαρό έλλειμμα δημοκρατίας -γράφει η Liliana Saliaj
Προϋπόθεση για να συμμετέχουν οι μετανάστες στις εκλογές είναι η ελληνική ιθαγένεια. Ο νόμος Ραγκούση (3838/2010), παράλληλα με την ιθαγένεια της 2ης γενιάς, έδινε το δικαίωμα ψήφου σε μετανάστες με άδεια μακράς διάρκειας ή «επί μακρόν διαμένοντος» στις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης. Το δικαίωμα αυτό εφαρμόστηκε μόνο μία φορά, καθώς αυτός ο νόμος, όπως είναι γνωστό, καταργήθηκε από το ΣτΕ το 2013. Ο αποκλεισμός των μεταναστών στην απόδοση της ιθαγένειας, και κατ’ επέκταση από το δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι, έχει δημιουργήσει δεκαετίες τώρα πολίτες «δεύτερης κατηγορίας»…
Γαλλία: Τι συμβαίνει όταν ο Μακρόν έχει ήδη ηττηθεί αλλά το γιγάντιο λαϊκό κίνημα δεν έχει ακόμα νικήσει; του Γιώργου Μητραλιά
Μετά από σχεδόν τέσσερις μήνες (!) τεράστιων εργατικών και λαϊκών κινητοποιήσεων χωρίς κανένα προηγούμενο στη μεταπολεμική Γαλλία (!), ο απολογισμός του αγώνα των γαλλικών συνδικάτων ενάντια στη συνταξιοδοτική (αντι)μεταρρύθμιση θα έπρεπε να είναι προφανής: η (αντι)μεταρρύθμιση έχει γίνει πια νόμος, γεγονός που σημαίνει ότι ο μεν Μακρόν κέρδισε, τα δε εργατικά συνδικάτα έχουν χάσει. Τι συμβαίνει όμως και κανείς στη Γαλλία αλλά και έξω από αυτήν δεν τολμά να κάνει την παραπάνω διαπίστωση; Τι συμβαίνει και βλέπουμε τον πιο γνήσιο εκφραστή του διεθνούς (πολύ) μεγάλου κεφαλαίου, τον γνωστό μας από την εποχή των Μνημονίων, οίκο αξιολόγησης Fitch Ratings να υποβαθμίζει το αξιόχρεο της Γαλλίας…
Ρωσική αποικιοκρατία, Ανατολική Ευρώπη και παγκόσμιοι αντιαποικιακοί αγώνες
Daria Krivonos
Καθώς η συζήτηση για το «μετααποικιακό» στην περιοχή της Ανατολικής Ευρώπης και γίνεται όλο και πιο δημοφιλής εντός και εκτός των ακαδημαϊκών κύκλων, πρέπει να αντισταθούμε στον πειρασμό να εντάξουμε την περιοχή στη «λευκή περίφραξη» ως εκπλήρωση της προωθητικής ευρωπαϊκής «ολοκλήρωσης» εις βάρος εκείνων που διαφεύγουν από τις ίδιες ρωσικές βόμβες που πέφτουν πιο μακριά από την «Ευρώπη».
Ενάντια στη μισή αλληλεγγύη και τον ψεύτικο πασιφισμό – Ανακοίνωση του Ρωσικού Σοσιαλιστικού Κινήματος για την Πρωτομαγιά
Είναι επιτακτική ανάγκη για την Αριστερά να στρέψει την αλληλεγγύη της όχι στις άρχουσες τάξεις των χωρών που φαντάζονται ότι καταπιέζονται και ταπεινώνονται αλλά προς τους λαούς και τις κοινωνίες που αγωνίζονται ενάντια στην καταπίεση. Για να προωθήσει μια τέτοια αλληλεγγύη, η Αριστερά πρέπει να αναπτύξει την ικανότητα να αποκεντρώνει την οπτική και την ενσυναίσθησή της. Από αυτή την άποψη, είναι αδύνατο να μην είμαστε αλληλέγγυοι με το λαό της Ουκρανίας.
Από την Ουκρανία στην Παλαιστίνη: Τα δηλητήρια του αρνητισμού
David Finkel
Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και η κλιμάκωση της βίας και της εθνοκάθαρσης του Ισραήλ στην Παλαιστίνη, που αναζωπυρώθηκε τον τελευταίο χρόνο, έχουν γίνει δύο κέντρα μιας βαθύτερης παγκόσμιας κρίσης. Για τη διεθνή αριστερά, ο πόλεμος στην Ουκρανία και η καταστροφή στην Παλαιστίνη, τόσο από μόνες τους όσο και μαζί, αποτελούν πολύ μεγάλες δοκιμασίες για τη θεωρία και, κυρίως, για την πολιτική.
Ο μαρξισμός του Αντρέου Νιν και τα μεγάλα ζητήματα της ισπανικής και καταλανικής πολιτικής
Andy Durgan
Η συμβολή του Νιν στη μαρξιστική σκέψη δεν είναι τόσο ευρέως γνωστή όσο οι συνθήκες του θανάτου του. Πρέπει να αξιολογήσουμε αυτή τη συμβολή σε σχέση με το γενικά φτωχό τοπίο του ισπανικού μαρξισμού στη δεκαετία του 1930… Διακρίθηκε επανεξετάζοντας τα πολιτικά προβλήματα που αντιμετώπιζαν η Ισπανία και η Καταλονία «μέσα από το πρίσμα ενός κριτικού μαρξισμού, βασίζοντας την ανάλυσή του στις σύγχρονες διεθνείς εμπειρίες και συζητήσεις».
Η Απόκτηση της ιθαγένειας μια μεγάλη πληγή δεκαετιών για τους μετανάστες. Γράφει η Liliana Saliaj
Η προσωπική μου σχέση με την απόκτηση της ιθαγένειας ξεκίνησε στα τέλη του 2021 όπου κατέθεσα αίτηση για πρώτη φορά. Θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος γιατί άργησα τόσες δεκαετίες για να καταθέσω αίτηση για την απόκτηση ιθαγένειας. Ως γυναίκα μετανάστρια, με έντονη κοινωνική και πολιτική δράση, ιδιαίτερα στο μεταναστευτικό, με εξαιρετικά δύσκολα προσωπικά βιώματα, αλλά και με ακαδημαϊκές σπουδές σε αυτή τη χώρα, και μάλιστα στις πολιτικές επιστήμες, κοινωνιολογία, και ευρωπαϊκών και διεθνών σπουδών, γνωρίζω πάρα πολύ καλά τι σημαίνει ιθαγένεια και τι κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα απορρέουν από αυτό, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο…
Να γκρεμίσουμε τους «πυλώνες» Μητσοτάκη και συστήματος - Με ΑΝΤΑΡΣΥΑ δυνατή και στις εκλογές! Τα ψηφοδέλτια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Και τους πέντε «πυλώνες» του Μητσοτάκη και της κυβέρνησης της ΝΔ, υποσχόμαστε ότι θα τους γκρεμίσουμε. Με ανυπακοή, αγώνα, ρήξη, ανατροπή! Ψήφο στην αντικαπιταλιστική Αριστερά και τα ψηφοδέλτια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ...Οι πέντε «πυλώνες» που παρουσίασε την Τετάρτη 26/4 για την επόμενη τετραετία αποτελούν ένα μίγμα από τερατώδη ψεύδη και προκλητικές δεσμεύσεις προς το κεφάλαιο, πασπαλισμένες με μερικά ψίχουλα προς τον λαό, τα οποία προέρχονται από το καρβέλι του πλούτου και του ιδρώτα του, που του έχουν κλέψει τα προηγούμενα χρόνια όλες οι κυβερνήσεις – ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ.
Οι Σοσιαλιστές του Σουδάν αποκαλύπτουν τους λόγους της πραγματικής σύγκρουσης μεταξύ Αλ-Μπουρχάν και Χεμεντί
Οι επαναστατικές δυνάμεις αρνούνται να πάρουν θέση στη σύγκρουση, δεν είναι ουδέτερες αλλά εχθρικές και προς τις δύο πλευρές. Δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη ούτε στις δυνάμεις της αντεπανάστασης ούτε στις οπορτουνιστικές δυνάμεις. Όποιος κι αν βγει νικητής από αυτή τη μάχη –αν δεν μετατραπεί σε εμφύλιο πόλεμο– θα χτυπήσει τις δυνάμεις της επανάστασης, αν οι τελευταίες δεν προετοιμαστούν και δεν οργανωθούν στις γειτονιές σε επιτροπές αντίστασης και μέσα από μια συνεκτική δομή στους χώρους εργασίας. Μόλις τελειώσει η μάχη, ο νικητής πιθανότατα θα κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης και απαγόρευση κυκλοφορίας και θα κυβερνήσει τη χώρα με στρατιωτική κυβέρνηση, γι’ αυτό οι επαναστάτες πρέπει να αρχίσουν να προετοιμάζονται οργανωτικά για γενική πολιτική ανυπακοή από τώρα.
Η ανάδειξη του κινήματος σε πολιτική δύναμη στη Γαλλία
Leon Crémieux
Είναι σαφές ότι η Γαλλία διέρχεται μια κοινωνική και δημοκρατική κρίση. Μπορεί μάλιστα να ειπωθεί εύλογα ότι αυτές οι δύο κρίσεις αντανακλούν μια κρίση καθεστώτος, δηλαδή την αδυναμία της άρχουσας τάξης, της καπιταλιστικής τάξης, να συνεχίσει να ασκεί την εξουσία με φυσιολογικό τρόπο στηριζόμενη στους υφιστάμενους πολιτικούς θεσμούς. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχουμε εισέλθει σε μια επαναστατική κρίση, ούτε καν σε μια προεπαναστατική, αλλά σε μια φάση κοινωνικής και πολιτικής αστάθειας της οποίας η έκβαση δύσκολα μπορεί να προβλεφθεί. Ως τέτοια, εγείρει μια σειρά από πολιτικά ερωτήματα και παράδοξα.
«Πένθος - Αυτοί που Μένουν Πίσω»: Τι ενώνει τον Σαχζάτ Λουκμάν, τον Παύλο Φύσσα και τον Ζακ Κωστόπουλο;
Η Μυρτώ Πατσαλίδου και η Μαρία Λούκα, στο «Πένθος – Αυτοί που μένουν» ενώνουν τις τελείες τριών τραγωδιών που προκλήθηκαν από τη φασιστική, ρατσιστική και ομοφοβική βία στην καρδιά μιας πόλης που διατείνεται ότι αγαπά τους ανθρώπους, όμως δεν βρήκε αντίδοτο ποτό για τα δηλητήρια που τους σκοτώνουν. Δεν αναμετρήθηκε ποτέ με το ακροδεξιό υπόβαθρο που βύθισε αμέτρητες φορές την πόλη, τη χώρα και τους πολίτες της στην απόγνωση και το πένθος. Δεν αφουγκράστηκε ποτέ το πώς ο οργανωμένος φασισμός επέβαλε τις αποφάσεις του στις ζωές οικογενειών που με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο τον αντιμάχονταν και τον έκαναν ορατό.
