Judith Deutsch

Πόσοι άνθρωποι πεθαίνουν λόγω της κλιματικής αλλαγής; Πώς η κλιματική αλλαγή προκαλεί το θάνατο και ποιες είναι μερικές από τις παραλείψεις, τις πλάνες και τις συγχύσεις σχετικά με τα ορυκτά καύσιμα, την κλιματική αλλαγή και τη θνησιμότητα;

Sam Friedman

Ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα που δημιουργεί και λειτουργεί με πραγματικές αφαιρέσεις. Αυτό το σύντομο άρθρο αναφέρεται στο τι σημαίνει αυτό στο πλαίσιο δύο πανδημιών – πρώτα του HIV/AIDS και στη συνέχεια του COVID-19. Οι πιο ορατές από αυτές τις πραγματικές αφαιρέσεις είναι το χρήμα και τα κέρδη.

Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα (NPA – Γαλλία)

Ο αιφνιδιαστικός πόλεμος του αζέρικου στρατού ανάγκασε τους Αρμένιους να εγκαταλείψουν μαζικά το Ναγκόρνο-Καραμπάχ (Αρτσάχ στα αρμενικά). Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, σχεδόν ο μισός πληθυσμός (περίπου 60.000 άτομα) έχει εγκαταλείψει αυτόν τον θύλακα όπου ζουν κατά πλειοψηφία Αρμένιοι. Η επίθεση αυτή έρχεται μετά από 9 μήνες αποκλεισμού που οδήγησε σε ανθρωπιστική καταστροφή. [Αναδημοσίευση από Περιοδικό «Τέσσερα»]

Dan La Botz

Τον τελευταίο χρόνο σημειώθηκε ένας αξιοσημείωτος αριθμός αποφάσεων για απεργία, απεργιών και διακανονισμών μέσω απεργιών σε διάφορους κλάδους, από καφετέριες μέχρι σιδηροδρόμους, από σεναριογράφους και ηθοποιούς μέχρι οδηγούς φορτηγών και εργαζόμενους στην αυτοκινητοβιομηχανία. Αυτή τη στιγμή, 25.000 εργαζόμενοι στην αυτοκινητοβιομηχανία και 150.000 ηθοποιοί απεργούν.

Farah Abdessamad

Το σύνολο της κληρονομιάς των Καντίνσκι, Κλέε και Μάκε, ως πρωτοπόρων του μη αντικειμενικού και υπέρμαχων της χρήσης του καμβά ως πύλης προς την εσωτερική έκφραση και το πνευματικό, είναι τεράστιο και εκτείνεται σε μια σφαίρα επιρροής σε καλλιτέχνες όπως ο Μόντριαν, ο Ρόθκο, ο Πόλοκ και άλλοι. Και πίσω από αυτή τη χρωματική απελευθέρωση, κάπου, υπάρχει η μνήμη των ακτών της Τυνησίας, των αγορών, των πόλεων και των ανθρώπων της και των μακρινών τυμπάνων νταρμπούκας που αντηχούν σε πινελιές, σχήματα και αποχρώσεις, που διασταυρώνονται σε μια ομορφιά πέρα από τις λέξεις και σε μια μη αναπαραστάσιμη αλήθεια.

Ngo Van Xuyet

Στη Σαϊγκόν τον Σεπτέμβρη του 1945, ένας μεγάλος αριθμός λαϊκών επιτροπών προέκυψε αυθόρμητα ως θεσμοί της τοπικής αυτοδιοίκησης. Οι εργάτες των διαφόρων συνοικιών της Σαϊγκόν είχαν ήδη εκλέξει τις επιτροπές τους τον Αύγουστο. Εμβρυακές μορφές λαϊκών συμβουλίων εμφανίστηκαν παντού. Η Ένωση Διεθνιστών Κομμουνιστών έκανε ό,τι μπορούσε για να συντονίσει αυτό το κίνημα. Σε μια εργατική συνοικία της Σαϊγκόν δημιούργησε ένα γραφείο όπου οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι αυτών των συμβουλίων μπορούσαν να συνεδριάζουν υπό την προστασία ένοπλων εργατών... Η σταλινική κυβέρνηση έστειλε την αστυνομία και φυλάκισε όλους τους αντιπροσώπους, αφού πρώτα τους δίκασε σε ένα λεγόμενο λαϊκό δικαστήριο. Οι βρετανικές δυνάμεις κατοχής επανεξόπλισαν τους Γάλλους, οι οποίοι αμέσως άρχισαν να ανακαταλαμβάνουν το νότιο Βιετνάμ. Εκείνη την εποχή ξέσπασε η εξέγερση της Σαϊγκόν, στις 23 Σεπτεμβρίου 1945.

Robert J. Alexander

Κατά το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του 1930, ένα από τα σημαντικότερα κέντρα ισχύος του διεθνούς τροτσκισμού ήταν αυτό που σήμερα είναι γνωστό ως Βιετνάμ. Αυτή η περιοχή ήταν επίσης η σκηνή αυτού που ήταν ίσως μοναδικό στον κόσμο εκείνη την εποχή, ενός ενιαίου μετώπου μεταξύ των τροτσκιστών και των σταλινικών, ένα ενιαίο μέτωπο που δεν εμπόδισε τους σταλινικούς μια δεκαετία αργότερα να δολοφονήσουν σχεδόν όλους εκείνους τους τροτσκιστές ηγέτες με τους οποίους είχαν συμμαχήσει την προηγούμενη περίοδο.

Στις 15 Σεπτεμβρίου, οι Ενωμένοι Εργάτες της Βιομηχανίας Αυτοκινήτων (United Auto Workers /UAW) ξεκίνησαν, για πρώτη φορά, απεργία εναντίον της κάθε μιας από τις τρεις μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες -Ford, Stellantis και General Motors (GM). Την επόμενη Παρασκευή, 22 Σεπτεμβρίου, η απεργία επεκτάθηκε από τις τρεις αρχικές εγκαταστάσεις παραγωγής σε 38 προμηθευτές ανταλλακτικών, με αποτέλεσμα ο συνολικός αριθμός των απεργών να φτάσει σχεδόν τις 20.000. Τα αιτήματα περιλαμβάνουν την απαίτηση να αυξηθούν οι μισθοί που παραμένουν στάσιμοι εδώ και καιρό ώστε να καλύψουν τον πληθωρισμό, το τέλος του κλιμακωτού συστήματος μισθών, την επαναφορά της αναπροσαρμογής των μισθών στο κόστος ζωής (Cost-of-Living Adjustments- COLA) και τη θεσμοθέτηση της τετραήμερης εβδομάδας - ή της εβδομάδας των 32 ωρών με αμοιβή 40 ωρών

Ο Promise Li είναι σοσιαλιστής από το Χονγκ Κονγκ που ζει σήμερα στο Λος Άντζελες και είναι μέλος των αμερικανικών σοσιαλιστικών οργανώσεων Tempest και Solidarity… Σε αυτή την ευρεία συνέντευξη με τον Federico Fuentes, ο Li συζητά την πολύπλοκη πραγματικότητα του ιμπεριαλισμού του 21ου αιώνα, όπου η οικονομική αλληλεξάρτηση μεταξύ γεωπολιτικών μπλοκ σε συνθήκες έντασης διαμορφώνει τον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό. Ο Li σκιαγραφεί επίσης πώς η "ανταγωνιστική συνεργασία" που αυτή παράγει εκδηλώνεται με όρους έντασης ΗΠΑ-Κίνας, οργάνωσης μεταξύ των κατοίκων του Χονγκ Κονγκ στο εσωτερικό και στο εξωτερικό και για το είδος της αντιπολεμικής και αντιιμπεριαλιστικής αλληλεγγύης που χρειαζόμαστε σήμερα.

Tithi Bhattacharya,  Gareth Dale. Οι BRICS+, μια ομάδα χωρών με επικεφαλής έναν επίδοξο ηγεμόνα, αμφισβητούν την καθιερωμένη παγκόσμια τάξη, αλλά τελικά το πνεύμα που τους κινεί είναι το ίδιο: η συσσώρευση κεφαλαίου. Ο αγώνας τους είναι για το ποιος κυβερνά το κοπάδι, και όχι κατά της ίδιας της ιεραρχίας. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η διαγραφή χρέους δεν βρίσκεται πουθενά στην ατζέντα τους, δεδομένου ότι η Κίνα είναι το μεγαλύτερο έθνος-πιστωτής στον κόσμο.