Ελ Σαλβαδόρ: Ποιος είναι ο Ναγίμπ Μπουκέλε;
Daniel Sugasti
Όπως αναμενόταν, στις 4 Φεβρουαρίου, ο Ναγίμπ Μπουκέλε επανεξελέγη πρόεδρος του Ελ Σαλβαδόρ. Στο απόγειο της δημοτικότητάς του, ο υποψήφιος πρόεδρος συγκέντρωσε το 85% των ψήφων. Το κόμμα του καθεστώτος, Nuevas Ideas, κέρδισε 54 από τις 60 έδρες στη Νομοθετική Συνέλευση… Έτσι, ο Μπουκέλε, που αυτοαποκαλείται «ο πιο ψύχραιμος δικτάτορας στον κόσμο», θα μπορούσε a priori να κυβερνήσει μέχρι το 2028 με κοινοβουλευτική υπεροχή.
Πώς έγιναν λευκοί οι Ευρωπαίοι Εβραίοι και η κατάχρηση της μνήμης του Ολοκαυτώματος
Gilbert Achcar
Σήμερα είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς τους Ευρωπαίους Εβραίους ως μη λευκούς. Το μότο σύμφωνα με το οποίο ο πολύ λευκός «δυτικός πολιτισμός» είναι «ιουδαιοχριστιανικός» έχει γίνει τόσο διαδεδομένο που έχει αποκτήσει την ιδιότητα μιας κοινής παρανόησης, αντάξιας του Λεξικού των κοινών τόπων του Γκυστάβ Φλομπέρ… Και όμως, η αντίληψη ότι οι Ευρωπαίοι Εβραίοι είναι λευκοί είναι αρκετά πρόσφατη από ιστορική άποψη. Για το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας τους, οι Εβραίοι γίνονταν αντιληπτοί στην Ευρώπη ως «μη λευκοί», με τον όρο αυτό εννοούνται εδώ πρωτίστως οι μη Ευρωπαίοι – μετανάστες από τη Δυτική Ασία.
Καπιταλισμός και διακίνηση ναρκωτικών στο Εκουαδόρ: δύο όψεις του ίδιου νομίσματος
Andrés Madrid Tamayo
Andrés Tapia Arias
Το Εκουαδόρ βιώνει ένα κύμα οργανωμένης εγκληματικής βίας που έχει γίνει πρωτοσέλιδο σε όλο τον κόσμο. Ωστόσο, τα γεγονότα αυτά δεν μπορούν να γίνουν κατανοητά αν δεν εξετάσουμε τα διαρθρωτικά προβλήματα. Η κατάσταση στο Εκουαδόρ έχει γίνει όλο και πιο περίπλοκη τα τελευταία χρόνια: η επιδείνωση της φτώχειας, οι νέες διεθνείς διαδρομές των ναρκωτικών και η ανάδυση μιας τοπικής ναρκο-μπουρζουαζίας, έχουν αναπτυχθεί στο πλαίσιο μιας παγκόσμιας κρίσης του καπιταλισμού στη νεοφιλελεύθερη εκδοχή του, οδηγώντας σε αποσύνθεση και ρήξη της κοινωνικής συμφωνίας μεταξύ τάξεων, εθνικοτήτων και ηγεμονικών μπλοκ.
Ο αντιδραστικός πόλεμος του Εκουαδόρ
Dawn Marie Paley
Τα πολιτικά δικαιώματα αναιρούνται. Στρατιώτες στους δρόμους, επιβολή απαγόρευσης κυκλοφορίας. Ένοπλοι άνδρες με μάσκες περιπολούν στις γειτονιές. Πακέτα με μαριχουάνα και κουτιά με χρήματα απλώνονται και φωτογραφίζονται. Αξιωματούχοι του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών με επίσημη ενδυμασία σφίγγουν τα χέρια με τους ντόπιους ομολόγους τους. Το Εκουαδόρ άρχισε πρόσφατα να βιώνει ένα μοτίβο βίας παρόμοιο με αυτό της Κολομβίας τα τελευταία 25 χρόνια και του Μεξικού τα τελευταία 15 χρόνια… Ακριβώς όπως αμφισβητούμε τον επίσημο λόγο για τις πολιτικές λιτότητας και τα οικονομικά μέτρα που δικαιολογούν τον εξορυκτισμό και ωφελούν το 1%, είναι σημαντικό να αμφισβητήσουμε τον επίσημο λόγο για τη βία και, ειδικότερα, τη στρατιωτικοποίηση.
Όχι πια ο «μικρός αδελφός» των Ρώσων - Το αποαποικιακό κίνημα της Ρωσίας βασίζεται στη δια-εθνική αλληλεγγύη στον αγώνα του κατά του Κρεμλίνου
από τη Leyla LATYPOVA
«Στην αρχή του ακτιβισμού μου, η ‘αποαποικιοποίηση’ για μένα ήταν απλώς να μάθω την ιστορία του λαού μου και να φέρω πίσω τους στρατιώτες [από τα μέτωπα στην Ουκρανία]. Τώρα είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό», λέει η ακτιβίστρια από την Μπουριάτια Βικτόρια Μαλαντάεβα. «Τώρα έχει να κάνει με το να δώσουμε φωνή στους αυτόχθονες λαούς, να τους δώσουμε περισσότερη αυτονομία για να τους επιτρέψουμε να είναι οι κύριοι της μοίρας τους και οι υπερασπιστές της αξιοπρέπειάς τους. Δεν θέλω ο λαός μας να αισθάνεται πια ως ο ‘μικρός αδελφός’ των Ρώσων».
Η τρομοκρατική επίθεση και οι εκλογές ανοίγουν το δρόμο στον Πούτιν για να εντείνει την καταστολή και τον πόλεμο
Ilya Budraitskis
Όταν Τσετσένοι μαχητές κατέλαβαν ένα σχολείο στο Μπεσλάν και πήραν περισσότερους από 1.100 ομήρους, ο Πούτιν επιτέθηκε απερίσκεπτα στο σχολείο, προκαλώντας στο θάνατο εκατοντάδων ανθρώπων, τερμάτισε τις δημοκρατικές εκλογές των περιφερειακών διοικητών και κλιμάκωσε δραματικά τον πόλεμο στην Τσετσενία. Προβλέπω ότι ο Πούτιν θα ακολουθήσει αυτό το σενάριο σήμερα. Θα περάσει περισσότερα κατασταλτικά μέτρα, όχι μόνο κατά των φερόμενων τρομοκρατών, αλλά και κατά οποιασδήποτε διαφωνίας εναντίον της εξουσίας του στη Ρωσία. Ήδη, ο αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας Ντμίτρι Μεντβέντεφ έχει προτείνει την επαναφορά της θανατικής ποινής.
Σχετικά με την τρομοκρατική επίθεση στη Μόσχα – της συντακτικής ομάδας του Posle
Αυτή η τρομοκρατική επίθεση δεν είναι η πρώτη του είδους της: μπορούμε να θυμηθούμε τις βομβιστικές επιθέσεις σε πολυκατοικίες το 1999 ή την σφαγή στο σχολείο Μπεσλάν το 2004 . Ωστόσο, υπάρχει μια σημαντική διαφορά: ο πρωτοφανής βαθμός βίας στον οποίο έχει βυθιστεί η ρωσική κοινωνία με τον πόλεμο στην Ουκρανία… Μπορεί το ρωσικό καθεστώς, το οποίο άνοιξε ένα κουτί της Πανδώρας με πρωτοφανή βία όταν εξαπέλυσε μια πλήρους κλίμακας εισβολή στην Ουκρανία, να το κρατήσει υπό έλεγχο; Δεδομένης της ανικανότητας των υπηρεσιών ασφαλείας να αποτρέψουν την τρομοκρατική επίθεση, υπάρχει σοβαρός λόγος να αμφιβάλλουμε γι' αυτό.
«Ο τρόπος του Τζον Μπράουν»
David Whitehouse
Το 1859, ο Τζον Μπράουν πραγματοποίησε ένοπλη επιδρομή στη βόρεια Βιρτζίνια. Η ομάδα εφόδου περιελάμβανε δεκατέσσερις λευκούς και πέντε Μαύρους. Άφησαν άλλους τρεις πίσω για να δουλέψουν στην επανατοποθέτηση όπλων πιο κοντά στο Χάρπερς Φέρι, το οποίο ήταν ο τόπος της επιδρομής. Η επιχείρηση είχε διάφορους στόχους. Ο ένας ήταν να προκαλέσει φόβο στους δουλοκτήτες σε ολόκληρο τον Νότο. Ένας άλλος ήταν να απελευθερωθούν κάποιοι σκλαβωμένοι Μαύροι και να εξοπλιστούν όσοι ήθελαν να συμμετάσχουν στον αγώνα. Ο τρίτος κύριος στόχος ήταν να υποχωρήσουν στα βουνά με τους νεοστρατολογημένους. Η κεντρική ιδέα ήταν να επαναληφθεί το σχέδιο των επιδρομών και να δημιουργηθούν βάσεις ανταρτών σε όλο το μήκος των Απαλαχίων.
Διαδηλώσεις στο Σαντιάγο της Κούβας
Comunistas Cuba
Εκατοντάδες εργαζόμενοι στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Κούβας κατέβηκαν σε διαδήλωση, φωνάζοντας βασικά συνθήματα: «Ρεύμα και φαγητό» και «Πεινάμε». Δώδεκα ώρες την ημέρα χωρίς ρεύμα, ψωμί που πωλείται από το κράτος με δελτίο μόνο για παιδιά κάτω των 13 ετών και συχνά καθόλου.
Αϊτή: «Η αλήθεια μιλάει από μόνη της»
Robert Roth
Φοβούμενοι ότι το καθεστώς του Ανρί βρίσκεται στα τελευταία του, οι ΗΠΑ και ο ΟΗΕ πιέζουν άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένου του Καναδά, του Μεξικού και των χωρών της CARICOM, να αναλάβουν ρόλο σε έναν ακόμη γύρο στρατιωτικής επέμβασης για να διασφαλίσουν ότι το λαϊκό κίνημα της Αϊτής θα μείνει μακριά από την εξουσία… Μιλώντας σε δημοσιογράφο του NPR, ένας Αϊτινός ακτιβιστής κατέστησε σαφές το αντιεπεμβατικό συναίσθημα των περισσότερων, καθώς περιέγραφε το ιστορικό της κατοχής του ΟΗΕ που ήρθε στην Αϊτή μετά το πραξικόπημα του 2004: «Το μόνο που έφεραν ήταν απαγωγές, βιασμούς και χολέρα», είπε.
«Δεν υπάρχουν πλέον συνδικαλιστικές οργανώσεις στη Νικαράγουα, δεν υπάρχει πλέον κανένα αυτόνομο κοινωνικό κίνημα. Χρειαζόμαστε αλληλεγγύη»
Mónica Baltodano
Επισημαίνουμε ότι η καταστολή στη Νικαράγουα αυξάνεται. Δεν υπάρχει ελευθερία του Τύπου ή της πληροφόρησης… Περισσότερες από 4.000 οργανώσεις έχουν απαγορευτεί. Ενώσεις που εργάστηκαν για τα δικαιώματα των γυναικών, για τα δικαιώματα της φύσης, για τα δικαιώματα των ιθαγενών… Δεν υπάρχουν πλέον συνδικαλιστικές οργανώσεις, δεν υπάρχει πλέον κανένα αυτόνομο κοινωνικό κίνημα. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε την αλληλεγγύη.