Gilbert Achcar

Φανταστείτε να ήταν οι νεκροί του Μάτζνταλ Σαμς Εβραίοι αντί για Δρούζοι: θα είχε ξεσπάσει κόλαση, όχι μόνο στο κράτος του Ισραήλ, αλλά και στις συμμαχικές κυβερνήσεις, με επικεφαλής την κυβέρνηση των ΗΠΑ, και στα δυτικά μέσα ενημέρωσης γενικότερα. Αλλά το Μάτζνταλ Σαμς τυχαίνει να είναι το μεγαλύτερο από τα συγκροτήματα στα συριακά Υψίπεδα του Γκολάν, που κατέχονται εδώ και 57 χρόνια. Οι κάτοικοι της περιοχής επιμένουν στην αραβοσυριακή τους ταυτότητα, αρνούμενοι να προσαρτηθούν στο σιωνιστικό κράτος, όπως έδειξαν ξεκάθαρα διαδηλώνοντας ενάντια στις κακοήθεις επισκέψεις στο Μάτζταλ Σαμς του νεοναζιστή υπουργού Μπεζαλέλ Σμότριτς και κάποιων ομοϊδεατών του από τη σημερινή κυβέρνηση, καθώς και του νεοφασίστα πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανιάχου.

Njuki Githethwa

Η νεολαία στην Κένυα δεν αστειεύεται.

Έκανε έφοδο στην Εθνοσυνέλευση της Κένυας στις 25 Ιουνίου 2024. Έβαλε φωτιά σε ένα τμήμα της. Λεηλάτησε το ιερό κτίριο, σπάζοντας ό,τι έβρισκε μπροστά της. Κάποιοι έφαγαν ακόμη και το φαγητό στην καφετέρια που είχε φτιαχτεί ειδικά για τους «άτιμους» βουλευτές και γερουσιαστές. Άλλοι εισέβαλαν στην αίθουσα της Γερουσίας και ανέλαβαν καθήκοντα εκπροσώπων του λαού, συμπεριλαμβανομένου ενός που εκτελούσε χρέη προέδρου. Το χρυσό σκήπτρο, σύμβολο της κοινοβουλευτικής εξουσίας, μεταφέρθηκε με καροτσάκι για να δημιουργηθεί ένα λαϊκό κοινοβούλιο σε μια απελευθερωμένη ζώνη μακριά από την απαξιωμένη και ατιμασμένη Εθνοσυνέλευση.

Michael Karadjis

Είναι γνωστό ότι η γενοκτονία του Ισραήλ στη Γάζα γίνεται κατά κύριο λόγο δυνατή χάρη στη συνεχή προμήθεια δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων σε φονικό εξοπλισμό από τις Ηνωμένες Πολιτείες, γεγονός που τις καθιστά τον κύριο συνένοχο στη γενοκτονία, με τη Γερμανία να έρχεται δεύτερη σε απόσταση αναπνοής. Ένα σημαντικό δευτερεύον ερώτημα, ωστόσο, είναι το ποιος συνεχίζει να προμηθεύει το μεγαλύτερο μέρος του πετρελαίου και του άνθρακα του κράτους (το Ισραήλ έχει τις δικές του προμήθειες φυσικού αερίου στη Μεσόγειο) που κρατούν την ισραηλινή οικονομία και την πολεμική μηχανή σε λειτουργία. Μπορεί να εκπλήσσει κάποιους το γεγονός ότι οι κύριοι ένοχοι έχουν ασκήσει δημόσια κριτική στις ενέργειες του Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένων των μελών των BRICS, της Ρωσίας, της Βραζιλίας, της Αιγύπτου και της Κίνας, καθώς και ορισμένων που έχουν καταδικάσει το Ισραήλ με τον πιο έντονο τρόπο, όπως το μέλος των BRICS, η Νότια Αφρική και, έμμεσα, η Τουρκία.

Martin Empson

Συντρίβοντας την επανάσταση των αγροτών το 1525, οι γερμανικές αρχές είχαν αφήσει μόνο μια διέξοδο για τη δυσαρέσκεια: τη θρησκεία. Η αιματηρή καταστροφή του αναβαπτισμού του Μύνστερ ήταν μια προσπάθεια να κλείσουν και αυτή τη διέξοδο. Η Μεταρρύθμιση στην Ευρώπη έχασε τον μαζικό της χαρακτήρα και έγινε σε πολλά μέρη μια διαδικασία που καθοδηγούνταν από πάνω προς τα κάτω από βασιλιάδες και ευγενείς… Ωστόσο, αν και θα πρέπει να δείξουμε συμπάθεια σε όσους στο Μύνστερ προσπάθησαν πραγματικά να δημιουργήσουν μια κοινωνία ισότητας, δεν μπορούμε να δώσουμε στα γεγονότα υπερβολικά ριζοσπαστικό χρώμα διαβάζοντας μεταγενέστερα επεισόδια της επαναστατικής ιστορίας σε αυτή την περίοδο.

Η εξέγερση των Μάου Μάου ξεκίνησε το 1952 ως αντίδραση στις ανισότητες και τις αδικίες στην υπό βρετανικό έλεγχο Κένυα. Η αντίδραση της αποικιακής διοίκησης ήταν η σκληρή καταστολή των εξεγερμένων, με αποτέλεσμα πολλούς θανάτους. Μέχρι το 1956 η εξέγερση είχε ουσιαστικά καταπνιγεί, αλλά η έκταση της αντίστασης στο βρετανικό καθεστώς είχε καταδειχθεί σαφώς και η Κένυα τέθηκε σε τροχιά ανεξαρτησίας, η οποία τελικά επιτεύχθηκε το 1963.

Samar Al-Bulushi

Στα μέσα Ιουνίου, δεκάδες χιλιάδες, κυρίως νέοι, κατέβηκαν στους δρόμους σε όλη την Κένυα. Στο επίκεντρο της εξέγερσης που οι σχολιαστές ονόμασαν εξέγερση με επικεφαλής τη γενιά Z –η οποία έχει πλέον διανύσει την έκτη εβδομάδα της και καλύπτει τουλάχιστον είκοσι τρεις από τις σαράντα επτά επαρχίες της Κένυας, συμπεριλαμβανομένης της πρωτεύουσας Ναϊρόμπι, του Κισούμου, του Νακούρου και της Μομπάσα– ήταν ένα αμφιλεγόμενο νομοσχέδιο για τα δημοσιονομικά που θα αύξανε τους φόρους σε μια σειρά από βασικά αγαθά, επιδεινώνοντας την ήδη υπάρχουσα κρίση κόστους ζωής στη χώρα.

…Στους ψευτο-φιλειρηνισμούς που, στις μέρες μας, αποτελούν σήμα κατατεθέν όλων εκείνων που διεξάγουν, προετοιμάζουν ή υποστηρίζουν τον πόλεμο χωρίς να τολμούν να το πουν ανοιχτά. Και πριν απ' όλα, τους πολέμους στην Ουκρανία και στην Παλαιστίνη, όπου πρεσβεύουν μια ανάπηρη «ειρήνη» στην οποία ο επιτιθέμενος εισβολέας ούτε υποχρεώνεται να εγκαταλείψει τα κατακτημένα εδάφη ούτε τιμωρείται για τα εγκλήματά του. Στην πραγματικότητα, η «ειρήνη» τους μοιάζει να βγαίνει κατευθείαν από την οργουελιανή “Νέα Γλώσσα”, τόσο επειδή ισοδυναμεί με επιβράβευση του πολέμου και με ενθάρρυνση όλων εκείνων που θα ήθελαν να κάνουν πόλεμο, όσο και επειδή μας εθίζει στο γεγονός ότι το δίκαιο του ισχυρότερου πρέπει να γίνει ο κανόνας που διέπει τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων.

Omer Abdullah Khan

Παρά την κρατική καταστολή των φοιτητών που διαδηλώνουν και το κλείσιμο όλων των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων σε όλη τη χώρα, την Τετάρτη 17 Ιουλίου, εκατοντάδες φοιτητές συγκεντρώθηκαν στο Πανεπιστήμιο της Ντάκα για να αποτίσουν φόρο τιμής στη δημόσια κηδεία των έξι συμφοιτητών τους που είχαν πέσει την προηγούμενη ημέρα. Τουλάχιστον 105 διαδηλωτές έχουν σκοτωθεί μέχρι στιγμής από τις κρατικές δυνάμεις, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και οι παραστρατιωτικές δυνάμεις, και τα βίντεο που κοινοποιούνται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης απεικονίζουν μια κατάσταση που μοιάζει με εμφύλιο πόλεμο να διαμορφώνεται στη χώρα. Οι φοιτητές σε όλο το Μπαγκλαντές θρηνούν, αλλά ο θυμός και η θλίψη τους τροφοδοτούν επίσης το ηρωικό κίνημα αντίστασης και ανυπακοής.

Au Loong-Yu

Ενώ το σχέδιο εκσυγχρονισμού του ΚΚΚ δεν έχει ακόμη επιφέρει τις δυνάμεις που θα μπορούσαν να υπονομεύσουν το καθεστώς με ουσιαστικό τρόπο, έχει δημιουργήσει αυξανόμενη ανυπομονησία σχετικά με το ίδιο το κόμμα. Γίνεται πλέον όλο και πιο δύσκολο για το ΚΚΚ να συνεχίσει το ακραίο σχέδιο εκσυγχρονισμού του. Ακόμα και αν οι Κινέζοι δεν έχουν κερδίσει ακόμα κανένα δημοκρατικό δικαίωμα, το κίνημα της Λευκής Σελίδας έδειξε ότι η νοοτροπία αλλάζει και η πολιτική συνείδηση αυξάνεται – πολύ αργά, από ένα πολύ χαμηλό σημείο εκκίνησης και με πολύ ανομοιόμορφο τρόπο, αλλά παρ’ όλα αυτά προοδεύει… Είναι δύσκολο να μαντέψει κανείς τι θα κάνει το καθεστώς στη συνέχεια. Παρ’ όλα αυτά, είναι σαφές ότι εισερχόμαστε σε μια νέα περίοδο και πρέπει να προετοιμαστούμε γι’ αυτήν.

Η λέξη «μεταπολίτευση» προφέρεται και γράφεται με μεγάλη πολιτική απαξία από τους κονδυλοφόρους και τους εκφωνητές των Μ.Μ.Ε. της άρχουσας τάξης. Ο λόγος για τον οποίο την μισούν είναι γιατί είναι συνδεδεμένη με μία περίοδο κατακτήσεων της εργατικής τάξης και του λαού, τόσο στο επίπεδο της οικονομικής βάσης (μισθοί, συντάξεις, υλικοί όροι ζωής), όσο και στο επίπεδο του εποικοδομήματος (δικαιώματα, ελευθερίες). Και επειδή εύχονται και προσπαθούν για  την κατάργηση και την συρρίκνωση τους εδώ και χρόνια, επιδιώκουν να επιμηκύνουν όσο το δυνατόν περισσότερο τα χρονικά και ιστορικά όρια της περιόδου αυτής, για να δίνουν επικοινωνιακά την εντύπωση ότι πρόκειται για μια μακρά περίοδο κατακτήσεων του “λαϊκισμού”, η οποία διαρκεί ακόμα και θα πρέπει να αντιστραφεί.