Το κοινωνικοπολιτικό σκηνικό που έχει διαμορφωθεί δύο εβδομάδες μετά τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις για το έγκλημα των Τεμπών απαιτεί ανάγνωση και προοπτική. Η κοινωνία μίλησε και εξακολουθεί καθημερινά να κινητοποιείται και να δίνει βήμα στους συγγενείς των θυμάτων. Οι τελευταίοι, αν και ανεπιτήδευτοι πολιτικά,  συχνά στις τοποθετήσεις τους που είναι αυθεντικές χωρίς περαιτέρω κίνητρα απογυμνώνουν την κυβέρνηση και τους δικαστικούς χειρισμούς της υπόθεσης, δείχνοντας ότι κανένα σχέδιο συγκάλυψης δεν θα επιτύχει. Το εγγυάται άλλωστε η πρωτόγνωρη κοινωνική κινητοποίηση με το αίτημα για απόδοση δικαιοσύνης, που ξεπέρασε κάθε προηγούμενη για οικονομικά αιτήματα, όσο σοβαρά και αν ήταν αυτά.

Στην Παλαιστίνη, περισσότερο από οπουδήποτε αλλού, ο νικηφόρος αγώνας των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων μπορεί να αποτελέσει το μονοπάτι για έναν δικαιότερο κόσμο. Επαναβεβαιώνουμε την ανάγκη να διαλυθεί το σιωνιστικό κράτος, ως «κράτος για τους Εβραίους», και ότι μόνο μια ελεύθερη, δημοκρατική, κοσμική και ισόνομη Παλαιστίνη, στην οποία θα μπορούσαν να επιστρέψουν όλοι οι διασκορπισμένοι Παλαιστίνιοι, και όπου όλοι θα μπορούν να ζήσουν, ανεξάρτητα από τη θρησκεία τους, εφόσον αποδέχονται αυτό το αποαποικιακό πλαίσιο, μπορεί να φέρει μια δίκαιη και ειρηνική λύση για τους λαούς της περιοχής.

Michael Karadjis

Οι συμφωνίες του Μινσκ προσέφεραν μια δίκαιη διέξοδο από την κρίση, η Ρωσία ήθελε να τις εφαρμόσει, αλλά η Ουκρανική κυβέρνηση αρνήθηκε να τις εφαρμόσει, ενθαρρυμένη από τις ΗΠΑ. Αυτοί οι ισχυρισμοί είναι εντελώς φανταστικοί, όπως θα αποδειχθεί, αλλά εγείρουν επίσης μια σειρά από επιμέρους ζητήματα: πρώτον, υπήρχαν δύο συμφωνίες του Μινσκ, οπότε τι συνέβη στην πρώτη; Ποιο είναι το πραγματικό περιεχόμενο της συμφωνίας Μινσκ ΙΙ; Πώς επιβλήθηκε στην Ουκρανία; Και ποια είναι τα στοιχεία ότι η Ουκρανία ήταν αυτή που εμπόδισε την εφαρμογή της;

Jana Krtić

Μετά τη γενική απεργία, οι φοιτητές στα μπλόκα αναφέρουν ότι οι αποκλεισμοί και οι διαδηλώσεις δεν είναι πλέον μόνο φοιτητικές, αλλά έχουν γίνει «λαϊκές». Ως εκ τούτου, στην επιστολή τους προς τους πολίτες, καλούν για την πραγματοποίηση λαϊκών συνελεύσεων, σύμφωνα με το νόμο και το Σύνταγμα της Δημοκρατίας της Σερβίας. Ωστόσο, οι αντιδράσεις της κοινής γνώμης σε αυτή την ανακοίνωση είναι διχασμένες. Ενώ ορισμένοι περίμεναν με ανυπομονησία την ανακοίνωση αυτή και έχουν ήδη αρχίσει να οργανώνουν συνελεύσεις πολιτών, άλλοι χαρακτήρισαν την ανακοίνωση αυτή ως αποφυγή της ευθύνης. Τι ακριβώς συμβαίνει;

Bruce Levine

Το 1863, οι υποστηρικτές της κατάργησης της δουλείας και οι ριζοσπάστες Ρεπουμπλικάνοι άρχισαν να πιέζουν για την υιοθέτηση μιας συνταγματικής τροποποίησης που θα έθετε οριστικά εκτός νόμου τη δουλεία σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τον Νοέμβριο του 1864, το πρόγραμμα με το οποίο επανεξελέγη ο Λίνκολν δέσμευσε το κόμμα του για τον στόχο αυτό, και στα τέλη του 1865 επικυρώθηκε η Δέκατη Τρίτη Τροπολογία. Η συντριβή της Συνομοσπονδίας, η ανασύσταση της Ένωσης και η εξάλειψη της δουλείας μεταμόρφωσαν ριζικά τις κοινωνικές και οικονομικές σχέσεις και την κατανομή και την άσκηση της πολιτικής εξουσίας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η ηττημένη ελίτ του Νότου, η οποία είχε κυριαρχήσει σε όλους τους κλάδους της εθνικής κυβέρνησης κατά το μεγαλύτερο μέρος της προπολεμικής περιόδου, είχε πλέον στριμωχτεί πολιτικά και παρέμεινε σε αυτή την κατάσταση για δεκαετίες.

Robert Kasumović

Εδώ και πέντε μήνες, φοιτητικές διαδηλώσεις πραγματοποιούνται σε όλη τη Σερβία, ενώ συμμετέχουν όλο και περισσότεροι πολίτες, διανοούμενοι, συνδικαλιστές και πολλοί άλλοι. Και παρόλο που οι διαδηλώσεις, ως συνήθως, ξεκίνησαν από μεγαλύτερες πόλεις όπως το Βελιγράδι, το Νις και το Νόβι Σαντ, οργανώνονται όλο και περισσότερο σε μικρότερες πόλεις. Έτσι, μέρη όπως το Μλαντένοβατς, το Τρέστενικ, η Μπέλα Παλάνκα, το Κρούσεβατς, η Μιόνιτσα, η Γκρντελίτσα, το Μπρέστοβατς, το Γκάντζιν Χαν, η Βίντσα, το Σετσάνι, το Στεπόγιεβατς, η Σέλεντσα, η Μπέλα Κρκβα και πολλά άλλα έχουν συμμετάσχει στις διαδηλώσεις.

Anand Gopal

Είναι εύκολο να κοιτάξει κανείς τις πολιτικές δυνάμεις σήμερα στη Μέση Ανατολή και να υποθέσει ότι το πολιτικό Ισλάμ κυριαρχούσε ανέκαθεν, αλλά αυτό δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια. Στις δεκαετίες του 1940 και του 1950, το Ιρακινό Κομμουνιστικό Κόμμα ήταν ένας από τους πιο ισχυρούς παράγοντες της ιρακινής πολιτικής∙ στο απόγειό του, ήταν ένα διαθρησκευτικό κόμμα με δεκάδες χιλιάδες μέλη. Το ανερχόμενο Κόμμα Μπά’αθ το συνέτριψε τελικά – ενδεχομένως με τη βοήθεια της CIA.

Το 18ο Παγκόσμιο Συνέδριο της 4ης Διεθνούς πραγματοποιήθηκε στο Βέλγιο από τις 23 έως τις 28 Φεβρουαρίου. Η ευρεία συζήτηση επικεντρώθηκε στη διεθνή κατάσταση σε όλες τις πτυχές της, από τη δομική πολυκρίση, στις περιβαλλοντικές, οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές διαστάσεις της, μέχρι τα κινήματα αντίστασης και την ανάγκη να οικοδομήσουμε και να ενισχύσουμε τη δική μας Διεθνή. Ένα ιδιαίτερο σημείο της συζήτησης ήταν ο τρόπος με τον οποίο οι επαναστάτες μαρξιστές διεθνιστές, εκφράζουμε την αντίθεσή μας στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και την αλληλεγγύη μας στην αντίσταση του ουκρανικού λαού σε αυτή την εισβολή, στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της κυβέρνησης Ζελένσκι και στη νεοφιλελεύθερη στρατιωτικοποίηση…

Joseph Daher

Η περιφερειακή και διεθνής επαναστατική στρατηγική είναι η εναλλακτική λύση στην εξάρτηση από τον λεγόμενο Άξονα Αντίστασης του Ιράν. Αυτός έχει αποτύχει. Τώρα πρέπει να οικοδομήσουμε έναν γνήσιο άξονα αντίστασης από τα κάτω: τις λαϊκές τάξεις στην Παλαιστίνη και την περιοχή που θα υποστηρίζονται από την αντιιμπεριαλιστική αλληλεγγύη σε όλα τα κράτη των μεγάλων δυνάμεων που έχουν τις ρίζες τους στους λαϊκούς αγώνες των εργαζομένων ενάντια στις άρχουσες τάξεις τους. Μόνο μέσα από μια τέτοια στρατηγική μπορούμε να οικοδομήσουμε την αντίρροπη δύναμη που θα απελευθερώσει την Παλαιστίνη, την περιοχή και τον κόσμο μας από τα νύχια του ιμπεριαλισμού και του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος που βρίσκεται πίσω του.

Επαναστατικό Αριστερό Ρεύμα στη Συρία

Η Συρία διανύει τις πιο επικίνδυνες ώρες για το μέλλον της μετά την πτώση του παλαιού τυραννικού καθεστώτος. Το τέρας των θρησκευτικών σφαγών σηκώνει και πάλι κεφάλι, ιδίως στα συριακά παράλια, απειλώντας να διαλύσει τον κοινωνικό ιστό και να βυθίσει τη χώρα σε μια θάλασσα αίματος και καταστροφής. Αν αυτό το αιματηρό τέρας δεν σταματήσει, ο θάνατος και η καταστροφή θα καταστρέψουν ό,τι έχει απομείνει από τη Συρία. Η οικογένεια Άσαντ φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη για τον εφιάλτη στον οποίο περιήλθε η χώρα. Αλλά και οι νέες αρχές φέρουν μεγάλη ευθύνη εξαιτίας των αναταραχών των σεχταριστικών ένοπλων ομάδων τους, των διώξεων των θρησκευτικών μειονοτήτων και της καταστολής των αμάχων, ιδίως στα συριακά παράλια. Δεν είναι όλοι όσοι διαφωνούν μαζί σας «απομεινάρια». Στην πραγματικότητα, πολύ λίγοι ηγέτες του πρώην καθεστώτος έχουν συλληφθεί, ενώ η δολοφονία αμάχων και αθώων ανθρώπων δικαιολογείται με τον χαρακτηρισμό τους ως «απομεινάρια», γεγονός που αποτελεί ασυγχώρητο έγκλημα.