Τι δυσκολίες αντιμετωπίζουν οι Ουκρανές προσφύγισσες στη συντηρητική Πολωνία; Πώς να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της σεξουαλικοποιημένης βίας σε μια χώρα όπου οι αμβλώσεις απαγορεύονται και διώκονται ποινικά; Γιατί οι διεθνείς οργανισμοί αγνοούν το πρόβλημα των ευάλωτων ομάδων; Η Νάστια Ποντορόζναγια, ιδρύτρια της ΜΚΟ "Martynka", μιλάει για τη στήριξη των γυναικών προσφύγων από την Ουκρανία.

Michael Karadjis

Πόσους Παλαιστίνιους έχει σκοτώσει, βομβαρδίσει και υποβάλλει σε λιμοκτονία το Ισραήλ την τελευταία εβδομάδα περίπου; Δεν υπάρχουν πολλές τέτοιες ειδήσεις, επειδή μας αποσπάται η προσοχή από το «μεγαλύτερο» θέατρο: μια «περιφερειακή» σύγκρουση μπορεί να ετοιμάζεται. Ας παρατηρήσουμε και ας αναλύσουμε αυτή τη μεγαλύτερη εικόνα, υπενθυμίζοντας παράλληλα ότι η συνεχιζόμενη γενοκτονία στη Γάζα είναι το πραγματικό ζήτημα εδώ, όχι τα πυροτεχνήματα του Ισραήλ και του Ιράν.

Todd Gordon

Jeffery R. Webber

Αν και τώρα είναι περισσότερο φανερό ότι ο παγκόσμιος καπιταλισμός είναι κατακερματισμένος από ανταγωνιστικές γεωπολιτικές δυνάμεις, η ιδέα της αμερικανικής υπεροχής –ακόμη και στο απόγειο της δύναμής της μετά τον Ψυχρό Πόλεμο– ως μιας καλά λαδωμένης μηχανής απαλλαγμένης από σοβαρές αντιφάσεις, ποτέ δεν αποτύπωσε πραγματικά την πολυπλοκότητα, τον δυναμισμό ή την ανομοιομορφία της παγκόσμιας τάξης και των ιμπεριαλιστικών διαμορφώσεών της. Η κυριαρχία των ΗΠΑ συχνά παρερμηνεύτηκε ως παντοδυναμία. Οι προσδοκίες για την απεριόριστη μακροζωία της αμερικανικής αυτοκρατορίας αναπτύχθηκαν φυσικά μέσα από τα θεμέλια αυτής της κοσμοθεωρίας. Εν ολίγοις, μια εξαιρετική στιγμή υπεροχής εκλήφθηκε λανθασμένα ως νέα κανονικότητα, συσκοτίζοντας το μακρύ τόξο του πολυπολικού ιμπεριαλισμού στην ιστορία του παγκόσμιου καπιταλισμού.

Daria Krivonos

Μετά τη δεύτερη επέτειο της πλήρους εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, ήρθε η ώρα να αναρωτηθούμε τι συμβαίνει όταν οι εύθραυστες κοινωνικές σχέσεις  που κατάφεραν να διαχειριστούν την άφιξη εκατομμυρίων εκτοπισμένων ανθρώπων αρχίζουν να καταρρέουν. Πολλοί αναλυτές έχουν υποστηρίξει εκτενώς ότι τα δίκτυα αλληλεγγύης βάσης που αποτελούνται από μεμονωμένα άτομα και τοπικές οργανώσεις που ενώνονται σε αυθόρμητες μορφές αλληλεγγύης, ανέλαβαν τον πιο ενεργό ρόλο στην υποδοχή των Ουκρανών προσφύγων που έφτασαν στην ΕΕ. Ποιες είναι όμως οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της εκχώρησης των ευθυνών του κράτους στις συλλογικότητες βάσης που ανέλαβαν αυτό το βάρος;

Πίτερ Ρόμπινσον

Κατά τη διάρκεια αυτών των 18 μηνών εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες κατέλαβαν τους χώρους εργασίας τους, τη γη και τα σπίτια, δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες εξεγέρθηκαν. Κανείς δεν προέβλεψε ότι από ένα μικροσκοπικό πολιτικό δυναμικό τόσο πολλοί θα προσπαθούσαν γρήγορα να μάθουν και να εφαρμόσουν στην πράξη τις ιδέες που ξεπηδούν από εκείνους που υφίστανται εκμετάλλευση όταν προσπαθούν να πάρουν τον έλεγχο της μοίρας τους. Η Πορτογαλία του 1974-75 δεν ήταν μια ψευδαίσθηση. Μια εξαιρετική περίοδος, που πρέπει ακόμη να μελετηθεί και να τιμηθεί.

Αναδημοσίευση από το περιοδικό https://selidodeiktis.edu.gr/.  Το παραπάνω σύνθημα είναι γραμμένο σε ένα από τα δεκάδες πανό των φοιτητών σε ένα από τα ελίτ Πανεπιστήμια της Νέας Υόρκης, το Πανεπιστήμιο Columbia,  που τις τελευταίες μέρες συγκλονίζεται από τις διαδηλώσεις των φοιτητών ενάντια στη γενοκτονία στην  Παλαιστίνη. Πολλοί λένε ότι οι μέρες αυτές στα πανεπιστημιακά campus των ΗΠΑ θυμίζουν μέρες του 1968 και τις διαδηλώσεις ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ. Πριν από πενήντα έξι χρόνια, εκατοντάδες φοιτητές είχαν καταλάβει πέντε κτίρια του ίδιου Πανεπιστήμιου μέσα στα οποία κλείστηκαν για βδομάδες, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τους δεσμούς του Columbia με τη στρατιωτική έρευνα...

Αυτή την άνοιξη, ο μαθηματικός και αναρχικός Αζάτ Μιφτάχοφ καταδικάστηκε για δεύτερη φορά με κατασκευασμένες κατηγορίες. Αφού εξέτισε τέσσερα χρόνια στη φυλακή επειδή φέρεται να έσπασε το παράθυρο των γραφείων της Ενωμένης Ρωσίας, ο νεαρός κατηγορήθηκε ξανά αμέσως μόλις αποφυλακίστηκε: οι αρχές ισχυρίζονται ότι "επιδοκίμασε την τρομοκρατία" όσο ήταν έγκλειστος. Μετά την ακρόαση των μαρτύρων, ορισμένοι από τους οποίους είναι κρατούμενοι και κάποιοι άλλοι δεν έχουν αποκαλυφθεί, η εισαγγελία ζήτησε ποινή φυλάκισης τριών ετών για τον Αζάτ. Μετά την τελική αγόρευση του Μιφτάχοφ, ο δικαστής αποφάσισε να τον καταδικάσει για έναν επιπλέον χρόνο….

Simon Pirani

Οι πενιχρές επιτυχίες του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία –όπως η κατάληψη της κατεστραμμένης πόλης Αβντίεφκα, με τρομακτικό ανθρώπινο κόστος– έχουν προκαλέσει έναν νέο γύρο από δηλώσεις δυτικών πολιτικών και από άρθρα σχολιαστών για πιθανές ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις… Μεταξύ των «αριστερών» συγγραφέων, οι «καμπίστες» και οι μονόπλευροι «αντιιμπεριαλιστές», που αρνούνται το δικαίωμα της Ουκρανίας να αντισταθεί στη ρωσική επιθετικότητα, λένε ότι οι ειρηνευτικές συνομιλίες θα μπορούσαν να ξεκινήσουν τώρα ... αρκεί οι δυτικές δυνάμεις να μην στέκονταν εμπόδιο… Η «καμπιστική» επιχειρηματολογία προβάλλεται κυριολεκτικά αγνοώντας τι πραγματικά συμβαίνει στην Ουκρανία και τη Ρωσία και εστιάζοντας –συχνά αποκλειστικά– στα πολιτικά και διπλωματικά τερτίπια στις δυτικές χώρες.

Brian Crawford

Εδώ και ένα χρόνο το Σουδάν βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση. Υπάρχουν περίπου 15.000 νεκροί, με εκτεταμένες λεηλασίες και βιασμούς, σε συνδυασμό με εκτοπισμό και πείνα. Οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δημοσιογράφοι περιγράφουν φρικτές σκηνές ανθρώπων εγκλωβισμένων ανάμεσα σε δύο εξίσου βάρβαρες στρατιωτικές δυνάμεις. Αυτό που συνέβη στην περιοχή του Νταρφούρ πριν από 20 χρόνια είναι πλέον γενικευμένο.

Στο κείμενο που ακολουθεί, ο Ζιλμπέρ Ασκάρ, που ίσως είναι ο πιο έγκυρος και πιο διορατικός αναλυτής των μεσανατολικών εξελίξεων στα φώτα του οποίου καταφεύγουν ακόμα και τα μεγάλα ΜΜΕ της Δύσης και της Ανατολής, εξετάζει και απορρίπτει κατηγορηματικά τη “λύση των δυο κρατών” που προτείνεται από πολλούς, και εσχάτως και από κάποιες μεγάλες δυνάμεις, ως πανάκεια για την ειρήνευση της περιοχής. Στις αρχές του περασμένου Γενάρη, ο Ασκάρ είχε προβλέψει στην συνέντευξη του L’Humanité, ότι “επωφελούμενο της υποστήριξης των ΗΠΑ, το Ισραήλ δείχνει αποφασισμένο να τελειώνει μια και καλή με την Χεζμπόλαχ και το Ιράν” Γ.Μητραλιάς