Συντακτική ομάδα του Posle/После

Στις 5 Απριλίου 2024, το Ρωσικό Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΡΣΚ / Российское социалистическое движение – РСД) κηρύχθηκε από τις αρχές «ξένος πράκτορας». Είναι η πρώτη περίπτωση που οι ρωσικές αρχές απαγορεύουν de facto μια αριστερή οργάνωση: είναι απολύτως προφανές ότι ο καταπιεστικός, αντιδημοκρατικός νόμος του Πούτιν δεν αφήνει περιθώρια για οποιονδήποτε πολιτική δραστηριότητα με αυτό το όνομα.. Ωστόσο, αν θεωρήσουμε τον χαρακτηρισμό του ξένου πράκτορα ως ένα είδος αναγνώρισης από το καθεστώς, είναι δικαιολογημένος. Κατά τη διάρκεια των 13 ετών της ύπαρξής του, το ΡΣΚ αντιτάχθηκε με συνέπεια στη στρατιωτική επιθετικότητα, τη δικτατορία και τη στέρηση των δικαιωμάτων της εργαζόμενης πλειοψηφίας.

Τις τελευταίες δύο εβδομάδες, στις πανεπιστημιουπόλεις των αμερικανικών πανεπιστημίων από άκρη σε άκρη σημειώθηκε έκρηξη διαδηλώσεων υπέρ της Παλαιστίνης, όλες με τα ίδια περίπου αιτήματα: κατάπαυση του πυρός στη Γάζα, αποεπένδυση από τις εταιρείες που επωφελούνται από τον πόλεμο, μποϊκοτάζ των ισραηλινών ακαδημαϊκών ιδρυμάτων και προστασία της ελευθερίας του λόγου στην πανεπιστημιούπολη. Έχουν περάσει δεκαετίες από τότε που τα αμερικανικά πανεπιστήμια είχαν δει ένα τέτοιο κύμα φοιτητικού ακτιβισμού, καθιστώντας βέβαιο ότι αυτή η στιγμή θα καθορίσει μια ολόκληρη γενιά.

Ο υφυπουργός Υγείας ψυχίατρος κ. Βαρτζόπουλος προσπάθησε να επαναφέρει, να «κανονικοποιήσει» και να «επιστημονικοποιήσει» στον δημόσιο λόγο την ναζιστική ευγονική που έχει πεταχτεί στα σκουπίδια της Ιστορίας και της επιστήμης εδώ και 80 χρόνια. Συγκεκριμένα για να δικαιολογήσει την αδιαφορία κυβέρνησης – αστυνομίας σχετικά με τα αυξανόμενα σε αριθμό εγκλήματα γυναικοκτονιών και γενικά άσκησης βίας ενάντια σε γυναίκες, ο κ. Βαρτζόπουλος επιδόθηκε σε ένα αντιεπιστημονικό παραλήρημα λέγοντας πως οι γυναικοκτονίες είναι «φυσικό βιολογικό φαινόμενο» γιατί «σε όλα τα ζωικά είδη το αρσενικό φέρνει την τροφή ενώ το θηλυκό μόνο τίκτει…

Linda Nochlin

Έργα όπως του Ζερόμ, και άλλων οριενταλιστών του είδους του, είναι πολύτιμα και αξίζει να διερευνηθούν όχι επειδή μοιράζονται τις αισθητικές αξίες της μεγάλης τέχνης σε ελαφρώς χαμηλότερο επίπεδο, αλλά επειδή ως οπτικές εικόνες προλαβαίνουν και προβλέπουν τις ιδιότητες της διαφαινόμενης μαζικής κουλτούρας. Ως τέτοιες, οι στρατηγικές τους απόκρυψης προσφέρονται θαυμάσια για τις κριτικές μεθοδολογίες, τις αποδομητικές τεχνικές που χρησιμοποιούν σήμερα οι καλύτεροι ιστορικοί του κινηματογράφου, ή οι κοινωνιολόγοι των διαφημιστικών εικόνων, ή οι αναλυτές της οπτικής προπαγάνδας, παρά εκείνες της κυρίαρχης ιστορίας της τέχνης. Ως μια νέα οπτική περιοχή που πρέπει να διερευνηθεί από μελετητές οπλισμένους με ιστορική και πολιτική συνείδηση και αναλυτική εξειδίκευση, ο Οριενταλισμός –ή μάλλον η αποδόμησή του– αποτελεί πρόκληση για τους ιστορικούς της τέχνης, όπως και πολλοί άλλοι παρόμοιοι σκοτεινοί τομείς της επιστήμης μας.

Radical Socialist

Το BJP είναι ένα φασιστικό κόμμα. Ή, ακόμη και με οποιαδήποτε λεπτομερή ανάλυση, ένα κόμμα φασιστικού τύπου. Αλλά τι ακριβώς σημαίνει αυτό και γιατί έχει σημασία; Για να το καταλάβουμε αυτό θα πρέπει να ξεκινήσουμε σημειώνοντας απλώς τις μεγάλες αλλαγές στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική σφαίρα που έχουν ήδη συμβεί και να θυμηθούμε ότι ο Ναρέντρα Μόντι στο πλαίσιο της προεκλογικής του εκστρατείας προειδοποίησε ότι αυτό που είδαμε τα τελευταία δέκα χρόνια είναι μόνο ο πρόλογος.

Τη νύχτα της 13ης Απριλίου 2024, το ιρανικό καθεστώς εξαπέλυσε την επιχείρηση "Αληθινή Υπόσχεση", κατά την οποία εκτόξευσε περισσότερα από τριακόσια μη επανδρωμένα αεροσκάφη και πυραύλους κατά του Ισραήλ σε αντίποινα για το χτύπημα που πραγματοποίησε κατά του παραρτήματος της Ιρανικής πρεσβείας στη Δαμασκό την 1η Απριλίου. Σε απάντηση στην "Αληθινή Υπόσχεση", οι Ισραηλινές Δυνάμεις Κατοχής οργάνωσαν τη δική τους στρατιωτική επιχείρηση εναντίον ενός συστήματος αεράμυνας κοντά στην επαρχία Ισφαχάν του Ιράν, το οποίο προστατεύει τις πυρηνικές εγκαταστάσεις της Νατάνζ. Πρόκειται για την πιο σημαντική σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Ιράν μέχρι σήμερα, η οποία δημιουργεί προηγούμενο για ακόμη μεγαλύτερες εχθροπραξίες στο μέλλον.

Τι δυσκολίες αντιμετωπίζουν οι Ουκρανές προσφύγισσες στη συντηρητική Πολωνία; Πώς να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της σεξουαλικοποιημένης βίας σε μια χώρα όπου οι αμβλώσεις απαγορεύονται και διώκονται ποινικά; Γιατί οι διεθνείς οργανισμοί αγνοούν το πρόβλημα των ευάλωτων ομάδων; Η Νάστια Ποντορόζναγια, ιδρύτρια της ΜΚΟ "Martynka", μιλάει για τη στήριξη των γυναικών προσφύγων από την Ουκρανία.

Michael Karadjis

Πόσους Παλαιστίνιους έχει σκοτώσει, βομβαρδίσει και υποβάλλει σε λιμοκτονία το Ισραήλ την τελευταία εβδομάδα περίπου; Δεν υπάρχουν πολλές τέτοιες ειδήσεις, επειδή μας αποσπάται η προσοχή από το «μεγαλύτερο» θέατρο: μια «περιφερειακή» σύγκρουση μπορεί να ετοιμάζεται. Ας παρατηρήσουμε και ας αναλύσουμε αυτή τη μεγαλύτερη εικόνα, υπενθυμίζοντας παράλληλα ότι η συνεχιζόμενη γενοκτονία στη Γάζα είναι το πραγματικό ζήτημα εδώ, όχι τα πυροτεχνήματα του Ισραήλ και του Ιράν.

Todd Gordon

Jeffery R. Webber

Αν και τώρα είναι περισσότερο φανερό ότι ο παγκόσμιος καπιταλισμός είναι κατακερματισμένος από ανταγωνιστικές γεωπολιτικές δυνάμεις, η ιδέα της αμερικανικής υπεροχής –ακόμη και στο απόγειο της δύναμής της μετά τον Ψυχρό Πόλεμο– ως μιας καλά λαδωμένης μηχανής απαλλαγμένης από σοβαρές αντιφάσεις, ποτέ δεν αποτύπωσε πραγματικά την πολυπλοκότητα, τον δυναμισμό ή την ανομοιομορφία της παγκόσμιας τάξης και των ιμπεριαλιστικών διαμορφώσεών της. Η κυριαρχία των ΗΠΑ συχνά παρερμηνεύτηκε ως παντοδυναμία. Οι προσδοκίες για την απεριόριστη μακροζωία της αμερικανικής αυτοκρατορίας αναπτύχθηκαν φυσικά μέσα από τα θεμέλια αυτής της κοσμοθεωρίας. Εν ολίγοις, μια εξαιρετική στιγμή υπεροχής εκλήφθηκε λανθασμένα ως νέα κανονικότητα, συσκοτίζοντας το μακρύ τόξο του πολυπολικού ιμπεριαλισμού στην ιστορία του παγκόσμιου καπιταλισμού.

Daria Krivonos

Μετά τη δεύτερη επέτειο της πλήρους εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, ήρθε η ώρα να αναρωτηθούμε τι συμβαίνει όταν οι εύθραυστες κοινωνικές σχέσεις  που κατάφεραν να διαχειριστούν την άφιξη εκατομμυρίων εκτοπισμένων ανθρώπων αρχίζουν να καταρρέουν. Πολλοί αναλυτές έχουν υποστηρίξει εκτενώς ότι τα δίκτυα αλληλεγγύης βάσης που αποτελούνται από μεμονωμένα άτομα και τοπικές οργανώσεις που ενώνονται σε αυθόρμητες μορφές αλληλεγγύης, ανέλαβαν τον πιο ενεργό ρόλο στην υποδοχή των Ουκρανών προσφύγων που έφτασαν στην ΕΕ. Ποιες είναι όμως οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της εκχώρησης των ευθυνών του κράτους στις συλλογικότητες βάσης που ανέλαβαν αυτό το βάρος;