Michael Karadjis

Αυτό το άρθρο ασχολείται με μια συγκεκριμένη πτυχή του ρόλου των ΗΠΑ στη συριακή διαμάχη: την προσπάθειά τους να υιοθετήσουν τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό (FSA) ως μια διορισμένη δύναμη εντεταλμένη να πολεμήσει μόνο τις τζιχάντιστες δυνάμεις της Τζάμπχατ αν-Νούσρα (τώρα Τζάμπχατ Φάταχ α-Σαμ ή JFS) και το Ισλαμικό Κράτος (ISIS/Ντά’ες), ενώ θα παραιτούνταν από τον αγώνα του εναντίον του καθεστώτος Άσαντ. Η πραγματικότητα αυτή συγκρούεται απόλυτα με την γελοιογραφική άποψη που εκφράζεται ευρέως σε επίσημα ταμπλόιντ περιοδικά, αριστερά και δεξιά, που υποστηρίζουν ότι η συριακή εξέγερση εναντίον της δικτατορίας του Μπασάρ Άσαντ είναι συνωμοσία στην οποία εμπλέκονται οι ΗΠΑ, η Αλ Κάιντα, η Τουρκία, το Ισραήλ, ο Τζορτζ Σόρος και πολλοί άλλοι.

Κώστας Κούσιαντας

Η πρωτοβουλία της εσθονικής προεδρίας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για τη διοργάνωση διυπουργικής συνόδου, στις 23 Αυγούστου στο Ταλίν, με θέμα «Η κληρονομιά που άφησαν στον 21ο αιώνα τα εγκλήματα από Κομμουνιστικά Καθεστώτα», αποτελεί κατά μία έννοια έναν αρνητικό εορτασμό για τα 100χρονα της Οκτωβριανής Επανάστασης, αλλά πέραν αυτού, όπως έχει επισημανθεί και από όλα σχεδόν τα αριστερά κόμματα της Ευρώπης, είναι ταυτόχρονα και μία -έστω και υπόρρητη- εξομοίωση του «κομμουνισμού» με τον φασισμό.

Απειλώντας τη Βενεζουέλα με μια «πιθανή στρατιωτική επιλογή», ο αποκρουστικός και επικίνδυνος Ντόναλντ Τράμπ έριξε ακόμα περισσότερο λάδι στη φωτιά τής πολύ σοβαρής οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης στην οποία βρίσκεται αυτή η χώρα. Ακόμα κι αν όλες οι λατινοαμερικανικές κυβερνήσεις, μεταξύ των οποίων και οι στενότεροι σύμαχοι των Ηνωμένων Πολιτειών, ακόμη και η δεξιά αντιπολίτευση της Βενεζουέλας που συνδέεται με την Ουάσινγκτον, αποστασιοποιήθηκαν από αυτά τα λόγια ή και τα καταδίκασαν, αποτελούν μια προειδοποίηση που δεν μπορεί να αγνοηθεί.

Εθνική Εκτελεστική Ομάδα του Marea Socialista

Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ μόλις ανακοίνωσε ότι εξετάζει την «στρατιωτική επιλογή» για την απομάκρυνση του προέδρου Νικολάς Μαδούρο από την εξουσία. Η απειλή πιθανής στρατιωτικής επιχείρησης κατά της Βενεζουέλας προηγήθηκε της υιοθέτησης μονομερών οικονομικών κυρώσεων. Δεν φαίνεται πιθανό να υπάρξει άμεση στρατιωτική εισβολή, ακόμη και αν η κυβέρνηση εκβιαστεί για να παραχωρήσει περισσότερα. Αλλά είναι σαφές ότι υπάρχει κλιμάκωση. Αυτό που το Τραμπ θέλει πραγματικά είναι να συντρίψει την πρόκληση της Βολιβαριανής επανάστασης.

Walter Benjamin

Αν η βία είναι μέσο, τότε εμφανίζεται δίχως άλλο ένα σταθερό μέτρο για την κριτική της. Μέτρο που επιβάλλει το ερώτημα κατά πόσον οι σκοποί της βίας, σε δεδομένες περιπτώσεις, είναι δίκαιοι ή άδικοι. Έτσι όμως η κριτική της θα προέκυπτε απλώς από μια συστηματοποίηση των δίκαιων σκοπών, πράγμα που δεν συμβαίνει. Μια τέτοια συστηματοποίηση, έστω κι αν δεν επιδεχόταν καμία αμφισβήτηση, δεν θα περιλάμβανε ένα κριτήριο για την ίδια τη βία ως αρχή [Prinzip], αλλά ένα κριτήριο για τις περιπτώσεις άσκησης της. Έτσι, το ερώτημα αν η βία εν γένει, ως αρχή, είναι ηθική ως μέσο για την επίτευξη των δίκαιων σκοπών, παραμένει ανοιχτό. Το ερώτημα αυτό, για να απαντηθεί, απαιτεί ένα αυστηρότερο κριτήριο, μια διάκριση στη σφαίρα των ίδιων των μέσων, χωρίς να εξεταστούν οι σκοποί που αυτά υπηρετούν.

Sarah Lazare

Από το Ράλεϊ ως το Λος Άντζελες, οι κοινότητες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή χτίζοντας τις δομές του κινήματος για μία συντονισμένη αντεπίθεση. «Ένα πράγμα που είναι πολύ σαφές υπό τη διοίκηση του Τραμπ είναι ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια να παραμένουμε στη γωνιά μας και στην ενασχόλησή μας με ατομικά και επιμέρους θέματα», δηλώνει ο Manzoor Cheema, ιδρυτικό μέλος της οργάνωσης Μουσουλμάνοι για την κοινωνική δικαιοσύνη και του Project South από το Ράλεϊ της Βόρειας Καρολίνας. «Επιθέσεις συμβαίνουν παντού κατά των μεταναστών, των προσφύγων, των Μουσουλμάνων, των μαύρων, των εργαζομένων και των Εβραίων».

Αναδημοσίευση από Βαβυλωνία.

Πρέπει λοιπόν να πούμε για τις νέες συνοριακές γραμμές της Βαλκανικής Χερσονήσου πως, ανεξάρτητα με το πόσο θα κρατήσουν, έχουν χαραχτεί πάνω στα καταξεσκισμένα, αφαιμαγμένα κι εξουθενωμένα ζωντανά κορμιά των εθνών. Ούτε ένα απ’ αυτά τα βαλκανικά έθνη δεν κατόρθωσε να μαζέψει όλα τα σκορπισμένα κομμάτια του. Και, ταυτόχρονα, όλα τους, περιέχουν τώρα στην επικράτειά τους μια συμπαγή εχθρική εθνότητα. Αυτοί είναι οι καρποί ενός πολέμου που καταβρόχθησε - σε σκοτωμένους, τραυματίες και θύματα της αρρώστιας - πάνω από μισό εκατομμύριο άνδρες. Ούτε ένα από τα βασικά προβλήματα της βαλκανικής ανάπτυξης δεν επιλύθηκε.

Katherine Nolde, Richard Capron και Scott McLemee

Η διαδήλωση της ακροδεξιάς στο Σάρλοτβιλ της Βιρτζίνια, στις 12 Αυγούστου - ίσως η μεγαλύτερη δημόσια συγκέντρωση της ρατσιστικής «εναλλακτικής δεξιάς» που έγινε ποτέ - ήταν ξεκάθαρη απόδειξη της καλλιέργειας και της ενθάρρυνσης δολοφονικών δυνάμεων από τον Ντόναλντ Τραμπ τα τελευταία δύο χρόνια. Και είχε θανατηφόρες συνέπειες: μια αντιφασίστρια διαδηλώτρια δολοφονήθηκε και περισσότεροι από είκοσι τραυματίστηκαν όταν ένας νεοναζί τρομοκράτης οδήγησε το αυτοκίνητό του με μεγάλη ταχύτητα μέσα στην αντιδιαδήλωση που οργανώθηκε από τις αριστερές οργανώσεις, μεταξύ των οποίων η Διεθνιστική Σοσιαλιστική Οργάνωση (ISO), οι Δημοκρατικοί Σοσιαλιστές της Αμερικής (DSA) και οι Βιομηχανικοί Εργάτες του Κόσμου (IWW).